Καθώς μεγαλώνω, την αναζητώ όλο και περισσότερο. Καθώς μεγαλώνω την κατανοώ, τη θαυμάζω και την αναζητώ σε κάθε διαδρομή μου.
Την αναζητώ στους ανθρώπους και στις πράξεις τους, την αναζητώ στις συζητήσεις, στη μαγειρική, στη σκέψη, στην τέχνη, στη ζωή, στα συναισθήματα. Την αναζητώ και τη ζηλεύω όταν δεν μπορεί να πρωταγωνιστήσει στο μυαλό μου. Καθώς περπατώ στα δρομάκια του χωριού, όλο και όλο μια γειτονιά, κοιτάζω τις λιγοστές γιαγιάδες, τις αυλές τους, τα σπίτια, τους ανθρώπους και όλα μοιάζουν σαν ένα υπέροχο σκηνικό. Ένα σκηνικό χωρίς φτιασίδια, ένα σκηνικό αληθινό, ανθρώπινο, ειλικρινές, απλό. Ακόμα και οι γάτες που συναντώ έχουν μια διαφορετική «συμπεριφορά». Δεν είναι μαθημένες στα χάδια και στον κόσμο, δεν περπατούν νωχελικά, δε στέκονται ματαιόδοξα κάτω από τον ήλιο για να τις φωτογραφίσω. Τρέχουν ελεύθερες πίσω από τα χαλάσματα, ανεβαίνουν πάνω στα πετρόχτιστα πεζούλια, μπερδεύονται ανάμεσα στις ξυλόσκουπες και φωλιάζουν μέσα στα καφάσια…
Περπατώ και νιώθω ότι ο χρόνος έχει σταματήσει εδώ πέρα. Περπατώ και προσπαθώ να συλλέξω εικόνες από μια ζωή που κυλάει απλά, αργά και ανθρώπινα. Μέσα σε 10 λεπτά μπορείς να κάνεις το γύρο του χωριού και εγώ το έχω διανύσει ήδη επτά φορές. Και όπως περνάω από τα ίδια σημεία, κάθε γωνιά μου φαίνεται και διαφορετική, κάθε παραθύρι, κάθε πόρτα έχει και μια καινούρια πληροφορία να μου δώσει. Περνάω από τα ίδια δρομάκια και δεν χορταίνω να χαζεύω την ομορφιά του «τίποτα», την ευλογία του να έχεις να πεις ή να δείξεις τόσα πολλά χωρίς να χρειάζεται να κάνεις καθόλου «φασαρία».
Και γιατί άλλωστε;
Η «απλότητα» μοιάζει ως η πιο πολυσύνθετη πραγματικότητα για όσους έχουμε παγιδευτεί μέσα στην ταμπέλα του «σπουδαίου». Η απλότητα θέλει ψυχή για να ερμηνευτεί και εγώ προσπαθώ εδώ να βρω και να ερμηνεύσω τη δική μου. «Χαμένος» μέσα στην ομορφιά της «γειτονιάς», ετούτη η περίοδος, χαίρομαι που θα «ανθίσει» μέσα στην απλότητά της.
Οι «δαίμονες» που κουβαλώ διαλύονται όταν δεν υπάρχει «φλυαρία» και οι φόβοι μου μειώνονται όταν πετώ τα περιττά και δίνω λίγο χώρο στην ουσία…”
*Χρήστος Δασκαλάκης