Ο ιδιαίτερος κύριος V και η κληρονομιά του / Νίκος Παπαδόπουλος*

«-Γιατί δεν πεθαίνεις;»

«-Κάτω απ’ αυτή τη μάσκα υπάρχει κάτι παραπάνω από σάρκα….κάτω απ’ αυτή τη μάσκα υπάρχει μια ιδέα….και οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες».

Έχει περάσει μία και πλέον δεκαετία από την κυκλοφορία της ταινίας V for Vendetta, και έχει ήδη καθιερωθεί ως ένα από τα κορυφαία δείγματα πολιτικού κινηματογράφου στην ιστορία του σινεμά. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο κόμικ των Λόιντ και Μουρ, που κυκλοφόρησε τη δεκαετία του ’90, και η μεταφορά της στη μεγάλη οθόνη βασίστηκε στο διασκευασμένο σενάριο των αδερφών Γουατσόφσκι (δημιουργών του Matrix).

Η ταινία διαδραματίζεται στην Αγγλία του κοντινού μέλλοντος, μια Αγγλία που βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία της φασιστικής κυβέρνησης του Adam Sutler, η οποία στο όνομα της προστασίας από την τρομοκρατία, την ανομία και το χάος, κυβερνά αυταρχικά με τη βοήθεια των Μ.Μ.Ε. και της αστυνομίας (σας θυμίζει κάτι;). Σε αυτά λοιπόν τα πλαίσια, συναντάμε τον πρωταγωνιστή της ταινίας, ονόματι V, έναν μασκοφόρο ιδεαλιστή επαναστάτη που προσπαθεί να αλλάξει τα πράγματα στην πατρίδα του και βρίσκει ανέλπιστη βοήθεια από τη νεαρή Ίβι, μια ασήμαντη εργαζόμενη κοπέλα που σταδιακά μυείται στις επαναστατικές ιδέες.

Θα αρκεστώ σε αυτή τη μάλλον σύντομη περιγραφή της ταινίας, ακριβώς επειδή το παρόν άρθρο δεν πρόκειται για ανάλυση της ταινίας αλλά για πρόταση παρακολούθησής της. Γιατί όμως να τη δει κανείς;

Σε μια εποχή που ο καπιταλισμός δείχνει, χωρίς προσχήματα και προκαλύψεις, και με μια χυδαία έπαρση, το αυταρχικό πρόσωπό του, και που ολόκληροι λαοί μετατρέπονται σε πειραματόζωα της νέας τάξης, το V for Vendetta προσπαθεί να προβληματίσει, να συγκλονίσει, να σοκάρει και εν τέλει να αφυπνίσει και να χειραφετήσει τα κοιμώμενα πλήθη. Επιθυμεί να καταδείξει πως είναι ανάγκη να ανατραπεί το καπιταλιστικό σύστημα, με μέθοδο ανατροπής τη μαζική αφύπνιση και -όπου είναι αναγκαίο- την ένοπλη σύγκρουση.

Περνώντας στη δική μας κοινωνία, αν σταθούμε ‘’από ψηλά’’, και προσπαθήσουμε να τη διαβάσουμε κριτικά, θα δούμε πως οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης, με άξονες την ολιγαρχία (συγκέντρωση πλούτου στα χέρια μιας ελίτ που ασκεί την εξουσία υπογείως), τις δυνάμεις καταστολής (που θα διαθέτουν ισχύ, γιατί πρέπει κάπως να νικήσουμε την κακή τρομοκρατία που οι ίδιοι δημιουργήσαμε), την ελεγχόμενη δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ ως μέσο ιδεολογικής ‘’πολτοποίησης’’, την ενιαία και ελευθεριάζουσα θρησκεία και την επιστήμη στην υπηρεσία του νέου παγκόσμιου γίγνεσθαι.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό το V for Vendetta έρχεται να λειτουργήσει ως πηγή έμπνευσης και επιρροής για την κάθε είδους αντισυμβατική-επαναστατική ενέργεια που συναντάμε στον κόσμο. Μπορεί βέβαια οι εν λόγω ενέργειες να είναι ελεγχόμενες και να φορούν τον επαναστατικό μανδύα μόνο και μόνο για να μαζέψουν και άλλα πρόβατα στο μαντρί, ωστόσο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ότι επιλέγουν να χρησιμοποιούν το V for Vendetta και τη γνωστή μάσκα του Guy Fawkes ως πηγή έκφρασης. Από τη διαδήλωση των Anonymous το 2008 εναντίον της Εκκλησίας της Σαϊεντολογίας, έως το κίνημα ‘’Occupy Wall Street’’ και τις διαδηλώσεις για την Αραβική Άνοιξη το 2011, ο V αποτελεί ένα πρότυπο επαναστατικού ήρωα, και αυτό συνιστά από μόνο του ένα ιδιαίτερο επίτευγμα της ταινίας.

Ο αινιγματικός, λοιπόν, κύριος V, ο άνθρωπος αυτός χωρίς πρόσωπο και με το τραυματικό παρελθόν, δύναται να λειτουργήσει ως ιδέα, ως σύμβολο….και τα σύμβολα από μόνα τους δεν έχουν δύναμη, δεν έχουν σημασία, αλλά με αρκετά άτομα γύρω τους μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Δεν νομίζετε λοιπόν πως είναι καιρός να αναζητήσουμε το δικό μας σύμβολο, τη δική μας ιδέα;

Κλείνω με την παράθεση ενός διαλόγου της ταινίας, με την ελπίδα να σας εμπνεύσει να την παρακολουθήσετε, αν δεν την έχετε ήδη δει, και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα περί αφύπνισης, κριτικής σκέψης και ιδεολογίας.

Φύλακας: «Ήρθε ή ώρα».
Ίβι: «Είμαι έτοιμη».
Φύλακας: «Κοίτα, το μόνο που θέλουν από σένα είναι ένα μικρό κομμάτι πληροφορίας. Δώστους το, ο,τιδήποτε».
Ίβι: «Σε ευχαριστώ….προτιμώ να πεθάνω με χημικά».
Φύλακας: «Τότε δεν φοβάσαι τίποτα πια, είσαι απολύτως ελεύθερη».

Αλήθεια, εμείς πόσο ελεύθεροι είμαστε;

*Μεταπτυχιακός Φοιτητής Φιλολογίας-Γλωσσολογίας ΑΠΘ

 

 

 

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου