Η πιθανότητα να φτιαχτεί με φυσικό τρόπο ένα στέλεχος όπως το Όμικρον που έχει 32 στις χίλιες αλλαγές, είναι απειροελάχιστη του απειροελάχιστου. Φανταστείτε, από ένα κομπολόι με 1000 χάντρες, έχουν αλλάξει 32 από αυτές και μάλιστα δύο από αυτές συνεχόμενες χάντρες και άλλες τρεις εναλλάξ. Με βάση τη στατιστική, υπάρχει πιθανότητα αυτό να συμβεί δια του φυσικού τρόπου, ξαφνικά, 1 στα 580.000.000.000! Και επειδή αυτό το στέλεχος έχει κάποιες αλλαγές στα σημεία που προσκολλάται στον οργανισμό μας και στα σημεία που δίνει τη βαριά νόσο, υπάρχει και το ενδεχόμενο να το έφτιαξαν. Και ποιος θα είχε συμφέρον να φτιάξει ένα στέλεχος το οποίο είναι ήπιο; Άρα, γιατί να μην απαντήσουν και κάποιοι άλλοι, που θέλουν να διαιωνίζουν την πανδημία με ένα άλλο στέλεχος;
Θυμηθείτε ότι τα πρώτα κρούσματα ήταν πλήρως εμβολιασμένοι άνθρωποι. Άρα κάποιο χέρι, ενδεχομένως να αποφάσισε κάτι. Θα το δούμε στο μέλλον. Η εποχή που ζούμε είναι μία εποχή παραλογισμού. Ωστόσο επειδή αυτή η εποχή, καλώς ή κακώς, κάποια στιγμή θα παρέλθει και τότε θα γυρίσουμε όλοι πίσω και θα δούμε πως συμπεριφερθήκαμε. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να καταγράφουμε τις συμπεριφορές όλων και να τις θυμόμαστε. Και όσοι έχουν συμπεριφερθεί με τρόπο που δεν αρμόζει στην επιστήμη, στην έρευνα, στην ιατρική θα λογοδοτήσουν στο μέλλον.
Αυτό που είναι βαθιά χαραγμένο μέσα μου και δε θα το ξεχάσω ποτέ, είναι ο τρόπος που οι συνάδελφοι συμπεριφέρονται στους συναδέλφους τους. Αντί να ξεσηκώνονται οι υγειονομικοί που συνεχίζουν να δουλεύουν στα νοσοκομεία υπό τις συνθήκες που δουλεύουν, έναντι του παραλογισμού του να είναι οι πρώην συνάδελφοί τους στο δρόμο επειδή επέλεξαν την αυτοδιάθεση και να μην υποβληθούν σε ένα πειραματικό σκεύασμα, αντί να είναι δίπλα σε όλους αυτούς και να πιέζουν, επιλέγουν είτε την κόντρα, είτε τη σιωπή. Και τα δύο αυτά είναι συμπεριφορές χωρίς ήθος. Παραβαίνουν τον όρκο που έχουν δώσει, αλλά παραβαίνουν και βασικούς νόμους της Πολιτείας περί της άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος.
*Καθηγητής βιοχημείας Πανεπιστημίου Πατρών