Τίς στιγμές τοῦτες πού τυπώνονται στό χαρτί οἱ ἀκόλουθες σκέψεις, προσπαθώντας νά αἰτιολογήσουμε τόν πιό πάνω τίτλο γιατί εἶναι χρήσιμα τά Α.Ε., αὐθόρμητα ἦλθε στό νοῦ μας, ὁ πηχυαῖος τίτλος ἑνός ἐπιστημονικοῦ ἄρθρου δύο σπουδαίων ἐπιστημόνων Ἀμερικανῶν στοχαστῶν πού μόλις πρό μιᾶς δεκαετίας περίπου εἶχε δεῖ τό φῶς τῆς δημοσιότητος: «Ἡ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ». Ἀς ἀρκεστοῦμε πρός στιγμήν στό ἀπύθμενο περιεχόμενο πού περικλείει μόνο αὐτός ὁ τίτλος.
Διότι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες πολῖτες (γονεῖς, διάφοροι Σύλλογοι καί φορεῖς) ἔχουμε σταθεῖ μέ δέος μπροστά στή γενικευμένη κρίση ἡ ὁποῖα ἀποδείχτηκε ὅτι ὀφείλεται στήν ὕπαρξη φυματικῆς Παιδείας. «Βαρύ ἀπαιδευσία» (Πιττακός) πού …..«ὁδηγεῖ σέ πλάνη», μᾶς βεβαιώνει ὁ σοφός μας πρόγονος, Σωκράτης.
Καί ἐνῶ εἶναι γνωστή σέ ὅλη την Ε.Ε. ἡ ἀνθρωποποιός δύναμη καί ἡ παιδευτική ἀξία τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν, ἐμεῖς Ἐπιμηθεῖς ὄντες, μετά πολλές δεκαετίες συνειδητοποιήσαμε(;) τόν τραγικά ἐπίκαιρο λόγο τοῦ Καμύ: «Δέν μᾶς ἀπομένει παρά νά ἀναγεννηθοῦμε ἤ νά πεθάνουμε».
Πολλοί νεοέλληνες, οἱ ὁποῖοι ἀναζήτησαν τά αἴτια τῆς κατάρρευσης τῆς κοινωνίας μας, σήμερα πλέον κατανόησαν ὅτι, καταργώντας τά Ἁρχαῖα Ἑλληνικά, πετάξαμε τήν ἀνθρωπιστική Παιδεία. Πῶς ἄραγε συνέβη καί ὑποτιμήσαμε ὅτι τά ἀρχαῖα ἑλληνικά, ἡ ἀρχαία ἑλληνική σκέψη καί ἡ ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα πού τήν ἐκφράζει, εἶναι «γιά τόν Ἑλληνισμό καί… γιά τήν ἀνθρωπότητα τό ἀναντικατάστατο λίκνο τῆς δημοκρατίας»; Γιατί περιφρονήσαμε τό γεγονός ὅτι «τά Α.Ε. θά ἀποτελοῦν γιά πάντα τό κύριο σῶμα τῆς ἀνθρωπιστικῆς Παιδείας»; Ἄραγε νά εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ ἀξιόλογοι Ἕλληνες δημιουργοί διέθεταν μιά οὐσιαστική ἀρχαιογνωσία;
Οἱ Πατέρες τῆς Δημοτικῆς
Ὁ Σεφέρης, ὁ Ἐμπειρίκος, ὁ Ἑλύτης, Ρίτσος, Βρεττάκος, Τσαρούχης, Καβάφης, Κάλβος, Παλαμάς, Σικελιανός, ξέρουν Ἀρχαῖα Ἑλληνικά. Ὁ Γρυπάρης ὁ μεγάλος δημοτικιστής ἦταν ἄριστος γνώστης τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς καί οἱ μεταφράσεις πού ἔκανε τῶν ἀρχαίων τραγωδιῶν εἶναι θαυμάσιες. Ὁ δέ Βάρναλης ἔγραψε σέ γλῶσσα Πινδαρική. Ὁ ἀποθανών Ἰωάν. Κακριδής, Ἕλληνας καί δή γλωσσολόγος, ὁ ὁποῖος καίτοι φανατικός δημοτικιστής καί γνωστός γιά τούς ἀγῶνες του ὑπέρ τῆς Δημοτικῆς, ἐξηγοῦσε σέ ἐκτενή του ἀνάλυση (ὁ χῶρος δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά τήν παραθέσουμε) «Γιατί διδάσκουμε Ἀρχαῖα Ἑλληνικά στά παιδιά». Σέ συνέντευξή του δέ τό 1986 στό φιλολογικό περιοδικό «Πλάτων» εἶχε δηλώσει: «Ἡ γλῶσσα μας ἀργοπεθαίνει, τῆς λείπει τό ὀξυγόνο καί μόνο ὅποιοι γνωρίζουν Ἀρχαῖα Ἑλληνικά μποροῦν νά χρησιμοποιοῦν σωστά τήν Νεοελληνική Δημοτική». Καί σέ ἄλλη δήλωσή του ἀναφέρει ὅτι «Γιά νά μπορέσει κάποιος νά χρησιμοποιήσει σωστά τήν ἑλληνική δημοτική εἶναι ἀνάγκη νά εἶναι γνώστης τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς».
Ἐμεῖς ζαλισμένοι ἀπ’ τά σύγχρονα παραισθησιογόνα περιφρονήσαμε τό ὅτι, ἡ Ἑλληνική Παιδεία ἀποτελεῖ νευραλγικό σημεῖο τῆς ἐπιβιώσεώς μας καί πώς κατά τόν Ἰσοκράτη «Ἡ ἑλληνική γλῶσσα ἀποτελεῖ κύριο ὄργανο τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας, θεῖο ὄργανο παιδεύσεως καί ἠθικῆς τελειώσεως». Ἀλλοίμονο φίλοι μου!
«Τό ἑλληνικό γένος ξυπνοῦν ἀπ’ τήν ὕπνωση Ἐφιάλτες» καί οἱ ἐφιάλτες ἀπ’ τήν πρωτόγνωρη νεοελληνική παρακμή, ἔρχονται νά στείλουν τό μήνυμα πού φαίνεται πώς δέν ἔχουμε ἀκόμη ὅλοι καταλάβει, ὅτι ἦταν ἀνίερη, ὕποπτη καί ὕπουλη ἡ προσπάθεια νά συνδεθῆ ἡ ἐγκατάλειψη τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσας μέ μιά δῆθεν προοδευτική καί πρωτοποριακή ἀντιμετώπιση τῶν παιδευτικῶν πραγμάτων.
Κοινωνία ἐν ὕπνῳ
Ἀναζητώντας καί ἐμεῖς, μέ ἀπόγνωση, τά αἴτια τῆς κακοδαιμονίας μας, μέ ἀφορμή ὅσα θά ἀναφερθοῦν ἐν συνεχείᾳ στό ὀδοιπορικό μας αὐτό, πιστεύουμε νά γίνῃ ἀντιληπτό πώς, ὁ ἑλληνικός κοινοβουλευτισμός εἶναι ἡ πλήρης ὑποτίμηση τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Τά παραδείγματα εἶναι πολλά, θά καταθέσουμε ὅμως ἐνδεικτικῶς κάποια ἀπό αὐτά, πού συνδέονται μέ τό θέμα μας τό συγκεκριμένο καί, γιά τό γεγονός πώς ὅ,τι ἔχει συμβεῖ ἀπολύτως ὑπεύθυνοι εἶναι οἱ πολιτικοί μας.
- Μέ τό γεγονός πώς οἱ Ἰταλοί διδάσκουν στά δικά τους κλασσικά Λύκεια τήν ἀρχαία Ἑλληνική Γλῶσσα, οἱ ἐπιστήμονες Ἰταλοί ἐξηγοῦν ὅτι, ἡ Α.Ε. «ἔχει ὑψηλή μορφοποιητική ἱκανότητα πού διαμορφώνει τή σκέψη καί κάνει τούς μαθητές πού γνωρίζουν ἀρχαία ἑλληνικά νά διαπρέπουν στίς θετικές ἐπιστῆμες». Γιά τοῦτο ἄλλωστε εἶναι διαπιστωμένο ὅτι ἡ γλωσσική ἀνεπάρκεια τῶν νεοελληνόπουλων ἔχει ἀρνητικότατες συνέπειες στή διδασκαλία ὅλων τῶν μαθημάτων τῶν λεγομένων «θεωρητικῶν» ἀλλά καί τῶν «θετικῶν».
- Έρευνα ἀπεκάλυψε γιά τά Ἑλληνόπουλα πώς «εἶναι ἀπό τά τελευταῖα στήν Εὐρώπη στή δυνατότητα δημιουργίας λόγου καί σκέψεως» γιατί ἡ γλῶσσα τους, τό ὕψιστο ἐργαλεῖο αὐτό τοῦ νοῦ, ἀκρωτηριάστηκε.
- Ἔχουν ἄγνοια λεξιλογίου καί ἑτυμολογίας, οἱ νέοι μας.
- Ἡ οἰκτρά γλωσσική κατάσταση ξεκινᾶ ἀπό τό δημοτικό μας Σχολεῖο, στό ὁποῖο δημιούργησαν πρός διδασκαλία καί ἐκμάθηση ἕνα ἔκτρωμα ὀνομαζόμενο κατ’ ἐπίφασιν δημοτική.
Πώς εἰδικοί ἐρευνητές στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό ἔχουν ἀσχοληθεῖ μέ τήν σχέση ἑλληνικῆς γλώσσας καί ἐγκεφάλου. Τά πορίσματα τῶν ἀντιστοίχων ἐπιστημῶν λένε, ὅτι «Μόνον ἡ ἑλληνική γλῶσσα καί κυρίως ἡ ἀρχαία μορφή της, καλλιεργεῖ τόν ἐγκέφαλο καί αὐξάνει τήν εὐφυία». Γιατί συμβαίνει καί πῶς συμβαίνει αὐτό, τό ἐξηγοῦν οἱ ἐπιστήμονες στά σπουδαῖα συγγράμματά τους, στίς μελέτες τους, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀξιοθαύμαστες καί τόσο χρήσιμες σέ μᾶς σήμερα.
Ἀρκεῖ νά πληροφορηθοῦμε μόνο, πώς, οἱ ἄνθρωποι ὅλοι πού γεννιοῦνται μέ τόν ἴδιο ἀριθμό νευρώνων στόν ἐγκέφαλό τους «σταματοῦν νά δέχονται αὐτή τήν ἀναπαραγωγή μετά τήν βρεφική ἡλικία». Οἱ συνάψεις ὅμως τῶν νευρώνων τους αὐξάνουν σέ ἀριθμό ἀνάλογο τῶν ἐρεθισμάτων. Αὐτή ἡ δημιουργία καινούργιων ἐρεθισμῶν ἄρα δημιουργίας καινούργιων συνάψεων καί κατά συνέπεια αὐξήσεως εὐφυίας, εἶναι προσόν ἀποκλειστικό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Γιά τοῦτο καί ἀποτελεῖ ἡ ἑλληνική γλῶσσα σπουδαῖο ἐργαλεῖο δημιουργίας πολλαπλῶν ἐρεθισμῶν (πολλά τονικά σημεῖα, πολλά -ι, πολλά -ε, πολλά -ο,-ω, πολλές συνδυαστικές δομές καί πολλές συντακτικές συνδυαστικές δομές).
Ξένες μεγάλες ἑταιρεῖες Ὑπολογιστῶν καί Πληροφορικῆς ζητοῦν ἀπό τά στελέχη τους ἐκτός ἄλλων προσόντων καί γνώση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν. Συμβαίνει αὐτό διότι Βρεττανοί ἐπιστήμονες διεπίστωσαν ὅτι ἡ Ἀρχαία Ἑλληνική γλῶσσα ἐνισχύει τή λογική, τονώνει τίς ἡγετικές ἱκανότητες. Γιά τοῦτο οἱ Ἄγγλοι ἐπιχειρηματίες προτρέπουν τά ἀνώτερα στελέχη τους νά μάθουν Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, γιατί, καθώς λένε, αὐτά «περιέχουν μία φιλοσοφία μέ ξεχωριστή σημασία γιά τούς τομεῖς ὀργάνωσης καί διαχείρισης τῶν ἐπιχειρήσεων». Δηλαδή, ἄν καταλάβαμε καλά, μόνο ὅποιος γνωρίζει ἀρχαῖα ἑλληνικά θά μπορεῖ στό μέλλον νά ἀσχολεῖται μέ τήν πληροφορική καί τούς ὑπολογιστές.
Μέ τήν τεχνοκρατούμενη Παιδεία παραμερίσθηκε, ὅμως, ἡ βαθειά καλλιέργεια τοῦ νέου μας καί ἔτσι μεταποιήθηκε σέ ζῶον καταναλωτικό. Σέ ὄν ἀπρόσωπο, ἄβουλο, ὑποταγμένο στή βία τοῦ τεχνολογικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ.
Ἴσως τήν ὥρα τούτη, πού αἰσθάνομαι ὅτι ὡς Ἕλληνες ἀπολογούμεθα, -ἐπειδή σέ ὅλη τήν Εὐρωπαϊκή Ἔνωση διδάσκονται τά Ἀρχαῖα Ἑλληνικά γιατί τά ἔχει ἀνάγκη ὁ ἐγκέφαλος ὅλων τῶν ἀνθρώπων γιά νά βελτιώσει τήν εὐφυία του- στά μάτια τῶν Ἑλληνόπουλων ἡ Α.Ε. λοιδορεῖται καί μειώνεται ὡς τάχα «νεκρή γλῶσσα».
Τό «γκραικοαγγλικό» ἰδίωμα πού ἀποκαλεῖται Δημοτική ἀπό τούς ἀμαθεῖς καί ἀφελεῖς, δέν τούς ἐπιτρέπει νά ἀναγνωρίσουν τήν σπουδαιότητα διδασκαλίας καί τήν ἀξία τῶν κλασσικῶν σπουδῶν γιά τήν ὀρθή διαπαιδαγώγηση τῶν νέων. Ἴσως, δέ καί ἡ ἄρνηση ἀποδοχῆς τῆς πραγματικότητος ἀπό τούς διδάσκοντες (σέ ὅλες τίς βαθμίδες τῆς ἐκπαιδεύσεως) τήν σημερινή μεταλλαγμένη Δημοτική, νά ὀφείλεται στήν ἄγνοιά τους καί ὄχι σέ ἐνδοτισμό ἤ καί προδοσία.
Μελέτες ἐγκληματολογικές τῶν τελευταίων ἐτῶν στίς ΗΠΑ ἀποδεικνύουν ὅτι «ἡ ἐγκληματικότητα αὐξάνεται μέ τήν ἀγραμματοσύνη καί πολλοί μάλιστα ἐγκληματίες ὁμολογοῦν, ὅτι ἡ αδυναμία τους νά ἐκφραστοῦν κατέληγε στή βία καί στό ἔγκλημα, πού ἀποτελοῦσε τή μοναδική ἔκφρασή τους»!!!
Φίλοι μου ἀναγνῶστες.
Συνομωσία λησμονιᾶς, ἀπεργάστηκε μέ τήν διανοητική φαλκίδευση τοῦ λαοῦ μας, τόν ἀφανισμό τοῦ ἔθνους. «Learn Greek to improve your English»(Μάθετε Ἑλληνικά γιά νά βελτιώσετε τά Ἀγγλικά σας) προτρέπει ἡ ἐπιγραφή στό Πανεπιστήμιο La Trobe τῆς Μελβούρνης, τούς φοιτητάς.
Κοντά στούς προγόνους
Ὁ παππούς μας Ὅμηρος μᾶς φωνάζει ἐκκωφαντικά: «Δύσατο δέ ἡέλιος, σκιῶντο δέ αἱ ἀγυιαί». Δηλαδή ὅταν δύση ὁ ἥλιος ὅλ’ οἱ δρόμοι σκοτεινιάζουν. Γι’ αὐτό ὅσοι κατενόησαν πώς τό ὑβρίδιο τό ὁποῖο καλεῖται ΔΗΜΟΤΙΚΗ, δέν διασώζει τήν διαχρονικότητα τῆς ἑλληνικῆς ἀλλά ὁδηγεῖ στήν πλήρη καταστροφή, τήν ἀποκοπή ἀπό τίς ρίζες, τό ὁριστικό τέλος, διαμηνύουν τήν τελεσίδικη ἀπόφασή τους πρός πᾶσαν κατεύθυνση, ἀφοῦ ὅλοι οἱ δρόμοι μας σκοτείνιασαν: Θά ἀγωνιστοῦμε ἕως θανάτου, τά ἑλληνόπουλα νά μαθαίνουν ἀπό τίς πρῶτες τάξεις τοῦ δημοτικοῦ τήν ἐτυμολογία καί τήν διαχρονικότητα τῶν λέξεων.
Ὅλες οἱ ὁμηρικές λέξεις διασώζονται ἕως σήμερα καί μιλᾶμε τήν ἴδια γλῶσσα πού ὁμιλοῦσε καί ὁ παππούς μας Ὅμηρος. Καί αὐτό ἀποδεικνύεται γιατί ἔχουν διασωθεῖ στήν παραγωγή τῶν λέξεων καί κυρίως στά σύνθετα. «Ἀπό τήν ἐποχή πού μίλησε ὁ Ὁμηρος ὡς τά σήμερα, μιλοῦμε, ἀνασαίνουμε καί τραγουδοῦμε μέ τήν ἴδια γλῶσσα», λέει ὁ Σεφέρης.
Ἕνα μικρό δεῖγμα τῆς πραγματικότητος πού προαναφέρουμε, γιά νά γίνει ἀντιληπτό ἀπό τούς ἐθελοτυφλοῦντας Ἕλληνες ὅτι «Ἡ Ἑλληνική εἶναι ἡ μόνη γλῶσσα στόν κόσμο ἡ ὁποία ὁμιλεῖται συνεχῶς ἐπί 4.000 τουλάχιστον ἔτη»: ὕδωρ, ὑδραυλικός, ὑδρογόνο, πυροσβέστης, πυρκαγιά, ὑποβρύχιο, πύραυλος, χειραγωγῶ, χειραφετῶ, υἱοθεσία, ρινίτιδα, γαστρεντερίτιδα, ναυαγός, ναύτης, ναυτιλία, ἐλεξικέραυνο, ἀχθοφόρος, χειρονομία, νεωκόρος, νοσταλγία, νευραλγία, ὠτίτιδα, ἐμετός, ἐμμέσω, ἄροτρον, ἀρουραῖος, ἀλεξίπτωτο, ἄναυδος, χειρουργός, χειριστής, …..
Θά μπορούσαμε νά ἀναφέρουμς ὅλο σχεδόν τό ὁμηρικό λεξιλόγιο καί τήν ἀρχαία ἑλληνική Γραμματεία μέ τό ἴδιο ἀποτέλεσμα. Τό Μέγα Λεξικόν τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης τῶν H. LIDDEL καί R. SCOTT γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους πού ἀκροθιγῶς ἀναφέραμε, καταλήγει: «Εἶναι εὐτυχεῖς ὅσοι γνωρίζουν τήν Ἑλληνική».
Υ.Γ. Μήπως ἡ διαπίστωση τοῦ ἐπιφανοῦς ἑλληνιστῆ, Γάλλου καθηγητοῦ Ἀντουάν Τενεβίλ πώς «Μία ἰδεολογική δικτατορία ἐπιβάλλεται στήν Εὐρώπη» καί «ἡ ὕπαρξη μιᾶς ὀργανωμένης παγκοσμίως συνωμοσίας πού στοχεύει τόν Ἑλληνισμό καί τόν Πολιτισμό του» πραγματοποιεῖται ἐδῶ καί χρόνια στήν Πατρίδα μας;
*Ἐκ τοῦ τομέως Παιδείας τῆς ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
