Σήμερα έχουμε εγκλωβιστεί πίσω από ένα πανύψηλο τείχος και δεν είναι εύκολο κάποιο ανθρώπινο χέρι να μας βγάλει απ’ αυτό.
Αισθάνομαι ως ουτοπία την άποψη αυτή.
Ανθρωπίνως, κανένας, όσο άγιος κι αν είναι, δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι, αν δεν αποτελέσει θέλημα του Κυρίου, όσες καλές διαθέσεις κι αν έχουμε, δεν μπορούμε να γκρεμίσουμε τούτο το τειχίο.
Είμαστε τόσο μπερδεμένοι και τόσο χαμένοι στην κοσμάρα μας, που μόνο ανοησίες μπορούμε να κάνουμε.
Αν υποθέσουμε ότι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, σωστά πιστός, έντιμος, με αληθινό Ελληνισμό μέσα του, με πολλές γνώσεις σε πολιτικά και οικονομικά θέματα, με ισχυρή προσωπικότητα, με μεγάλη ικανότητα σε διακυβέρνηση, ξεκινάει να κάνει έναν καινούριο πολιτικό σχηματισμό, ζητώντας, πρώτα απ’ όλα, τους χριστιανούς να σταθούν στο πλευρό του, πιστεύετε ότι θα τον στηρίξουν; Αν ναι, συγχωρέστε με, θεωρώ ότι πεφτετε πολύ έξω.
Γνωρίζω χριστιανούς που έχουν πίστη και μυστηριακή ζωή. Πιστεύουν όμως ότι αν είχε μείνει η προηγούμενη κυβέρνηση, σήμερα θα είχαμε βγει απ’ τα μνημόνια και θα ήμασταν σε ανοδική πορεία και γι’ αυτό θέλουν οπωσδήποτε να έλθει η προηγούμενη κατάσταση. Σας πληροφορώ ότι δεν είναι ουδόλως ολίγοι. Συνεχίζουν να ελπίζουν στους ανθρώπους και ειδικά στους πολιτικούς.
Γνωρίζω χριστιανούς, που έχουν πίστη και μυστηριακή ζωή. Πιστεύουν όμως σε ρομαντικές ακροδεξιές θέσεις και αρκετές φορές μου ζήτησαν να τους ακολουθήσω. Ανθρωπίνως δεν υπάρχει λύση.
Σ’ έναν πολιτικό σχηματισμό, που θα επεκταθεί σε ολόκληρη τη χώρα, από την πρώτη ώρα του σχηματισμού του, θα ειχωρήσουν μέσα του συμφεροντολόγοι, βολεψάκηδες, παραμυθάδες, με εξωτερική αμφίεση χριστιανού και με καρδιά φαρισαίου και θα αναρριχηθούν στις κρίσιμες θέσεις.
Ακόμη και στην ομάδα του Κυρίου εισχώρησε ο προδότης. Ο Ιούδας δίπλα στον Χριστό έβλεπε ένα λαμπρό μέλλον μπροστά του. Έβλεπε τις πολιτικές βλέψεις του να μπορούν να πραγματοποιηθούν. Το υπουργείο οικονομικών, αισθανόταν ότι του ταίριαζε. Τι απογοήτευση όμως, ο Χριστός δεν ήθελε να γίνει πολιτικός ηγέτης. Σύσσωμα τα Ιεροσόλυμα Τον ζητωκραύγαζαν, κι Εκείνος ανέβηκε σ’ ένα γαϊδουράκι, προσπέρασε και δεν είπε ούτε έναν λόγο, ούτε καν χαιρέτισε, πέρασε σα να βάδιζε σ’ έναν έρημο δρόμο, μονάχος, κάτω απ’ τη βροχή. Απογοητεύτηκε ο Ιούδας και γι’ αυτό Τον παρέδωσε. Δεν είχε τίποτα να πάρει απ’ Αυτόν. Του σκότωσε τα όνειρα.
Αυτό το ίδιο θα συμβεί με κάθε ανθρώπινο συνασπισμό. Μόνο που οι προδότες θα είναι πολλοί και δεν θα περιμένουν τρία χρόνια, θα είναι πολύ πιο βιαστικοί.
Αυτά όλα όμως δεν με απογοητεύουν.
Έχουμε τον Χριστό, έχουμε την αγία Μητέρα Του. Δεν θα μας αφήσει, τόσο ατομικά, όσο και ως χώρα.
Ας είμαστε λίγοι. Το δικό Του ποίμνιο θα είναι πάντα μικρό. Θα μοιάζει όμως με το φως, ένα μικρό κεράκι αρκεί για να διώξει το σκοτάδι.
Γένοιτο!
Πορφυρίδης Βασίλης
