Το Άλλοτε και Τώρα, δεν σημαίνει απλά και μόνο αναπολήσεις του παρελθόντος και οικτιρμούς του παρόντος, αλλά κυρίως αναζήτηση και αποκάλυψη των λόγων που συνθέτουν ένα τιμημένο παρελθόν και ένα ευτελές παρόν που προοιωνίζεται πιθανή, πιθανή λέω, και την απεύχομαι, ανυπαρξία μέλλοντος.
Βεβαίως, οι μελλοποιημένες ποιητικές φωνές μας διαβεβαιώνουν τραγουδώντας, πως:
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα
κακιά σκουριά δεν πιάνει
εννοώντας, βέβαια ο ποιητής, στα μάρμαρα όλης της Ελλάδας, αλλά εμείς ας περιοριστούμε στα εδώ πολύτιμα Παριανά. Σ’ αυτά, λοιπόν, τα πολυφημισμένα μάρμαρα της Πάρου, «διαβάζοντάς» τα, συναντούμε μορφές ανθρώπων του παρελθόντος, γονατιστών, όχι γονατισμένων, όπως αυτών των σημερινών ηγεσιών του δικού μας παρόντος, αλλά γονατιστών μόνο και μόνο για να κάνουν προσευχή, άλλοτε υμνώντας το δημιουργό και άλλοτε για τη σωτηρία μας. Ανάμεσα σ’ αυτούς η Αγία Ελένη, μητέρα του Μ. Κωνσταντίνου, ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, η ηρωΐδα του Ιερού Αγώνα Μαντώ Μαυρογένους, ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης, ο νεώτερος Εθνομάρτυρας Νικόλας Στέλλας, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης στην Αντίπαρο, με τη συγκλονιστική εντολή προς τη γυναίκα του, λίγο πριν την εκτέλεσή του, του Σπύρου Τζαβέλλα, που έλεγε «επιθυμώ τα παιδιά μας να τα αναθρέψεις ελληνοπρεπώς». και πολλοί άλλοι. Ας θυμηθούμε και ας ακούσουμε μερικών από αυτούς τη φωνή από το παρελθόν και την παρακαταθήκη τους σε όλους εμάς, για να κάνουμε στη συνέχεια κάποια σύγκριση με το παρόν.
Η Αγία Ελένη, μητέρα του Αυτοκράτορα, ταξιδεύει με κινδύνους στους Αγίους Τόπους, για να αναζητήσει τον Τίμιο Σταυρό που πράγματι ανακαλύπτει πάνω στον Γολγοθά. Είναι γνωστή η σύνδεση της Εκατονταπυλιανής με την Αγία Ελένη, αλλά και με τους πρώτους μάρτυρες, καθώς και τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα. Ο Καθηγητής Θεολόγος Αλιπράντης γράφει ότι «η Εκατονταπυλιανή παραμένει μάρτυρας αψευδής της ευσέβειας του Γένους μας και αποτελεί εθνικό προσκύνημα και πανορθόδοξο μνημείο, πολύτιμο μέρος της ψυχής του λαού μας». Και υπογραμμίζει ο ίδιος ότι η εκκλησία της Παναγίας της Πάρου αποκτά εντελώς ιδιαίτερη σημασία για την εποχή του, (το 1996, δηλαδή), εποχή, όπως γράφει και για τότε, πνευματικής συγχύσεως, και κλονισμού των αξιών της αρχαίας ελληνικής και ορθοδόξου χριστιανικής παραδόσεως. Είναι σύμβολο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, σε μια εποχή ιδιαίτερα ταραγμένη από ποικίλα αντιχριστιανικά ρεύματα και συνθήματα». (Η Εκατονταπυλιανή της Πάρου, Πάρος 1996, σσ. 11-16).
Άλλος από το παρελθόν, ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος και διδάσκαλος του Γένους, αποκαλύπτει και στηλιτεύει στον 18ο αιώνα, για πάνω από 50 χρόνια με τα γραπτά του και τη διδασκαλία του, τους άθεους και δόλιους, λεγόμενους Διαφωτιστές, Έλληνες και Δυτικούς, στην πραγματικότητα όμως ύπουλους φυτευτές ιδεών θανατηφόρων στους αφελείς και απονήρευτους, τόσο τους μεγάλους όσο και τα παιδιά.
Λαύρος ο Άγιος Διδάσκαλος ξεσκεπάζει τους προγόνους των σημερινών υπονομευτών παντός Εθνικού, Ελληνικού και ορθόδοξου και χαρακτηρίζει έναν αντίθεο και βλάσφημο Έλληνα της εποχής του, ως κατάρατο και σκύλο λυσσασμένο και του υπενθυμίζει «είσαι ελληνίζων κατά τη φωνή και όχι Έλληνας καθαρός». Ασυμβίβαστος, ο θείος πατέρας με όσους ταλανίζουν την Ελλάδα. Γράφει: «η μάθηση είναι ένα εξαίρετο καλό, αλλά τούτο το εξαίρετο και τόσον ωφέλιμον καλό, όταν δεν είναι ανταμωμένο με το πρώτο και κυρίως καλόν, δηλαδή με την ευσέβειαν και τον φόβον του Θεού, όχι μόνο δεν είναι πλέον καλό, αλλά κακό μέγα και επιζήμιον και βλαβερό στον άνθρωπο, βλάπτει την ψυχήν του» και αλλού καταγγέλλει ότι οι γίγαντες της Ευρώπης, οι τεράστιοι την σοφίαν, σήκωσαν ανισχύντως με όλη την θρασυστομία πόλεμον κατά του ουρανού. Ακοντίζουν βλασφημίες αθεώτατες κατά του μονογενούς υιού του Θεού, τόσο φοβερές, τόσον τρομερές, οπού στ’ αλήθεια φρίττω, παγώνει το αίμα μου στις φλέβες μου και να τα επαναλάβω. Οι θνητόψυχοι είναι το γένος ολόκληρο των Γάλλων, γράφει, και όχι μόνο αυτοί. Αποκρύψανε τη θρησκεία των Χριστιανών». (Έλεγχος Ψευδοταλανισμού), Τέλος, διασαλπίζει τον κίνδυνο που πάσχει, όπως γράφει, «η Ελλάς αλλά και η Εκκλησία του Χριστού την σήμερον (τότε δηλαδή), όπου, ενώ θριαμβεύει η κακία, η ασέβεια, η αθεΐα, οι Επίσκοποι βλέπουν τη ρομφαία να έρχεται και αυτοί σε άλλα προσέχουν ή βυθίζονται στον ύπνο και δεν κινούνται να σαλπίσουν με το λόγο τους στο λαό να στέκει ξύπνιος και να φυλάγεται από τους επερχόμενους εχθρούς» (Αντιφώνισις, 26).
Και στη Χριστιανική του Απολογία γράφει ότι «οι Διδάσκαλοι Πατέρες κατείχαν στην εντέλεια την έξω σοφία, αλλά δεν αυθαδίαζαν έναντι της Αγίας Γραφής, χαλιναγωγούσαν την θρασύτητα και υποτάσσανε το λόγο τους στον Ποιητή και Χορηγό του λόγου» (Απολογία Χριστιανική). Τα διδακτικά του βιβλία ήταν Αλεξίκακα Φάρμακα, όπως ο ίδιος τα τιτλοφορούσε, πνευματικά δηλαδή, φάρμακα ψυχικής και σωματικής ωφέλειας. Κατακεραύνωνε την αθλιότητα των δοκησίσοφων δασκάλων κλπ.
Άλλο άξιο δείγμα από το παρελθόν η ηρωίδα Μαντώ Μαυρογένους πάμπλουτη κόρη, διέθεσε τα πάντα και τον εαυτό της στην Πατρίδα και πέθανε πάμφτωχη, εδώ στην Πάρο.
Ο Λογγοβαρδίτης πατέρας Αυγουστίνος Καντιώτης αγωνίζεται για την ηθική καθαρότητα και κοσμιότητα του λαού και των παιδιών. Καυτηριάζει τα ηθικά έκτροπα, ελέγχει τις ατασθαλίες. Στιγματίζει τις παράνομες συμβιώσεις και κάθε εκτροπή και άγρυπνος πάντα ρωτούσε τους γονείς:
«- Τι διαβάζει το παιδί σου;
-Πέστε μου τι βιβλία διαβάζουν τα παιδιά σας και θα σας πω με ακρίβεια τι θα γίνουν. Ό,που έγκλημα παιδικό, ό,που παιδί ακολασταίνει, ζητήστε το βιβλίο, ζητήστε τα βιβλία της διαφθοράς.
-Θα σας τα πω έξω απ’ τα δόντια. Πετάξτε από τα χέρια σας τα βιβλία της αθεΐας και απιστίας.
-Πετάξτε τις εφημερίδες της ατίμου πλουτοκρατίας που πλουτίζουν και θησαυρίζουν και κάνανε τεράστια συγκροτήματα και υβρίζουν κι αυτές με τους ελεεινούς συντάκτες τους, την θρησκεία, την πατρίδα και όλα τα ιερά της πίστεώς μας.
-Αν είχαμε χριστιανικό λαό, εάν υπήρχε Εκκλησία ζωντανή, εμείς μπορούσαμε να κλείσουμε τις εφημερίδες της διαφθοράς και να τους διδάξουμε ότι εδώ είναι Ελλάς, είναι Ορθοδοξία, ότι εδώ βρίσκεται ο Θεός.
-Προστατέψτε τα παιδιά σας. Κανείς δεν προστατεύει τη νεότητά μας, ούτε οι δάσκαλοι, ούτε η αστυνομία, ούτε ο εισαγγελέας. Οι άγγελοι του Θεού προστατέψτε τα παιδιά της Ελλάδας, που είναι άξια καλύτερου μέλλοντος και άξια κάθε προστασίας» (Στέργιος Σάκκος, Αναφορά ευγνωμοσύνης)
Ο Βατοπαιδινός Παριανός γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής περιγράφει τις αιφνίδιες κοινωνικές και πολιτικές μετατροπές και απάτες σε ένα ποίημά του:
Όταν άνοιξιν προσμένεις
και έρχεται η χειμωνιά
όταν ήλιον αναμένεις
κι’ αντ’ αυτού η σκοτεινιά
είναι δύσκολον τω όντι
να τα καταλάβει ο νους
και σε επιστολή του προτρέπει και διδάσκει:
«Πτεροφυήσατε (βγάλτε φτερά) και από σκώληκες (σκουλήκια), γίνετε πεταλούδες. Ας θυμηθούμε εδώ τα ίδια λόγια που προέρχονται από τον Βαλαωρίτη «Τότε πουλί, το σερπετό (ο λαός δηλαδή), ποιος ξέρει ως που θα φθάσει», και ο Ιωσήφ συνεχίζει «Η ψυχή μας θέλει παράδειγμα να βλέπει και έτσι ολίγον κατ’ ολίγον εξυπνάει. Διότι, αν την αφήσεις, κοιμάται, την κυριεύει η λήθη, η αναισθησία θέλει ξανέμισμα, όπως κάνομεν όταν φυσάμε ν’ ανάψομεν τη φωτιά. Τα παραδείγματα (δηλ. τα πρότυπα) είναι τα φυσήματα, όπου πέφτει η στάκτη που είναι η λήθη, και ανάβουν και κάρβουνα όπου γεννούν θερμότητα. Έτσι φεύγει η αναισθησία, όπου γεννάει την πλάνη και νομίζει ο άνθρωπος ότι είναι καλά, χωρίς να είναι καλά» (πρωτ. Γ. Τριαντάφυλλος, ο Γέροντας Ιωσήφ).
Τέλος εποχή άφησε και ο όσιος Φιλόθεος στην Πάρο, ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Ζερβάκος, μεγάλος πνευματικός οδηγός.
Το «Άγιον Όρος» των Κυκλάδων, λοιπόν, η νήσος Πάρος μας έδωσε μέχρι τώρα μερικά από τα πολυάριθμα πρότυπα ζωής, υποδείγματα Ελληνορθόδοξα του παρελθόντος, χορηγούς αλεξίκακων φαρμάκων, που αποκρούουν το κακό. Αυτά στο γνωστό σας αλησμόνητο Παριανό παρελθόν, απ’ όπου μοιάζει να ακούγεται μια φωνή που λέει: Να φοβάσθε όλοι σας την οργή των νεκρών Παριανών και όλων των εθνομαρτύρων και οσιομαρτύρων του Ελληνισμού.
Ας έρθουμε, λοιπόν, τώρα στους δοκησίσοφους του Ελληνικού παρόντος, τους λαθρέμπορους δηλητηρίων σε βάρος των ελληνορθόδοξων μαθητών και της παιδείας, με προεξάρχοντες, φορείς παρωχημένων και επικίνδυνων ιδεών, που τις διοχετεύουν στα σχολικά βιβλία και στις κατ’ εξακολούθησιν ανάλογες εγκυκλίους τους. Να υπογραμμίσω εδώ, πριν προχωρήσω, ότι τα έθνη δεν χάνονται ούτε από πείνα, ούτε από χρεωκοπίες, ούτε από ήττες, εξαφανίζονται μόνον από τις ιδεολογίες και τα κάστρα πέφτουν ενίοτε και από μέσα, όχι μόνον απέξω. Στην περίπτωση αυτή οι ιδεόληπτοι εγγυητές των θεσμών, πολιτικοί και πνευματικοί, από φύλακες, γίνονται επίορκοι και σε ό,τι αφορά τις ενέργειές τους για το μέλλον του Έθνους, που είναι ο τομέας της Παιδείας, αυτή ναρκοθετείται από τους ίδιους.
Αρχίζουμε τώρα, κάπως αργά, βέβαια, να ξυπνάμε, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ, και, όπως ο ξενητεμένος που γύρισε στο σπίτι του, γυρεύουμε κι εμείς το παλιό μας σπίτι, την πατρίδα μας, το Γένος μας με τις αρχές του, τις αξίες του, τις παραδόσεις του και αντί γι’ αυτό, βλέπουμε ερείπια, άγνωστος ο τόπος μας, αλλοιωμένος εθνικά, πληθυσμιακά, παραμορφωμένος. Ταφόπετρα έχει πέσει σε ό,τι μας είχαν κληροδοτήσει οι πατέρες μας, στα ιδανικά μας, τις αξίες μας, τα ήθη μας, τις παραδόσεις μας. Αντί γι’ αυτά, σαν πολυκέφαλες οχιές εξακοντίζονται από τους υποτιθέμενους φρουρούς των εθνικών κάστρων, ιδέες και θεωρίες ανήκουστες, πρωτόγνωρες, που μπαίνουν σε εφαρμογή τόσο στην εκπαιδευτική πράξη όσο και στη ζωή όλων των Ελλήνων. Η εξουσία, πολιτική και πνευματική, είναι φορέας αυτών των θανατηφόρων ιδεολογιών, που αποβλέπουν στο να ρίξουν τα κάστρα από μέσα, αφού οι ίδιοι, όπως και στο μακρινό παρελθόν είναι αυτοί που ανοίγουν τις Κερκόπορτες και πέφτουν οι Πόλεις που είχαν αφήσει ανοχύρωτες. Είναι αυτοί που τα τελευταία χρόνια και κυρίως σήμερα, τελείως απροκάλυπτα και αναίσχυντα, απογυμνώνουν τους μαθητές και τον Ελληνικό λαό από τα ιδανικά της φυλής και προωθούν με τα σχολικά βιβλία ανήκουστα κατασκευάσματα ασέβειας, ανηθικότητας, σοδομισμού, θράσους και κυρίως ανθελληνικής υστερίας. Καταστρέφουν ό,τι διαποτίζει την διαχρονική μας πορεία, θρησκευτική και πολιτιστική. Ξεθεμελιώνουν την εθνική αυτοπεποίθηση και τον πατριωτισμό και συκοφαντούν ασύστολα κάθε τι Ελληνικό και ορθόδοξο. Κλονίζουν κάθε τι ηρωϊκό και αξιοπρεπές που χαρακτηρίζει τον Ελληνισμό, την ομοιογενή σύστασή του, την διαχρονική ιστορική του συνέχεια, την ισχυρή του πίστη και τους διηνεκείς αγώνες του πάντοτε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος και την παγκόσμια από αιώνες πολιτιστική ακτινοβολία και εμβέλειά του στους άλλους λαούς.
Εξαφανίζουν τις λαμπρές σελίδες της Ελληνορθόδοξης Ιστορίας με ερωτήματα, π.χ. στο κομματικό κανάλι της ΕΡΤ1, παραμονές της 25ης Μαρτίου του τύπου «Ποιος φοβάται την Ιστορία» και προβάλλουν δικά τους ιδεοληπτικά ψευδεπίγραφα κατασκευάσματα από επινοημένες μαύρες σελίδες του ελληνικού διαχρονικού βίου, ενώ το ενδιαφέρον τους για την Ιστορία είναι μόνο να την εξαλείψουν. Κατάντησε το σχολείο, με μεθοδεύσεις καταδολίευσης των Ελληνορθοδόξων αξιών, να προσπαθεί να μεταβάλλει τους μαθητές σε γενίτσαρους. Εκμαυλίζεται συστηματικά στο σχολείο η νεολαία με εντολές αυτών, που θα έπρεπε να είναι υποδείγματα, πρότυπα συμπεριφοράς, και που σ’ αυτούς αρμόζει το λεχθέν: «πτυόμενος σπογγίζεται, συλλαμβανόμενος επ’ αυτοφώρω ομολογεί και συμβιβάζεται», με άλλα λόγια, όταν τον φτύνεις, σκουπίζεται και όταν αποκαλύπτεται περνάει στο συμβιβασμό.
Καταργήθηκαν οι ηθικοί φραγμοί από τους εκφυλισμένους εισηγητές και πολιτικούς ιθύνοντες της εκπαιδευτικής πολιτικής. Χορηγός μάλλον όλων αυτών των ανθελληνικών ενεργειών είναι ο πολύς Σόρος, διαπρύσιος ντελάλης υπέρ των λαθρομεταναστών Αφρικανών και Πακιστανών που προωθεί συστηματικά στην Ελλάδα, κήρυκας των κοινωνιών των ανοιχτών συνόρων, ο πρωτεργάτης της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας για να διαλυθούν τα εθνικά κράτη, κυρίως όμως στο στόχαστρο όλων είναι η Ορθόδοξη Ελλάδα και όλα αυτά πραγματοποιούνται από τους πολιτικούς εντολοδόχους.
«Ο πολιτικός, γράφει ο Ροΐδης, δεν θεωρείται προσβεβλημένος αν οι σύγχρονοι Έλληνες φρονούν, γράφουν και κηρύττουν γι’ αυτόν ότι γνωρίζει εικοσιτέσσερις τρόπους να προμηθεύεται χρήματα, από τους οποίους τρόπους ο τιμιότερος είναι η κλοπή».
Στο Υπουργείο Παιδείας, η κλοπή αυτή γίνεται στα όσια και ιερά του Ελληνορθόδοξου Γένους και έχει αρχίσει από παλιά με την πρόθυμη συμβολή εγκάθετων ελληνοφώνων, όχι Ελλήνων, Πανεπιστημιακών, ειδικευμένων π.χ. στην επιμόρφωση Μουσουλμανοπαίδων στη Θράκη, που ο επιστημονικός προβληματισμός τους και το συγγραφικό έργο τους αρχίζει και τελειώνει στα ερωτήματα: «Τι είναι η Πατρίδα μας» και «Ποιά η Ελληνική Εθνική ταυτότητα» και αποφαίνονται ότι «Η ταυτότητα που καλλιεργείται είναι απατηλή» και ότι «δομικό στοιχείο της ταυτότητας είναι η παρουσία του ‘άλλου’» (δηλαδή, να πω και γω, του πρόσφυγα, του εισβολέα λαθρομετανάστη) για να καταλάβουμε την ταυτότητά μας.
Η ίδια τακτική εθνικής μειοδοσίας ακολουθήθηκε και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με τιμητικές αναγορεύσεις ξένων καθηγητών και, με περίτεχνες εισηγήσεις ελλήνων πανεπιστημιακών, όπου γινόταν συστηματικά εθνοκτόνος υποτίμηση της ελληνικής αξιοπρέπειας και της εθνικής και πολιτιστικής ιδιοπροσωπίας των Ελλήνων, με μειωτικές αναφορές από Έλληνες και ξένους ομιλητές σε ελληνικές πλαστές αναδρομικές ταυτότητες, που κατασκευάστηκαν, όπως είπαν, από εθνικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές μεγαλοπρεπείς αφηγήσεις του παρελθόντος και είναι εθνικιστικές ταυτότητες, οι οποίες και απορρίπτονται μπροστά στις ταυτότητες τις προσανατολισμένες στην αγορά. Αυτά ακούγονται χωρίς ντροπή στο Πανεπιστήμιο που φέρνει το όνομα ενός άγιου Κυβερνήτη.
Προβληματιζόταν ο Σεφέρης και έγραφε: «Είναι περίεργο πόσο σπαταλούμε κάποτε τα υπάρχοντά μας» και διαπίστωνε ο ίδιος ότι: «Ο Ελληνισμός, στις πιο κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας του, στεκόταν ανίκανος να εξαργυρώσει τις θυσίες και τις νίκες του» (Ο Τελευταίος Σταθμός) και να προσθέσω εγώ ότι οι ομοϊδεάτες των συγχρόνων πολιτικών και πνευματικών ηγεσιών με τα ιδεολογήματά τους οδηγούσαν τον Ελληνισμό, μετά τις νίκες, σε αιματηρούς εξοντωτικούς εμφύλιους, μετουσίωναν δηλαδή τις σκουριασμένες διεθνιστικές και άκρως ανθελληνικές ιδέες τους, σε έργα.
Διαπιστώσεις και αφορισμούς διατύπωναν οι ομοϊδεάτες της σημερινής πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας οι Λένιν και Κίσσινγκερ κατά των Ελλήνων και οι εγχώριοι υποτακτικοί και εθελόδουλοι όλων των βαθμίδων τις εκτελούσαν.
Έγραφαν, ο μεν Μαρξιστής – Σοβιετικός οπαδός του αποφθέγματος «Η θρησκεία είναι το όπιον του λαού» Λένιν ότι: «Λαοί με ισχυρή παράδοση, όπως οι Έλληνες, για να δεχθούν τον κομμουνισμό, πρέπει προηγουμένως να αποκοπούν από τις πνευματικές ρίζες τους και να μισήσουν την εθνική τους παράδοση» και ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρυ Κίσσινγκερ έλεγε το 1994: «Ο Ελληνικός λαός είναι δυσχείρωτος (δυσκολοϋπότακτος, δηλαδή). Γι’ αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να χτυπήσουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά αποθέματά του, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του ν’ αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας».
[Είναι ακριβής μετάφραση από το σχετικό δημοσίευμα της «Turkish Daily News» της 27ης Αυγούστου 1975, που την έκανε ο δημοσιογράφος Άλκης Κούρκουλας, από την Κωνσταντινούπολη. Το ουσιαστικό περιεχόμενο του δημοσιεύματος ούτε ανήρεσε ούτε διέψευσε ο Κίσσινγκερ, απαντώντας στο σχετικό ερώτημα του Γιάννη Μαρίνου, τότε διευθυντή του «Οικονομικού Ταχυδρόμου». Βλ. εφ. «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ», φ. Ιανουαρ. 1998].
Και οι δύο λοιπόν αυτοί έγιναν εντολοδότες των διορισμένων από τους διεθνείς παγκοσμιοποιητές λίγων εγχώριων πολιτικών και πνευματικών ηγετών οι οποίοι, εκτελώντας κατά γράμμα τις εντολές τους, βάλθηκαν να αποκόψουν τον Ελληνισμό από τις ρίζες του, από τη γλώσσα του, τα ήθη και τις αξίες του, τις παραδόσεις του, την ιστορία και την πίστη του.
Οι εντολές είναι κατάλληλες για να ξεριζωθεί το δέντρο: Πρέπει να μισήσουν δηλαδή το παρελθόν τους τα παιδιά από το νηπιαγωγείο. Άρχισαν λοιπόν τα τελευταία χρόνια και κορυφώνονται σήμερα οι υποτιθέμενοι, αλλά στ’ αλήθεια εγκάθετοι φύλακες των ιερών και οσίων να χτυπούν, να στρεβλώνουν, να βρωμίζουν το ένδοξο παρελθόν, κλασικό, βυζαντινό, νεότερο. Δεν αναγνώρισαν τίποτα άξιο στον Ελληνισμό για τη σκοτεινή και διεφθαρμένη ψυχή τους. Έτσι επιδοθήκανε, εκτός από κατάλληλες εγκυκλίους, κατεπείγουσας εκτέλεσης αποστελλόμενες στα δύστυχα σχολεία, να επιδίδονται και σε ποιητικές δημιουργίες, όπως αυτές που έχουν δημοσιευτεί από δύο αναίσχυντους Υπουργούς Παιδείας, ο ένας Καθηγητής Πανεπιστημίου, γιατρός, ο άλλος περιφερόμενος δήθεν καθηγητής Γαλλικών Πανεπιστημίων που αναφέρονται και οι δύο σε σεξουαλικές εμπειρίες τους και φαντασιώσεις ομοφυλικού περιεχομένου. Αναμετριούνται μάλιστα με την ιστορία και γράφουν: «Όταν τα κορμιά του έρωτα ανασμιλεύονται, οι λεγεώνες της ιστορίας αποδομούνται».
Χάθηκαν οι ευλογημένες εποχές που οι άνθρωποι μισούσαν την αθυροστομία. Χάθηκαν οι εποχές εκείνες που οι άνθρωποι είχαν ντροπή και έγραφαν, όπως π.χ. ο βυζαντινός ποιητής Σιλεντιάριος, αναφερόμενος σε ανάλογες περιπτώσεις, «τ’ άλλα δε σιγώ. Εχθαίρω (Απεχθάνομαι) την αθυροστομίην».
Την περασμένη Κυριακή, μάλιστα πάλι, η κομματική ΕΡΤ1 αφιέρωσε εκπομπή προπαγάνδας για τις έμφυλες ταυτότητες, με πρωτοστάτη συνομιλητή αυτόν που είχε εκπονήσει το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης. Ο ίδιος, λοιπόν, και οι άλλοι επιλεκτικά προσκεκλημένοι ομοϊδεάτες και ΜΚΟ, την παραμονή του Αγίου Πνεύματος μας πληροφορούσαν για την ταυτότητα φύλου στα παιδιά ώστε όπως είπαν «να διαμορφώσουν τα ίδια αντίληψη για την ταυτότητά τους και να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους, για να μην πυροδοτείται ομοφοβία και τρανσφοβία. Σήμερα, είπαν, δεν έχουμε ανάγκη του πατριαρχικού μοντέλου, άνδρα μαχητή, πολεμιστή. Μας ενδιαφέρουν τα ‘διαφυλικά’ και τα ‘ιντερσέξ’ άτομα». Και θέλουν μάλιστα να συνεχίσουν τη διδασκαλία αυτού του είδους και στα παιδιά από τα 5 τους χρόνια, «όταν τα παιδιά, όπως είπαν, αισθάνονται ότι ανήκουν σε άλλο φύλο απ’ ό,τι σ’ αυτό που γεννήθηκαν». Έτσι λοιπόν προωθείται μια σύγχυση των παιδιών, σε σχέση με τη διάκριση των φύλων, που τελικά στοχεύει σε ζωώδεις συμπεριφορές.
Να σημειώσω εγώ ότι έρευνες που έγιναν στα προγράμματα εκπαίδευσης των νέων αποκάλυψαν τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν για να διαφθείρουν τα ήθη τόσο των νέων, όσο και του Έθνους. Είναι ακριβώς αυτές που εκτελούνται από τους σημερινούς αριστερούς για να κάνουν, αντικοινωνικούς και ανήθικους όλους τους νέους. Πρόκειται για στοχευμένο έγκλημα σε βάρος των παιδιών.
Ο άλλος πρώην Υπουργός Παιδείας δέχεται για το ξεθεμέλιωμα της Ελληνορθόδοξης Παιδείας και το φιλομουσουλμανικό και αντεθνικό παραλήρημά του σε βάρος των Ποντίων και της εθνικής ταυτότητας, τα ολόψυχα συγχαρητήρια εκπροσώπων της Παγκόσμιας και εγχώριας ισραηλιτικής επιτροπής «για τις θετικές πρωτοβουλίες του και τη σταθερή πολιτική του στην υπεράσπιση των μεγάλων οικουμενικών αξιών της Δημοκρατίας και της θρησκευτικής ελευθερίας, αλλά και για τη στάση τη δική του και της Κυβέρνησης στο κρίσιμο ανθρωπιστικό ζήτημα των προσφύγων. Ο Υπουργός, απαντώντας και ευχαριστώντας, τούς εξήγησε την πολιτική του Υπουργείου Παιδείας στα θέματα της καταπολέμησης του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και του αντισημιτισμού, αλλά και τη διατήρηση της μνήμης του Ολοκαυτώματος» (Όλα αυτά αναφέρονται σε δημοσίευμα της Αυγής). Σήμερα, ποια είναι τα μηνύματα που αφήνουν στην ελληνική κοινωνία αυτοί που θα έπρεπε ως εγγυητές των θεσμών να είναι οι φάροι και τα πρότυπα των παιδιών;
Τα δικά τους μηνύματα είναι θλιβερά και αναξιοπρεπή για Έλληνες πολιτικούς, εκτός των άλλων λόγων, και για το ότι σήμερα, τα Τουρκικά ΜΜΕ εγκωμιάζουν τον Υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου γιατί, όπως αναφέρουν, στα νέα βιβλία δεν αναγνωρίζεται η γενοκτονία των Ποντίων, υπάρχει παραδοχή σφαγών από τους Έλληνες στη Σμύρνη και ορίζεται ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται η λέξη Κωνσταντινούπολη. Γίνεται επίσης ειδική μνεία στο γεγονός ότι ο Έλληνας Υπουργός Παιδείας έχει γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη, είναι γνώστης των Τουρκικών και έχει διδάξει στο Πολυτεχνείο της Κωνσταντινούπολης. Βεβαίως, αναφορές γίνονται και στους δύο συμβούλους του Υπουργού, Πολυμέρη Βόγλη και Χάρη Αθανασιάδη, τους γνωστούς σε μας, και βεβαίως και στους Τούρκους, για τις καινοτόμες θεωρίες τους, για τις σφαγές των Τούρκων από Έλληνες στη Σμύρνη, για τα Σκόπια ως Μακεδονία, για τον Εμφύλιο ως Επανάσταση και άλλους μηρυκασμούς.
Τώρα ήρθε η ώρα να απαντήσουμε στο ερώτημα: Έλληνα Ορθόδοξε «στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;» και η απάντηση «Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων». Βλέπω τα κομματικά μαγειρεία σε θέσεις ηγετικές, πολιτικές και πνευματικές, να μεταχειρίζονται κάθε τέχνασμα για να με κάμουν ν’ απαρνηθώ την πίστη μου, τ’ όνομά μου, τη γη που γεννήθηκα, την πατρίδα μου, την ταυτότητά μου. Να χάσω, δηλαδή, τη μνήμη μου.
Για τη μέχρι σήμερα αδράνεια δεν υπάρχει δικαιολογία. Σήμερα όμως, που τα λεμόνια έγιναν πικρολέμονα, (Κώστας Μόντης), διασαλπίζει όλη η Ελλάδα, και μαζί της η αγιοτόκος και αγιοτρόφος Πάρος, «ο καθείς και τα όπλα του» «ό,τι σώσεις μες στην αστραπή καθαρό στον αιώνα θα διαρκέσει» (Ελύτης). Αρχίσαμε, ευτυχώς, να θυμόμαστε «Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω».
Μπροστά σ’ αυτή την καθολική αντίσταση του Ελληνικού λαού θα γελοιοποιηθεί και θα δικασθεί για εθνική αναξιότητα, όποιος τολμήσει να προωθήσει στην εκπαιδευτική κοινότητα τις εντολές που έχει λάβει από ξένα κέντρα, όπως είναι αυτές που ξεπερνούν τα όρια του εμετικού και γελοίου και συνοψίζονται στους ακόλουθους αφορισμούς από τους ίδιους, καταρρακώνοντας την Ελλάδα. Έγραψαν και δίδαξαν: «ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ ήταν μια σειρά από δολοφονίες ενόπλων κατά αόπλων Άγγλων και Τουρκοκυπρίων», αναφερόμενοι στις «χαμένες πατρίδες» της Μικράς Ασίας, γράφουν, ξεχνάμε ότι πάνω από μισό εκατομμύριο μουσουλμάνοι άφησαν «χαμένες πατρίδες» στα Βαλκάνια, και «ενώ μνημονεύουμε τους δικούς μας ξεριζωμένους της Μικρασιατικής καταστροφής, ξεχνάμε τους σημερινούς πρόσφυγες».
Άλλοι Πανεπιστημιακοί εκδίδουν βιβλία χρηματοδοτούμενα από Ευρωπαϊκή Ένωση, Υπουργείο Παιδείας, Καποδιστριακό, με ερωτήσεις και διαπιστώσεις μάλλον πρακτόρων παρά επιστημόνων, όπως «Ποιες είναι οι μειονότητες στην Ελλάδα; Δυστυχώς, δεν υπάρχει μια εμπεριστατωμένη μελέτη που θα μας έδειχνε με ακρίβεια τις θρησκευτικές, γλωσσικές και εθνικές μειονότητες στα ελληνικά σχολεία, προκειμένου να φτιάξουμε τον κοινωνικό, πολιτισμικό, θρησκευτικό και εθνοτικό χάρτη του μαθητικού μας πληθυσμού (λ.χ. εβραίοι, καθολικοί και προτεστάντες, μουσουλμάνοι, μάρτυρες του Ιεχωβά, εργαζόμενοι από χώρες της Δύσης, σλαβόφωνοι Μακεδόνες, μουσουλμάνοι με τουρκική εθνοτική συνείδηση, οικονομικοί και πολιτικοί πρόσφυγες από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, Τσιγγάνοι, Πομάκοι, Βλάχοι, Ρώσοι, Αρμένιοι …»
Στο ίδιο εθνοπροδοτικό, ισοπεδωτικό μοτίβο γράφουν οι εισηγητές – σύμβουλοι της εκπαιδευτικής πολιτικής, πως ««η Ρεπούση θα έπρεπε να γράψει στο βιβλίο της Ιστορίας και για τις σφαγές, καθώς υποχωρούσε ο Ελληνικός Στρατός που δεν άφηνε τίποτα όρθιο πίσω του στη Σμύρνη, και συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο: «είναι ενοχλητική η σχολική ιστορία που επιχειρεί να ενσταλάξει εθνική συνείδηση στους μαθητές και τους καθηγητές και εισηγείται αυτή η κυβερνητική κλίκα, ξένη και ντόπια, «την ανάγκη αλλαγής της εθνικής μας ταυτότητας μέσω της εκπαίδευσης, με τη δημιουργία όχι πια συμπαγούς εθνικής ταυτότητας, αλλά αντιθέτως μιας εθνικής ταυτότητας περισσότερο ρευστής». Μάλιστα, πρόσφατα, ακούστηκε στη Βουλή και το εκπαιδευτικό παραμορφωτικό στρατήγημα τής κατά τα φαινόμενα, εντός εισαγωγικών, «προσφυγικής» κυβέρνησης, να επιβάλλει, όπως ακριβώς η ίδια το διατυπώνει, «Εκπαιδευτικές ταυτότητες» με «αταξικά προκρίματα», «Έμφυλες ταυτότητες» αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα, «Σώμα και ταυτότητα» και άλλα ανεκδιήγητα επινοήματα αλλαγής ταυτότητας, με πολυθρησκειακά, αντεθνικά και αντιεκπαιδευτικά μορφώματα, αντισυνταγματικά και υπουργικούς ισχυρισμούς του τύπου «το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου είναι μήνυμα κατά του ρατσισμού και κατά του πολέμου». Υποστηρίζουν ότι είναι εθνικοί μύθοι το Κρυφό Σχολειό, η Αγία Λαύρα κλπ, ότι η εξόντωση των Ποντίων δεν ήταν γενοκτονία και χαρακτηρίζουν τον Ίωνα Δραγούμη «παθιασμένο εθνικιστή» και την Πηνελόπη Δέλτα «γνήσια εθνικίστρια». Οι ίδιοι είπαν: «Αντιμετωπίζουμε σε αυτή τη χώρα το έθνος ως θρησκεία. Περιβάλλουμε το έθνος με μια Ιεροσύνη και άρα, όπως δεν πειράζει κανείς την Αγία Γραφή επειδή είναι θεόπνευστος λόγος, έτσι δεν πειράζει και την Ιστορία γιατί είναι ο λόγος του έθνους». Τα βάζουν και με τον Παπαρρηγόπουλο γιατί, όπως γράφουν, υπερφώτισε τις ένδοξες σελίδες του έθνους και εξαφάνισε τις μελανές (Πρώτο Θέμα, 9 Απρ. 2017).
Άλλος Πανεπιστημιακός, επιλογή και αυτός του Υπουργείου Παιδείας, για την αναμόρφωση των βιβλίων της Ιστορίας, βαφτίζει τα Σκόπια «Μακεδονία» και τον Εμφύλιο «Επανάσταση». Γράφει ότι «ο Ελληνικός Εμφύλιος ήταν μια επανάσταση, η μοναδική στην Ελλάδα του 20ου αιώνα» και ότι η Ιστορία έχει στόχο να καλλιεργήσει «μια πλουραλιστική και ανεκτική εθνική ταυτότητα, η οποία θα είναι απαλλαγμένη από μισαλλοδοξία και ξενοφοβία».
Στους ελάχιστους Πανεπιστημιακούς καθηγητές, συμβούλους του Υπουργείου Παιδείας, επίδοξους αναδιαμορφωτές των σχολικών βιβλίων της ιστορίας, αφιερώνω λίγους Καβαφικούς στίχους:
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις
Τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
Όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις.
Και λίγους στίχους από τον Παλαμά:
Κρυμμένη στην πολύπαθη τη Ρωμιοσύνη
σα να ξανοίγω τη βασίλισσα Ελλάδα
Ακόμα το έλατο της λεβεντιάς φουντώνει
κι’ απ’ των αιώνων τους καημούς κι’ από τα πάθη
του Διγενή η πνοή, παντού χυμένη, πλάθει,
Κανάρη, Καραϊσκάκη και Κολοκοτρώνη.
Από το Δούναβη ως την άκρη του Ταινάρου
διαβαίνεις, πότε σαν της θάλασσας Γοργόνα,
πότε σαν άγαλμα από μάρμαρο της Πάρου
Και πέρα αστράφτουν τα ζαφείρια των Βοσπόρων,
κι’ απ’ τη Χρυσόπορτα περνώντας αλαλάζει
ο θρίαμβος των νικητών Αυτοκρατόρων!
Αλλά για να μην αδικήσουμε και τον πραγματικά και άδολα πατριώτη αριστερό ποιητή, το Γιάννη Ρίτσο, με τον οποίο ξεκινήσαμε, ας κλείσουμε με τον ίδιο:
Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει
Με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο.
Να τη, πετιέται αποξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει
Και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του Ήλιου.
*Πάρος, 11 Ιουνίου 2017
