Οι πληροφορίες που έρχονται υπ’ όψιν κάποιων από εμάς, ας κοινοποιούνται προς γνώσιν όλων.
Πόσα είναι αυτά που πρέπει να γνωρίζουμε και αγνοούμε παντελώς!! Αφορούν τις επιλογές μας στην ψήφιση των ”εκπροσώπων μας” στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Έχω την αίσθηση, που τείνει προς πεποίθηση, ότι όλα βασίζονται σε ένα τεράστιο ψέμα, σε μια επικίνδυνη παγίδα. Ποιους ψηφίζουμε, για να κάνουν τι; Μήπως ψηφίζουμε χρώματα που σημαίνουν κάτι ιδιαίτερο για τον καθένα; Το γαλάζιο για την Πατρίδα, όπως την αισθάνεται ο Ελύτης στα ποιήματά του, γεμάτα αγάπη και τιμή προς την Πατρίδα του; Το κόκκινο για τους αγώνες της εργατικής τάξης, για ανθρώπινες συνθήκες και αμοιβές εργασίας; Το Πράσινο για την ανάπτυξη, την αλλαγή προς οικολογική συνείδηση…; Ποιος ξέρει …ποιο είναι το βαθύτερο κίνητρο, συνειδητό ή υποσυνείδητο;
Βαθύτατα πιστεύω πως, ο περισσότερος κόσμος ελπίζει να έρθουν καλύτερες μέρες, να διορθώσουν οι επόμενοι τα λάθη των προηγουμένων, να προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά. Δυστυχώς, η διαπίστωση είναι πως τα χρώματα είναι για εικαστικούς και ψυχολογικούς λόγους και όχι για πολιτικούς συμβολισμούς.
Τα κόμματα, που κάποτε είχαν σύνδεση με πολιτικές ιδεολογίες, απλά μεταλλάχθηκαν. Υπάρχουν μεν τα κόμματα, χωρίς όμως συγκεκριμένες ιδεολογίες. Τα άτομα που υπηρετούν τα κόμματα είναι γνωστά στο κοινό ή άγνωστα. Όσα εκτίθενται στην κοινή θέα και γνώση πολλάκις δείχνουν φτιαχτές εικόνες.
Ο καλός, καθωσπρέπει νοικοκύρης, ο ”πατριώτης ”, ο καλός ”χριστιανός”, είναι η μία εκδοχή. Ο αγωνιστής, ο ”ανοιχτόμυαλος”, ο ”προοδευτικός”, ο πολίτης του κόσμου..είναι η δεύτερη εκδοχή.. Όλοι, προεκλογικά και μόνο, εμφανίζουν τη διάθεση για υπεράσπιση της Δικαιοσύνης, της Ισονομίας, της προστασίας του πολίτη, με φροντίδα για την υγεία, την παιδεία, την οικογένεια, την εργασία, την εθνική κυριαρχία..Την επόμενη μέρα ένα μαγικό-σατανικό χέρι αλλάζει το σκηνικό, και όλοι αυτοί οι προστατευόμενοι τομείς, μπαίνουν στο στόχαστρο της διάλυσης.
Αλίμονο σε όσους πίστεψαν τα παραμύθια, όσες δεκαετίες μετά τη μεταπολίτευση μας τάϊσαν. Μετά τη δικτατορία ξεκίνησε μια πορεία ”δημοκρατικής δικτατορίας”. Τι παράδοξο είναι αυτό; Είναι η προβολή των ”ΣΩΤΗΡΩΝ”, των χαρισματούχων ηγετών, που μας γλίτωσαν από τα δόντια της δικτατορίας, μας άλλαξαν τα φώτα, μας προστάτεψαν εισάγοντάς μας στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, όπου έρρεε μέλι και γάλα.
Από τότε οι κάποτε ορατοί κίνδυνοι έγιναν ΑΟΡΑΤΟΙ. Ο Πόλεμος δεν ήταν πλέον από εχθρούς, αλλά από Εφιάλτες, που εγώ κι εσύ ψήφιζες. Και η Άλωση δεν έγινε από τις επιθέσεις των εχθρών αλλά από τη Συνεργασία των προδοτών..Μετά την Άλωση της Πόλης, οι Φαναριώτες έφυγαν στη Δύση. Ο Λαός έμεινε, υποδουλώθηκε, βιάστηκε, σφαγιάστηκε, μαρτύρησε στα χώματά του. Πάντα σε τούτα εδώ τα χώματα ρέει το αίμα των ηρώων και των αγίων και μας ξυπνούν και μας δυναμώνουν όταν έρθει η ώρα να καταλάβουμε και να διεκδικήσουμε την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας. Η Ελίτ πάντα εγκαταλείπει. Ξένη είναι πάντα και εγκάθετη στις Πατρίδες. Πάει στους ομοίους της. Εγώ κι εσύ θα μείνουμε ν’ αγωνιστούμε και να παραμείνουμε άνθρωποι.
Καλόν Αγώνα!!!
