Οι σταυροφόροι Nαΐτες Ιππότες, «λιτανεύουν» ομοίωμα του τραγόμορφου γυνάνδρη Μπαφομέθ

Οι σημερινοί Eυρωαμερικανοί κυβερνήτες και δυνάστες της οικουμένης, είναι οι απόγονοι όλων αυτών που μόλυναν την άλλοτε αγιασμένη Ορθόδοξη Ευρωπαïκή γή, την ποτισμένη με το αίμα των αναρίθμητων Ευρωπαίων ορθοδόξων Αγίων και Μαρτύρων, όπως των χιλίων σφαγιασθέντων πρωτοχριστιανών που μαρτύρησαν στο Lichfield της Αγγλίας επί Διοκλητιανού (†304 μ.Χ.), των λατινων Πατέρων των πρώτων χριστιανικών αιώνων, Ειρηναίου του Λουγδούνου (Λυών), Αμβροσίου, Αυγουστίνου και Ιερωνύμου, του Αποστόλου των Κελτογάλλων Aγίου Ιουλιανού, Επισκόπου Lemans (†2ος αι.), του Αγίου Πρωτομάρτυρος Αλβανού της Αγγλίας (†304), του Ούγγρου ακατάπαυστου εργάτη της νοεράς προσευχής, Αγίου Μαρτίνου (†397) επισκόπου Τουρώνης της Γαλλίας που ανέσταινε νεκρούς! Του Aγίου Σεβερίνου, Αποστόλου της Αυστρίας (†482), του Αγίου Μπήτους, Αποστόλου της Ελβετίας (†112)(16), της Αγίας ηγουμένης Χίλντας του Whitby (†680)(17), του πρώτου Αρχιεπισκόπου της Γερμανίας, Αγίου Βονιφατίου (†754), ο οποίος μαζί με 40 μαθητές του κατεσφάγησαν από τους Φρίζιους (Nότιοολλανδούς) παγανιστές, του λαϊκού,  Αγίου Ντόναλντ του Ogilvy (8ος αι. μ.Χ) που μαρτύρησε μαζί με τις εννέας θυγατέρες του, του Αγίου μάρτυρος Εδμούνδου, Βασιλέα της East Anglia (†869) που παρέδωσε εαυτόν στους Βίκινγκς για να σωθεί ο λαός του, της Αγίας αυτοκράτειρας Αδελαϊδας της Γαλλικής Βουργουνδίας (931-999 μ.Χ.) και τόσων άλλων, εν Χριστώ Ιησού, Ευρωπαίων θεουμένων, τα αγιασμένα σκηνώματα, των οποίων, κείτονται στα σπλάγχνα της άλλοτε ένδοξης Ορθόδοξης Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

 Οι αιρετικοί Aλάριχοι και οι Σταυροφόροι του 1204*, δεν ήταν αυτοί που εισήγαγαν τον «χριστιανικό» μιλιταρισμό; Αυτοί που ρήμαξαν και κατέκλεψαν την Ελλάδα, την Κωνσταντινούπολη, τα πάμπολλα αρχαία μας κτερίσματα και χειρόγραφα, τον λαό, τους ιερείς και τα μοναστήρια μας; Ασύλληπτες λεηλασίες και καταστροφές, τις οποίες, οι  πρακτορίσκοι ιστορικοί τους, τις χρέωσαν στους πρωτοχριστιανούς προγόνους μας, ενώ αργότερα, τις ταύτισαν με την διασώστρια των αρχαίων μας χειρογράφων, την Αγία Ορθοδοξία!

Αυτές οι συνασπισμένες ληστρικές ορδές κατέκλεψαν τον αμύθητο υλικό πλούτο** και σφετερίστηκαν τον πολιτισμό της Ρωμανίας μας, ώστε, μετά, με τα «ξένα κόλλυβα» να αυτοανακηρυχθούν στους βαθύπλουτους «γαλαζοαίματους» βασιλείς, μεγαλοφεουδάρχες δούκες, κόμητες, μαρκησίους, βαρόνους και λόρδους. Και σήμερα, στους μεγιστάνες της κάθε… Siemens, της κάθε πετρελαικής πολυεθνικής και των Goldman Sachs.______________

* «(…) Τον Μάιο του 1203 ο στόλος των σταυροφόρων έφυγε από την Κέρκυρα και έφθασε στην Βασιλεύουσα τον Ιούνιο. O ιππότης Γοδεφρείδος Bιλλεαρδουΐνος, που μετείχε ο ίδιος στη Σταυροφορία, έκπληκτος και αυτός, έγραψε χρονογραφία («Χρονικό της Κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης») που δίνει σαφή εικόνα των εντυπώσεων, σχετικά με το μέγεθος του ρωμαϊκού πολιτισμού, που αντίκρισαν οι στρατιώτες:

 “Παράγραφος 128: Τώρα μπορείτε να μάθετε πως κοίταζαν επίμονα την Κωνσταντινούπολη εκείνοι που δεν την είχαν δει ποτέ (σ.σ.: αναφέρεται στην στιγμή όπου τα δυτικά στρατεύματα πρωτοαντίκρισαν την Πόλη, 24 Ιουνίου 1203). Γιατί δεν μπορούσαν καθόλου να σκεφτούν πως μπορεί να υπάρχει σε όλο τον κόσμο μια τόσο ΠΛΟΥΣΙΑ πόλη, όταν είδαν αυτά τα ψηλά της τείχη και τους ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ πύργους κι αυτά τα ΠΛΟΥΣΙΑ παλάτια με τις ψηλές εκκλησίες, που ήταν τόσες πολλές που κανείς δεν θα το πίστευε αν δε το έβλεπε με τα μάτια του, και ακόμα το μήκος της πόλης που κυβερνούσε τις υπόλοιπες. Και μάθετε πως δεν υπήρξε άνθρωπος, άνθρωπος τόσο ασυγκίνητος, που να μην ανατριχιάσει. Κι αυτό δεν ήταν καθόλου περίεργο, γιατί ποτέ δεν ανέλαβαν άνθρωποι μια τόσο μεγάλη επιχείρηση από τότε που χτίστηκε ο κόσμος (…)”».(18)

 **«(…) Οι επιπτώσεις της Τέταρτης Σταυροφορίας επί του ευρωπαϊκού πολιτισμού υπήρξαν εξ ολοκλήρου καταστρεπτικές. Η λάμψη του ελληνικού πολιτισμού, την οποία το Βυζάντιο (σ.σ: διάβαζε Ρωμανία) συντηρούσε επί εν­νέα αιώνες μετά από την επιλογή της Κωνσταντινούπολης ως πρωτεύου­σας, έσβησε ξαφνικά (…). Το έγκλημα της Τέταρτης Σταυροφορίας παρέδω­σε την Κωνσταντινούπολη και τη Βαλκανική Χερσόνησο σε έξι αιώνες βαρβαρότητας… Προκειμένου να αντιληφθούμε την πλήρη σημασία της λατινικής κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης, πρέπει να προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε ποιος θα ήταν σήμερα ο πολιτισμός της Δυτικής Ευρώπης, αν η προ έξι αιώνων Ρωμανία δεν είχε καταστραφεί. Μπορεί κανείς να φανταστεί όχι μόνο τη Μαύρη Θάλασσα, τον Βόσπορο και τον Μαρμαρά να περιβάλλονται από προοδευτικά και πολιτισμένα έθνη, αλλά ακόμα και τα ανατολικά και νότια παράλια της Μεσογείου να έχουν επι­στρέψει υπό μια καλή διακυβέρνηση και υπό μια θρησκεία η οποία δεν αποτελεί φραγμό στον πολιτισμό». (σερ Έντουιν Πήαρς, «Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204»)

 Η λεηλασία και απογύμνωση της Κωνσταντινουπόλεως από όλα της τα πλούτη, δεν είχε όμοιο της. Όσοι τολμούσαν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό εκκλησία μεγάλη ή μικρή, μοναστήρι, χαμοκέλα, που να μην υποστεί φρικώδη λεηλασία. Ιδίως τους προσέλκυσε ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας. Μπήκαν μέσα στον Ιερό Ναό με άλογα και μουλάρια που λέρωναν με τις κοπριές τους το μαρμάρινο δάπεδο. Και άρχισαν με φρενιτιώδη ταχύτητα να ξηλώνουν και να παίρνουν τα πάντα: από άγια δισκοπότηρα, ευαγγέλια, ιερά άμφια, άγιες εικόνες, την Αγία Τράπεζα, και το ασημένιο εικονοστάσιο του Τέμπλου, αφού προηγουμένος το έκαναν κομμάτια, μανουάλια, πολυκάνδηλα, μέχρι και κουρτίνες. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της λεηλασίας  μια Γαλλίδα πόρνη ανεβασμένη στον πατριαρχικό θρόνο χόρευε ασεμνα μισόγυμνη και τραγουδούσε. Ούτε οι τάφοι των Αυτοκρατόρων γλύτωσαν: συλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν εδώ κι εκεί. π.χ. το πτώμα του Βασίλειου Β’ Μακεδόνα πετάχτηκε έξω και στα χέρια του τοποθέτησαν οι Φράγκοι μια φλογέρα –ειρωνικά -. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Παλαμάς έγραψε το ποίημα «η φλογέρα του βασιλιά».

 Κυρίως όμως καταστράφηκαν αναρίθμητα έργα τέχνης. Τόσο της κλασσικής αρχαιότητας (π.χ. αγάλματα του Δια, του Απόλλωνα, των Διοσκούρων, το χάλκινο άγαλμα του Ηρακλή από τον Λύσσιπο τον Σικυώνιο, της Άρτεμης, της Ήρας, της Ελένης του Μενελάου κ.ά. που κοσμούσαν δρόμους, πλατείες και παλάτια της Βασιλεύουσας) όσο και της Ρωμαϊκής περιόδου, τα οποία κομμάτιαζαν για να αφαιρέσουν το χρυσό, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, ενώ τα κατασκευασμένα από χαλκό τα έλιωναν στα καμίνια για να κόψουν νομίσματα. Τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα καίγονταν από τους σταυροφόρους, για να ψήσουν τα κρεατικά τους! (…). Ήταν τέτοια η έκταση της καταστροφής που στο τέλος το άλλοτε περικαλλές άστυ, η Βασιλίδα των πόλεων της οικουμένης, που επί 9 αιώνες είχε συσσωρεύσει αμύθητα πλούτη, κατάντησε σκέτο κουφάρι!

Μεθυσμένοι από τη νίκη τους οι Φραγκοδυτικοί περιγελούσαν τους νικημένους, φορούσαν με γελοίο τρόπο τα ρούχα που τούς είχαν αρπάξει, τοποθετούσαν στα κεφάλια των αλόγων τους τις καλύπτρες και τα κοσμήματα των Ρωμηών. Άλλοι κρατούσαν αντί για σπαθί χαρτιά, μελανοδοχεία, και βιβλία, και περιφέρονταν στους δρόμους της Πόλης, παριστάνοντας τους λογίους. Το πιο τραγικό από όλα ήταν όμως ότι ολόκληρος ο γυναικείος πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως, αδιακρίτως  ηλικίας ή ιδιότητας (μοναχές) υποβλήθηκε στην τρομερή διαδικασία του βιασμού. Τότε ακριβώς εσφάγησαν οι περισσότεροι από τους άρρενες κατοίκους: διότι στην προσπάθειά τους οι πατεράδες και οι σύζυγοι να διαφυλάξουν την τιμή των θυγατέρων και των συζύγων έπεσαν θύματα των αποχαλινωμένων Δυτικών. Βόγκηξε η Κωνσταντινούπολη από τον ατελείωτο βιασμό. Δεν περιγράφονται τα μαρτύρια που υπέστησαν οι κάτοικοι επί τρεις συνεχείς ημέρες, διότι τους βασάνιζαν απάνθρωπα για να τους αποκαλύψουν τα μέρη όπου είχαν κρύψει χρυσά και αργυρά νομίσματα και κυρίως τιμαλφή. Μόνο όταν κορέστηκε η δίψα τους για αρπαγή, αίμα και γενετήσιες  απολαύσεις, ησύχασαν, αφού πρώτα τους τρόμαξε μια έκλειψη σελήνης. Κατόπιν συγκέντρωσαν όλη τη λεία και την έθεσαν υπό την φύλαξη των ευγενών(…)».(19)

Οι απόγονοι των «Γουατσίτσιου – Απλήστων» «εξερευνητών» – σφαγέων, αυτών των πειθηνίων οργάνων του ρατσιστή και ταξιστή «θεού» του Άνσελμου, που κατέσφαξαν πάνω από 60.000.000 Ινδιάνους στην Βόρειο και Νότιο Αμερική και καταλήστευσαν τον ορυκτό πλούτο της μαρτυρικής Μαύρης Ηπείρου, είναι οι ίδιοι που για τους ίδιους λόγους αιματοκυλούν τον πλανήτη και σήμερα.

Οι φιλοχιτλερικοί Κροάτες Ουστάσι και ο σφαγέας «άγιος» επίσκοπος Στέπινατς, δεν «εκκαθάρισαν» μερικά εκατομμύρια αθώων στην Ευρώπη κατά τους Α΄ και Β΄ Παγκοσμίους Πολέμους συμπεριλαμβανομένων των Ορθοδόξων της Πολωνίας και κυρίως, των 850.000 μαρτυρικών Σέρβων αδελφών μας;

Οι άγευστοι της Ορθοδοξίας και του μεταποιητικού Μυστηρίου της Μετανοίας, προκατειλημμένοι ιστορικοί τους, δεν συκοφάντησαν και δυσφήμησαν τους μεγίστους αυτοκράτορες και αυτοκράτειρές μας, Κωνσταντίνο, Θεοδόσιο, Ιουστινιανό και την προστάτιδα των γυναικών, Θεοδώρα, δανειζόμενοι στοιχεία από ανιστόρητες και εμπαθείς πηγές κάποιων στρατευμένων παγανιστών και αιρετικών χριστιανών ιστορικών της εποχής εκείνης;

Δυστυχώς οι ιστορικές πηγές αυτά επιβεβαιώνουν, όπως επίσης, ότι τον ίδιο αιμοδιψή γενετικό κώδικα κληρονόμησαν και καθώς φαίνεται, εκπληρώνουν και οι νυν τραγικοί «προστάτες», δανειστές και «σωτήρες» μας…

Κάποιοι εκ των προ του σχίσματος Ορθοδόξων Αγίων της Δυτικής Ρωμανίας

 η Αγία Αδελαϊδα, αυτοκράτειρα της Γαλλικής Βουργουνδίας

 ο μαρτυρικός Άγιος Βονιφάτιος, Απόστολος των Γερμανών

 

 Ρ.Ξ.Α.

 

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου