Αυτοοργάνωση: Ένα ακόμη σενάριο. Γιατί όχι;

Πέντε φίλοι, πολὺ δεμένοι μεταξύ τους, ἀποφασίζουν νὰ ἀγοράσουν μία μικρὴ πολυκατοικία καὶ νὰ ζήσουν ὅλοι μαζὶ σὲ αὐτή. Στὸ διπλὸ ὑπόγειο τῆς πολυκατοικίας κατασκευάζουν τὰ ψυγεῖα. Ἀξιοποιοῦν τὴ γεωθερμία. Τὴν ταράτσα τὴν κάνουν κῆπο, βάζουν ἀνεμογεννήτριες καὶ ἡλιακὰ συστήματα, ὥστε νὰ ἔχουν ἠλεκτρικὴ καὶ θερμικὴ ἐνέργεια.

Ὁ ἕνας ὄροφος μετατρέπεται σὲ παιδότοπο. Ὁ ἄλλος ὄροφος μετατρέπεται σὲ καθημερινὸ, μὲ κοινὴ κουζίνα. Κι σ᾿ ἕναν ἄλλον ὄροφο, δημιουργεῖται τὸ γυμναστήριο. Ἔχουνε μόνο δύο αὐτοκίνητα διαφορετικῶν χρήσεων, διότι ἐπέλεξαν σταθμὸ μετρὸ κοντά τους. Ἂν χρειαστοῦν περισσότερα τὰ ἐνοικιάζουν. Κάθε πρωὶ παίρνει ὁ καθένας μαζί του τὸ δισάκι του, ποὺ περιέχει καὶ τὸ φαγητό του. Μαγειρεύει μόνον ἕνας γιὰ ὅλους κάθε μέρα. Ἐπίσης κάθε μέρα βρίσκεται τοὐλάχιστον ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐνήλικες στὸ σπίτι γιὰ νὰ βοηθάει τὰ παιδιά, ποὺ τώρα ἔχουν τὴν οἰκονομικὴ ἄνεση νὰ διαθέτουν παιδαγωγὸ ὡς δάσκαλο κι ὄχι ἕναν ἁπλὸ ἐργαζόμενο. Καὶ πολλὰ ἄλλα θὰ μπορούσαμε νὰ συμπληρώσουμε, σὲ αὐτὸ τὸ καθόλου φανταστικὸ σενάριο, ποὺ ἤδη ὑπάρχει ἀπὸ πρωτοπόρες μικροομάδες. Βέβαια δὲν πῆγαν σὲ λύση πολυκατοικίας, ἀλλὰ βγῆκαν στὴν ὕπαιθρο, ἀγόρασαν ἕνα ἀγρόκτημα καὶ ζοῦν μαζὶ στὸ Πήλιο, στὴν Μάκρη καὶ σὲ ἑκατοντάδες περιοχὲς στὴν Εὐρώπη καὶ Ἀμερική. Αὐτὲς τὶς ὁμάδες ἀπὸ δῶ καὶ στὸ ἑξῆς θὰ τὶς ὀνομάζουμε «Κοινότητες», διότι ἡ λέξη Κοινότητα μόνον ἐκφράζει τοὺς κοινοὺς σκοποὺς καὶ στόχους τῆς ὁμάδας.

Στὶς Οἰκοκοινότητες αὐτὲς ΔΕΝ θὰ ὑπάρχει ὁ συγκεντρωτισμὸς τῆς διοίκησης καὶ ἡ δημοκρατία τῆς συνέλευσης. Θὰ ὑπάρχει ἡ Ὁμοφωνία. Ἡ κάθε προσωπικότητα θὰ εἶναι Ἄνθρωπος. Γι᾿ αὐτὸ ἡ δυσκολία εἶναι ἡ ἀρχικὴ δημιουργία τῆς κοινῆς ὁμάδας μὲ τὴν ἴδια χημεία.

Στὶς Οἰκοκοινότητες αὐτὲς θὰ κυριαρχεῖ ἡ συντροφικότητα, ἀντὶ γιὰ τὸν ἀνταγωνισμὸ καὶ ἡ μὴ κερδοσκοπία ἀπὸ τὴν κερδοσκοπία. Δὲν θὰ ὑπάρχει ἀτομικὴ ἰδιοκτησία στὰ μέσα παραγωγῆς καὶ κληρονομικότητα, χωρὶς νὰ ἀντιτίθεται αὐτὸ μὲ τὴν προσωπικὴ ἰδιοκτησία. Θὰ ὑπάρχει κοινὴ ἰδιοκτησία στὴ γῆ, στὰ βασικὰ παραγωγικὰ ἐργαλεῖα καὶ μέσα. Ὁ καθένας θὰ δίνει ὅ,τι μπορεῖ καὶ θὰ παίρνει αὐτὸ ποὺ χρειάζεται. Τὰ νέα παιδιὰ μὲ τὴν γέννησή τους θὰ «προικίζονται» αὐτόματα μὲ τὴν περιουσία τῆς Κοινότητας, ποὺ θὰ τὴν ἀξιοποιοῦν ὅσο εἶναι ἐκεῖ.

Τὸ θέμα εἶναι τεράστιο, τόσο μεγάλο ὅσο τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητας.

Γιωργάκης Κωστής

*Πρόεδρος τοῦ Δ.Σ. τῆς ΒΙΟΖΩ, Πανελλήνιας Ἕνωσης Καταναλωτῶν, «ΒΙΟ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΖΩΗ».

 

φωτό Ιωάννα Ξέρα

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου