Ἐν ἔτει 2025, ἡ εἰκόνα ἑνὸς ἡγέτη ποὺ ὑπερασπίζεται τὴν καθ’ ἕξιν διάβρωση τῆς χώρας ἀρκεῖ.

Ἐν ἔτει 2025, ἡ εἰκόνα ἑνὸς ἡγέτη ποὺ ὑπερασπίζεται τὴν καθ’ ἕξιν διάβρωση τῆς χώρας ἀρκεῖ.

Ἀλλοίωση γεωγραφική, πληθυσμιακή, κοινωνική, ἠθική. Συθέμελη καὶ διὰ νόμου. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπᾶ τὸ Ἔθνος ἐκεῖνος ποὺ εὐθαρσῶς καὶ δημοσίως ὑφαίνει τὴν κλεπτοκρατία μέ τὸ Ἑλληνικό κράτος καὶ τὸ μέλλον τοῦ Ἔθνους; Οἱ ὑπηρετοῦντες τὴν νέα τῶν πραγμάτων ἀνομία, γράφουν τὴν δική τους, ἀλλόκοτη ἱστορία.

Στὴν πολυπολιτισμικὴ “πατρίδα” τῶν διαχειριστῶν τοῦ μέλλοντός μας ἐκεῖνο ποὺ προέχει εἶναι τὸ χρῆμα. Ἐπιζητῶντας τὸ ἴδιον κέρδος ἐργάζονται γιὰ τὸ πῶς θὰ φανοῦν κατώτεροι τῶν περιστάσεων, νωθρότεροι καὶ φιλαργυρώτεροι.

Μία ὀργάνωση μὲ ἔκνομες προτεραιότητες, ποὺ δὲν ἀφήνει περιθώρια γιὰ ἄλλη πρωτεύουσα σκόπευση. Σὲ αὐτὸ τὸ νοσηρὸ γιὰ τὸν Ἑλληνισμό σῶμα, καλλιεργεῖται ἡ τρισκατάρατη πλεονεξία.

Φίλτατε Ἀναγνώστη,

Ἐὰν δὲν ἀλλάξουμε τοὺς ὄρους τοῦ παιχνιδοῦ , ἡ βαρβαρότητά τους θὰ γίνει τὸ κυρίαρχο δόγμα.

Αὐτὴ ἡ Πατρίδα ἔχει ἀκόμη τὴν δύναμη νὰ παράγει Λύσεις. Ὄχι ὡς ἕτοιμη τροφή, ἀλλὰ ὡς Ἄθλους. Μὲ ὅπλο τὴν Πολιτική. Τὴν Πολιτικὴ ἡ ὁποῖα θὰ ἀναδιαρθρώσει ἀπὸ τὸ τίποτε τὴν Πολιτεία. Τὴν Δικαιοσύνη, τὴν Ἐθνική Παιδεία καὶ τὴν Ἐθνική Παραγωγή. Καιρὸς νὰ ἐπενδύσουμε σὲ μία Πατρίδα μὲ ἐξαιρετικὰ ὑψηλὲς ἀπαιτήσεις. Καιρὸς νὰ συστήσουμε τὴν οὐσιώδη Τριμερῆ, ἐκείνη τῆς Ἐπιβίωσής μας. Ἕνα ἀριστοτεχνικῶς δομημένο Ἐθνικό Σύστημα Διακυβέρνησης μὲ ἀμείλικτους ἐλέγχους ποιότητας καὶ μὲ ἐπιβράβευση τῆς Ἀρετῆς καὶ τῆς Ἀριστείας. Γιὰ μία Πατρίδα ἡ ὁποία θὰ στηρίζεται στὴν Δυνατὴ Σκέψη καὶ στὴν Στρατηγικὴ ἐναργοῦς Ἐξέλιξης καὶ Προόδου.

Διότι, ἡ ἐπιβίωση τῆς Ἑλλάδος εἶναι θέμα Πολιτικῆς. Ὅμως, ἡ οὐσία τῆς Πολιτικῆς εἶναι θέμα Πολιτισμοῦ.

.

Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

30 Ἰουνίου 2025

Εἱκ.: Ἐφημερίδα ΕΣΤΙΑ ΑΡ.ΦΥΛ. 43181, σ.01-05, 30.06.2025

_____________________________________

[ Ἡ Ἑλλάς εἶναι Ἰδέα καὶ τὸ Πνεῦμα της Βίωμα]

τῆς Ἰωάννας Γ. Καραγκιούλογλου

Μὲ τὴν μερικὴ ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ Ὅραμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως νὰ μένει ἀνολοκλήρωτο, μέσα σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα παρεισέφρησαν στὸ ἑλλαδικὸ κράτος πλῆθος ἰδεῶν οἱ ὁποῖες παρήγαγαν ταχύτατα νέες ροπές. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀπέτρεψε φυσικὰ τὴν ὡρίμανσή τους, ἐνῶ ἔλαμψε ἕνας ἐπείσακτος πολιτισμὸς ὁ ὁποῖος ἦταν -καὶ παραμένει- ἀσύμμετρος πρὸς τὴν κοινωνικὴ κατάσταση τῆς χώρας. Παντοῦ καὶ ἄνευ διακρίσεως ἐπικράτησε ἡ παραδοχή τῶν ἐκ τῆς Ἑσπερίας δεδομένων. Ἡ ἀμάθεια καὶ ἡ ξενολατρία ὁδήγησαν στὴ λήθη τῶν στοιχείων καὶ παραδόσεων τῆς ἐθνικῆς μας ἀγωγῆς. Καί, ἀκριβῶς λόγῳ τοῦ ὅτι ὁ νέος αὐτὸς πολιτισμὸς δὲν ἦταν ἑλληνικός ἀλλὰ ἐπείσακτος, ἀκολούθησε μία περίοδος συγχύσεως καὶ διαστροφῆς.

Ἐν ἔτει 2025, ἡ διαστροφή εἷναι ὄχι μόνον προκλητική, ἀλλά καὶ ἀποκρουστική. Οἰκονομικός διασυρμός, ἐκχώρηση ἐθνικῆς κυριαρχίας, καταπάτηση θεμελιωδῶν ἀρχῶν δικαίου, ὑποθήκευση κρατικῆς καὶ ἐδαφικῆς περιουσίας, δημογραφική συρρίκνωση, πληθυσμιακή ἀλλοίωση. Γνωρίζουμε ποιοὶ εἶναι οἱ αὐτουργοί. Ποιοὶ καὶ πῶς διαχειρίστηκαν τὰ κοινὰ ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν, καὶ γιατὶ ἡ διαχείρισή τους ὁδήγησε σὲ αὐτὴν την ὀδυνηρὴ γιὰ τὸν Ἑλληνισμό κατάντια. Ἐπαγγελματίες τυχοδιῶκτες, διαχειριστὲς μίας ἐξουσίας ἡ ὁποῖα εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὴν κοινωνία. Μία κοινωνία, ἡ ὁποῖα σαφέστατα δὲν τους ἐνδιαφέρει.

Ἐπὶ δεκαετίες ξεριζώνουν καὶ χλευάζουν τὴν συνείδηση τοῦ Ἕλληνα. Ἔχουν πάψει νὰ πολιτεύονται Ἑλληνικὰ καὶ δημοκρατικά.

Βλέπουμε τὴν Γλῶσσα νὰ φυραίνει καὶ νὰ μετατρέπεται σὲ συνθηματικὸ τραύλισμα. Τὶς Τέχνες καὶ τὶς Ἐπιστῆμες στὰ ἀζήτητα, νὰ ἐξευτελίζονται. Τὴν Ὀμορφιὰ καὶ τὸ Φῶς ὑπὸ διωγμόν. Τὰ θεμέλια τοῦ Πολιτισμοῦ μας μπαζώνονται. Δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ ἀποκηρύττουν τὴν “βλαβερὴ” ὑπερχιλιετή Ἑλληνικὴ Παράδοση.

Χάριν τοῦ ἰδιωτικοῦ συμφέροντος ἐπιλέγουν τὸν ἐθνικό ἐξευτελισμό. Ἀρνοῦνται νὰ δώσουν τὴν Μάχη.

Ἀξιωματοῦχοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, νομικοί καὶ διπλωμάτες μηρυκάζουν ἀπαιτήσεις ἀλλότριες, ἀνακυκλώνοντας τὶς θέσεις μίας διπλωματίας, ἡ ὁποία θέλει τοὺς Ἕλληνες ὑπὸ σύγχυση, ὑποτελεῖς καὶ ἑτερόφωτους.

Ὅμοιοι καὶ ἀλληλέγγυοι, παραμένουν ἀνίκανοι νὰ ἀντιληφθοῦν τί ἐστί θρησκευτικό αἴσθημα, τὶ εὐαισθησία καὶ τί μῖσος κατά τῆς τυραννίας.Καὶ ἐνῶ ἡ ζημία εἶναι γιὰ ὅλους, δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας νὰ ἀναλάβει τὸ βάρος τῆς Εὐθύνης.

Στὴν θέα αὐτῆς τῆς σιωπηρῆς, προμελετημένης ἅλωσης, τυραννικὰ ἐπανέρχεται ἡ Ἰδέα.

Ἀπέναντι στὰ ξένα ὁράματα ὑπάρχει ἕνα ὅραμα Ἑλλάδος. Πότε θὰ συνειδητοποιήσουμε ἐπὶ τέλους ὅτι στὸ ὅραμα τῆς κάθε ὑπερδύναμης τὰ κλειδιὰ τὰ κρατᾶμε Ἐμεῖς; Καὶ τὴν συνέχεια τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος καὶ τὴν συνέχεια τοῦ Βυζαντίου καὶ τὴν συνέχεια τῆς σύγχρονης Ἑλλάδος. Καὶ τὸ Παρελθὸν καὶ τὸ Μέλλον.

Ἡ Ἑλλάς εἶναι μία καὶ ἀδιαίρετος, με ἀδιάλειπτο Ἱστορική συνέχεια.

Τὸ σῶμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὸ ἀκρωτηριασμένο σῶμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, κρατάει ὁλοζώντανη τήν Μνήμη καὶ τὴν Παράδοση. Τὸ καντήλι, μὲ τὸ φῶς καὶ τὶς σκιὲς του, φωτίζει τὰ πάντα.

Αὐτὴ ἡ Πατρίδα ἔχει ἀκόμη τὴν δύναμη νὰ παράγει Λύσεις. Ὄχι ὡς ἕτοιμη τροφή, ἀλλὰ ὡς Ἄθλους.

Καιρὸς νὰ συστήσουμε τὴν οὐσιώδη Τριμερῆ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐκείνη τῆς ἐπιβίωσής μας.

Καιρὸς νὰ ἐπιστρέψουμε στοὺς ἀληθεῖς μας συμμάχους:

Στὴν Κοινὴ μας Γλῶσσα. Ἔχουμε τὸ μέγιστο δῶρο, νὰ μιλᾶμε ἀκόμη μία γλῶσσα, ἡ ὁποῖα ἐπὶ χιλιετίες, κοινωνεῖ τὴν ἐμπειρία τῆς ζωῆς καὶ τὴν Γνώση. Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα μπορεῖ νὰ κάνει τὰ πάντα. Ναί, ὑφίσταται καὶ αὐτὴ μία ἔκπτωση σήμερα. Τὴν ἀκοῦμε καὶ τὴν βλέπουμε καθημερινὰ καὶ ἀνατριχιάζουμε ἀπὸ τὸν βαρβαρισμὸ τῆς κακοποίησής της. Ἀλλὰ ἡ γλῶσσα δὲν εἶναι “αὐτό”. Ἡ γλῶσσα εἶναι μέσα στὶς πηγὲς τῆς μόρφωσής μας. Εἶναι μέσα στὰ κείμενά μας. Βρίσκεται ἐκεῖ καὶ μας προσφέρει τὴν δυνατότητα νὰ τὴν κάνουμε δική μας, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ τὴν δοῦμε ὄχι ὡς ἐργαλεῖο συνεννόησης, ἀλλὰ ὡς ὄχημα ζωῆς. Διότι μέσα στὴν γλῶσσα εἶναι τὸ ἦθος του Λόγου ποῦ μας συγκροτεῖ ἐδῶ καὶ αἰῶνες.

Στὰ Ἐλαττώματά μας.Ὅ,τι ἀκριβῶς εἶναι ἐλάττωμα, μπορεῖ νὰ ἀντιστραφεῖ σὲ μία δυναμικὴ ἐπιτεύγματος. Καταγόμαστε ἀπὸ ἕνα Γένος πραγματικὰ συνυφασμένο μὲ τὴν δύναμη τῆς ἀριστείας. Ἐκ φύσεως δηλαδὴ ἀριστοκρατικό. Ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν φθάσει στὸ ἔσχατο σημεῖο τῆς εὐτέλειας, ἐὰν ἀνακαλύψουν τὶ σημαίνει ἡ εὐγένεια τῆς καταγωγῆς τους, τότε ἡ δυναμικὴ ποὺ ἀναπτύσσεται εἶναι ἀπεριόριστη. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀνακαλύψουμε τὶ πραγματικὰ σημαίνει νὰ εἶσαι Ἕλληνας. Αὐτὰ τὰ περίφημα ἐθνικὰ μας ἐλαττώματα εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ εἶναι διεστραμμένες ἀρετές. Ἐὰν μπορέσουμε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε, ἴσως καὶ νὰ καταφέρουμε νὰ τὶς ἀναστήσουμε.

Ὁ Θουκυδίδης λέει. “Πάντες γὰρ ἀξιοῦσιν πολὺ πρῶτος αὐτὸς ἕκαστος εἶναι”. Αὐτὴ ἡ ἀσυμμάζευτη φιλοπρωτία, εἶναι ἕνα ἐλάττωμα μὲ μακρὰ καταγωγή. Αὐτὴ ἡ ἀπαίτηση, ὁ κάθε ἕνας νὰ εἶναι “καὶ πολὺ πρῶτος” συμβαίνει μόνο σὲ λαοὺς πραγματικὰ ἀριστοκρατικούς. Ἄλλοι λαοὶ θέλουν νὰ δουλεύουν ὁμαδικά, σὰν τὰ μυρμήγκια. Νὰ ὑπακούουν ὁμαδικὰ σὲ συντονισμένες κινήσεις καὶ προδιαγραφές. Οἱ Ἕλληνες ὅμως θέλουν νὰ ξεχωρίζουν. Νὰ εἶναι ἄριστοι. Αὐτὸ εἶναι δύσκολο καὶ γι’ αὐτὸ συχνὰ ἡ διχόνοια καταστρέφει τὴν Ἑλλάδα. Ὅμως. Ὅσες φορὲς κατορθώσαμε νὰ κάνουμε αὐτὴν τὴν ἀνάγκη τῆς φιλοπρωτίας τρόπο ζωῆς, κάθε μας ἐπίτευγμα, σημάδεψε τὴν Ἱστορία. Ἡ φιλοπρωτία εἶναι Μέτρον Πολιτισμοῦ.

Στὴν συνέχεια τοῦ Πολιτισμοῦ μας, στὴν Παράδοση. Ἐὰν σας ἔλεγαν ὅτι κάθε ἑβδομάδα θὰ ἀνέβαινε σὲ κάθε γωνιά τῆς Γῆς μία ἀρχαῖα Ἑλληνικὴ τραγωδία, σκεφθῆτε τὶ ἐκπληκτικὸ γεγονὸς πολιτισμοῦ θὰ ἦταν, τὶ παρουσία λόγου, ἤθους, δομῆς. Καὶ ὅμως. Αὐτὸ συμβαίνει. Μὲ πολλοὺς τρόπους, ὑποδειγματικούς.Ἕνας ὅμως ξεχωρίζει.

Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ χάος τῆς ἔκπτωσης καὶ τῆς παρακμῆς, ὅπου ὑπάρχει Ἕλληνας, ἀκόμη καὶ στὴν ἄκρη τοῦ Κόσμου, κάθε Κυριακὴ τελεῖται Ὀρθόδοξη Ἑλληνικὴ λειτουργία. Μὲ τὴν ὀργανικὴ καὶ ἄμεση συνέχειά της ἀπὸ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ τραγωδία, μὲ τὴν ἴδια δραματουργία, τὴν ἴδια ἄρθρωση καὶ δομῆ: οἱ δύο χοροί, οἱ κορυφαῖοι, οἱ εἴσοδοι, οἱ ἔξοδοι. Μὲ μιὰ ποίηση ἰλιγγιώδη, μὲ μιὰ ζωγραφικὴ ποὺ βρίσκεται σήμερα στὸ ἐπίκεντρο τοῦ ἐνδιαφέροντος ὅλου τοῦ καλλιτεχνικοῦ κόσμου, μὲ ἕνα μέλος, τὸ ὁποῖο ἐπίσης στὶς μουσικὲς ἀκαδημίες καὶ στὰ ὠδεῖα ἀποτελεῖ πεδίο πρωτοποριακῆς ἔρευνας καὶ ἀναζήτησης.

Φίλτατε Ἀναγνώστη.

Ἡ Ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι εἴμαστε σὲ θέση νὰ ἀντιμετωπίζουμε κάθε κίνδυνο ὅταν συνειδητὰ καὶ αὐτοπροαιρέτως ὑποτασσόμαστε στὴν ὕψιστη Ἑλληνικὴ Σοφία.

Ἕλλην σημαίνει Ἄνθρωπος. Ψυχή. Σημαίνει νὰ εἶσαι τὸ παράδειγμα. Ὁ πρῶτος. Ὄχι γιὰ τὶς τιμὲς καὶ τὶς διακρίσεις, ἀλλὰ γιὰ τὶς Εὐθύνες. Γενναῖος. Καρτερικός. Ἄριστος. Ἐκεῖνος πρὸς τὸν ὁποῖο στρέφονται ὅλα τὰ βλέμματα ὅταν τὸ κακὸ χτυπάει. Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ μένει στὸ καταφύγιό του, ποὺ δὲν γνωρίζει φόβο. Ὑπόλογος στὴν Συνείδησή του καὶ στὸν Θεό. Ὄχι μόνον γιὰ τὸν ἑαυτὸ του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους.

Τὸ πιὸ Ἱερὸ ἀνάμεσα σὲ ὅλα τὰ καθήκοντα: νὰ εἶσαι Ἕλλην! Ὅποτε τὸ συνειδητοποιοῦμε, τότε τὸ Χρέος μᾶς ξεπερνᾶ. Μετατρεπόμαστε σὲ αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ Εἴμαστε.

Καὶ μόνο ἡ παρουσία ἑνὸς Ἕλληνα εἶναι ἱκανή νὰ δώσει στοὺς ἀνθρώπους τὴν ὤθηση γιὰ νὰ ὑπερβοῦν ἑαυτόν, ὑποτάσσοντας τὸ ἐγὼ στὸ Ἐμεῖς. Γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ Σκοποῦ. Ἐὰν ἀντικαταστήσουμε μάλιστα τὴν λέξη παρουσία μὲ ἀνάμνηση, τότε θὰ ἀντικρύσουμε πραγματικά σπουδαίους Ἕλληνες.

Σὲ τούτη τὴν πνευματικὴ ἐρημιά, τίποτε ἄλλο δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει ἐκτὸς ἀπὸ τὴν παραδοχὴ τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ὄχι ὁ συμβιβασμός, ὄχι ἡ ὑποταγή, ἀλλὰ ἡ ὁμαδικὴ στροφὴ πρὸς τὴν Ἀλήθειά μας. Ὄχι ρωτῶντας πῶς νὰ εἴμαστε Ἕλληνες, ἀλλὰ πιστεύοντας ὅτι Εἴμαστε Ἕλληνες.

Εἰς πεῖσμα τοῦ κράτους ποὺ χλευάζει καὶ κακοποιεῖ τὸ Παρελθόν καὶ το Μέλλον τῶν Ἑλλήνων: Οἱ δυνάμεις ποὺ κρατοῦν τὴν Ἑλλάδα ζωντανὴ τόσα χρόνια, δὲν χάθηκαν, οὔτε θὰ χαθοῦν.

Ἡ αϋλότητα τοῦ Φωτός εἶναι ἐκεῖ, καὶ ἐπαληθεύει τὸ Ἐθνικὸ μας Ἦθος.

Ἡ Ἑλλάς εἶναι Ἰδέα καὶ τὸ Πνεῦμα της βίωμα.

[Δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα ΕΣΤΙΑ, ΑΡ.ΦΥΛ. 43181, σ.01-05, Δευτέρα 30 Ἰουνίου 2025 ]