Η Γλώσσα μας και η αξία της ορθής εκφοράς της*

Το θέμα για την Ελληνική γλώσσα είναι υψίστης σημασίας για τους Έλληνες και όχι μόνο.

Αντί για άλλο σχόλιο σας παραθέτω ένα απόφθεγμα από το θεατρικό έργο «η νύμφη της Μεσσήνης» που έγραψε ο Γερμανός ποιητής και δραματικός συγγραφέας Φρειδερίκος Σίλλερ.

«Καταραμένε Έλληνα!

Όπου να γυρίσω την σκέψη μου , όπου και να στρέψω την ψυχή μου, εσένα βλέπω, εσένα βρίσκω….

Λαχταρώ Τέχνη, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ είσαι μπροστά, πρώτος, αξεπέραστός!

Αναζητώ Επιστήμη, Μαθηματικά, φιλοσοφία, Ιατρική, εσύ είσαι οδηγός ανυπέρβλητος!

Διψώ για Δημοκρατία, Εντιμότητα, και Ισότητα, εσύ είσαι μπροστά  μου αμίμητος και ασυναγώνιστος!

Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση.

Γιατί να σε αγγίξω;

Γιατί να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, άσημος, ασήμαντος;

Γιατί δεν  με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;»

(προφορικά μία πολύ μικρή ανάλυση).

 «Καταραμένε Έλληνα! (Τι κάνει εδώ! Καταριέται τον Έλληνα; Όχι. Εκφράζει –ποιητική αδεία, θα έλεγα – τον θαυμασμό και τον φόβο μαζί, για το μεγαλείο, που δεν μπορεί να πλησιάσει)

Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, εσένα βλέπω, εσένα βρίσκω…. (σε βρίσκω όχι μόνο σαν παρουσία αλλά ως αξία)

Λαχταρώ Τέχνη, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ είσαι μπροστά, πρώτος, αξεπέραστος!( Είσαι πάντα μπροστά. Είσαι  παντού, δεν έχεις τόπο. Είσαι πάντα πρώτος. Πάντα αξεπέραστος).

Αναζητώ Επιστήμη, Μαθηματικά, φιλοσοφία, Ιατρική, εσύ είσαι οδηγός ανυπέρβλητος!( Δεν είσαι μόνο αξεπέραστος σε όλα. Είσαι και οδηγός. Και τι οδηγός! Ανυπέρβλητος!)

Διψώ για Δημοκρατία, Εντιμότητα, και Ισότητα, εσύ είσαι μπροστά  μου αμίμητος και ασυναγώνιστος! (αυτό ας μην το σχολιάσουμε γιατί θα πικραθούμε. Έχει ο καιρός γυρίσματα. Ο Έλληνας ξέρει να αναγεννάται  από τις στάχτες του. Διότι είναι αμίμητος και ασυναγώνιστος).

Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση.(Ταυτίζει τη γνώση με τον Έλληνα. Αλλά γιατί την καταριέται! Μήπως είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει; Όχι βέβαια! Καθόλου δεν είναι αυτό. Αλλά τότε… τι; Νιώθει δέος μπροστά στο μεγαλείο της που δεν μπορεί να πλησιάσει).

Γιατί να σε αγγίξω; (Μετανιώνει που τη γνώρισε; Δεν τη γνώρισε. Την Άγγιξε. Και ένιωσε πόσο μικρός είναι, άσημος, ασήμαντος.

Γιατί να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, άσημος, ασήμαντος; ας λέει).

Γιατί δεν  με αφήνεις στη δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;» (προτιμάει να μην τον είχε, να μην την είχε γνωρίσει; Όχι. Εκφράζει την κούρασή του επειδή δεν τα κατάφερε μέχρι τώρα να τη γνωρίσει;  Ποιητής είναι όπως θέλει μπορεί να σκέπτεται και να εκφράζεται). Και εγώ θα το βάλω στο στόμα πολλών ανέμελων και θα πω: Δεν με παρατάς στην  ησυχία μου;

 Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί ανέμελοι Έλληνες! Γιατί! Εμπρός λοιπόν ας ζωντανέψουμε! Ας γίνουμε αληθινοί  Έλληνες.

Αυτά είπε ο Σίλλερ για τον Έλληνα. Για τη γνώση. Ένιωσε ασήμαντος μπροστά της και θαύμασε.

Κάποιος άλλος όμως που δεν ήταν ποιητής, ούτε Επιστήμονας,  ούτε λάτρης του ωραίου, αλλά Πολιτικό πρόσωπο, δεν χαίρεται για το μεγαλείο του Πνεύματος. Τον ενδιαφέρει μόνο το «μεγαλείο» της υποδούλωσης του άλλου. Και αν το άλλο είναι ισχυρό, μεγαλειώδες,  ατίθασο, η ιδέα της υποδούλωσης γίνεται περισσότερο ελκυστική.

Στις 19.8.1997, διαβάζουμε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», σε στήλη σχολίων, μια «ασήμαντη» είδηση: Πριν από τρία χρόνια (δηλαδή το 1994) ο Χένρι Κίσιγκερ σε δημόσια ομιλία του στην Ουάσιγκτον είχε πει τα εξής: Ο Ελληνικός λαός είναι ατίθασος/ και γι΄αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε  να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μην μας παρενοχλεί/ στα Βαλκάνια, να μην μας παρενοχλεί στην ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».

Για να μην μας παρενοχλεί!…ο Έλληνας!…

Για να μην μας παρενοχλεί η πνευματικότητά του, η ιστορία του, η θρησκεία του… μα, πάνω από όλα γλώσσα του. Ναι, η γλώσσα του. Γιατί η γλώσσα; Διότι αυτή έχει τις πιο βαθιές ρίζες μέσα στον χρόνο στον τόπο που ζει ο Έλληνας. Αυτή που μιλάει τώρα, αυτή που μιλούσε στο Βυζάντιο, αυτή που μιλούσε ο Μ. Αλέξανδρος, αυτή που μιλούσε ο Θουκυδίδης, και πολύ πιο παλιά… είναι η ίδια γλώσσα.

Είναι γνωστό κάτι που έχει πει ο Λένιν: «Αν θέλεις να εξαφανίσεις έναν λαό, θα πρέπει να εξαφανίσεις τη γλώσσα του».

Από εμάς εξαρτάται να μην πέσουμε στα δίχτυα της ιδέας του Κίσινγκερ. Ας σταματήσουμε να κατηγορούμε τους διάφορους φορείς και ας φτιάξουμε δικούς μας, ιδιωτικούς φορείς, στα σπίτια μας, στους χώρους εργασίας μας, σε εκκλησιαστικούς χώρους, όπου μας προσφέρεται.

 Αλλά πάνω από όλα, να φτιάξουμε χώρους μέσα στην καρδιά μας. Διότι εκεί είναι η αφετηρία της θέλησής μας, της δικής μας θέλησης που δεν μπορεί να την αφαιρέσει κανένας, παρά μόνο εάν τη δώσουμε εμείς.

Ας δούμε τι λένε τρεις Άνδρες της σύγχρονης Ιστορίας μας: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος και ο  Ευάγγελος Παπανούτσος.

(Τις πληροφορίες τις παίρνω από το περιοδικό ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ, και από άρθρο του Σ. Ψυχάρι που γράφτηκε στην εφημερίδα  ΒΗΜΑ με ημερομηνία 25.7.1999)

Τους δύο τελευταίους τους κάλεσε ο Πρωθυπουργός στο γραφείο του για να συζητήσουν θέματα της Παιδείας. Σε μια στιγμή ο Πρωθυπουργός τους είπε ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή να σκεφτούν το ενδεχόμενο να συνδυασθεί το Ελληνικό αλφάβητο με το λατινικό, να εξετασθεί ακόμη και το θέμα της φωνητικής γραφής.

Σαν ελατήρια πετάχτηκαν επάνω οι δύο συνομιλητές του Καραμανλή. «Δεν πίστευα στα αυτιά μου!», αφηγείται αρκετά χρόνια αργότερα ο Κωνσταντίνος Τσάτσος… Έτσι μετά από την έντονη αντίδραση των δύο ανδρών αποσύρθηκε το θέμα.

Η προσπάθεια  όμως αποδόμησης της Ελληνικής γλώσσας δεν εγκαταλείφτηκε. Άλλαξε μόνο ο τρόπος. Εγκαταλείφτηκαν οι ακραίες και βίαιες αλλαγές και αντικαταστάθηκαν με μεθοδευμένη σταδιακή φθορά της γλώσσας μας, σε βάθος χρόνου.

Θα τους αφήσουμε;

Μιλάμε και σήμερα Αρχαία Ελληνικά και δεν το ξέρουμε. Το έχουμε σκεφτεί αυτό; (ότι μιλάμε Αρχαία Ελληνικά;) Ή μας έπεισαν πως η σύγχρονη Ελληνική γλώσσα δεν έχει καμία σχέση με την Αρχαία Ελληνική γλώσσα!

Θα το δούμε πιο κάτω.

Η γλώσσα του Έλληνα, είναι πιο παλιά από τη θρησκεία του, και είναι ενιαία και διαχρονική.

Η πνευματικότητα του Έλληνα και η ιστορία του εξελίσσονται μέσα από τη γλώσσα του και κατόπιν μέσα από τη θρησκεία του, που δεν ήταν πάντοτε η ίδια.

Όποιος γνωρίζει τις έννοιες των λέξεων που χρησιμοποιούμε τώρα, γνωρίζει και τις έννοιες των λέξεων  που χρησιμοποιούσαν οι προγονοί μας.

Στη  σύγχρονη Ελληνική Γλώσσα χρησιμοποιείται ένα μέρος από τις Αρχαίες λέξεις δίχως να αλλάξουν καθόλου. Είναι οι ίδιες ακριβώς που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες πριν από χιλιάδες χρόνια.

Π.χ. ουρανός, άνεμος, αυγή, άστρο(ν), πέλαγος, λίμνη, χρυσός, κεφαλή, δάκτυλος, σοφία, πλούτος, οίκος, δείπνο(ν), κέρδος, πυγμαχία, χορός, αλιεία, αγρός κ.τ.λ.

Στη γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας, του Αχιλλέα Τζαρτζάνου (σελ. 148), διαβάζουμε: «Αι πλείσται  λέξεις  προέρχονται από άλλες λέξεις διά παραγωγής ή δια συνθέσεως».

Το κλειδί της κατανόησης των Αρχαίων είναι η σύνθεση και η παραγωγή των λέξεων.

Όποια λέξη των Αρχαίων δεν καταλαβαίνουμε, την ψάχνουμε στην Νεοελληνική, στην σύνθεσή της.

Οι Ομηρικές λέξεις βρίσκονται απλές ή σε σύνθεση.

Οι  λέξεις του Ομήρου φαίνονται δύσκολες και δεν τις καταλαβαίνουμε. Μόλις όμως παρατηρήσουμε τη σύνθεση, θα διαπιστώσουμε ότι η ακαταλαβίστικη λέξη λέγεται και τώρα και φυσικά την καταλαβαίνουν όλοι.

Π.χ. : Λώπος  είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Σήμερα το ένδυμα δεν το λέμε λώπο, λέμε όμως λωποδύτης, που σημάνει αυτόν που μπαίνει μέσα στο ένδυμα. Δύτης είναι ο βουτηχτής. Επομένως αυτός που βουτάει μέσα στο ένδυμα.

Παίρνω άλλη μία λέξη από τον Όμηρο, την λέξη Αλέξω που σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Το ρήμα αυτό χρησιμοποιείται και τώρα σε πολλές σύνθετες λέξεις π.χ. αλεξίπτωτο, αλεξικέραυνο, αλεξίσφαιρο, κ.λ.π.

Άλλη λέξη, το επίρρημα Τήλε που σημαίνει στον Όμηρο μακριά. Τώρα χρησιμοποιείται όχι μόνο από τους Έλληνες στην καθομιλουμένη γλώσσα μας αλλά και από ξένες γλώσσες. Λέμε, τηλέφωνο, τηλέτυπο, τηλεόραση, τηλεγράφημα, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια, κ.λ.π.

Κάτι άλλο διαφορετικό, πάλι από τον Όμηρο. Στο γεύμα στο οποίο όποιος παραβρισκόταν, έφερνε μαζί του το φαγητό του, είχε μια ιδική ονομασία. Λεγόταν έρανος. Η λέξη έρανος παρέμεινε, με τη διαφορά ότι δεν συνεισφέρει κάποιος φαγητό αλλά χρήματα. Επίσης στο γεύμα ο κάθε καλεσμένος μπορούσε να φέρει μαζί του κάποιον φίλο του που δεν ήταν καλεσμένος, καθόταν στο ίδιο τραπέζι και έτρωγε μαζί με τους άλλους . Αυτός ονομαζόταν παρασιτός (σιτώ σημαίνει τρώγω, εξ ου και σισίτιο). Η λέξη παράσιτο χρησιμοποιείται στη διεθνή ιατρική. Και στην κοινωνιολογία λέμε “ παρασιτικές τάξεις“.

Το πέρασμα λεγόταν πόρος. Επειδή συνέβαινε όποιος διέθετε χρήματα να έχει εύκολες διαβάσεις, πέρναγε δηλαδή προς όπου ήθελε, προέκυψε η λέξη εύπορος. Τώρα εύπορος λέγετε ο ευκατάστατος, ο πλούσιος και άπορος ο φτωχός.

Υπάρχουν πάρα πολλές λέξεις που έχουν προκύψει με παρόμοιους τρόπους, αλλά η ομιλία μας δεν είναι μάθημα γλωσσολογίας, και προφανώς δεν είναι δουλειά δική μου αλλά ενός φιλολόγου.

Θ αναφερθώ σε μερικές λέξεις που από τα χρόνια του Ομήρου δεν έχουν αλλάξει. Και είναι χιλιάδες. Μερικές άλλαξαν λίγο στην πρώτη μορφή τους π.χ. η χειρ έγινε χέρι αλλά λέμε χειρουργός, χειροτονώ, χειραγωγώ, χειραφετώ, χειροφιλώ, χειροδικώ, χειροτονία, χειριστής κ.λ.π.

Το ύδωρ έγινε νερό αλλά λέμε υδραυλικός, υδραγωγείο, αφυδάτωση, ενυδρείο, υδρωπικία, υδροφόρος, ύδρευση, υδρόψυκτος, υδρογόνο, υδροστατική, υδροκέφαλος, εταιρεία υδάτων κ.λ.π.

Ναυς και όχι πλοίο αλλά ναυπηγός, ναυμαχία, ναυλώνω, ναυτολογώ, ναυτιλία, ναύτης, ναύαρχος, ναυαγώ, ναυαγοσώστης, ναύσταθμος, ναυτία, ναυτοδικείο, ναυτόπαις κ.λ.π.

Εδώ θα σταματήσω τα παραδείγματα. Θέλω όμως να δώσω και κάποια από τις  λέξεις που δεν χρησιμοποιούμε πια για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουν αντικείμενο αναφοράς π.χ. η λέξη πόρπαξ. Πόρπαξ είναι η λαβή της ασπίδας, την οποία ασπίδα δεν χρησιμοποιούμε πλέον. Έτσι η λέξη δεν έχει λόγο ύπαρξης. Λέμε όμως πόρπη. Είναι η λεγόμενη αγκράφα.

Δυσκολεύομαι να σταματήσω τη συναρπαστική αυτή αναζήτηση και πολύ θα χαρώ εάν κάποιος ή κάποια φιλόλογος  μας πρόσφερε αυτό το πολύ ωραίο έργο, όχι μόνο σε βιβλίο ή σε βιβλία αλλά να το παρουσιάσει ανάγλυφα και “ζωντανά” σε ψηφιακό δίσκο ή ακόμη σε κάποιο κανάλι της τηλεόρασης ή να επιτρέψει το δικό του ή το δικό της πόνημα να το διδάξουν και άλλοι, για να το μάθουν πολλοί. Να το μάθουν όλοι οι Έλληνες, καθώς οφείλουν.

Ο Ελύτης είπε: Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μόνο μία γλώσσα, η ενιαία  Ελληνική γλώσσα, όπως εξελίχθηκε από την Αρχαία, που έπρεπε να είναι το μεγάλο καμάρι μας, και το μεγάλο στήριγμα. Οι ρίζες μας βρίσκονται εκεί στα Αρχαία.

Ο ίδιος επίσης είπε:

Μόνο όποιοι γνωρίζουν Αρχαία Ελληνικά μπορούν να χρησιμοποιούν σωστά τη Νεοελληνική Δημοτική.

Αλλά και ο μεγάλος δημοτικιστής Ιωάννης Κακριδής το 1986, (10 χρόνια μετά τη μεταρρύθμιση του 1976) δήλωσε: «η γλώσσα μας αργοπεθαίνει, της λείπει το οξυγόνο (δηλαδή τα Αρχαία).

Πράγματι η γλώσσα μας έχει απαράμιλλη διαχρονικότητα, ανεξάντλητο πλούτο  στο λεξιλόγιό της, τελειότητα στη Γραμματική της δομή: Εκφράζεται και καλλιεργείται από τον ίδιο λαό στον ίδιο τόπο, εδώ και 3.500 χρόνια και είναι μία και αδιαίρετη.

Στη Γαλλική γλώσσα υπάρχουν λέξεις με Ελληνικές ρίζες σε ποσοστό 65%.

Σε Πορτογαλικό λεξικό υπάρχουν λέξεις με Ελληνικές ρίζες 80% (σε αυτές συμπεριλαμβάνονται και Λατινικές λέξεις, Ελληνικής προέλευσης).

Η Αγγλική γλώσσα περιλαμβάνει περισσότερες από 155.000 λέξεις με Ελληνική ρίζα.

Η σημερινή Γερμανική γλώσσα διορθώθηκε το 1534 από τον Λούθηρο με πρότυπο τους κανόνες της Γραμματικής και του συντακτικού της Αρχαίας Ελληνικής.

Ωστόσο η προσπάθεια αποκοπής της Νεοελληνικής γλώσσας από τις ρίζες της, οδήγησε τους νέους, και όχι μόνο, να έχουν δυσκολία στην έκφρασή τους, και να χρησιμοποιούν στην καθημερινή τους ομιλία, κάτω από 800 λέξεις.

Θυμηθείτε τι προσπαθούν να κάνουν στη θρησκεία μας, προσπαθώντας να αποκόψουν την Καινή Διαθήκη από την Παλαιά Διαθήκη.

Αποκόπτοντας τη  σχέση της Νεοελληνικής με την Αρχαία, έχουν σκοπό την συρρίκνωσή της Νέας, σε ένα φτωχό επικοινωνιακό μόρφωμα (όπως λέει ο καθηγητής Κουνάδης).

Στην Ιαπωνία και στην Κορέα μπροστά στο ενδεχόμενο εκσυγχρονισμού της παραδοσιακής τους γραφής κατέληξαν σύντομα στο πόρισμα που άρχιζε ως εξής: «Κάτω τα χέρια από την ιστορική μας γραφή. Αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που έχουν οι νέοι στην εκμάθηση των ιδεογραμμάτων αλλά η προσπάθεια που καταβάλουν, αποτελεί πνευματική άσκηση η οποία οξύνει τον νου. Με αυτήν τη γραφή επιτύχαμε το οικονομικό θαύμα της άπω ανατολής».

Και οι Ισπανοί έχουν αντιδράσει, και οι Ρώσοι έχουν αντιδράσει σε ελάχιστες επεμβάσεις της γλώσσας τους που παρουσιάστηκαν.

Ένας ειδικός θα  μπορούσε να αναλύσει αυτά τα θέματα, για τη γλώσσα μας, δίνοντας πλούσιες πληροφορίες σε όλους μας και να μας εξηγήσει την αξία των πνευμάτων, της υπογεγραμμένης και άλλων, που αφαιρέθηκαν από την Εκπαίδευσή μας. Δεν είμαι εγώ αυτή. Δεν είμαι Φιλόλογος, δεν είμαι Γλωσσολόγος… είμαι όμως Ελληνίδα. Όπως είστε όλοι εσείς εδώ Ελληνίδες και Έλληνες, και  όσοι είστε έξω από αυτήν την αίθουσα, σε όλη την χώρα και έξω από αυτήν, παντού όπου υπάρχουν Έλληνες.

Μουσική σπούδασα, και επειδή αγάπησα τη γλώσσα μας, ειδικεύτηκα στην Ορθοφωνία και στη Φωνητική. Δημιούργησα δική μου μέθοδο Ορθοφωνίας την οποία ανέπτυξα και που κρατάει την πρωτοπορία της  από τότε που άρχισε να διδάσκεται στο Εθνικό ωδείο Αθηνών, δηλαδή από το 1988. Περιέχει την ορθή προφορά της Ελληνικής γλώσσας με πολλές ασκήσεις, την ορθή εκφορά του λόγου που κάνει απόλυτα κατανοητό το περιεχόμενό του είτε αυτός είναι πεζός είτε είναι μελωδικός. Σε ξεχωριστό τόμο διδάσκεται ο τρόπος που ελευθερώνει πλήρως τη φωνή και δίνει σε αυτήν την ποιότητα που της ανήκει. Και οι δύο τόμοι συνοδεύονται από φωτογραφίες, σκίτσα και ψηφιακούς δίσκους .

Η γλώσσα είναι γραπτή και προφορική.

Γράφουμε ό,τι ακούμε και ακούμε ό,τι λέμε. Γι’ αυτό, αυτό που λέμε, πρέπει να το εκφωνούμε ευδιάκριτα και ορθά. Να προφέρουμε με ορθό τρόπο τα συμπλέγματα, τα σύμφωνα και τα φωνήεντα, να τονίζουμε σωστά τις λέξεις και να χρησιμοποιούμε με αρμονικό τρόπο τον ρυθμό, την ένταση, την τονικότητα και τις παύσεις.

Παρατηρείτε πως αναφέρομαι στον χώρο της μουσικής και χρησιμοποιώ μουσικούς όρους.

Ο ρυθμός, η ένταση, η τονικότητα και οι παύσεις είναι όροι της μουσικής και όχι κανόνες της γραμματικής. Αλλά και η λέξη ΑΡΜΟΝΙΑ αναφέρεται σε ειδικό μάθημα της μουσικής Παιδείας.

Η Γλώσσα μας λοιπόν είναι διαχρονική, έχει πλούσιο λεξιλόγιο, είναι  εννοιολογική και έχει μελωδικότητα και αρμονία.

Το μαγνητόφωνο που λέγεται γραφή, αποτυπώνει, συλλαμβάνει ό,τι ακούει. Έτσι αυτό που ακούει ο γραφέας, αυτό και θα γράψει. Θα το γράψει στο χαρτί αλλά θα το γράψει και στη μνήμη του.

Τραγικό παράδειγμα του φαινομένου αυτού είναι η προσευχή «ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ».

(οφειλήματα- οφειλέτες/ωφελήματα-ταις ωφελέταις.  Ωφελήματα: Όφελος= κέρδος- ωφέλεια Οφειλήματα: Τα χρέη– τις αμαρτίες μας).

Επιτρέψτε μου, κάτι ανάλογο παρατηρείται και στο Σύμβολο της Πίστεώς μας. Λέει:… (πιστεύω) και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το  ζωοποιόν…

Το ζωοποιόν = αυτό που δίνει ζωή. Δημηουργεί ζωή, Ζωοποιεί,  το  ζωοποιώ =  εγώ δίνω ζωή στο Πνεύμα το Άγιον.

Και αυτά τα λάθη έχουν προκύψει από την κακή εκφορά του λόγου. Αυτός που τα λέει πρώτος, τα λέει μεν σωστά αλλά τα προφέρει κακόηχα, και έτσι  καταγράφονται λανθασμένα και αναπαράγονται λανθασμένα.

Έτσι λοιπόν χρειάζεται να γνωρίζουμε τι λέμε, να προφέρουμε ορθά και καθαρά την κάθε συλλαβή, να τονίζουμε σωστά τις λέξεις, να γνωρίζουμε τους κανόνες που δίνουν το σωστό αποτέλεσμα και να μην μιλάμε βαριεστημένα ή υπερβολικά  γρήγορα.

Θα σας πω δύο λόγια ακόμη.

Ο εγκέφαλος του ανθρώπου αναπτύσσεται με τη μάθηση. Με την εκπαίδευση.

Η εκπαίδευση έχει σκοπό να βοηθήσει τον εκπαιδευόμενο να αναπτύσσει διαδικασίες και στον εγκέφαλο.

Πώς γίνεται αυτό;  Με την άσκηση αναπτύσσονται μέσα στον εγκέφαλο οι λεγόμενοι νευρώνες οι οποίοι συνδέονται κατά κάποιον τρόπο μεταξύ τους και έτσι αναπτύσσονται και εμπλουτίζονται. Και οι άνθρωποι αποκτούν καινούριες ικανότητες ή αναπτύσσουν αυτές που έχουν.

Υπενθυμίζω,  «η γλώσσα χαρακτηρίζει τη νοημοσύνη του λαού που τη χρησιμοποιεί». Και χρησιμοποιώντας την, αναπτύσσει διαρκώς τη νοημοσύνη του.

Είναι λοιπόν αλληλένδετα αυτά τα δύο, Γλώσσα- Νοημοσύνη.

Στόχος κάποιων ανθρώπων είναι να προσεγγίσουν τον τρόπο σκέψης της Ελληνικής Γλώσσας και να την κάνουν γλώσσα του υπολογιστή.

Αρχικά η γλώσσα του υπολογιστή ήταν δυαδική. Δηλαδή έδινε δύο πληροφορίες. Μπορούσες να επιλέξεις δύο πράγματα. π.χ. Αλήθεια- ψέμα. Έφτασε να έχει μνήμη πάρα πολύ μεγάλη, τεράστια. Όμως δεν τελειοποιήθηκαν πλήρως οι δυνατότητές του. Δεν κατάφερε ακόμη να περιγράψει έννοιες.

Η Ελληνική γλώσσα είναι από κατασκευή της εννοιολογική γλώσσα. Και αυτή η δυνατότητα είναι που λείπει στον υπολογιστή.

Η Ελληνική γλώσσα λοιπόν είναι η επόμενη γλώσσα του υπολογιστή;

Σε ξένα Πανεπιστήμια διδάσκεται η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα. Το διαδίκτυο θέλει να ολοκληρώσει την  πετυχημένη ήδη λειτουργία του κάνοντας χρήση της Ελληνικής Γλώσσας. Εμείς;

Το λεξιλόγιο της Νεοελληνικής είναι πιο φτωχό από αυτό της Αρχαίας Ελληνικής. Και διαρκώς γίνεται ακόμη φτωχότερο.

ΠΡΟΤΑΣΗ: Να χρησιμοποιούμε λέξεις Ελληνικές. Να εμπλουτίζουμε το λεξιλόγιό μας  από την πηγή της δικής μας γλώσσας.

Να πλάσουμε λέξεις Ελληνικές για τη σύγχρονη Τεχνολογία και τις νέες ανάγκες της ζωής.

Ο γνωστός καθηγητής Γλωσσολόγος κύριος Μπαμπινιώτης είναι αυτός που έπλασε τη λέξη διαδύκτιο = internet

Διαδυκτίωση, διαδυκτιώνομαι.

Γιατί googlaro– γκουγκλάρω/ Είναι μαγκιά;

Μήπως είναι μεγαλύτερη μαγκιά να πλάσω μία Ελληνική Λέξη;

Και τώρα θα σας διαβάσω λίγους στίχους από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, μια κι έξω, δίχως σχόλια.

Και αύτη εστίν η μαρτυρία του Ιωάννου ότε απέστειλαν οι Ιουδαίοι εξ Ιεροσολύμων ιερείς και λευϊτας ίνα ερωτήσωσιν αυτόν συ τις εί;

και ωμολόγησε, και ούκ ηρνήσατο και ωμολόγησεν ότι ουκ ειμί εγώ ο Χριστός.

και ηρώτησαν αυτόν τι ούν; Ηλίας ει συ; Και λέγει ούκ ειμί  ο προφήτης ει συ; Και απεκρίθη, ου.

είπον ουν αυτώ τις ει; Ίνα απόκρισιν δώμεν τοις πέμψασιν ημάς τι λέγεις περί σεαυτού;

έφει εγώ φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου, καθώς είπεν Ησαΐας ο προφήτης.

Ιωάννης α, 19-23

Όποιος γνωρίζει τις έννοιες των λέξεων που χρησιμοποιούμε τώρα, γνωρίζει και τις έννοιες των λέξεων  που χρησιμοποιούσαν οι προγονοί μας.

Τελειώνοντας προτείνω: ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ

*Νάγια Γεωργίου

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου