Δύσκολη εποχή, πέτρινα τα χρόνια που βιώνουμε. Συχνά στα “πηγαδάκια” ακούγονται λύσεις εξόδου από την κρίση. Συχνά στα “πηγαδάκια” μιλάνε για προδοσίες και για ξεπούλημα. Μιλάνε υποθετικά, αν ήταν οι άλλοι στην εξουσία ή κάποιοι άλλοι, τώρα θα ήμασταν σε καλύτερη μοίρα. Είναι άραγε έτσι; Αυτά που σκεπτόμαστε, θα έλυναν το πρόβλημα;
Σήμερα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του λαού μας ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Βλέπουμε ηλικιωμένους ανθρώπους με κουστούμι και γραβάτα να ψάχνουν στα σκουπίδια. Οικογένειες με μωρά παιδάκια δεν έχουν θέρμανση. Βάζουν μαγκάλι για να ζεσταθούν λιγάκι. Δεν μπορούν να πάρουν φάρμακα, μια παιδική τροφή. Οικογένειες, ευκατάστατες παλαιότερα, ζουν μέσα στην αγωνία, λόγω χρεών στις τράπεζες και στο δημόσιο. Και το κακό αυτό δεν φαίνεται να σταματάει εδώ. Έχουν προγραμματιστεί μειώσεις στα εισοδήματα και για τα επόμενα χρόνια.
Ακούμε συχνά ανθρώπους, που η κρίση τους άγγιξε λιγότερο, να μιλάνε με ευκολία: “να μειωθούν στο μισό οι συντάξεις, να καταργηθούν οι επικουρικές, είμαστε υψηλότερα αμειβόμενοι από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, κλπ.”. Ωραία λόγια, όταν δεν αγγίζουν εμάς. Τι λογική είναι όμως αυτή; Ναι, αν πεθάνει ο λαός – οι συνταξιούχοι-, θα σωθούν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Υπάρχει λύση;
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι με την πενιχρή ανθρώπινη λογική μου. Ελπίδες σε πρόσωπα, νέα ή παλαιά. Φοβάμαι ότι κι αυτό αποτελεί ουτοπία. Με τέτοιες ελπίδες βρέθηκαν στην εξουσία αυτοί που μας κυβερνούν σήμερα και με αυτές τις ελπίδες θα έρθουν οι επόμενοι.
Πιστεύω ότι η λύση λέγεται ΑΓΑΠΗ. Όχι γιατί θα λύσει αυτή καθ’ αυτή την οικονομική κρίση, -παρ’ ότι κι αυτό μπορεί να κάνει η Αγάπη-, αλλά κυρίως γιατί θα απαλύνει τη δυσκολία των ανθρώπων.
Τι είναι όμως Αγάπη για τον κόσμο;
-Για τους περισσότερους είναι συναίσθημα. Αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν, αυτούς που τους έλκουν, αυτούς που τους γλύφουν. Σβήνει η αγάπη τους για όλους τους άλλους.
-Για κάποιους άλλους είναι συμφέρον, ιδιοτέλεια. Αγαπούν αυτούς από τους οποίους μπορούν να πάρουν κάτι.
-Για άλλους είναι κοινωνική σχέση, είναι προβολή, είναι καλολογία, είναι η προς τα έξω εικόνα τους.
-Για μερικούς λίγους είναι λογική διαδικασία. Εγκλωβισμένη όμως η ανθρώπινη λογική μέσα σε συμφέροντα, μέσα σε συναισθήματα, μέσα στον χαρακτήρα, εγκλωβισμένη και η αγάπη μέσα σ’ αυτά.
-Για μερικούς, πολύ λίγους, η Αγάπη είναι ένα πρόσωπο, ο Κύριος Ιησούς Χριστός και ο Λόγος Του (Το δικό μου ποίμνιο θα είναι πάντα πολύ μικρό). Έξω από συναισθήματα, έξω από μικρές λογικές, έξω από τον χαρακτήρα, ο Λόγος του Κυρίου καθορίζει τη ζωή και τη συμπεριφορά τους.
Οι ταγοί αυτής της χώρας, ίσως και κάθε χώρας, τι έχουν για αγάπη;
Ναι, έχουν αγάπη. Χρόνια τώρα μας το δείχνουν. Αγάπη για την εξουσία.
Ο τρίτος πειρασμός του Κυρίου από το πνεύμα της ερήμου, είναι καθοριστικός. “Αν με προσκυνήσεις τα βασίλεια αυτού του κόσμου θα γίνουν δικά σου”.
Ο λαός τι αγάπη έχει; Έχει όλα τα προαναφερόμενα.
Και τώρα τι γίνεται; Μόνο όσοι θέλουν να είναι στους πολύ λίγους, -το μικρό ποίμνιο- μόνο αυτοί μπορούν να πάρουν στις πλάτες τους την Ελλάδα. Το φως του Κυρίου που έχουν μέσα τους, μπορεί να φωτίσει και να αλλάξει τα γεγονότα. Αυτό το φως μας λείπει.
Τα τελευταία αυτά λόγια ακούγονται ως παχυλογία, ως θεωρία ή και ως ανοησία. Έτσι τα αντιλαμβάνεται το κοσμικό πνεύμα. Αλλά και αυτό το είπε ο Χριστός: ο λόγος Μου για τους Έλληνες (=σοφούς), θα είναι μωρία.
Μακάρι να βάλουμε ο καθένας μας τον εαυτό του να ψάξει, αν θέλει να ανήκει στο μικρό ποίμνιο.
