Οι απλοποιήσεις της γλώσσας και τα σοβαρά κράτη

Για το επίσημο ελλαδικό κράτος και τους «ειδικούς» γλωσσολόγους η ελληνική γλώσσα έχει γίνει ηχητικό μόρφωμα. Γι’ αυτούς οι ήχοι έχουν την ουσία. Μάλιστα τους συγκρίνουν σαν παιχνίδι και με άλλες γλώσσες. Έτσι, αφού απλοποιήσαμε τα πάντα, έφθασαν και σ’ εμάς ήχοι, όπως «μπ», «ντ», «γκ», τους οποίους ουδέποτε περιελάμβανε η ελληνική γλώσσα. Η σκέψη των λέξεων και η ετυμολογία τους δεν παίζουν πλέον κανέναν σπουδαίο ρόλο, μιας και προέρχονται κατ’ αυτούς οπωσδήποτε από κάποια ινδοευρωπαϊκή (ουσιαστικά δηλαδή ανύπαρκτη) ρίζα. Ο γάλλος πανεπιστημιακός καθηγητής Masse Roger, όμως, εκτός από το ότι ανέλυσε γιατί «μπορεί κάποιος να σκεφθεί μόνο στα Ελληνικά», θεωρεί πως η κάθε απλοποίηση είναι απλά ένα χάσιμο της σκέψης.

Όταν η εταιρεία Ολιβέττι εισηγήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο την εφαρμογή του μονοτονικού για λόγους οικονομίας, οι 28 κοιμώμενοι ελλαδίτες βουλευτές, το απεδέχθησαν ακρίτως. Έτσι κοιμηθήκαμε πολυτονικοί και ξυπνήσαμε μονοτονικοί και  βλακωδέστεροι. Έχει λοιπόν ιστορικό προηγούμενο η υπόθεση του ξαφνικού θανάτου της ΕΡΤ, διότι προηγήθηκε ο ξαφνικός θάνατος της ελληνικής γλώσσας, μόνο που τότε οι προοδευτικοί και οι συντηρητικοί συνδικαλιστές δεν διεμαρτυρήθησαν καθόλου (μόλις είχαν αρχίσει οι συν-τροφικές διεργασίες = μαζί τα τρώγανε).

Τα εδώ φιλολογικά προοδευτικά φερέφωνα, τα οποία ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για την γλώσσα μας, βγήκαν και είπαν ότι και σε άλλα κράτη έγιναν απλουστεύσεις στην γλώσσα. Ανέφεραν δε ενδεικτικά, την Ισπανία και την Γερμανία. Είπαν όμως την «μισή αλήθεια», γνωστή αρχή τής προπαγάνδας. Θα σας αναφέρω λοιπόν εγώ την άλλη μισή, για να μη σας παραπλανούν πλέον και σας παραμυθιάζουν οι «ειδικοί».

Όταν επεβλήθη το μονοτονικό εχρησιμοποιήθη το ψευδέστατο επιχείρημα ότι οι υπολογιστήρες δεν υπεστήριζαν το πολυτονικό σύστημα. Αυτό δεν ήτο αληθές διότι εάν η απόφαση της κυβερνήσεως ήταν τότε υπέρ του πολυτονικού, οι εταιρείες θα είχαν εύρει τρόπους πολυτονικής γραφής, όπως έκαναν σε αντίστοιχη περίπτωση στην Ισπανία, όπου η αντίστοιχη βουλή δεν δέχθηκε να καταργηθεί ένα σημάδι ονόματι «τίλντε». Οι Ισπανοί είπαν ότι αυτό το σημάδι ήταν η ιστορία τους και όποια εταιρεία δεν είχε ισπανική γραμματοσειρά που να την περιλαμβάνει, απλούστατα δεν θα αγόραζαν από αυτήν.

Το ψέμα αυτό βεβαίως για την ελληνική παραδοσιακή πολυτονική  γραφή κατερρίφθη λίγους μήνες μετά όταν κυκλοφόρησαν οι πρώτες ελληνικές πολυτονικές γραμματοσειρές. Και λίγα χρόνια μετά ο Bill Gates ενσωμάτωσε το πολυτονικό σύστημα σε όλα τα windows μετά το 2000.  Κάποιοι προοδευτικοί στην Ελλάδα, ισχυρίσθηκαν ότι απλοποίηση έγινε και στην Γερμανία πριν περίπου από 15 χρόνια και στην Γερμανία, η γλώσσα της οποίας είναι πολύ συντηρητική. Θα αποδείξουμε με στοιχεία ότι και οι Γερμανοί σέβονται την γλώσσα τους αλλά ξέρουν και να αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Χαρακτηριστικό  βεβαίως των σοβαρών και υπευθύνων ανθρώπων.

Την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2006, από τις 5 – 5:30 μ.μ. (γερμανική ώρα) ο σταθμός DEUTSCHLANDFUNK (Ντώϋτσλαντφουνκ), που θεωρείται ένας από τους σημαντικώτερους σε θέματα κουλτούρας, με καθημερινό ρεπορτάζ  βιβλίων, κλασσικής μουσικής, τζαζ κ.λπ., σε ρεπορτάζ, στο οποίο μίλησε απ’ ευθείας ο υπουργός πολιτισμού της Βαυαρίας (του μεγαλυτέρου από τα ομοσπονδιακά κράτη της Γερμανίας, του οποίου το απολυτήριο Λυκείου θεωρείται «ακτύπητο») είπε τα εξής: «Δηλούται επισήμως ότι η γλωσσική μεταρρύθμιση θεωρείται αποτυχούσα και η Γερμανία επανέρχεται στο γλωσσικό καθεστώς που ίσχυε πιο πριν!» (Υπενθυμίζω ότι ο SPIEGEL και όλες οι μεγάλες γερμανικές εφημερίδες, όπως  DIE WELT – FRANKFURTER ALLGEMΕΙNE) [προφέρονται Ντι Βελτ -Φρανκφούρτερ Αλγκεμάϊνε] κ.λπ. ουδέποτε την εδέχθησαν και ουδέποτε επειθάρχησαν στην εφαρμογή της. (όπως η ΕΣΤΙΑ και το ΜΙΕΤ για τα ελληνικά δεδομένα).

Σε ερώτηση «τι έχετε σπουδάσει;», αυτός απάντησε: Γερμανική, Λατινική και Ελληνική (!) φιλολογία. Στο ίδιο ρεπορτάζ ελέχθη ότι τα έξοδα των εκδοτών (νέα λεξικά, νέα σχετικά βιβλία κ.λπ.) ανερχόμενα σε ποσόν υπολογιζόμενο σε 150.000.000 €, θα αντιμετωπισθεί από κοινού, των εκδοτών διατεθειμένων να συνεργασθούν πλήρως με την κυβέρνηση. Ελέχθη επίσης (με απλά λόγια): «Κάναμε ένα λάθος! Τώρα θα το διορθώσουμε».

Επίσης απεφασίσθη ότι, ποτέ στο μέλλον για τέτοια θέματα δεν θα αποφασίζη η πολιτική ή οι πολιτικοί αλλά μόνον οι αναγνωρισμένοι άνθρωποι του πνεύματος. (αυτό ήταν υπονοούμενο προς κάποιους δημοσιογραφίσκους, που το παίζουν «πνευματικοί άνθρωποι»).

Σε ερώτηση του συντάκτου προς τον υπουργό: «Μήπως αυτοί όλοι που σας επολέμησαν, θα ντρέπονται τώρα να σας κοιτάξουν στα μάτια;», αυτός απήντησε με θαυμάσιο, πολιτισμένο τρόπο: «Μα κάτι τέτοιο ούτε το περιμένω ούτε έχει την παραμικρή σημασία. Σημασία έχει να δώσουμε όλοι τα χέρια και να επανορθώσουμε τα λάθη που έγιναν.» Ούτε ίχνος, δηλαδή, από την αηδιαστική εμπάθεια που χαρακτηρίζει – δυστυχώς – εμάς τους Έλληνες!

Πώς προέκυψε, όμως, το θέμα στην Γερμανία; Το θέμα της απλοποιήσεως της γερμανικής γλώσσης ήταν αποτέλεσμα του ανταγωνισμού (κοινώς φαγωμάρας) μεταξύ Άγγλων και Γάλλων σχετικά με ποια θα είναι η επίσημη γλώσσα στις Βρυξέλλες. Οι Γερμανοί διεμαρτυρήθησαν λέγοντας: «Εμείς δίνουμε τα πιο πολλά λεφτά, γιατί η γλώσσα μας δεν διεκδικεί πρωτείο;» Τότε εκείνοι τους απάντησαν: «Η γλώσσα σας είναι πολύ δύσκολη». Έτσι προέκυψε στην Γερμανία το θέμα και όχι όπως στην Ελλάδα, όπου είναι (και διατηρείται) ένα θέμα σαφώς πολιτικοποιημένο. Στην Γερμανία, βεβαίως, το θέμα έληξε αλλά εδώ δεν ελέχθη τίποτε, διότι δεν τους συνέφερε.

Στην τριτοκοσμική Ελλάδα του 21ου αιώνα, επικρατεί η αγγλική (Your face sounds familiar, prime time με δύο ταινίες back to back, Follow thiw TV κ.λπ.), ή τα τουρκοσουλεϊμανικά, (Σουλεϊμάν, Φατμαγκιούλ κ.λπ.). Και όπως έγραψε ο σπουδαίος γερμανός φιλόλογος Bruno Snell «Σωστό γλωσσικό αίσθημα είναι δύσκολο να αποκτήσει αυτός πού, όπως λέει ο Γκαίτε, δεν δίνει δεκάρα για 3.000 χρόνια ιστορίας». (ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ. Εκδόσεις Ίνδικτος).

Τι χρειάζεται λοιπόν; Αναγέννηση, παλλιγγενεσία. Ένα νέο ‘21. Που θα αναστήσει την πατρίδα και θα σώσει τους πυλώνες της. Γλώσσα, Θρησκεία, Ιστορία, Πολιτισμό. Και που θα θεσπίσει ως μάθημα, τα παραδείγματα προς αποφυγήν, στα οποία θα εντάξει ό,τι έγινε γλωσσικώς, ιστορικώς, πολιτισμικώς, κ.λπ. από τις δύο τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα και μετά, για να μην ξαναγίνουν ποτέ!

 

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου, Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου, Ιστορικού – Συγγραφέως

 

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου