Προσβολή και καταπάτηση της αξιοπρέπειας και των ιεροτήτων του πρόσχαρου και ανοιχτόκαρδου παραδοσιακού Ρωμηού στάθηκε η αισχρή κομματοκρατία που τόσο πολύ ποδοπάτησε στην πράξη αξίες και συνιστώσες της Ρωμηορθόδοξης ιδιοπροσωπείας.
Όταν ο Ρωμηός σε καλημερίζει, το κάνει αυθόρμητα, με όλη του τη ζεστή καρδιά, χωρίς να θέλει κάτι ή να πάρει κάποιο αντάλλαγμα από σένα.
Όταν ο κομματάρχης σε καλημερίζει, προσβλέπει στην ψήφο ή κάποια αντιπαροχή εκ μέρους σου. Όποτε δε ο κομματάρχης διαβλέπει πως δεν έχεις τίποτε να του προσφέρεις, τότε σε προσπερνά ψυχρά και δεν σου λέει ούτε μια λέξη, ούτε μια καλημέρα του Θεού.
Για τον Ρωμηό όλοι οι άνθρωποι είναι εικόνα του Θεού και έχουν την ίδια αξία. Για τον κομματάρχη είναι όλοι εχθροί και συναγωνιστές για το φαΐ που θέλει όλο να είναι δικό του.
Ο Ρωμηός εμπορεύεται ψάρια, πατάτες, ροδάκινα και σταφύλια για να ζήσει. Ο κομματάρχης εμπορεύεται ιδεολογίες, ανθρώπινες ψυχές και ψήφους.
Για τον Ρωμηό, αυτό που μετράει, είναι να γίνεται το καλό για τον συνάνθρωπο. Για τον κομματάρχη, δεν έχει αξία το καλό, παρά μονάχα η τυφλή υπακοή στην κομματική γραμμή, ακόμη κι αν αυτή βλάπτει το δημόσιο όφελος.
Για τον Ρωμηό υπάρχουν άνθρωποι και ισότιμα πρόσωπα. Για τον κομματάρχη υπάρχουν ψήφοι που πρέπει να ψαρευτούν με κάθε αθέμιτο και ανέντιμο μέσο.
Ο Ρωμηός έχει «μπέσα» και «λόγο τιμής». Ο κομματάρχης έχει τιμή εξαπάτησης και ξεπουλήματος.
Ο Ρωμηός έχει φιλία και γνήσια συντροφικότητα που δεν χωρίζει ούτε η απόσταση, ούτε ο χρόνος, ούτε ο θάνατος. Ο κομματάρχης έχει συντροφικά μαχαιρώματα, «κονέ» και διασυνδέσεις.
Ο Ρωμηός, ακόμη κι αν δεν είναι ευδιάθετος, σου γελάει σαν να μην του συμβαίνει τίποτε και σου σφίγγει το χέρι με θέρμη, ζωντάνια και δύναμη. Μπορεί να του έτυχε η μεγαλύτερη συμφορά κι όμως εκείνος να συμπεριφέρεται στον διπλανό εύθυμα, μόνο και μόνο για να μην λυπήσει τους άλλους με τη δική του θλίψη («Μάνα σαν έρθουν οι φίλοι μου, να μην τους πεις πως πόθανα, μην τους βαροκαρδίσεις. Στρώσε τους τάβλα να γευθούν, κλίνη να κοιμηθούνε. Και σαν ξυπνήσουν το πρωί και σ’ αποχαιρετούνε, πες τους το πώς επόθανα», κρητικό ριζίτικο του Νίκου Ξυλούρη). Ο κομματάρχης αμύνεται αποκλειστικά περί πάρτης, δεν διστάζει να πατήσει επί πτωμάτων. Η χειραψία του παγερή και δόλια. Θρησκεία του το κόμμα. Πατρίδα του το χρήμα. Αυτοσκοπός του η ματαιοδοξία.
Διαλέγετε και …παίρνετε…
