Είδα έναν άνθρωπο να μοιάζει τόσο γελοίος τη στιγμή που νόμιζε πως περνιέται πιο έξυπνος απ’ όλους.
«Τα καινούρια ρούχα του Βασιλιά», λίγα λόγια για τον λόγο του Πρωθυπουργού.
Εικάζω πως όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε το παραμύθι «τα καινούρια ρούχα» του βασιλιά».
Παρακολουθώντας με περίσσια προσοχή τον λόγο του Πρωθυπουργού στο βήμα της Βουλής χθες, μου γεννήθηκαν κάμποσες σκέψεις και όλες με έναν περίεργο τρόπο, μπόρεσαν να «χωρέσουν» στον τίτλο του παραπάνω παραμυθιού.
Θέλετε η γλώσσα σώματος, το μόνιμο συνοφρυωμένο μέτωπο, η έλλειψη σταθερής βλεμματικής επαφής, η πρόταξη του κεφαλιού προς τα κάτω, το δάχτυλο που το διέτεινε σαν δάσκαλος στο σχολείο καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας του;
Όλα αυτά, μαζί με την μόνιμη υφέρπουσα ειρωνεία, την κυνικότητα και την αλαζονεία που υπογράμμιζαν με δεικτικό και δηλωτικό τρόπο την καθόλου καλή του προαίρεση, τον έκαναν να ξεχωρίζει από έναν αληθινό ηγέτη, από έναν αληθινό καπετάνιο που δύναται να τραβήξει την χώρα προς τα επάνω(!!!)…
Είδα έναν άνθρωπο να πνίγεται μες στον φόβο της απομείωσης του αξιώματός του, έναν άνθρωπο … που το μυαλό του δεν συναντά επ ουδενί την καρδιά του.
Είδα έναν άνθρωπο να μιλά για αποδοχή ευθυνών με τρόπο ύπουλο, βρώμικο, θαρρώντας πως απευθύνεται σε ανόητους. Η αποδοχή αυτή ουσιαστικά για όποιον δεν κατάλαβε, ήταν η «παραδοχή» του ότι είναι αθώοι, αμόλυντοι και η αγνότητα και η καλή τους καρδιά δεν τους άφησε να ζυγίσουν σωστά τις παραφιλολογίες περί μπαζώματος και στάθηκαν πέραν από καλοπροαίρετοι και αρκετά ενοχικά απέναντι στους συγγενείς.
Και ΝΑΙ, κυρίες και κύριοι, ΑΥΤΑ ήταν τα λάθη τους, δια στόμασι πρωθυπουργού παρακαλώ.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι όλο αυτό το παράλογο και εξωγήινο που παρακολουθήσαμε εδράζεται στην άμετρη ματαιοδοξία και αλαζονεία του.
Είδα έναν άνθρωπο να μιλά με άκρως εγωκεντρικό λόγο, με περίσσιο ύφος που άλλοτε θύμιζε θυμωμένο 17χρονο που έπρεπε να πετάξει τις «μπηχτές» του στον αντίπαλο, ή την μπάλα στην εξέδρα, γιατί μειώνοντάς τον θα κατάφερνε να ανυψώσει το δικό του ηθικό αλλά και της παράταξής του : Στάλιν, 13-0, άγνοια Ανδρουλάκη κ.ο.κ.
Είδα έναν άνθρωπο να μιλά δίχως να έχει συνειδητοποιήσει γιατί βρίσκεται εκεί, με τρομερή υπεροψία και με τον δείκτη ανικανότητας στο μείον 100 σε ό,τι αφορά την ερμηνεία των γεγονότων.
«Διάβασε» τις προθέσεις του λαού και τις ερμήνευσε ως ένα αίτημα για ανύψωση της χώρας και όχι θέλησης ύπαρξης δικαιοσύνης, δημοκρατίας και απομάκρυνσης κάθε κακοποιητικού και ενοχοποιητικού ανθρώπινου στοιχείου.
Είδα έναν άνθρωπο να μιλά με τόσο υποτιμητικό τρόπο για τον λαό που τον εξέλεξε και να αραδιάζει ΜΟΝΟ ψέματα που και ο ίδιος αδυνατούσε να τα πιστέψει.
Είδα έναν άνθρωπο να μιλά με θράσος, υπογραμμίζοντας πως αυτό που συνέβη στις 28/2 είναι ναι μεν σημαντικό….
Αλλά μην ξεχνάτε, είπε κουνώντας για ακόμη μια φορά το δάχτυλο, πως υπάρχουν και άνθρωποι που διαμαρτύρονται ΑΘΟΡΥΒΑ. Τόνισε. Ένα άκρως δεικτικό, κυνικό σχόλιο ΚΑΙ αυτό. Μάλλον αυτό τον συνέφερε.
Είδα έναν άνθρωπο να λέει με δήθεν περηφάνια ότι δεν συμμετείχε η ΝΔ σε δημόσια ξεκατινιάσματα με συγγενείς θυμάτων και περιττούς δημόσιους διαλόγους, όταν τα σκυλιά της κολάσεως της οποίας ζει, δεν είχαν αφήσει όντας λυμένα, παράθυρο για παράθυρο τηλεοπτικής εκπομπής, μειώνοντας τον πόνο των συγγενών των θυμάτων και μειώνοντας τη νοημοσύνη όλων μας.
Είδα έναν άνθρωπο να μην αναλαμβάνει ευθύνη για τίποτα, είδα έναν άνθρωπο να μην ντρέπεται, να μην διαθέτει καμιά συστολή και να αποκαλεί το έγκλημα… ΑΤΥΧΗΜΑ, είδα έναν άνθρωπο να πετάει ευφυολογήματα, που ανάθεμα αν ξέρει τί σημαίνουν, είδα έναν άνθρωπο που δυστυχώς αλλά σε τίποτε δεν θύμιζε κυβερνήτη χώρας.
Είδα μέσα σε μία ώρα όλο το ηθικό δίδαγμα του παραμυθιού που ανέφερα στην αρχή «τα καινούρια ρούχα του βασιλιά».
Ένα ανύπαρκτο «ύφασμα» που στοιχίζεται με την ανύπαρκτη δημοκρατία, ένας ματαιόδοξος βασιλιάς που αγαπά το ψέμα και στοιχίζεται με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δύο απατεώνες που βγήκαν στην γύρα να πείσουν πως υφαίνουν μετάξια και στοιχίζονται με τα σκυλιά-φρουρούς του Μητσοτάκη, και μία κοινωνία που υποχρεώθηκε να το παίξει ηλίθια για να μην χαρακτηριστεί ανάξια και άκουσον, άκουσον ΗΛΙΘΙΑ.
Απλώς, προσέξτε το ύφος, τις ανάσες ανάμεσα στις λέξεις του και πώς χαιρόταν όταν νόμιζε πως «μας την λέει».
Είδα έναν άνθρωπο να μοιάζει τόσο γελοίος την στιγμή που νόμιζε πως περνιέται πιο έξυπνος απ’ όλους.
Vasia Argenti
https://www.facebook.com/martinidis
https://www.facebook.com/martinidis
Ζούμε στην εποχή της απόλυτης ξεφτίλας
Μόνο ο Θεός μπορεί να μας γλυτωσει απ αυτο…