Ο εφιάλτης θα φανεί στο τέλος και οι Μήδοι θα διαβούνε.

Ζούμε  σε  μια  εποχή  ανομίας  και  άκρατου  εγωκεντρισμού  όπου  παραδοσιακές  αρχές  και  αξίες  αμφισβητούνται  και  σταθερά  σημεία  αναφοράς σιγά σιγά  εκλείπουν. Το  σημερινό  πολιτικό  σύστημα  δομήθηκε  μεταπολιτευτικά  σε  σαθρές  βάσεις  και  ιδεολογίες  με  κακή  διαχείριση, διασπάθιση  του δημόσιου  πλούτου ή με ατιμωρησία, χρησιμοποιώντας  χυδαίο  λαϊκισμό  και  ανήθικη  συναλλαγή.

Για  όλους  εμάς, τον  κυρίαρχο  λαό, εκτιμώ  ότι  δεν υπάρχει  δρόμος  επιστροφής  στην  ελπίδα, ασφάλεια  και  σιγουριά, μέσα  από  ξεπερασμένες  πολιτικές  φιλοσοφίες. Ελπίζω  να  μην  έλθει  η  ώρα  ακραίων  κοινωνικών  φαινομένων  και  η  λαϊκή  οργή  να  μην  ξεχυθεί  σαν  λάβα  για  να  κατακάψει  το  διαπλεκόμενο  φαύλο  σύστημα  το  οποίο  έχει  επικαθίσει  επί  της  κεφαλής  μας  και  το  οποίο  καμία  εγχώρια  ή  ξένη  δύναμη  δεν  θα  μπορέσει να  προστατεύσει  από  την  κατάρρευση. Με  την  πολιτική  και  οικονομική  μάλιστα  κατάρρευση  του  κατεστημένου  υποβιβαστήκαμε  σε  τριτοκοσμική  χώρα, προτεκτοράτο  ξένων  οικονομικών  δυνάμεων  κάτω  από μια  στυγνή  και  άτεγκτη κηδεμονία.

Ζούμε  σε  μια  χώρα  οικονομικά  καθημαγμένη  και  κοινωνικά  διαλελυμένη,  που  αδυνατεί  να  προασπίσει  τα  δίκαια  συμφέροντά  μας.

Ζούμε  σε  μια  χώρα  στο  μάτι  του  κυκλώνα  λόγω  της  αβελτυρίας  των  διαχειριστών  αυτού  του  τόπου.

Ζούμε  σε  μια  χώρα  που  καταρρακώθηκε η  αξιοπρέπεια  του  λαού  της  οδηγηθείσα  στη φτώχεια, εθνική  ταπείνωση, αποσύνθεση, εθνική  αναξιοπρέπεια  και  τέλος  την  αποδιοργάνωση. Μια  χώρα  μειωμένης  κυριαρχικής  δυνατότητας  με  τα  πάσης  φύσεως  παπαγαλάκια  να  σφυρίζουν αδιάφορα.

Η  κοινωνική  και  εθνική  συνοχή  έχουν  δεχθεί  καίρια  πλήγματα. Η  αξιοπρέπεια  και  η  εθνική  λεβεντιά  καταρρακώθηκαν  από  συμπεριφορές  σαλτιμπάγκων. Είναι  πλέον  βέβαιο  ότι  δεν  υπάρχει  σωτηρία  για  τη  νοσούσα  κοινωνία  μας. Το  σημερινό  φαύλο, διεφθαρμένο  μεταπολιτευτικά  κοινωνικό  κατεστημένο  πρέπει  να  παραδώσει  την  σκυτάλη  του. Στην  συνείδηση  του  προδομένου  λαού  είναι  βαριά  υπεύθυνο  και  ένοχο. Αγορά  και  εμπόριο  σε  παράλυση, κράτος  σε  αποσύνθεση,  με  άγχος, φοβία, ανασφάλεια  και  αβεβαιότητα  να  κυριαρχεί  στις  λαϊκές  μάζες  που  δεν  έχουν  πλέον  τα  προς  το  ζειν, σε  ένα  καθεστώς  παλαιοκομματικής  γλώσσας  μέ  φθαρμένες  μεθόδους  εξαπάτησης  του  λαού  και  ξύλινο  λόγο.

Εκμηδενίστηκαν  συστηματικά  οι  συνεκτικοί  ιστοί  της  Ελληνικής  κοινωνίας. Μια  κοινωνία  που  νοσεί  βαθειά. Ο  δάσκαλος, ο  καθηγητής, ο  αστυνομικός, ο  παπάς, ο  αξ/κός, ο  δντης  δημόσιας  υπηρεσίας, ο  δήμαρχος, ο  επιστήμονας,  ο  καλός  πατριώτης  που  πιστεύει  σε  αρχές  και  αξίες  εκπαραθυρώθηκαν  αντικατασταθέντες  από  τον  κομματικό  φίλο, τον  συνδικαλιστή, τον  δημοσιογράφο  σε  ρόλο  εισαγγελέα-δικαστή, τον  πάσης  μορφής  άθεο  και, τον  αστράτευτο  καλλιτέχνη  της  θολοκουλτούρας. Άνθρωποι  πνιγμένοι  στη  θλιβερή  εσωστρέφεια,  επιδιώκουν  διατήρηση  των  μαζών, με  τον νεκρωμένο  ξύλινο  και  αναχρονιστικό  λόγο. Θα  μπορούσε  κάποιος  να  πει  ότι  τέτοιος  λαός  που  είμαστε  τέτοιοι  ηγήτορες  μας  αρμόζουν,  αφού  εμπιστευτήκαμε  τη  διαχείριση  της  πατρίδας  μας σε  καταχρεωμένα  κόμματα  που  αδυνατούν  να  ρυθμίσουν  τα  οικονομικά  του  οίκου  τους.

Αναλογίζεται  κανείς  αν  θα  ανθίσει  τούτος  ο  τόπος  και  αν  θα επιστρέψει  το  χαμένο  χαμόγελο, αν  τέλος  πάντων  ‘’έλθουν  καινούριοι  άνθρωποι  να συνοδεύσουν  τη  βλακεία  μας  στη  νέα  της  κατοικία‘’, κατά  πως  είπε  και  ο  μεγάλος  μας  Γ.  Σεφέρης.  Προσωπικά  πιστεύω  ότι  υπάρχουν  άξιοι, κομματικά  άφθαρτοι, φωτισμένες  και  αποφασισμένες  ηγετικές  προσωπικότητες  για  να  εμπνεύσουν, να  εμψυχώσουν  να  οδηγήσουν  το  τσακισμένο  καράβι  στην  ΙΘΑΚΗ  του.

Γιατί  ως  πότε  θα  στεκόμαστε  απαθείς, αδρανείς, αμέτοχοι, αδιάφοροι  εμπιστεύομενοι τις  τύχες  μας  στούς  ίδιους  ακριβώς ανθρώπους  που  διαχειρίστηκαν  ΄΄απαξίως΄΄  την  ΄΄υπόθεση΄΄.

Μήπως  όμως  φταίμε  και  εμείς  που  αναδείξαμε  τους  γνωστούς  άγνωστους, συνήθως  ανεπάγγελτους  πολιτικούς  για  μια  ακόμα  φορά;  Έφθασαν μέχρι  του  σημείου  να  απαξιώνουν  τις  Ένοπλες  Δυνάμεις, οι  πολιτικοί  τους  προϊστάμενοι, όταν  τα  γκάλοπ  με  τις  θέσεις  του  Ελληνικού  λαού  δείχνουν άλλα, και εφευρίσκουν  την  εύκολη  λύση  του  πραξικοπήματος  από  τον  νεαρό  εύελπι  για  να  αποπροσανατολίσουν  τον  λαό  από  τις  ευθύνες  τους, άνθρωποι  που μάλλον  δεν  έχουν  πιάσει  ΄΄ντουφέκι΄΄ και  υπηρέτησαν  σε  στρατόπεδο  του  Κολωνακίου.

Προσπαθούν  να  εκτονώσουν  την  ψυχολογική  γόμωση  για  να  αποφύγουν  ολέθριες  εξελίξεις. Τρομάζω  στη  θύμηση  των  στίχων  του  Καβάφη; Ο  εφιάλτης  θα  φανεί  στο  τέλος  και  οι  Μήδοι  θα  διαβούνε.

Μας  χρησιμοποίησαν  σαν  πολιορκητικό  κριό  για  να  πετύχουν  τους  στόχους  τους  και  σήμερα  απευθύνονται σε κηδεμόνες για  να  μας  βγάλουν  τάχα  από  την  κρίση. Τώρα  όμως  που  έχουμε  προεντεταμένο  το  χέρι  μας, καταχρεωμένοι  και  αναξιόπιστοι, αδύναμοι  να  σταθούμε  στα  πόδια  μας  η  μόνη  διέξοδος  είναι  το σπάσιμο  του  αποστήματος  και  του  ανήθικου  κατεστημένου  που  εξέθρεψε  ιδεολογικά  καθεστώτα  με σημαία  τα  πελατειακά  συστήματα  και  την  διαφθορά  σε  όλες  βαθμίδες  της  δημόσιας  ζωής.

Δυστυχώς,  από  αυτά  που  και  σήμερα  βλέπουμε  στα τηλεοπτικά  παράθυρα  δεν  διαφαίνεται  κανένα  φως  στο  εθνικό  αλλά  και  στο  προσωπικό  μας  δράμα  που  εκτιμάται  ότι  δεν  θα έχει  αίσιο  τέλος  γιατί  ζούμε  παγιδευμένοι  σε  ένα  κοινωνικοοικονομικό  και  πολιτικό  αδιέξοδο, χωρίς  να  μας  πείθουν  ότι θα  δοθεί  μια  δυναμική  διέξοδος  στο  σημερινό  αδιέξοδο. Μαζί  τα  φάγαμε  ή  όχι, φταίμε  κι  εμείς  για  το  ΣΥΣΤΗΜΑ  το  οποίο  λυσσαλέα  φαίνεται  ότι στηρίζει  μια  αρτηριοσκληρωτική  δημοσιογραφία  (με  μισθούς έως  και  εκατομμύρια  ετησίως), και τον κακώς  εννοούμενο  συνδικαλισμό, οι  οποίοι  δίνουν φιλί  της  ζωής  σ’ ένα  άψυχο  σώμα  που  καμμία  σχέση  δεν  έχει  με  τις  ανάγκες  της  κοινωνίας, το  καλάθι  της  νοικοκυράς  και  τον  μισθό  των  900Ε των δύο  χειρουργών  παιδιών  μου.

Πολιτικοί  δεν  είμαστε, όμως  για  να  ανακάμψει  η  κοινωνία  μας  από τον  επαπειλούμενο  εφιάλτη  της  καταστροφής  και  κατάρρευσης  του  εθνικού  μας  οικοδομήματος  αναγκαία  κατά  την  εκτίμησή μου  προϋπόθεση  είναι:

Υιοθέτηση  διαφορετικής  πολιτικής  φιλοσοφίας.

-Αποδέσμευση  από  το  άρμα  του  παλαιοκομματισμού.

-Αλλαγή  τρόπου  πλεύσης  του  εθνικού  σκάφους.

-Αναζήτηση  έντιμων  και  ρεαλιστών εργατών για  θέσεις  πληρώματος  της  εξουσίας.

-Ανάδειξη  ανθρώπων  με  κύρος  και  αποτελεσματικών  θεσμών  έναντι εξουσιαστικών  προνομίων.

-Δικαστική  εξουσία  ικανή να  σώζει  την  βεβαιωμένη  κοινή  συνείδηση.

-Πνευματική  ηγεσία  που  τολμά  και  ορθώνει  το  ανάστημά  της.

 -Ανάδειξη  της  ανθρώπινης  ποιότητας.

 -Έντιμοι  και  ολιγάριθμοι  πολιτικοί  εργάτες  στη  βουλή  και  υπηρέτες   του  λαού  στην  κυβέρνηση.

 -Εφαρμογή  των  νόμων απ όλους ανεξαιρέτως, μέσα  σε  ένα  πειθαρχημένο  περιβάλλον, ανασκούμπωμα  και δουλειά  χωρίς  κοροϊδίες  και  προσπάθεια  καλλιέργειας  της παιδείας που  λείπει  απ’  όλους  μας.

Σήμερα  η  Ελλάδα  ατιμάζεται, εξανδραποδίζεται, υποτιμάται, εξευτελίζεται  πανταχόθεν  σε  μια  κοινωνία  ανήμπορη  και  ασθενούσα.   Είναι  καιρός  ο  πήχυς   να  μπει  πολύ  πιο  ΨΗΛΑ. Μοναδική  μας  ελπίδα  ολίγες  και  αποφασισμένες  πολιτικές  μορφές προετοιμασμένες  να  μας  βγάλουν  από  τον λήθαργο. Αντέξαμε  στις  πρόσφατες  καταστροφές του  1897, 1922, 1946-49. Είναι  καιρός  να  εξέλθουμε  και  από  το  πρόσφατο  αδιέξοδο. Χρειάζεται  τόλμη. Μπορούμε. Αρκεί  να το  αποδείξουμε.

 

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου