Οι κοινωνίες δεν θα επιβιώσουν με την προβολή του κακού!
Αν θέλουμε να ζήσουμε καιρός τώρα να προβάλουμε και το καλό!
Να προβάλουμε ανθρώπους της αρετής και του καλού, της αγάπης και της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, ανθρώπινες πράξεις αυτοθυσίας προς τους άλλους…
ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ ΣΩΣΕ ΜΕ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΡΩΣΩ…
Χορτάσαμε ευχάριστα ψέματα! Καιρός τώρα να χορτάσουμε και σωστές αλήθειες…
Τις μέρες αυτές, που πολύ λίγοι άνθρωποι δίνουν σημασία στη φωνή της συνείδησής τους και που ακόμη λιγότεροι σε ανθρώπινες ευαισθησίες, ακούμε κάποια περιστατικά και παίρνουμε ελπίδα και θάρρος ότι επιτέλους υπάρχει ακόμη ανθρωπιά σ’ αυτή τη ρημαγμένη χώρα…
Διάφορα, μεμονωμένα βέβαια περιστατικά, που από δημοσιογραφική σπόντα κυρίως και όχι από μια ευσυνείδητη παρουσίαση του καλού φθάνουν μπροστά μας, δείχνουν ότι υπάρχουν και κάποιοι «άλλοι άνθρωποι…», εκφραστές του καλού που όμως περνούν απαρατήρητοι…
Αυτούς λοιπόν, τους «καλούς» κατά μία έννοια, θα έπρεπε η κοινωνία να τους προβάλλει προς μίμηση. Αλλά δυστυχώς τέτοιες αγαθές ευαισθησίες σήμερα και ως επί το πλείστον δεν έχουμε…
Μέσα λοιπόν από την καθημερινή προβολή της κακίας που βλέπουμε να πλημμυρίζει στα ΜΜΕ, και την καταγραφή της μέσα από διάφορα περιστατικά εγκληματικότητας του τύπου: «λήστεψαν, κτύπησαν, γρονθοκόπησαν, βίασαν, στραγγάλισαν, έκαψαν…» και άλλα παρόμοια, από πολύ καιρό τώρα σκεπτόμουν την έλλειψη που υπάρχει σήμερα σε μία άλλη, πραγματικά υγιή Ενημέρωση !
Όχι για να κλείσουμε τα μάτια ότι δεν υπάρχει έγκλημα γύρω μας, αλλά για να ασφαλίσουμε την ψυχή μας από την πίεση που από παντού δεχόμαστε!
Υπάρχουν ασφαλώς ευχάριστα και καλά Νέα!
Και πόσο ωραίο, ελπιδοφόρο και παρήγορο θα για τη χώρα μας γενικότερα, να υπήρχαν όχι πολλά, αλλά μερικά, έστω και ΕΝΑ (1) βρε αδελφέ, «καθαρό» Μέσο Ενημέρωσης που να κατέγραφε μόνο «Καλά και Ευχάριστα Νέα» που συνέβησαν στις μέρες μας, μη ασχολούμενο παντελώς με οτιδήποτε άλλο εγκληματικό και άθλιο περιστατικό απ’ αυτά που καθημερινά μας πολιορκούνε…
Ένα Μέσο Ενημέρωσης λοιπόν, που θες εφημερίδα να ήταν, θες μπλογκ, site, φόρουμ… να ήταν, που όμως να ασχολείται, να παρουσιάζει, να προβάλλει «Μόνο Καλά Νέα»!
ΟΧΙ ΠΙΑ ΑΛΛΑ ΑΣΧΗΜΑ ΝΕΑ!
Γιατί αρκετά, ως εδώ πια, μ’ αυτό το διαρκές πετροβόλημα της ψυχής μας από τις δεκάδες προβολές «ανφάς και βιζαβί» του οποιουδήποτε μικρού ή μεγάλου εγκλήματος…
Αρκετά πια, με εκείνες τις προβολές της «ελεύθερης λεγόμενης Τηλεόρασης», που όμως δεν είναι καθόλου ελεύθερη σήμερα αλλά είναι υποταγμένη σε γνωστά αφεντικά…
Που την απελευθερώσαμε «για τη δημοκρατία και τον πλουραλισμό», και που όμως έφερε μέσα στα σπίτια μας τον βόρβορο, πολιτικό και ηθικό…
Ε, μα πια! Αρκετά ως εδώ!
Ανόητες εκπομπές, προβολής συνήθως ανθρώπων της πολιτικής και της οικονομίας, (πέντε – πέντε σε κάθε πάνελ και με έναν δημοσιογράφο με το ραβδί του σαν γαλιά να τους διευθύνει…).
Και που όλο λένε μπλα – μπλα χωρίς ουσιαστικά να έχουν τίποτα εποικοδομητικό να πούνε (πλην ελαχίστων περιπτώσεων), ανούσιες «οικογενειακές» ιστορίες και «δράματα» στενού περιβάλλοντος που όμως «πρέπει να τα βγάλουμε έξω και να τα μάθει όλη η χώρα»…
Κι ακόμη, ιδιωτικά τραπεζώματα, χασκόγελα, βαθμολογικές κακίες και λαχταριστά πολυτελή μαγειρεύματα γαστρονομικού ενδιαφέροντος «κάτι ψήνεται…» μέσα σε πολυτελή σπίτια, την ώρα που εκατομμύρια άλλοι πολίτες δεν έχουνε να δώσουνε στα παιδιά τους ένα ποτήρι γάλα, πονηρές ιστορίες ανηθικότητας και εκβιασμών προσώπων και πραγμάτων «που όμως δείχνουν τη διαφθορά της Ελληνικής κοινωνίας…», και άλλα παρόμοια από τα οποία μας ψεκάζουν καθημερινά (μαζί με τα αεροπλάνα τους…).
Χώρια τις προβολές καθημερινών αυτοκτονιών και τις ιδιαίτερες επεξηγήσεις «πώς δένουμε το σχοινί, πώς τραβάμε τη σκανδάλη για καλό βόλι, και πώς πηδάμε από το μπαλκόνι ή τη γέφυρα…»!
Όλα αυτά ανεξέλεγκτα, ελεύθερα, κακόγουστα επικοινωνιακά, γενικώς ασύδοτα! Και όλα για το…καλό μας! Για να μάθουμε, για να ξέρουμε, για…τον κακό τον καιρό μας! Και δεν έχει βρεθεί ένας Δικαστής να τους κάνει έστω και μια παρατήρηση!
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, με το δίλημα του Ηρακλή μεταξύ ΑΡΕΤΗΣ καί ΚΑΚΙΑΣ έδωσαν τη δική τους θετική απάντηση!
Όμως, ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ!
Οι κοινωνίες δεν θα επιβιώσουν με την προβολή του κακού!
Αν θέλουμε να ζήσουμε καιρός τώρα να προβάλουμε και το καλό!
Να προβάλουμε ανθρώπους της αρετής και του καλού, της αγάπης και της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, ανθρώπινες πράξεις αυτοθυσίας προς τους άλλους…
Από την απλή περίπτωση ενός χαμένου πορτοφολιού που το βρήκε κάποιος και δεν το κράτησε, από τον ταξιτζή που παρέδωσε έναν ξεχασμένο χαρτοφύλακα έχοντας μέσα πολύτιμα έγγραφα, από τον γείτονα που έπεσε μέσα στη φωτιά για να σώσει ένα παιδάκι να μην καεί, από τον οδηγό που τράβηξε έξω από καιγόμενο αυτοκίνητο δυο ανθρώπους λίγο πριν ανατιναχτεί το ντεπόζιτο βενζίνης, από τον γιατρό που γυρίζει σε χωριά και δεν παίρνει χρήματα δίνοντας επιπλέον στους φτωχούς και τα φάρμακά τους, και διασώζοντας έτσι και το ιατρικό επάγγελμα από την «κακή φήμη» που το ακολουθεί…
Και που τώρα, με το γνωστό πια «συμπλήρωσα, δεν έχω πλαφόν», (πλήρωσε δηλαδή επίσκεψη για να δεις την υγεία σου, και μάλιστα 2η μέρα του μήνα !!!), έχει επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την ήδη διαλυμένη ιατρική αξιοπιστία…
Πότε πρόλαβες πονηρέ γιατρέ μου και συμπλήρωσες τα 200 ή και τά 400 του πλαφόν; Στον ύπνο σου τα συμπλήρωνες;
Μα υπάρχουν σήμερα και αξιόπιστοι άνθρωποι, κάποιοι θα αναρωτηθούνε;
Μια τέτοια λοιπόν μικρή ιστορία διαβάσαμε και αλήθεια αναθαρρήσαμε…Γιατί ΝΑΙ, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, έστω και αν οι ίδιοι κρύβονται!
Ο σύγχρονος Γιατρός των φτωχών
Είναι ο 39χρονος πνευμονολόγος Νικόλαος Κουτσομήτρος, που μένει στο Αγρίνιο και από το 2009 μια φορά τον μήνα πηγαίνει στα γύρω από το Αγρίνιο χωριά και εξετάζει δωρεάν τους ασθενείς.
Την πρώτη φορά που πήγε στο χωριό οι κάτοικοι ήταν πολύ διστακτικοί, όμως όταν είδαν ότι η εξέταση ήταν δωρεάν, το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή στα χωριά Καινούργιο, Γαβαλού, Αγγελόκαστρο κ.α. και από τότε όταν πηγαίνει κάθε φορά σε διαφορετικό χωριό οι κάτοικοι τον περιμένουν με χαρά.
Η αγάπη που λαμβάνει είναι ανεκτίμητη δηλώνει ο ίδιος, ενώ συμπληρώνει γελώντας, έχω και τα τυχερά μου, καμιά πίτα και κανένα φρέσκο αυγό για το παιδί μου.
Ο γιατρός είναι παντρεμένος με συνάδελφό του γιατρό και έχουν ένα 7χρονο γιο τον Νικηφόρο στον οποίο λέω πάντα αυτό που μου έμαθαν οι γονείς μου: ότι στα δύσκολα όλοι πρέπει να βοηθάμε.
Ένα αξέχαστο περιστατικό ήταν όταν έπεισε ένα φανατικό καπνιστή 45 ετών να κάνει ακτινογραφία και ευτυχώς βρέθηκε καρκίνος στο πρώτο στάδιο και από τότε ο ασθενής τον ονομάζει σωτήρα του.
Τέλος δεν θα ξεχάσει όταν επισκέφθηκε μια φτωχή οικογένεια σε ένα άθλιο σπίτι που ο πατέρας είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο και η μητέρα έλειπε συνεχώς δουλεύοντας για να θρέψει τα 5 παιδιά της.
Εξέτασε τα παιδιά και είχαν άσθμα, αρνήθηκε όμως να πάρει τα χρήματα που του έδωσε η γυναίκα και αφού έδωσε τις σοκολάτες που είχε μαζί του στα παιδιά έφυγε σχεδόν κλαίγοντας…
