Χαμογέλα! / Γράφει η Παπαδοπούλου Σοφία*

Γιατί οι νέοι πλέον να μην χαίρονται;

Γιατί να έχουν όλοι τους κατάθλιψη;

Γιατί να ζουν σε έναν κόσμο όπου τα όνειρα δεν μπορούν να γίνουν αληθινά;

Γιατί κανείς πλέον δεν ελπίζει;

Έχουν χάσει όλοι την πίστη τους.

Κι εμείς; Τι θα γίνουμε; Θα σταματήσουμε εδώ; Θα συνεχίσουμε έτσι; Σε έναν κόσμο άχρωμο;

Ε, λοιπόν, εγώ δεν θα συνεχίσω έτσι, δεν θα συνεχίσω να στενοχωριέμαι, για το τι θα απογίνει αυτός ο κόσμος. Αλλά θα προσπαθήσω να τον αλλάξω. Θα προσπαθήσω έτσι ώστε το μέλλον αυτού του κόσμου να είναι ελπιδοφόρο. Οι νέοι να μπορούν να είναι σίγουροι πως θέλουν να βγουν στον κόσμο των μεγάλων. Αποφασισμένοι για ένα καλύτερο αύριο. Κανείς να μην φοβάται. Κανείς να μην πεινάει. Και κυρίως, οι άνθρωποι να έχουν το θάρρος να μιλήσουν, να λένε αυτό που θέλουν τη στιγμή που πρέπει. Να ζουν ευτυχισμένοι. Γιατί κανείς δεν αξίζει να είναι δυστυχισμένος, σε μια τόσο σύντομη ζωή.

Να ζούμε για την ουσία, να επαναστατούμε για την ουσία. Ο κόσμος να αποχτήσει χρώμα, ζωντάνια.

Κι αν όλα αυτά δεν γίνουν, ας φροντίσουμε εμείς οι ίδιοι στο μέλλον, όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή μας, να είμαστε ευγνώμονες για τα μικρά πράγματα της ζωής.

Όπως είχα διαβάσει κάπου: «Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που μέσα στη δυστυχία του βρίσκει λόγους να χαμογελάει!».

*Μαθήτρια Β΄ Λυκείου (τότε, 12-2-2017)

 

 

 

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου