Εκατοντάδες εκατομμύρια ευχές θα αλλάξουν χείλη, κανονική θεσμική συναλλαγή με ημερομηνία προέλευσης και λήξης.
Είναι καταπληκτική η ευκολία με την όποια οι Έλληνες σκορπίζουν ευχές. Μάλλον γιατί δεν έχουν κόπο και δεν έχουν κόστος. Το φαίνεσθε πού το βάζουμε;;; Και ο ΠΛΗΣΙΟΝ;
Δίπλα μας ή πολύ κοντά μας υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε, δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους, δεν έχουν ρεύμα. Και την ίδια στιγμή, υπάρχουν κάποιοι που έχουν να ξοδέψουν πολλά αλλά δεν καταδέχονται να γυρίσουν λίγο το βλέμμα. Φυσικά χορηγούν εκεί όπου υπάρχει θέαση και χειροκροτήματα και εντυπώσεις. Το φαίνεσθε δηλαδή.
Είδα και άκουσα με έκπληξη Κυριάκος, Αλέξης και Νικολάκης να τρέχουν στους επιταφίους. Τι σχέση έχουν αυτοί με αυτό; Τι συμβολίζει η Ανάσταση και τι πρεσβεύει ο Αναστάντας; μήπως Αγάπη, Δικαιοσύνη και Αλήθεια; Τι σχέση έχουν οι Κυριάκος, Αλέξης και Νικολάκης (και αντίστοιχα και κυρίως η νδ, ο σύριζα και το πασόκ) με αυτές τις έννοιες; Έχουν κάποια σχέση με Δικαιοσύνη και Αλήθεια;
Άκουσα τον πρωθυπουργό να λέει ότι οι σκέψεις μας είναι με τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών. Και λοιπόν; Από την ημέρα του ατυχήματος έχουμε περί τους 150 νεκρούς και ανάπηρους από τροχαία. Αυτοί δεν έχουν ψυχή; Χίλιοι νεκροί και ανάπηροι κάθε χρόνο από τροχαία δεν έχουν μάνες, αδελφές και συζύγους;
Το Μάτι, η Ηλεία, τα Τέμπη, επαναλαμβάνονται διαρκώς αλλά εμείς την τύφλα μας.
Κάπου πήρε το μάτι μου και μια ευχετήρια κάρτα του πρώην βουλευτή Ηλείας του σύριζα κου Μάκη Μπαλαούρα που εύχεται καλή ανάσταση. Αυτός δεν ήρθε να δει το πρόβλημα της πλημμύρας στην Αγίου Νικολάου αν και πλημμυρίσαμε δυο φορές επί σύριζα (2015 κ 2016). Όμως μαθαίνω ότι πρόσφατα συνάντησε τους αλλοδαπούς εργάτες γης και τους περιέβαλλε με …στοργή. Εμείς οι ιθαγενείς μάλλον κατουρήσαμε στο πηγάδι.
Κατεβαίνω σήμερα το πρωί (Μ. Σαββάτο) για έναν καφέ με φίλους και καμιά ωρίτσα μετά βλέπω τον Δήμαρχο να περιφέρεται στα τραπέζια και να ανταλλάσει ευχές. Αργότερα και ενώ παίρνω τον δρόμο της επιστροφής, τον βλέπω να μπαινοβγαίνει σε μαγαζιά και να ανταλλάσει ευχές.
Στην Αγίου Νικολάου, εκεί όπου αρκετές φορές καρδιοχτυπήσαμε λόγο πλημμυρικής απειλής δεν ήρθε ποτέ. Περνούσε πάντα με το αυτοκίνητο και πήγαινε κάπου 100-150 μέτρα πιο πάνω εκεί όπου μια γράνα συναντούσε την Αγίου Νικολάου και τη φόρτωνε με χιλιάδες κυβικά λασπόνερου και κοιτούσε μαζί με άλλους αιρετούς. Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι κοιτούσαν. Ίσως να μην έχω την αιτούμενη νοημοσύνη.
Σήμερα όμως τον είδα να μπαινοβγαίνει και να ανταλλάσει χειραψίες και ευχές. Και πιο μετά διάβασα στο διαδίκτυο και ένα αναστάσιμο δημαρχιακό μήνυμα:
Από την πλευρά μας, συνεχίζουμε να εργαζόμαστε με επιμονή και μεθοδικότητα για τη δημιουργία συνθηκών που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των δημοτών και δίνουν όραμα στην κοινωνία.
Εργάζεται μεθοδικά μας λέει για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωή μας. Και ερωτώ: για την ηχορύπανση που φτάνουμε κάποιοι στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού τι έχει κάνει; Για τα πλαστικά που καίγονται και σκορπάνε καρκίνο τι έχει κάνει; Για τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα που κατακλύζουν τον υδροφόρο ορίζοντα τι έχει κάνει; Από ελέγχους σε γαλακτοκομικά για αφλατοξίνες (μιας και είναι και πτυχιούχος ιατρικής ) καθώς ο παιδικός καρκίνος έχει πάρει αμπάριζα τι έχει κάνει; Στην βάρδα που σε κάποια σημεία βρωμάει τι έχει κάνει;
Πού ακριβώς έχει βελτιώσει την ποιότητα ζωή μας; Στα πεζοδρόμια; Και εκείνο το τμήμα πολιτικής προστασίας με τι ακριβώς ασχολείται;
Αυτό κατά την ταπεινή μου άποψη είναι χαρακτηριστικό μιας τριτοκοσμικής κοινωνίας που θέλει κατά φαντασία να αυτοαποκαλείται Δημοκρατία. Και μπορώ να υποθέσω και να σκεφτώ ότι οι χειραψίες, τα χαμογέλα, τα χτυπήματα στον ώμο και οι ευχές αποτελούν ένα τρόπο συλλογής ψήφων. Η ουσία κείτεται μακράν αποθνήσκουσα.
Η ουσία της Ανάστασης είναι η Φώτιση.
Αλλά τα γατόνια της πολιτικής κρατάνε με μαεστρία έναν ολόκληρο λαό αμόρφωτο και τον κάνουν να νιώθει γοητευμένος επειδή ένας αιρετός τον χτύπησε στον ώμο ή του ευχήθηκε χρόνια πολλά.
Οι Έλληνες που ψηφίζουν τέτοιους αιρετούς είναι είτε πνευματικά καθυστερημένοι είτε συμφεροντολόγοι.
Η ουσία της Ανάσταση είναι η Φώτιση.
Αλλά το αυτονόητο χρειάζεται πλέον ένα θαύμα για να γίνει κατανοητό. Χρειάζεται το υπερφυσικό για να φτάσουμε στο φυσικό. Αλλά μετά τους παλαιούς προεστούς ακολουθούν οι νέοι προεστοί και το θαύμα απομακρύνεται. Η ανθρώπινη βλακεία νικάει και διώχνει το θαύμα.
Η ανθρώπινη βλακεία και αμορφωσιά είναι ισχυρότερες από τον Θάνατο και την Ανάσταση ενός Θεού.
*Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης
