Εισήλθαμε στο έτος 2017, αλλά οι αμαρτίες του παρελθόντος δεν λένε να σταματήσουν. Όποιον τομέα της κοινωνίας μας κι αν εξετάσεις, θα διαπιστώσεις μια διάχυτη παθογένεια, που φέρει την ονομασία «σύγχυση». Ως σπουδαιότερα συμπτώματα θα μπορούσαν να καταγραφούν επιλεκτικά τα ακόλουθα:
Πολιτική σύγχυση: όποιος τάξει στον ζαλισμένο από την παρατεταμένη κρίση νεοέλληνα, θα κατορθώσει να υφαρπάξει την πολυπόθητη ψήφο του. Αποτέλεσμα κόμματα, αλλά και φιλόδοξοι νέοι ηγετίσκοι, να ανταγωνίζονται στις ουτοπικές υποσχέσεις (λαϊκισμός).
Εθνική σύγχυση: υπάρχουν «ειδήμονες», οι οποίοι διαβεβαιώνουν ότι είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε νικητές στην Κωνσταντινούπολη και ταυτόχρονα άλλοι που ισχυρίζονται, ότι επίκειται η απώλεια κάποιων νησίδων στο Αιγαίο (πολιτικαντισμός).
Πνευματική σύγχυση: εντός των κόλπων της Εκκλησίας μας έχει ενεργοποιηθεί για άλλη μια φορά η διαμάχη ανάμεσα σε «ενωτικούς και ανθενωτικούς», δηλ. το δίπολο «παραδοσιακοί και νεωτεριστές». Ιστορικά αναβιώνει το τραγικό αυτό φαινόμενο σε πολύ κρίσιμες για το Γένος μας περιόδους (πνευματικός διχασμός).
Εκπαιδευτική σύγχυση: την ώρα που εισάγει η υπερδύναμη Ρωσία την ελληνική, ως ξένη γλώσσα επιλογής στα σχολεία της χώρας της, οι πολιτικοί υπεύθυνοι της Παιδείας μας δεν μπορούν να αντιληφθούν την υπεραξία των μαθημάτων των Αρχαίων Ελληνικών, της Ιστορίας και των Θρησκευτικών (ιδεολογικός διχασμός)……
Είναι η πρώτη φορά, που παρατηρείται σύγχυση σ’ ολόκληρο (σχεδόν) τον κοινωνικό μας βίο; Ασφαλώς και όχι. Η γενική σύγχυση, όποτε καταγράφεται ιστορικά, οδηγεί σε κρίση, και η κρίση νομοτελειακά σε εθνική τραγωδία. Πολλές φορές παρατηρήθηκε σύγχυση σ’ έναν ή περισσότερους τομείς της κοινωνίας. Αλλά παρόμοια γενική κρίση, μόνο στις κρίσιμες εθνικές περιόδους. Τραγικό το γεγονός, ότι δεν φαίνεται ικανή καμία ηγεσία (πολιτική, οικονομική, πνευματική, εκκλησιαστική κ.ά.) να μπορεί να αντιμετωπίσει τη γενικευμένη αυτή κρίση. Αφού, λοιπόν, δεν περιμένουμε ΤΙΠΟΤΕ από πάνω, οφείλουμε από κάτω, εμείς ο λαός, να συμβάλλουμε στην εξάλειψή της. Όλα τα ΕΓΩ των (ψευτο)ηγετών οδήγησαν στην τραγική κατάσταση που βιώνουμε. Οφείλουμε, λοιπόν, να (επ)ανακαλύψουμε το ιστορικά σωτήριο ΕΜΕΙΣ και να προσπαθήσουμε, ξεκινώντας από την επαρχία, να αλλάξουμε την καθημερινότητά μας.
Οικογένεια, εκπαιδευτική κοινότητα, ενορία, σύλλογοι και όλα τα ζωντανά κύτταρα της τοπικής κοινωνίας, μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση, οφείλουμε να συνεργαστούμε με γνώμονα το ΕΜΕΙΣ, εάν θέλουμε πραγματικά ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας. Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να παρατηρούμε τις τραγικές, εξαιτίας της αυτοπαράδοσής μας, εθνικές εξελίξεις που διαμορφώνονται, να ολοκληρώνουν τον ιστορικό τους κύκλο. Ας αλλάξουμε οι ίδιοι, για να αλλάξει η (τοπική) κοινωνία μας! Μετάνοια, λοιπόν! Καλό πνευματικό αγώνα και κατά το 2017…
*Σχόλιο: Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και σήμερα, 2021
