Σε ένα αγρόκτημα ή σε ένα χωριό μπορείς να καλλιεργήσεις το μεγαλύτερο μέρος της τροφής σου και να τρως ολόφρεσκα προϊόντα της μάνας γης, χωρίς χημικά, αντί να τα προμηθεύεσαι από σούπερ μάρκετ ή λαϊκές με λογιών λογιών λιπάσματα και φάρμακα.
Οι γεύσεις ασυναγώνιστες με τα έτοιμα.
Όσοι τα έχουν δοκιμάσει, είναι θαρρείς και δεν έχουν ξαναφάει λαχανικά.
Οι γείτονες λίγοι αλλά καλοπροαίρετοι πάντα.
Πάντα κάτι έχουν να σου προσφέρουν, κάτι έχεις να τους προσφέρεις.
Στην πόλη κλεισμένος σε ένα διαμέρισμα, αγχωμένος για τη δουλειά, για τις υποχρεώσεις, δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς ο,τιδήποτε εναλλακτικό.
Το πολύ πολύ να φυτέψεις σε παρτέρια, σε ένα μικρό κηπάκι ή σε κάποια ταράτσα, όμως πολλοί αποφεύγουν οποιαδήποτε κοπιαστική εργασία αγρού, γιατί τα έτοιμα αφθονούν, αρκεί να έχεις χρήμα.
Όλοι διαλέξανε τον δρόμο της φυγής από τα χωριά τους, τις επαρχίες τους, για ένα καλύτερο μέλλον, αφήνοντας έρημα χωριά και εκτάσεις για να τα εκμεταλλεύονται πλέον οι νεοεπενδυτές που μας φέρνουνε.
Εγκαταλείψαμε τη γη μας για εύκολες λύσεις, απομακρυνθήκαμε από τα πάτρια εδάφη, από τη φύση και προσκολληθήκαμε στην ύλη, αφιερώνοντας όλο τον χρόνο από την υλική και πνευματική μας υπόσταση σε αυτήν χωρίς να μας μένει χρόνος για άλλες σκέψεις, που αφορούν την υγεία μας, την ανθρωπιά μας, το φιλότιμό μας, τους συνανθρώπους μας, τους γείτονές μας, τα χωριά μας, τα εδάφη μας, την πατρίδα μας.
Ο μόνος μας στόχος, η καλοπέραση μας χωρίς να κοπιάζουμε ιδιαίτερα σωματικά.
Το πώς θα αποκτήσουμε καλά αυτοκίνητα, σπίτια, έπιπλα, πισίνες ταξίδια κλπ. κλπ.
Όμως κουραζόμαστε τόσο πολύ πνευματικά που ίσως δεν μένει χρόνος να απολαύσουμε ούτε όλα αυτά που μπορεί να αποκτήσουμε από την οποιαδήποτε εργασία μας.
Θελήσαμε όλοι πτυχία, γεμίσαμε με ειδικότητες και ειδικούς, περιπλέξαμε τη ζωή μας αντί να την απλοποιήσουμε και κοιτάμε τους ανθρώπους μόνο από την οικονομική επιφάνεια που έχουν, γιατί πολλοί νομίζουν ότι για να είσαι πετυχημένος πρέπει να έχεις λεφτά και όχι αξίες.
Ε, την τιμωρία λοιπόν την επιλέγουμε μόνοι μας .
Επιλέξαμε την ύλη, επιλέξαμε το εύκολο χρήμα, επιλέξαμε να τροφοδοτούμε τους μεγαλύτερους μπαταχτσήδες που μας κυβερνάνε, επιλέξαμε να παραδώσουμε τα ιερά μας χώματα σε αλλοεθνείς Βαρβάρους που δεν ξέρουν να τα τιμούν, τους χαρίζουμε τις περιουσίες μας, την υγεία μας, το μέλλον των παιδιών μας.
Ζούμε με άγχος για το πώς θα τους πληρώνουμε, αλλά συνάμα να μπορούμε να έχουμε και την καλοπέρασή μας σύμφωνα με τα ξένα πρότυπα που μας προβάλλουν και έτσι σιγά σιγά διαλύονται οι θεσμοί της οικογένειας, της συγγένειας, της φιλίας, της γειτονιάς και απομονωνόμαστε με τα προβλήματα μας που τα κάναμε περίπλοκα.
Αχ, κατακαημένη γενιά των νεοΕλλήνων, τι μας έμελλε να πάθουμε!
Π. Θ.
