Πάρε Του με το μαντήλι της προσευχής και της λατρείας σου τον ματωμένο ιδρώτα από το μέτωπό Του.

Λίγα  λόγια για το φτωχό μου παιδί  και κάθε παιδί του Χριστού.

Από τα μυροβόλα πάθη του Χριστού, που είναι γεμάτη η εβδομάδα αυτή, σου στέλνω λίγα λόγια τέκνον μου εν Κυρίω.

Πρώτα, την ουράνια γαλήνη, που είναι  ζωγραφισμένη στο πρόσωπό Του  το Άγιο, παρόλο που γνωρίζει ότι  Τον πάνε να Τον καρφώσουν στον  Σταυρό, για τις κακίες μας και  τις αμέτρητες αμαρτίες μας. Είναι ατάραχος και γαλήνιος.

Έτσι  πρέπει να μένουμε κι εμείς στις σκληρές δοκιμασίες μας.

Έπειτα, την αγάπη Του. Μ’ όλον ότι ξέρει  πως θα Τον θανατώσουν, αυξάνει την αγάπη Του – την πάντα νουν υπερέχουσαν- προς αυτούς.

Τα  χείλη Του τα καθαρά φαίνεται να βγάζουν ένα αχ!, πολύ πικρό. Γιατί νομίζεις παιδί μου; Διότι δεν συνετίζονται οι αμαρτωλοί, και αυτό Του στοιχίζει για πολλούς σταυρούς, αφού τους χάνει για πάντα. Και σαν να λέει: Τις ωφέλεια εν τω αίματί μου, εν τω καταβαίνειν εις διαφθοράν; Ποια η ωφέλεια που χύνω το αίμα μου και κατεβαίνω στη φθορά του θανάτου;

Όλη Του η εμφάνιση φαίνεται μαραμένη και κοπιασμένη, που μόνο η πονεμένη Του ψυχή γνωρίζει πόσο. Κι όμως σκορπάει μια ακατανόητη παρηγοριά, που την αισθάνονται μόνο οι ψυχές που πονούν κι αυτές και υπομένουν.

Όποιος  θέλει να πέσει βάλσαμο στις πληγές του, ας αποκτήσει καρδιά Χριστού. Ας πλησιάσει στο ωχρό Του πρόσωπο και ας αγγίξει με τα χείλη του τα χείλη Εκείνου τα μαραμένα. Ας Τον ασπασθεί με ευλάβεια, και θα αισθανθεί βάλσαμο παρηγοριάς να χύνεται ήρεμα, ήρεμα στην καρδιά του. Και θα πάρει κάτι από τους πόνους Του και μαζί από τη δύναμή Του.

Μην αγωνιάς, φτωχό μου παιδί, πώς  θα περάσεις τη Μ. Εβδομάδα. Ξέρω τη φτώχεια  σου. Μα Εκείνος ο φτωχότερος και  ανυπεράσπιστος που κρέμεται στον Σταυρό θα φροντίσει και για σένα, όπως για όλους τους φτωχούς της γης, που Τον πιστεύουν.

Βλέπεις, φτωχό μου παιδί, εκείνο το μαύρο  βουνό; Το λένε, νομίζω, Γολγοθά. Σήκωσε τα μάτια σου. Θωρείς έναν άνθρωπο, που  κάθε τόσο μπερδεύεται και λυγίζει  και σκοντάφτει;  Είναι ο Χριστός μας! Σέρνει έναν μεγάλο Σταυρό, με μεγάλη αγωνία. Θέλει να τον ανεβάσει εκεί ψηλά, στην κορυφή του μαύρου βουνού, στον Γολγοθά. Θέλει να τον καρφώσει εκεί ψηλά, για να τον δούνε όλοι οι αμαρτωλοί της γης. Διότι γι’ αυτούς ανεβαίνει. Για να γκρεμίσει στα κατάβαθα του Άδη την καταραμένη αμαρτία.

Έπεσε τώρα, τον πλάκωσε ο βαρύς Σταυρός, απόκαμε να τον σέρνει. Θα βρεθεί σήμερα άνθρωπος να Τον συμπονέσει λίγο, να Τον βοηθήσει; Από τους χιλιάδες που τρέχουν πίσω Του και γεμίζουν τις εκκλησίες; Δεν πας εσύ παιδί μου, να Του δώσεις μια βοήθεια;

«Πώς  να Τον βοηθήσω εγώ η ανάξια, πάτερ μου;», σ’ ακούω να λες.

Α, αυτό ρωτάς;

Η υπομονή σου, η ανοχή  και ανεξικακία σου για κακολογούντες  και διώκοντες, είναι μεγάλη ανακούφιση στην αγωνία Του. Πάρε Του με το μαντήλι της προσευχής και της λατρείας σου τον ματωμένο ιδρώτα από το μέτωπό Του. Τον ιδρώτα που οι άγγελοι με φρίκη μαζεύουν από τη γη.

Ύστερα από το σκυλολόι που τον βάζει στη μέση – εκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγή πονηρευομένων περιέσχον με – ύστερα απ’ όλα αυτά να βρεθεί το χέρι σου να Τον θωπεύσει με το μυρωμένο μαντήλι της ταπεινής σου προσευχής…Ξέρεις τι είναι αυτό; Αυτό θα το καταγράψει στα κατάστιχα του ουρανού και θα το δείξει με παρρησία, όταν έλθει μετά των αγγέλων και των αγίων πάλι. Το δικό σου μαντήλι, πιστό μου παιδί.

+π. Ε. Μπ.

 

Ετικέτες:

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου