
Αυτός ο γλυκύτατος παππούλης είναι ο,άρτι αγιοκαταταγμένος(29 Αυγούστου 2024), όσιος Χριστόφορος Παπουλάκος.
Εκοιμήθη οσιακά, σαν σήμερα, στις 18 Ιανουαρίου του 1861.
Τί να πρωτοπώ γι’ αυτόν; Από που να αρχίσω;
Από τον έντονο βίο του; Από τις διώξεις που υπέστην;
Από την θεματολογία του κηρύγματός του; Από τα βάσανα που τον περίμεναν; Από τις προφητείες του, που πολλές έχουν επαληθευτεί;
Ειλικρινά, δεν ξέρω πως να ξεκινήσω να ομιλώ γι’ αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο..
Η καταγωγή του ήταν από τα Άρμπουνα των Καλαβρύτων. Γεννήθηκε σε μια ταραγμένη κι ενδιαφέρουσα εποχή(1770), με πολλές ζυμώσεις στον Ευρωπαϊκό χώρο..

Δεν ήξερε γράμματα.. Δούλευε από μικρός στο κρεοπωλείο της οικογένειας.. Ήταν φιλήσυχος άνθρωπος και με έντονη την αίσθηση του δικαίου. Ασθένησε κάποια στιγμή και σταμάτησε να εργάζεται.. Τότε, στα 50 του χρόνια, δέχτηκε την «κλήση» μέσα του να γίνει μοναχός.. Έζησε, κοντά 22 χρόνια, ασκητικά.. Του δόθηκε άπλετος χρόνος έτσι να μάθει να γράφει και να διαβάζει.. Μελέτησε τις Γραφές και τους Πατέρες της Εκκλησίας.. Έφτασε στην όγδοη δεκαετία της ζωής του όταν άρχισε να περιοδεύει και να κηρύττει τον λόγο του θεού.. Πολύ μεγάλος για τόση σωματική καταπόνηση.. Γύρισε όλη την Πελοπόννησο, την Αττική και πολλά νησιά(Σπέτσες, Ύδρα, Πόρο, Ελαφόνησο).. Ο κόσμος τον άκουγε με λαχτάρα.. Προέτρεπε τους ανθρώπους σε έναν ηθικό βίο, εφιστώντας όμως την προσοχή τους και στα πολιτικά πράγματα κι όχι μόνο.. Έκαμνε φιλανθρωπίες κι ελεημοσύνες, προφήτευε τα μελλούμενα να συμβούν..
Όσο κήρυττε την αγάπη, την δικαιοσύνη και την καταλλαγή δεν έβρισκε εμπόδιο πουθενά.. Σαν άρχισε να στηλιτεύει την εξουσία, τον «κακό» και «Εωσφόρο» βασιλέα Όθωνα, την δυτική επιρροή, τα δάνεια των Άγγλων που καθιστούσαν τη χώρα δουλοπρεπή, την στάση της διοικούσας Εκκλησίας, η οποία δεν έδειχνε να ενοχλείτε από την δραστηριότητα προτεσταντικών κύκλων στη χώρα που προσπαθούσαν να αλλοιώσουν την ελληνορθόδοξη παράδοση, ευθύς αμέσως ζητήθηκε από την Ιερά Σύνοδο να απαγορεύσει με εγκύκλιό της το κήρυγμά του.
Είχε γίνει «επικίνδυνος» για το καθεστώς. Όταν, μάλιστα, έκανε λόγο στην δυτικοπροσανατολισμένη Ελλάδα, για την σωτηρία του έθνους από το «ξανθόν γένος» των Ρώσων, ε τότε φρουμάξαν οι οχτροί του από το κακό. Και φιλορώσος ο ιεροκήρυκας, εκτός από αντιδυτικός κι αντικαθεστωτικός!
Βγήκε εντολή να τον συλλάβουν..ως υποκινητή στάσεως κατά του πολιτεύματος .Μα εκείνος χώθηκε στα ρουμάνια της Μάνης και οι στρατιώτες που βγήκαν στο κατόπι του βρήκαν μπροστά τους 2.500 θερμόαιμους Μανιάτες που δεν το είχαν σκοπό να πειραχτεί ούτε μια τρίχα της κεφαλής του. Τον προστάτεψαν καλά.. μα είχε ανακοινωθεί αμοιβή 6.000 δραχμών για την σύλληψή του, λες κι ήταν κανένας αρχιλήσταρχος, κι αυτό ήταν ένα ασυναγώνιστο δέλεαρ για ψυχές που προσομοίαζαν με του Ιούδα του Ισκαριώτη.. Έτσι, δεν άργησε να προδοθεί.. Κι ήταν , μάλιστα, κληρικός αυτός που πήρε τα «αργύρια» για να τον καταδώσει.. Κλείστηκε, λοιπόν, για ένα χρόνο στα υγρά μπουντρούμια του Ρίου. Φτάνοντας στην Αθήνα για να δικαστεί, ένα τεράστιο κύμα λαού και κλήρου ορθώθηκε σαν τείχος, παρακαλούσε και δάκρυζε για να τον αφήσουν ελεύθερο. Ήταν πολύ μεγάλη η αγάπη και η αποδοχή του κόσμου στο πρόσωπό του. Και μπροστά σε μια τέτοια λαϊκή επιταγή δεν γινόταν να μην υποχωρήσουν οι διώκτες του. Ήθελαν όμως να τον καταστήσουν ακίνδυνο για το καθεστώς, γι’ αυτό προέτρεψαν την Ιερά Σύνοδο να αποφανθεί για την τιμωρία του. Εκείνη, αποφάσισε τον εγκλεισμό του δια βίου, αρχικά στην Μονή του Προφήτη Ηλιού στην Θήρα και μετά στην Μονή Παναχράντου στην Άνδρο. Στην τελευταία, ο γερασμένος και ταλαιπωρημένος Παπουλάκος, δεινοπάθησε στα χέρια του επισκόπου Μητροφάνους, ο οποίος αφού τον χτύπησε, τον έσυρε σε ένα σκοτεινό και μουχλιασμένο κελί της Μονής, ισχυριζόμενος ότι εξύβρισε τον βασιλιά. Εκεί, άφησε την τελευταία του πνοή, στα 91 του ..
Μετά τον θάνατό του οι εχθροί του προσπάθησαν να κηλιδώσουν την μνήμη του. Ακούστηκαν διάφοροι κακοί χαρακτηρισμοί.. Φυσικό κι επόμενο ήταν για μια ανυπότακτη και καθαρή ψυχή σαν τη δική του, που «άνοιγε τα μάτια» του κόσμου, που τους εφιστούσε την προσοχή για ότι άσχημο γινόταν στη χώρα, που εναντιώνονταν στους ξένους δυνάστες και τον εξανδραποδισμό του έθνους μέσω της δανειοληπτικής πολιτικής, που νοιαζόταν να μην αλλοιωθεί το εθνικό και θρησκευτικό φρόνημα του λαού, να πολεμηθεί με τέτοιο μένος.
Αν ζούσε ο Παπουλάκος την περίοδο της πλανδημίας του 2020,θα έκαμνε τον αρχιεπίσκοπο της χώρας τον πρώτο, μεγάλο διώκτη του.
Διότι, εκτός των άλλων, ήταν και θερμός αντιεμβολιαστής.. Χαρακτήριζε τα εμβόλια «βούλα του διαβόλου».. Φανταστείτε, αν εκείνα ήταν «του διαβόλου» τι θα έλεγε για τα σημερινά, που, ηδέως, προπαγάνδιζε ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος («από εδώ το εμβ@ιο κι από κει ο τάφος»!). Πάλι από την Ιερά Σύνοδο θα τιμωρούνταν!
Ο Παπουλάκος είχε διορατικό και προφητικό χάρισμα.
«Μας περιμένουν, είπε, μέρες ζοφερές, που δεν θα ξεχωρίζουν από το κατράμι»..
Είπε ακόμη ότι «τα άθεα γράμματα θα καταστρέψουν τον τόπο μας» κι ότι «δεν θα βρίσκεται άνθρωπος να μας κυβερνήσει»..
Ποιος αμφιβάλει ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ερπετόμορφα όντα κι όχι με ανθρώπους στην Εξουσία;
….
Τις ευλογίες του να έχουμε!!
Τέτοιους ιεροκήρυκες χρειαζόμαστε στην κατακερματισμένη σε όλα τα επίπεδα Ελλάδα!
Μαθιώτη Κυριακή
https://www.facebook.com/100055974034414/posts/1098154045393720/?rdid=t12cWrtDYX9jN9Dg#