«Μία είναι η αξία της ζωής» παρατηρεί ο άγιος Γέροντας Παΐσιος. «Η οικογένεια. Μόλις σβήσει η οικογένεια θα σβήσει ο κόσμος».

Είμαστε άραγε κοντά στην εξαφάνιση της αξίας της οικογένειας; Τα σημάδια είναι ανησυχητικά. Ο αριθμός των διαζυγίων και των γεννήσεων παιδιών εκτός γάμου αυξάνεται ακόμη και στη χώρα μας, όταν ήδη, στην «πεφωτισμένη» Ευρώπη έχει καταστεί σχεδόν πλειοψηφικός. Αυτό φυσικά δεν είναι  καθόλου τυχαίο. Εδώ και δεκαετίες, με κάθε τρόπο που ο Δυτικός Πολιτισμός έχει στη διάθεσή του, οι άνθρωποι προτρέπονται να ζήσουν ατομικά και να «απολαύσουν» τη ζωή τους χωρίς να υπολογίσουν «δεσμεύσεις». Η οικογένεια παρουσιάζεται ως μια κατεξοχήν δέσμευση και άρα ασύμβατη με την ηδονική λαμπερή ζωή που η Δύση ευαγγελίζεται. Οι αντιλήψεις αυτές εισχώρησαν αρχικά σιγά – σιγά στην Ελληνική κοινωνία για να φτάσουμε όμως σήμερα να επιβάλλονται πλέον κατακλυσμικά και ολοκληρωτικά ακόμη και από το ίδιο το Ελληνικό Κράτος που, με το πρόσχημα του «Ευρωπαϊκού προσανατολισμού»,  από τη μία θεωρεί  υποχρέωσή του  τη θεσμική αναγνώριση των ομοφύλων  «οικογενειών» και την προστασία αυτών ως «ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας» και από την άλλη καταργεί ενισχύσεις και βοηθήματα  για τα παιδιά των πολυτέκνων ως μη έχοντα ανάγκη προστασίας.

Όπως προαναφέραμε, η κρίση της Ελληνικής οικογένειας είναι υπαρκτή αλλά όμως όχι όση  θα περίμενε κανείς με όλη αυτή την πλύση εγκεφάλου, τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες,  τις κρατικές παρεμβάσεις και παραλήψεις. Ο λόγος που  αντέχει είναι η ποιότητά της ως αξιακό πρότυπο και ο ζωτικός ρόλος της στη συνοχή και τη συνέχεια της Ελληνικής κοινωνίας.

Η παραδοσιακή Ελληνορθόδοξη οικογένεια σημαίνει ευλογία, θυσία, αφοσίωση και ισόβια αγάπη για τα μέλη της. Ασθένειες, προσωπικά και οικονομικά προβλήματα επιλύονται σχεδόν πάντα αποτελεσματικά μέσα στη θαλπωρή της. Οι γονείς στέκονται δίπλα στο ξεκίνημα των παιδιών τους και αργότερα,  ως παππούδες και γιαγιάδες, συνεχίζουν να παραστέκονται, αυτή τη φορά στα παιδιά των παιδιών τους, με το να τα φυλάσσουν, να τα παιδαγωγούν και φυσικά να τα ταΐζουν.

Οι νέοι μας μπορούν αμέσως να ξεχωρίσουν την άδολη και ειλικρινή αγάπη και ξέρουν ότι θα βρουν άφθονη μέσα στην οικογένειά τους. Έτσι λοιπόν, όταν έρχεται η στιγμή να κάνουν τις επιλογές τους για το μέλλον τους έχουν μέσα τους πάντα ως πρότυπο την παραδοσιακή Ελληνική οικογένεια  και αγωνίζονται  εν μέσω των προβλημάτων που προαναφέρθηκαν να τη δημιουργήσουν και αυτοί. Το γεγονός αυτό αποτελεί ελπίδα για το μέλλον μας αλλά και θέτει το πεδίο στο οποίο πρέπει να προσπαθήσουμε για να βοηθηθεί ο θεσμός της οικογένειας στην πατρίδα μας.

Το παρόν τεύχος αποτελεί μια προσπάθεια μελέτης και ανάδειξης τόσο της κεφαλαιώδους σημασίας της «μικράς Εκκλησίας», όπως αποκαλεί την οικογένεια ο Ιερός Χρυσόστομος, όσο και των προβλημάτων που την απασχολούν. Ελπίζουμε η κυκλοφορία του και προπαντός η ανάγνωσή του, να λειτουργήσει ενισχυτικά στον αγώνα όλων μας για να «μη σβήσει ο κόσμος».

 

 

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου