Ἡ θεμελιακὴ τριάδα πάνω στὴν ὁποία ἡ θεόδμητος Ρωμηοσύνη στηρίζεται, ζεῖ καὶ μεγαλουργεῖ ἐδῶ καὶ αἰῶνες εἶναι ἡ πίστη μας ἡ Ὀρθόδοξη, ἡ γλῶσσα μας ἡ Ἑλληνικὴ καὶ ὁ θεσμὸς τῆς Ἑλληνορθόδοξης οἰκογένειας.
Ἡ ἐθνική μᾶς ἱστορικὴ διαδρομή, ἰδιαίτερα κατὰ τὰ τελευταία 180 χρόνια, δὲν ἤτανε τίποτε ἄλλο παρὰ μονάχα μία ἀδιάκοπη διελκυστίνδα, εἰρηνικὴ ἢ καὶ ἐμπόλεμη καμιὰ φορά, ἀνάμεσα σ’ αὐτὲς τὶς ἀξιακὲς δυνάμεις τῆς Ρωμηοσύνης, ἀπὸ τὴν μία πλευρά, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὶς ὀρέξεις τῶν ἀπογόνων του Καρλομάγνου.
Οἱ λυσσαλέες καὶ ἀλλεπάλληλες ἐπιθέσεις τῶν Φαγκοτευτόνων ἐναντίον τῆς εὐλογημένης μας Ρωμηοσύνης εἴχανε πάντοτε τρεῖς κυρίως στόχους: α) την ἄμβλυνση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας συνείδησης, β) τὴν ἀλλοίωση τοῦ γλωσσικοῦ μας θησαυροῦ καὶ γ) τὴν ἀλλοτρίωση τῆς Ἑλληνορθόδοξης οἰκογένειας.
Καὶ στὰ τρία πεδία μαχῶν δυστυχῶς, ὡς Γένος, ἡττηθήκαμε κατὰ κράτος! Οὔτε τὸ Ἐκκλησιαστικό μας ἦθος κατόρθωσε νὰ ἀντισταθῆ στὴν ἅλωση οὔτε ἡ γλώσσα μας καὶ γενικῶς ἡ Παιδεία μας μπόρεσαν νὰ παραμείνουν ἀναλλοίωτα, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἡ οἰκογένεια κατάφερε νὰ διαφυλάξη ἀκέραιες τὶς πατροπαράδοτες ἀρχὲς καὶ ἀξίες της.
Ἡ Ἑλληνικὴ οἰκογένεια, κατὰ τὶς τελευταῖες προπαντὸς δεκαετίες, δέχθηκε πόλεμο πολὺ μεγάλο καὶ ὑπέστη σαρωτικὲς ἀλλαγές. Γενικῶς μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἔπαψε νὰ λειτουργῆ ὡς μία ἀπὸ τὶς κυριότερες πηγὲς ἀξιῶν γιὰ τὸν ἄνθρωπο, καὶ ἀτόνησε σημαντικὰ ὡς θεματοφύλακας τῶν ἀρχῶν καὶ τοῦ ἤθους τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἀνατολῆς.
Μὲ δύο λόγια, ἔγινε κυριολεκτικὰ ἀγνώριστη!
Γιατί ὅμως; Διότι ἁπλούστατα, ἐδῶ καὶ πάρα πολλὰ χρόνια, ἡ οἰκογένεια πορεύεται κάτω ἀπὸ συνθῆκες, οἱ ὁποῖες προκαθορίζονται καὶ ἐπιβάλλονται ἀπὸ παράγοντες πολιτικούς, πνευματικοὺς καὶ οἰκονομικοὺς οἱ ὁποῖοι στὴν συντριπτική τους πλειονότητα εἶναι φραγκοαναθρεμένοι καὶ δυτικότροποι.
Ἐν τούτοις, ἂν καὶ λαβωμένη βαριὰ ἡ σημερινὴ οἰκογένεια, θαρρεῖς ὑπακούοντας μυστικὰ σὲ νόμους πνευματικοὺς τῆς Φιλοκαλίας καὶ σὲ προστάγματα τῶν ἡρώων, δὲν ἔχει ἐντελῶς ἀκομα γονατίσει.
Θὰ λέγαμε μάλιστα ὅτι ἰδιαίτερα κατὰ τὸν τελευταῖο καιρὸ καὶ κάτω ἀπὸ τὴν πίεση σκληρῶν δοκιμασιῶν, ποὺ δροῦν μᾶλλον ἀφυπνιστικᾶ, δείχνει ἀρκετὰ ἐλπιδοφόρα σημάδια ὅτι στὸ τέλος θὰ τὰ καταφέρει νὰ παραμείνη ὁλόρθη καὶ ν’ ἀντισταθῆ ἔτσι στὰ δόλια σχέδια τῶν ἐπιβούλων του Γένους μας.
Ἂς δοῦμε κατευθείαν τὴν μελλοντική της πορεία μὲ προτάσεις καὶ παροτρύνσεις, ποὺ ἀπευθύνονται κυρίως στοὺς πολιτικούς μας ἄρχοντες, στὴν Ἐκκλησιαστική μας ἡγεσία καὶ τοὺς σημερινοὺς γονεῖς.
Καὶ ἀρχιζουμε ἀπὸ τοὺς πολιτικούς μας.
Ἀξιότιμο πολιτικὸ προσωπικὸ τῆς πατρίδας μας, ἡ θεσμοθέτηση τοῦ λεγόμενου πολιτικοῦ γάμου καὶ ἡ παροχὴ δελεαστικῶν κινήτρων γιὰ τὴν πραγματοποίησή του, ἡ καθιέρωση τοῦ συμφώνου ἐλεύθερης συμβίωσης, ἡ νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων, ἡ διευκόλυνση τῶν διαζυγίων, ἡ νομοθετικὴ κατοχύρωση τοῦ γάμου μεταξὺ ὁμοφυλοφίλων, ἡ ἐγκατάλειψη τῶν πολυτέκνων καὶ ἡ ἀδίστακτη φορολογικὴ ἐπίθεση ἐναντίον τους συναποτελοῦν μία ὁλόκληρη δέσμη ἀποφάσεων, ποὺ συνετάραξαν συθέμελα τὸ οἰκοδόμημα τῆς οἰκογένειας.
Θὰ εἶναι τιμητικὸ γιὰ ἐσᾶς, ἀλλὰ καὶ λυτρωτικὸ γιὰ τὸ Γένος ὁλόκληρο, ἐὰν στὶς κρίσιμες σημερινὲς περιστάσεις ἀποφασίσετε νὰ βάλετε ἕναν φραγμὸ στὸν ἀνελέητο αὐτὸν διωγμὸ τῆς Ἑλληνικῆς οἰκογένειας.
Ἐντιμότατοι πολιτικοί μας ἄρχοντες, εἶναι θλιβερὸ νὰ δηλώνετε κάθε τόσο ὅτι θὰ συμμαχήσετε ἀκόμα καὶ μὲ τὸν ἔξω ἀπό ‘δῶ, προκειμένου νὰ μᾶς σώσετε. Τί εἴδους ὠφέλεια καὶ σωτηρία μπορεῖ νὰ προκύψη γιὰ τὴν οἰκογένεια ἀπὸ μία τέτοια συνεργασία μὲ τὸν μισόκαλο;
Ἐμεῖς ἀπὸ τὴν πλευρά μας, ὡς Ἑλληνορθόδοξοι οἰκογενειάρχες, σᾶς καλοῦμε νὰ συμμαχήσετε μὲ τὸν Θεό. Νὰ ἀποφασίσετε γιὰ μία εἰλικρινῆ συνεργασία μὲ τὴν Ἐκκλησία, μακριὰ ἀπὸ ‘’συνωστισμοὺς’’ καὶ ‘’φόρους πίστεως’’, στοχεύοντας στὸ καλό της Ἑλληνικῆς οἰκογένειας καὶ ὄχι μόνον. Ἡ ἐπίσημη Πολιτεία, ὡς φορέας φροντίδας γιὰ τὰ γήϊνα, καὶ ἡ Ἐκκλησία, ὡς ἔμπρακτη ἔκφραση τοῦ Μηνύματος τῆς Νίκης κατὰ τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου, μποροῦν, ἐὰν θέλουν, νὰ δώσουν ἱκανὲς ἐγγυήσεις γιὰ τὴν ἀσφαλῆ πορεία τῆς Ἑλληνικῆς οἰκογένειας στὸ μέλλον.
Ἀξιότιμα μέλη τοῦ Ἐθνικοῦ μας Κοινοβουλίου, ὁ ρόλος τῆς Παιδείας στὴν διαμόρφωση τῆς αὐριανῆς οἰκογένειας εἶναι σὲ ὅλους μας γνωστὸς καὶ ἀδιαμφισβήτητος. Καλεῖστε λοιπόν, ὅσο εἶναι καιρὸς ἀκόμα, νὰ κάνετε τὸ καλύτερο ποὺ μπορεῖτε ὥστε νὰ τῆς παραδοθῆ μία Παιδεία ἀντάξια της ἱστορικῆς καὶ πολιτισμικῆς μας κληρονομιᾶς.
Ἀξιότιμοι καὶ ἀγαπητοί μας ἐκπρόσωποι στὸ Ἐθνικὸ μας Κοινοβούλιο, ἡ συμπόρευση Ἑλληνισμοῦ καὶ Ὀρθοδοξίας δὲν διασπᾶται οὔτε αἴρεται μὲ τὶς ἀσχήμιες μίας φωνασκούσης μειοψηφίας. Διότι, ὅπως λέει καὶ ὁ καθηγητὴς κ. Μπαμπινιώτης, ‘’ὅποιος μιλάει γιὰ Ὀρθοδοξία ἐρήμην τοῦ Ἑλληνισμοῦ ματαιοπονεῖ, ὅποιος ὅμως μιλάει γιὰ Ἑλληνισμὸ ἐρήμην τῆς Ὀρθοδοξίας, κάνει κάτι χειρότερο, ἀσχημονεῖ‘’.
Μὲ συνείδηση λοιπὸν γνήσια Ἑλληνορθόδοξη, ἀποφασίστε τὸ συντομότερο δυνατόν γιὰ τὴν διάσωση τῶν σχολείων μας ἀπὸ τὴν λαίλαπα τοῦ δυτικοῦ ὀρθολογισμου, ἀπὸ τὴν κατάρα τῆς γλωσσικῆς ἀφασίας, ἀπὸ τὴν γάγγραινα τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ καὶ ἀπὸ τὴν παγίδα τῆς γενοκτονίας τῆς ἱστορικῆς μνήμης. Εἰδάλλως, τὸ μέλλον τῆς Ἑλληνικῆς οἰκογένειας προοιωνίζεται ζοφερὸ καὶ ἡ εὐθύνη θὰ εἶναι ἀποκλειστικὰ δική σας.
Ἂς περάσουμε τώρα στὸ δεύτερο μέρος τῶν προτάσεών μας ποὺ ἀπευθύνονται στὴν Ἐκκλησιαστική μας ἡγεσία.
Σεβαστοί μας πατέρες, μητροπολῖτες καὶ ἐπίσκοποι τῆς ἁγιοτόκου πατρίδας μας, ὁ ἀγῶνας ποὺ κάνετε γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων τῆς σημερινῆς οἰκογένειας εἶναι σὲ ὅλους μας γνωστός. Ἐπιτρέψτε μας ὅμως, μπροστὰ στὴν ἀπώλεια ἀμέτρητων ψυχῶν ἀπὸ τὴν ἐπιχειρούμενη διάλυσή της, νὰ ὑπενθυμίσουμε στὴν πατρική σας ἀγάπη κάποια γνωστὰ σ’ ἐσᾶς αὐτονόητα:
Ἂς διακηρύξουμε πρὸς πᾶσα κατεύθυνση μὲ τόλμη καὶ ἀποφασιστικότητα, ὅτι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὰ ἐκφυλισμένα μοντέλα οἰκογένειας τῆς δυτικῆς βαρβαρότητας.
Ἐμεῖς ἔχουμε δικὸ μας μοντέλο οἰκογένειας, καὶ εἶναι ἐκείνη μὲ ἀρχές ὀρθόδοξες καὶ Ἑλληνικές.
Ἀλήθεια, πόσο θὰ βοηθούσαμε τὴ σύγχρονη οἰκογένεια στὴν ἐμπέδωση καὶ διαφύλαξη αὐτῶν τῶν ἀρχῶν, ἐὰν ἀποφασίζαμε νὰ τῆς μιλήσουμε γιὰ κάποια πράγματα, ποὺ δυστυχῶς τελευταῖα ἔχουν παραμεληθεῖ καὶ ἔχουν ἀτονήσει, μὲ φωνὴ ὅμως πιὸ δυνατή καὶ πιὸ σταθερὴ στὶς ἀπαιτήσεις τοῦ δυτικοῦ ὀρθολογισμοῦ.
Γιατί διστάζουμε γενικῶς, νὰ τιμᾶμε καὶ νὰ προβάλλουμε τὴν ἀξία τῆς ἁγνότητας στὰ νιάτα;
Γιατί πάψαμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τὴν σωτηριώδη ἀσκητική της πολυτεκνίας; Γιατί ἀποφεύγουμε νὰ ἀπορρίψουμε τὸν πολιτικὸ γάμο καὶ νὰ καταδικάσουμε τὴ σεξουαλικὴ διαστροφή, τὴν ἐλεύθερη συμβίωση, τὶς ἐκτρώσεις καὶ τὶς προγαμιαῖες σχέσεις; Γιατί δὲν διαμαρτυρόμαστε γιὰ τοὺς φορολογικοὺς βομβαρδισμοὺς τῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν ;
Μήπως ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι μαθήματα τῶν Πατέρων τῆς Πίστεώς μας; Μήπως ὅλα αὐτὰ δὲν σχετίζονται μὲ τὴν κατάντια τῆς σύγχρονης Ἑλληνικῆς οἰκογένειας;
Σεβαστοί μας πατέρες, ἀρχιερεῖς ἀλλὰ καὶ ἁπλοὶ παπάδες μας, σᾶς παρακαλοῦμε βάλετε τὰ δυνατά σας καὶ κάνετε ὅ,τι μπορεῖτε ὥστε νὰ ξαναγυρίσει ἡ Ἑλληνικὴ οἰκογένεια μέσα στὴν Κιβωτὸ τῆς Ἐκκλησίας μας. Σεβαστοί μας πατέρες, μητροπολῖτες καὶ ἐπίσκοποί μας, γνωρίζετε πολὺ καλὰ ὅτι πάνω ἀπὸ χίλιες αἱρέσεις κάνουν θραύση σήμερα στὴν Πατρίδα μας. Πληροφορεῖστε ἐπίσης ὅτι ὁλόκληρες οἰκογένειες διαλύονται ἐξ’ αἰτίας τους καὶ κινδυνεύουν μάλιστα ἀκόμα καὶ ἀπὸ φυσικὸ ἀφανισμό.
Ἡ οἰκογένεια σήμερα, γιὰ νὰ μπορέση νὰ φυλαχτῆ ἀπὸ τὶς αἰρέσεις καὶ νὰ διατηρήση ἀνόθευτη τὴν Ἐκκλησιαστική της συνείδηση, θεωροῦμε ὅτι ἔχει ἀνάγκη πρῶτ’ ἂπ’ ὅλα ἀπὸ κατήχηση καὶ θωράκιση πνευματική.
Σεβαστοί μας πνευματικοὶ πατέρες,
Οἱ ἀλειτούργητες σημερινές οἰκογένειες εἶναι χορτάτες ἀπὸ φράγκικες θεωρίες τῆς ματαιότητας καὶ μαθήματα νέο-ὀθωμανικῆς ὑποτέλειας.
Αὐτὸ ποὺ τοὺς λείπεται εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πατερικὴ κατήχηση καὶ ἡ Ἑλληνοπρεπὴς πνευματικὴ τροφοδοσία.
Μὲ ἄλλα λόγια, Πατρο-Κοσμᾶς καὶ Μακρυγιάννης μᾶς χρειάζονται. Καὶ ὄχι οἱ ναρκοθετημένες ἐπιχορηγήσεις τοῦ πάπα καὶ τῶν προτεσταντῶν, ποὺ στοχεύουν στὴν Ἐκκλησιαστικὴ καὶ Ἐθνική μας ὑποτέλεια.
Αὐτὸ ποὺ δὲν κατόρθωσαν οἱ σταυροφόροι μὲ τὰ ὅπλα, τὴν ἄλωση δηλαδὴ τῆς ἑλληνορθόδοξης οἰκογένειας, σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέψουμε νὰ τὸ πετύχουν οἱ σημερινοί τους ἀπόγονοι μὲ τὸν ‘’Δούρειο ἵππο’’ τῶν χρηματοδοτικῶν τους προγραμμάτων.
Στὰ χρόνια ποὺ μᾶς ἔρχονται φαίνεται ὅτι τὸν κυρίαρχο ρόλο στὴν ἐνίσχυση καὶ στερέωση τῆς οἰκογένειας θὰ τὸν παίξουν μᾶλλον οἱ γονεῖς. Στὸ σημεῖο λοιπὸν αὐτὸ θὰ περάσουμε νὰ δοῦμε μὲ λίγα λόγια, σχεδὸν ἐπιγραμματικά, μερικοὺς πρακτικοὺς τρόπους, μὲ τοὺς ὁποίους οἱ γονεῖς θὰ μπορέσουν νὰ δώσουν πνοὴ ζωῆς στὴν αὐριανὴ οἰκογένεια.
Ἀγαπητοί γονεῖς,
1ον. Γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς οἰκογενειακῆς μας ἑνότητας καὶ τὴν σταθερότητα στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῆς οἰκογένειας, ἂς ὁδηγήσουμε ἀπὸ πολὺ μικρὰ τὰ παιδιά μας στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.
2ον. Γιὰ τὴν δημιουργία προϋποθέσεων εἰρηνικῆς βιωτῆς στὴν οἰκογένεια, ἂς δοῦμε τὸν ρόλο, ποὺ μπορεῖ νὰ παίξει ἡ παρουσία κοινοῦ πνευματικοῦ.
3ον. Γιὰ τὴν διασφάλιση τῆς οἰκογενειακῆς συναισθηματικῆς πληρότητας καὶ ἁρμονίας, λίγο πρὶν φτάσουμε στὴν πόρτα τοῦ λεγόμενου ὁλοήμερου σχολείου, ἂς προβληματισθοῦμε λιγάκι στὸ παρακάτω ἐρώτημα: Γιατί ὑποχρεώνουμε τὸ παιδί μας γιὰ ἕνα δεύτερο ὡράριο στὸ σχολεῖο; Εἶναι ἡ ἀνάγκη μας ὄντως ἀξεπέραστη ἢ μήπως στὴν πραγματικότητα τὸ παρκάρουμε ἐκεῖ ἀπὸ φιλαυτία καὶ ἀνεπαρκῆ γονικὴ ὑπευθυνότητα;
4ον. Γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς οἰκογενειακῆς ἑνότητας ἂς προσέξουμε λίγο παραπάνω τὴν σημασία, ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει τὸ κοινὸ κυριακάτικο τραπέζι.
5ον. Γιὰ τὴν προφύλαξη τῆς οἰκογένειας ἀπὸ τὸν κίνδυνο τοῦ ἀφελληνισμοῦ καὶ τὴν ἐπιχειρούμενη ἰσοπέδωση ὅλων τῶν ἀξιῶν, ἄς φροντίζουμε γιὰ ἐπισκεψεις οἰκογενειακὲς σὲ χώρους ἱστορικοὺς καὶ σὲ μουσεῖα ἀρχαιολογικὰ καὶ λαογραφικὰ καὶ ἂς ἐνθαρρύνουμε τὰ παιδιά μας γιὰ μελέτη βιβλίων, ποὺ ἀναφέρονται σὲ σημαντικὰ ἱστορικὰ γεγονότα καὶ κατορθώματα τῶν ἡρώων μας.
Καὶ τέλος, ὅσο τὰ παιδιὰ μας εἶναι ἀκόμα πολὺ μικρά, ἂς βάλουμε στὴν μπάντα τὴν τηλεόραση καὶ ἂς ἀξιοποιήσουμε τὸν ἐλεύθερο χρόνο μας συζητώντας μαζί τους. Ἡ τηλεόραση καὶ τελευταία ὁ ἠλεκτρονικὸς ὑπολογιστής, μὲ τὴν ἀποξένωση ποὺ καλλιεργοῦν, εἶναι δυνατὸν νὰ τινάξουν τὴν οἰκογένεια στὸν ἀέρα.
Σεβαστοὶ πατέρες καὶ ἀδέλφια μου ἀγαπητά,
Τὸ μέλλον τοῦ Γένους μας, χωρίς καμιὰ ἀμφιβολια, θὰ ἑξαρτηθεῖ ἀπὸ τὸ μέλλον τῆς σημερινῆς οἰκογένειας.
Καὶ τοῦτο, διότι ἡ βαριὰ καὶ πολύτιμη πολιτισμικὴ καὶ πνευματική μας κληρονομιὰ δὲν ἔφτασε μέχρις ἐμᾶς μὲ τρόπο μαγικό. Μέγας καὶ πολυάθλος ἀχθοφόρος καὶ θεματοφύλακας αὐτῆς τῆς κληρονομιᾶς ὑπῆρξε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἡ οἰκογένεια.
Τὸν μεγαλειώδη ὅμως αὐτὸν ρόλο τῆς οἰκογένειας δὲν τὸν εἴδανε ποτὲ μὲ καλὸ μάτι οἱ ποικιλώνυμοι ἐχθροί μας. Γι’ αὐτό, καὶ σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἰθαγενεῖς νενέκους καὶ προσκυνημένους, τὴν καταδιώκουν συνεχῶς μὲ μανία.
Ἡ Ἑλληνορθόδοξη οἰκογένεια, ὡς σύνοψη ὅλων τῶν ἀξιῶν τοῦ Γένους μας, ὡς φορέας ἑνὸς ἔνθεου πολιτισμοῦ μὲ ἐμβέλεια οἰκουμενική, καὶ προπαντός, ὡς σοβαρὸ ἐμπόδιο στὰ σχέδια τῆς νέας τάξης πραγμάτων, εἶναι ὁλοφάνερο, ὅτι βρίσκεται καὶ στὶς ἡμέρες μας ὑπὸ διωγμόν.
Θὰ πρέπει λοιπὸν αὐτὸ νὰ τὸ καταλάβουμε πολὺ καλὰ καὶ νὰ τὸ πάρουμε ἀπόφαση, ὅτι ἡ ὑπεράσπιση τῶν ἀρχῶν καὶ ἀξιῶν τῆς Ἑλληνορθόδοξης οἰκογένειας συνεπάγεται ὁπωσδήποτε σκληροὺς ἀγῶνες καὶ θυσίες πολλὲς ἀπὸ ὅλους μας.
Τὸ διακύβευμα εἶναι θεόσδοτο καὶ μοναδικό. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἐπάλξεις τῆς Ρωμηοσύνης, τουτέστιν τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦ ἠρωϊσμοῦ, δὲν πρόκειται νὰ μείνουν ἀνυπεράσπιστες ποτέ.
Ὁ ἐχθρὸς τὴν δουλειά του, κι ἐμεῖς τὴν δική μας.
*Ἔδεσσα, 03.02.2013
Ἐκδήλωση τῆς ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ μὲ θέμα: «Οἰκογένεια: Ἡ πρώτη πηγὴ ἀξιῶν γιὰ τὸν ἄνθρωπο».
