Ο βίος μας κατάντησε ένας πόλεμος χωρίς ειρήνη. Βάσανα, αδικίες, πίκρες, πόλεμοι, καταστροφές και αίματα, από τη μια άκρη της γης ως την άλλη. Βαριοί αναστεναγμοί υψώνονται σ’ αυτή την ατμόσφαιρα και τίποτε άλλο. Θάνατος κυριεύει παντού.
Αλλά αφού είναι έτσι, πώς ο Χριστός λέγεται νικητής του θανάτου; Εδώ σας παρακαλώ να προσέξετε, διότι αυτό είναι το σημείο που παρεξηγεί η ανθρωπότητα. Και αν αυτό δεν εννοήσει δεν θα συνέλθει ποτέ. Θα συνεχίζονται οι πόλεμοι και η φρίκη.
Ο Χριστός έρχεται σαν αρχηγός της ειρήνης και ρωτά:
-Από πού ξεπέσατε; Ποια είναι η αιτία της καταστροφής σας; Η αμαρτία, αυτή είναι. Εναντίον της πρέπει να στρέψετε όλη την προσοχή σας. Πόλεμος κατά της αμαρτίας. Αυτή είναι η λύση του προβλήματος, η άγνωστη η ανεφάρμοστη για τους σοφούς του κόσμου, εφαρμόσιμη για τους μωρούς του κόσμου, τους πιστούς χριστιανούς.
Η αληθινή μάχη δεν είναι ποιος θα χύσει περισσότερο αίμα και ποιος θα εξουσιάσει μεγαλύτερο μέρος της γης, αλλά ποιος θα ελευθερώσει μεγαλύτερο μέρος της ψυχής του από την αμαρτία, ποιος θα Τον υποδεχθεί ως κυρίαρχο της ψυχής του με κλάδους στα χέρια: «Ωσαννά…ευλογημένος ο Ερχόμενος…». Ο πόλεμος αυτός σημαίνει ειρήνη στα πρόσωπα, ειρήνη στον κόσμο. Δεν ερημώνει τη γη, την κάνει παράδεισο. Δεν προξενεί δυστυχία, αλλά ευτυχία. Δεν νεκρώνει ψυχές, ανασταίνει και ζωοποιεί. Αυτός είναι επιθυμητός πόλεμος, πόλεμος δόξας.
Ο μεγάλος Μαχητής κατά του θανάτου είναι ο Χριστός. Χωρίς τον πόλεμο κατά του θανάτου της αμαρτίας δεν θα πάψουν τα αίματα να σχηματίζουν αυλάκια, δεν θα σταματήσει το μακελειό των αθώων παιδιών. Οι πολεμιστές Του είναι άοπλοι εξωτερικά. Τρέφονται και δυναμώνουν με τη δική Του τροφή: Το σώμα και το αίμα Του. «Αλήθεια σας λέω. Αν δεν φάτε τη σάρκα Μου και δεν πιείτε το αίμα Μου, δεν έχετε ζωή μέσα σας…».
Η Μεγάλη Εβδομάδα ήλθε. Ο πόλεμος έχει κηρυχθεί. Η μεγάλη μέρα έρχεται, η Ανάσταση γλυκοχαράζει! Ας ετοιμαστούμε για το μεγάλο τραπέζι της νίκης. Η τροφή είναι μία: Ο αμνός του Θεού, ο Άρτος της ζωής. Κι αν κανείς έλθει καθυστερημένος, ας μη διστάζει. Ας πλησιάσει ταπεινά, ο Οικοδεσπότης κανένα δεν διώχνει. Όλους τους δέχεται και την ύστατη στιγμή. Και ένα μόνο λεπτό φθάνει για να προσφέρει όσα δεν Του έδωσε μια ολόκληρη ζωή. Και ο τελευταίος προσερχόμενος θα λάβει τα ίδια ουράνια δώρα με τον πρώτο. Θα ζυγίσει ο τρόπος και όχι ο χρόνος.
Ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Μόνο αυτός που θα ομολογήσει με θάρρος τα σφάλματά του.
Έχουμε εμείς οι πνευματικοί τη βαριά πνευματική ευθύνη να σας οδηγήσουμε προς τον Χριστό. Ελάτε σε μας τους ευτελείς αδελφούς σας, ώστε να Τον υποδεχθούμε όλοι μαζί με τα βάγια στα χέρια. νικητές στην αναίμακτη μάχη κατά της αμαρτίας, τον Νικητή του θανάτου και Αρχηγό της Ειρήνης, τον Χριστό.
+π. Ε. Μπ.
