Η κ. Μαντουβάλου Μαρία, σε μια παλαιότερη συνέντευξή της για την ηλεκτρονική εφημερίδα ΄΄Κοινωνείν΄΄
- Κυρία Μαντουβάλου, εάν αποσυνθέταμε σε κομμάτια την κοινωνικοπολιτική ευτέλεια η οποία χαρακτηρίζει την εποχή μας, ποια μέρη θα διαπιστώναμε ότι την απαρτίζουν;
Η δουλοπρέπεια αυτών που παίζουν το παιχνίδι των ξένων στο πολιτικό ή και το θρησκευτικό επίπεδο και επιτρέπουν να χειρίζονται τις ελληνικές υποθέσεις οι ξένοι, με συνέπεια να παραβιάζεται η εθνική κυριαρχία και η θρησκευτική ακεραιότητα.
- Οι διεισδύσεις και επεμβάσεις ξένων κρατών στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και στην κυβερνητική εξουσία
- Η βαθμιαία συντριβή των θρησκευτικών και εθνικών χαρακτηριστικών με κλονισμό ολοένα και βαθύτερο των βάσεων της εθνικής, εκπαιδευτικής και πολιτιστικής μας ζωής, με αθέτηση των εντολών της εθνικής συνείδησης
- Ο εξευτελισμός, οι ταπεινώσεις μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού με τη λιμοκτονούσα Ελλάδα, όπου η ζωή του ανθρώπου κατάντησε το πιο εξευτελισμένο εμπόρευμα.
- Η στασιμότητα της κοινωνίας
- Η απεμπόληση της ιδιοπροσωπίας του Ελληνορθόδοξου λαού με την άκρατη διείσδυση και υιοθέτηση ξένων, ευτελών και ανόσιων επιλογών, κατακυρωμένων στον τόπο μας με αιφνίδιες θεσμικές παρεμβάσεις.
- Ο χλευασμός των ιερών και οσίων του Γένους από τους φανατικούς ανθέλληνες της πολιτικής και «πνευματικής» ηγεσίας.
- Η επικράτηση κυβερνητικών ιδεολογημάτων τυχοδιωκτισμού, προπαγάνδας, κομματικής συναλλαγής και φαυλοκρατίας.
- Η θεσμικά κατοχυρωμένη επιβράβευση της κακοήθειας και της ηθικής αναισχυντίας
- Τα συνθήματα της κυβερνητικής προπαγάνδας έχουν πάρει τη θέση της καθημερινής προσευχής μας
- Η εξάρθρωση κάθε θεσμού και κάθε τάξης πολιτικής, κοινωνικής, πνευματικής, οικονομικής
- Η κατάρρευση πολλών συνεκτικών του Ελληνισμού δεσμών ηθικών, νομικών, θρησκευτικών, πολιτιστικών, ιστορικών, γλωσσικών
- Η πρωτοφανής καταρράκωση της Δικαιοσύνης
- Η βαριά ατμόσφαιρα γενικής νευρικότητας και ανησυχίας του Ελληνικού λαού, που δεν βρίσκει κάπου να στηριχθεί.
- Ο εθισμός στη βία, την αναρχία και το ψέμα, που παρουσιάζεται ως αλήθεια, απαξιώνοντας έτσι την ηθική και ενάρετη συμπεριφορά
- Σήμερα δεν μας κρύβουν οι ιθαγενείς «ηγέτες» την αλήθεια, την στραγγαλίζουν
- Θα μπορούσαμε να αποδώσουμε την υφιστάμενη κοινωνική και πολιτική αρνητική συγκυρία – μερικά ή συνολικά – στην έλλειψη ηγετικού φρονήματος σε προσωπικό, οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο;
- Θα την απέδιδα μάλλον στην παντελή έλλειψη όχι ηγετικού αλλά αγαθού φρονήματος που στερούνται οι ηγεμονεύουσες επί χρόνια οικογενειακές, πανεπιστημιακές και κομματικές δυναστείες με τις «διαφωτιστικές» ιδεολογικές και παραμορφωτικές της πραγματικότητας, ενέργειές τους. Πάσχουμε από τον πληθωρισμό και την ηθική χρεοκοπία των μετριοτήτων όλων αυτών των ηγεμονικών κύκλων, των απονευρωμένων σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, των στερημένων όλων των αξιών και κατόχων μόνον των «χρηματιστηριακών αξιών».
Το ηγετικό φρόνημα προϋποθέτει ύπαρξη ανιδιοτελούς ψυχής, πάθους και αφοσίωσης στο καθήκον και όχι επιδείξεις απληστίας και παντελούς έλλειψης του μέτρου της αρετής.
- Σε συνάρτηση με την προηγούμενη ερώτηση. Τελικά πάσχουμε από την έλλειψη ηγετικών προσωπικοτήτων γενικά ή από την απουσία της ηθικής ευθύνης και των κατάλληλων ηθικών αναφορών στον τρόπο πολίτευσης μιας ηγετικής φυσιογνωμίας;
- Πάσχουμε και από τα δύο. Πρώτιστα όμως από την έλλειψη ηγετικής προσωπικότητας, προικισμένης από τη χάρη του Θεού που μόνον αυτή αναπληρώνει τα ελλείποντα και γιγαντώνει τους ατελείς και αδύνατους. Σήμερα, όμως, πρυτανεύουν πιθηκίζουσες συμπεριφορές, στερημένες και του ελάχιστου ίχνους ηθικής, ατιμάζοντας την πνευματική ζωή με τους φαύλους ηγετικούς χειρισμούς.
- Θα σας παρακαλούσα να εξετάσουμε το ζήτημα της ηγεσίας στα τρία βασικά στάδια σύνθεσης της προσωπικότητας του ανθρώπου και αναφέρομαι στο οικογενειακό, στο παιδαγωγικό και τέλος στο κοινωνικό/πολιτικό, ξεκινώντας από το πρώτο. Ποιο θεωρείται ιδανικό γονικό πρότυπο και βάση αυτού, που δείχνει να υστερεί ή αποτυγχάνει διαχρονικά η ελληνική οικογένεια;
- Η ελληνική οικογένεια παραμένει, παρά τα κυβερνητικά ανόσια λακτίσματα, στα προδιαγεγραμμένα παραδοσιακά ηθικά και ορθόδοξα πρότυπα και συνεπώς είναι ικανή – και το έχει αποδείξει – να δώσει στην κοινωνία και την πολιτεία προσωπικότητες με ισχυρά και στέρεα θεμέλια, που ωστόσο όμως κινδυνεύουν να κλονισθούν ή και να καταρρεύσουν από τα ανίερα εχθρικά βέλη του πολιτικού και εκπαιδευτικού περίγυρου που αντιστρατεύεται τις ελληνορθόδοξες οικογενειακές αρχές.
- Όσον αφορά στους δασκάλους, όλων των βαθμίδων της παιδαγωγίας, τι ισχύει; Μπορούν ή γνωρίζουν να διδάξουν ήθος ή και αυτοί έχουν επηρεαστεί από τη γενικότερη εκπτωτική νοοτροπία και αδιαφορία καθώς και από το εκάστοτε, μικροπολιτικής και ιδεοληπτικής λογικής πρόγραμμα εκπαίδευσης;
- Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης υπάρχουν εξαιρετικές ολοκληρωμένες προσωπικότητες ανάμεσα στο διδακτικό προσωπικό, αλλά το έργο τους υπονομεύεται διαρκώς από τους λίγους μεν, αλλά θωρακισμένους και οπλισμένους ωστόσο, με ισχυρά εξωθεσμικά στηρίγματα και κατόχους καίριων θέσεων εξουσίας, οι οποίοι εκτελούν εντολές εισαγόμενες από ξένα κέντρα ή και από ιθαγενή, ελληνόφωνης όμως προέλευσης, με σκοπό την παντελή απάλειψη των παραδοσιακών αξιών και των ελληνορθόδοξων αρχών και κανόνων.
- Τέλος, μελετώντας την κοινωνική και πολιτική ακόμη και την εκκλησιαστική κατάσταση τι συμπεράσματα μπορούμε να εξάγουμε. Στις επιχειρήσεις, στους ευρύτερους θεσμούς, στην πολιτική, διακρίνετε έλλειμμα ηγεσίας ή η όποια διασάλευση αφορά ως επί το πλείστον στο ηθικό κενό;
- Υπάρχει μεγάλη έλλειψη στην εποχή μας ηθικών ελληνορθόδοξων ηγετών, γιατί σήμερα, όπως και τα τελευταία τριάντα σαράντα χρόνια έχουμε ηγεσίες που τα διαπιστευτήρια με τα οποία τους εφοδίασε ο ελληνικός λαός τα παρουσιάζουν εκτός ελληνικού χώρου, διασχίζοντας τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό, προκειμένου να λάβουν τη νομιμοποίηση της εξουσίας τους.
- Κυρία Μαντουβάλου, τελικά ηγέτης γεννιέσαι ή γίνεσαι;
- Να σας ρωτήσω και εγώ. Ο Χριστός ήταν και είναι ο διαχρονικός αναμφισβήτητος θείος ηγέτης για τους Χριστιανούς πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια. Γεννήθηκε ως ταπεινός άνθρωπος και με την Σταύρωση και την Ανάσταση έγινε ο θείος Ηγέτης. Γεννήθηκε στη φάτνη και από την πρώτη ημέρα της επίγειας ζωής του συνασπίσθηκαν εναντίον του ετερόκλητες δυνάμεις του ιερατείου και της κυρίαρχης κρατικής εξουσίας, διαισθανόμενες την καταιγιστική ανατροπή που έφερνε στην καθεστωτική τους απάτη η αποκάλυψη της μόνης Αλήθειας. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, ότι ο Ελληνορθόδοξος, ο οραματιζόμενος την κοσμική ηγεσία, μόνον αν ακολουθήσει τα βήματα του Θεανθρώπου, στον Γολγοθά και στη Σταύρωση μπορεί να εξελιχθεί σε άξιο αλλά ταπεινό ηγέτη, που θα υπηρετήσει και θα οδηγήσει το λαό του στην Ανάσταση, οπότε τότε δεν θα του λείψει ποτέ ο επιούσιος άρτος.
- Η έλλειψη ηγετικότητας, τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο, πως δύναται να μετριαστεί;
- Σε πολιτικό επίπεδο, η έλλειψη ηγετικών ικανοτήτων μπορεί να αναπληρωθεί με τη μίμηση ηγετικών προτύπων, που χάραξαν με την παρουσία τους, στην εποχή τους, δρόμους ανεξίτηλους στις καρδιές των ανθρώπων που κυβέρνησαν και ένα και μοναδικό πρότυπο Εθνάρχη ηγέτη και ανεπανάληπτου Κυβερνήτη του ελεύθερου ελληνικού Κράτους ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Καποδίστριας. Αυτός περπάτησε μαζί με τον Κύριο στο Γολγοθά και σταυρώθηκε, ανασταίνοντας όμως τη νεκρή Ελλάδα.
Η σταύρωση του Εθνάρχη και Εθνομάρτυρα πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια εκτελέστηκε, σύμφωνα με τα λόγια του συμπατριώτη του ποιητή Α. Βαλαωρίτη, από:
«Όλην αυτήν την ψώρα, οπώρχεται κάθε φορά και μας δαγκάει τη χώρα»
και διατρανώνοντας υπερήφανα ο φωτεινός την καταγωγή του διατρανώνει συγχρόνως το πάθος του για την πατρίδα:
«την έπαιρνα όλη επάνω μου κ’ επνίγομουν μαζί της»
- Υπάρχει πιθανότητα, αλλά και δυνατότητα η θρησκευτική μας ζωή να εναρμονιστεί με την κοινωνική στο πλαίσιο του να τεθεί ως κοινή βάση βιωτής η ηθική του Ευαγγελίου;
- Είναι απαραίτητη η πολιτική, κοινωνική και θρησκευτική νομοθεσία και το Σύνταγμα να εφαρμόζουν τις Ευαγγελικές εντολές, γιατί τότε μόνο θα υπάρξει ελπίδα να μην αφανισθούμε ως έθνος, δεδομένου ότι ο Ελληνισμός οικοδόμησε τις αρχές της ζωής του πάνω στην τριαδικότητα της θεότητας, στις Αγιογραφικές εντολές και στις Πατερικές Διδασκαλίες, που αυτές ενσωμάτωσαν, κεκαθαρμένες και καθαγιασμένες, τις αρχαίες ηθικές, πνευματικές και γλωσσικές αξίες.
Άλλωστε το μέχρι σήμερα ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα έχει ως θεμέλιο την επικρατούσα θρησκεία, δηλαδή την Ορθοδοξία, τον θρησκευτικό όρκο και την επίκληση στο Σύνταγμα της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος.
Οποιαδήποτε «καινοτόμος» επέμβαση απάλειψης των θρησκευτικών αυτών αρχών, όπως και των εθνικών, θα οδηγήσει το λαό στο να υπενθυμίσει στους ηγέτες του τη δύναμή του, όπως την εικονογράφησε ακριβώς ο ποιητής:
«αυτό το βόϊδι το μανό[1] που πόσο βαθειά ρουχνίζει
τόσο εύκολα μυγιάζεται κι ανεμοστροβιλίζει
και που το κράζουνε Λαό. Θα σπάσει το καρίκι[2]
και θα προβάλει με φτερά μια μέρα το σκουλήκι.
Τότε, πουλί το σερπετό, ποιος ξέρει που θα φτάσει!…».
Γιώργος τασούδης
[1] μανός = αδρανής, οκνηρός, μαλακός, χαύνος
[2] καρίκι = το εξωτερικό περίβλημα του μεταξοσκώληκα
