Έπεσε το Βυζάντιο από τας αμαρτίας των Βυζαντινών. Σταμάτησαν να αγαπούν τον Χριστό και να αγαπούν και τον άνθρωπο. Να το! Οι δύο εντολές της Καινής Διαθήκης. «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Το ‘ρίξαν στα χρήματα, στις διχόνοιες, στις καλοπεράσεις, ταπεινώθηκαν, ζήτησαν και βοήθεια απ’ τον Πάπα, Φερράρα – Φλωρεντία, πήραν κι από κει την ντροπή και στο τέλος «ήταν θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει». Κι ήταν αναπότρεπτη η Άλωση!
Πήραμε τον Κανόνα μας. Οι Εβραίοι τον πήρανε εβδομήντα χρόνια, στη Βαβυλώνιο αιχμαλωσία. Εμείς όμως, ως νέος Ισραήλ της χάριτος, θα παιδευτούμε εβδομηκοντάκις επτά. Γιατί εκείνοι ξέραν λίγα κι εκείνος που ξέρει λίγα, παιδεύεται ολίγα. Εκείνος που ξέρει πολλά, δαρήσεται πολλάς. Οπότε μας έβαλε Κανόνα ο Χριστός, μας έβαλε εβδομήντα εφτά φορές το εφτά. Πολλαπλασιάστε, βγαίνει 539. Τα λέει ο πάτερ Παΐσιος. Δεν λέω τίποτα δικό μου. Και αν προσθέσουμε στο 1453 τα 539 χρόνια, ξέρετε πόσο βγαίνει; 1992. Τί έγινε το ’92; Άρχισε ο πόλεμος στη Βαλκανική. Μα αυτό λέει κι ο πάτερ Παΐσιος. Για να πάρουμε πάλι την Πόλη, την Πόλη των ονείρων μας, μ’ όλες τις έννοιες, το πράγμα θ’ αρχίσει από τη Βαλκανική. Θα προσπαθήσουν οι Ευρωπαίοι να υποστηρίξουν τους μουσουλμάνους της Βαλκανικής. Βοσνία, Ερζεγοβίνη, Κοσσυφοπέδιο κι άλλα. Και τώρα όλο αυτούς υποστηρίζουν οι Παπικοί, οι Λατίνοι Χριστιανοί κι οι Προτεστάνται Χριστιανοί: Αμερικάνοι, Άγγλοι κλπ., Γερμανοί. Όλοι αυτοί υποστηρίζουν τους Τούρκους! Γιατί; Ίδια γεύση είναι. Και χειρότεροι είναι οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Προτεστάνται και από τους Τούρκους ακόμα.
Γι’ αυτό κι ο Θεός προτίμησε, κατά τον πατρο-Κοσμά και κατά την αδήριτη ιστορία, να δώσει Κανόνα στους Ρωμιούς με τους Τούρκους. Με τους Τούρκους! Γι’ αυτό και έλεγαν στα χρόνια λίγο προ της Αλώσεως «Καλύτερα να δούμε σαρίκι Τούρκου στην Πόλη, παρά την τιάρα» το επίσημο διάδημα «του Πάπα. Όχι!» Και το λέει κι ο πατρο-Κοσμάς: «Ευτυχώς, που μας έριξε ο Θεός στους Τούρκους…» Μας έριξε! Τους έφερε τους κακόμοιρους από κει πέρα, τους έβαλε εδώ… Όχι ότι δεν φταίνε. Θα πληρώσουν κι αυτοί. Γιατί ο Θεός δεν είναι άδικος. «…Και δεν μας έριξε στον Πάπα! Διότι οι Τούρκοι θέλουν άσπρα». Άσπρα σημαίνει τα λεφτά που έχουν το άσπρο χρώμα. «Δώσε στον Τούρκο άσπρα και πάρ’ του την ψυχή». Ο πατρο-Κοσμάς! «Ενώ οι άλλοι τί; Μας παίρνουν και τα άσπρα και την ψυχή! Την πίστη! Την πίστη!»
Θ’ αρχίσει λοιπόν το κακό από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Το ’χει πει κι ο πατρο-Κοσμάς. Άρχισε! Άρχισε! Πήραν από τη Σερβία οι Φράγκοι, ο Πάπας και οι Εβραίοι – μην ξεχνάμε τους Εβραίους, γιατί αυτοί σταύρωσαν τον Χριστό… Οι Εβραίοι κι ο Πάπας! Ο Πόντιος Πιλάτος, ο Άννας κι ο Καϊάφας! – πήραν το Κοσσυφοπέδιο. Τί είναι το Κοσσυφοπέδιο; Τα άγια των αγίων των Σέρβων. Μην ξεχνάμε την περιλάλητη μάχη, το 1387, του Κοσσυφοπεδίου. Όλα τα Βυζαντινά μνημεία… Βυζαντινά μνημεία! Οι Σέρβοι δικοί μας είναι. Δικοί μας είν’ οι Σέρβοι! Μην κοροϊδευόμαστε – και την έδωσαν στους μουσουλμάνους, στους Αλβανούς και κάνουν τα πάντα. Έ, λοιπόν, από κει θ’ αρχίσει.
Οι Τούρκοι θα δώσουν μια αφορμή στους Ρώσους και φοβάμαι πως είναι τα έξι ναυτικά μίλια και τα πετρέλαια του Αιγαίου. Μετά η Ρωσία θα χτυπήσει κατευθείαν την Τουρκία! Εξ ολοκλήρου. Σε μιά βδομάδα θα την έχει τελειώσει. Καταλαβαίνετε τί λέω; Σε μιά βδομάδα την Τουρκία θα την έχει τελειώσει. Γιατί έκαναν τόσες καταστροφές, τόσες δηώσεις, τόσοι ποταμοί αιμάτων χύθηκαν εκ μέρους των Τούρκων στους Χριστιανούς και μάλιστα τους Ορθόδοξους Ρωμιούς. Μην ξεχνάμε τίποτα. Να συγχωράμε, αλλά να μην ξεχνάμε. Θα τα πληρώσουν όλα!
Ο Άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν Σαλός λέει για τον πόλεμο που θα γίνει, την καταστροφή του Ισλάμ, εκ μέρους των Ρώσων και μετά θα επέμβουν οι προστάτες του Ισλάμ, οι Δυτικοί. ΝΑΤΟ, Αμερικάνοι, Πάπας, Ευρώπη κι όποιοι άλλοι. Και θα κτυπήσουν τους Ρώσους. Εκεί θα γίνει ο μεγάλος πόλεμος που λέει κι ο πατρο-Κοσμάς. Και θα χυθεί τόσο αίμα, που θα πλέει σ’ αυτό τριχρονίτικο δαμάλι. Κι όσες ανομίες… Γιατί οι μεγαλύτεροι εχθροί, σας είπα, του Βυζαντίου είναι το Ισλάμ και περισσότερο οι Παπικοί. Τόσο μίσος! Και πάντοτε…
Πηγή: «Λόγοι για την Άλωση της Πόλης», Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης, τόμ.Β΄, εκδ. Ακτή, Λευκωσία 2016, σελ. 60, 63-67.