[ Πρὸ συντριβῆς ἡγεῖται ὕβρις ] Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

Τὸ σημερινό σημείωμα στὴν ἐφημερίδα ΕΣΤΙΑ ἀφιερώνεται εἰς Μνήμην τῶν μαρτυρησάντων, πεσόντων καί κεκοιμημένων στὴν πολυφίλητο Πόλη, στὴν Ἀγιοτόκο Μικρά Ἀσία καὶ στὸν ἡρωϊκό Πόντο.

Ἀφιερώνεται στούς ἀνδρείους, πού, ἀκόμη καί τώρα, ἀγωνίζονται ὅπου καί ὅπως χρειάζεται, ὑπέρ τῆς πλήρους ἀποκαταστάσεως καὶ ἀνεξαρτησίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους.

Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

1η Νοεμβρίου 2022

Εἱκ.: “Χρόνου φείδου ”

Ἐφημερίδα ΕΣΤΙΑ ΑΡ.ΦΥΛ. 423962, σ.01-08, 1η Νοεμβρίου 2022

 

ΑΠΟΨΕΙΣ

[ Χρόνου φείδου ]

Τῆς Ἰωάννας Γ. Καραγκιούλογλου

Οἱ θεάσεις τῆς Ἱστορίας, τῆς Γεωγραφίας καὶ τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου ἀπό τὰ ἐπίσημα χείλη τῆς γείτονος εἶναι φαιδρὲς ἐξ ὑπαρχῆς. Καὶ ἐλέχθησαν οὐκ ὀλίγες. Δυστυχῶς, ὅμως, οἱ ἐξελίξεις, οἱ τρέχουσες ἐξελίξεις, εἶναι ἐκεῖνες ποὺ σημαδεύουν τὴν πολιτικὴ ζωὴ καὶ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος.

Σύσσωμος ὁ πολιτικὸς κόσμος εὔχεται καὶ ἐργάζεται γιὰ τὸν δυτικό προσανατολισμὸ τῆς Τουρκίας. Καὶ αὐτὸ, ὡς συνέπεια τῆς ἐνδοτικῆς στάσης τὴν ὁποία τηροῦν ὑπὸ τὴν μορφὴν χειρονομιῶν καλῆς θελήσεως πρὸς τὴν Ἄγκυρα οἱ ἑλλαδικές κυβερνήσεις. Δίχως οὐσιαστικὰ ἀνταλλάγματα. Ἐν τῇ παλάμῃ καὶ οὕτῳ βοήσωμεν. Καὶ ἡ Τουρκία δὲν χάνει χρόνο. Προχωρεῖ, διότι διαπιστώνει ἀδυναμία στὴν Ἑλληνικὴ πλευρά. Ἐκτιμᾷ ὅτι οἱ χειρονομίες αὐτές, ἀνεξαρτήτως ἂν ἔχουν ἢ ὄχι προέλθει ἀπὸ πιέσεις ἑταίρων, ἀποτελοῦν ἔνδειξη ἀδυναμίας καὶ προχωρεῖ στὸ ἑπόμενο βῆμα. Στὴν ἑπόμενη πρόκληση.

Ἕνα μεγάλο μέρος ἀπὸ τὰ λάθη τῆς λεγόμενης ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς, ὁποτεδήποτε καὶ ὀψέποτε αὐτὰ ἔγιναν, γίνονται εἴτε σκόπιμα, εἴτε ἀπὸ ἔλλειψη στοιχειώδους πολιτικῆς σκέψης καὶ ἱστορικῆς γνώσης. Καὶ μοιραία ὁδηγοῦν στὴν διαστρέβλωση τοῦ νοήματος τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς.

Πόσοι ἄραγε γνωρίζουν ὅτι τὸ λεγόμενο κράτος τῆς Δυτικῆς Θράκης τοῦ 1913, διότι εἶχαν φτιάξει κράτος τὸ 1913, κράτος μὲ εἰδικὴ σημαία καὶ κυβέρνηση, εἶναι δημιούργημα τῆς προγιαγιᾶς τῆς σημερινῆς ΜΙΤ, δηλαδή τῆς Teşkîlât-ı Mahsûsa; Εἶναι ἀκριβῶς τὸ τμῆμα ἐκεῖνο τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τοῦ Ἕνωση καὶ Πρόοδος ποὺ εἶχε ὡς στόχο τίς σφαγὲς τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἀρμενίων. Τὸ ἴδιο μοντέλο, ἐφαρμόστηκε στὴν Ἄγκυρα ἀπὸ τὸν Κεμάλ, διότι καὶ ὁ ἴδιος ἦταν μέλος τῆς Teşkîlât-ı Mahsûsa.

Ἀπὸ τὸ 1913 μὲ τὴν βίαιη καὶ συστηματική ἐκδίωξη τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν ἀπό τὶς πατρογονικές ἑστίες, ξεκίνησε ἕνα εἶδος οἰκολογικῆς καὶ πολιτιστικῆς καταστροφῆς. Καὶ, γιὰ πρώτη φορὰ, τὸ 1922-1924 διεκόπη ἡ πολιτιστικὴ συνέχεια χιλιετιῶν ὁλόκληρων. Διασπάσθηκε ἡ πολιτιστικὴ συνοχή τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Μέ τὸν κεμαλισμὸ δημιουργήθηκε μία ἔντεχνη ἐθνικὴ συνείδηση ἀπὸ πάνω πρός τα κάτω. Τὸ βασικὸ σχῆμα εἶναι ὅτι κράτος καὶ κοινωνία στὴν Τουρκία εἶναι διαφορετικὲς ὀντότητες. Τὸ κράτος ἐπικάθεται τῆς κοινωνίας, δὲν εἶναι προϊὸν τῆς κοινωνίας. Δηλαδὴ τὸ κράτος εἶναι ἡ στρατογραφειοκρατία ἡ ὁποία ἐπικάθεται τῆς κοινωνίας καὶ καθορίζει ἀκόμη καὶ τὴν οἰκονομία. Καθορίζει ὅλες τὶς λειτουργίες τῆς κοινωνίας. Καὶ σήμερα οἱ δομὲς αὐτὲς ἐκ τῶν πραγμάτων δέχονται σοβαρὰ πλήγματα, διότι ἡ συνέχιση αὐτοῦ τοῦ σχήματος κράτους καὶ κοινωνίας προϋποθέτει μία δικτατορία, προϋποθέτει ἕνα αὐταρχικό, δεσποτικὸ καθεστώς.

Ἡ σημερινὴ Τουρκία ἱδρύθηκε πάνω σὲ αὐτό τὸ πρότυπο, τὸ ὁποῖο χρησιμοποιήθηκε καὶ ἀπὸ τὸν Ντεκτάς, γιὰ νὰ δημιουργηθεῖ τὸ λεγόμενο κράτος Ντεκτὰς στὴν Κύπρο.

Αὐτὰ εἶναι τὰ ἱστορικὰ γεγονότα.

100 χρόνια μετά, ζοῦμε μία ἀναπόδηση τῆς Ἱστορίας. Βρισκόμαστε ξανά στὰ πρόθυρα τοῦ 1922. Βρισκόμαστε στὰ πρόθυρα μιᾶς καταστροφῆς, ἡ ὁποία αὐτὴ τὴ φορὰ ἔρχεται δίχως πόλεμο.

Τὸ τί ἔχει ὑποστεῖ καὶ τὸ τί ὑφίσταται ὁ Ἑλληνικός ἐναέριος χῶρος μας εἶναι γνωστό. Σειρὰ ἔχουν τὰ θαλάσσια σύνορά μας. Κρούεται ἔρμος ὁ κώδων τοῦ κινδύνου. Διακυβεύονται μείζονα ἐθνικὰ συμφέροντα. Ἀπεμπολοῦνται δίκαια. Βοᾷ ἡ Οἰκουμένη.

Κάποιοι νομίζουν ὅτι μὲ τὴν στάση τους θὰ κοιμήσουν τὸ θηρίο. Μὰ τὸ θηρίο ἔχει ἄλλα, μεγαλεπίβολα σχέδια. Ὁ τουρκικὸς ἐθνικισμός, εἶναι πολὺ πιὸ ἐπιθετικὸς καὶ πολὺ πιὸ ἔντονος ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον ἐθνικισμό. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Τουρκία εἶναι μία χώρα – πιλότος τόσο γιὰ τὴν ΕΕ ὅσο καὶ γιὰ τίς ΗΠΑ.

Ἐὰν θέλουμε νὰ θεωρήσουμε τὶς ἐξελίξεις καὶ ἀπὸ μίαν ὑψηλότερη σκοπιά, θὰ πρέπει κατανοήσουμε την ὀπτική τῆς γείτονος.

Ἡ ἐπανασύσταση τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας θεωρεῖται καθῆκον, μέ τὴν πεποίθηση μάλιστα ὅτι ἐπιτελεῖται ἔργο ἐκπολιτιστικό, μέ τὴν δημιουργία ἑνὸς παραδείσου διαβίωσης καὶ συμβίωσης τῶν διαφόρων ἐθνοτήτων. Ἡ ὅλη ἀσκούμενη πολιτικὴ καὶ θέαση τοῦ κόσμου βασίζεται στὴν Ἰσλαμικὴ ὀπτική, στὸν κόσμο τοῦ πολέμου καὶ στὴν λογικὴ τῆς ἐπιβολῆς τῆς μειοψηφίας ἐπὶ τῆς πλειοψηφίας ἐν παντὶ τρόπῳ. Οἱ ἐπιβουλὲς στὴν Κύπρο, στὴν Θράκη καὶ στὸ Αἰγαῖο, ἐδράζουν στὴν λογικὴ τοῦ κατακτητὴ, ὁ ὁποῖος ἄγεται καὶ φέρεται προκλητικὰ, ὑπηρετῶντας διαχρονικὰ μία καὶ μόνη πολιτική. Ἐκείνη τοῦ Δεσποτισμοῦ. Κάπως ἔτσι ἀναμοχλεύεται το ὀθωμανικὸ παρελθὸν ὅλης τῆς περιοχῆς.

Μαζὶ μὲ τὸ θέμα τῆς μειονότητας τῆς Θράκης, ἀνασύρεται καὶ τὸ ὀθωμανικὸ παρελθὸν τῶν βαλκανικῶν λαῶν. Διότι ἔτσι μόνον θὰ μπορέσει ἡ Τουρκία νὰ κινητοποιήσει τίς μουσουλμανικὲς νησῖδες στοὺς πληθυσμοὺς τοὺς βαλκάνιους καὶ μέσῳ αὐτῶν νὰ ἐπαναφέρει τὴν δική της ἐξουσία στὴν Χερσόνησο τοῦ Αἴνου.

Καὶ, γιὰ νὰ κατανοήσουμε ἀκόμη καλύτερα τὴν ὀπτική τῆς γείτονος γιὰ τὴν Ἑλλάδα, κατά τὸν τρόπο πού διαχρονικά θεωρεῖ τὸν Κόσμο, ὅτι δηλαδή ὑπάρχει ἡ «μεγάλη» Τουρκία καὶ ἡ «μικρούτσικη» Ἑλλάδα.

  1. Λίγο πρὶν πεθάνει ὁ Κεμὰλ Ἀτατούρκ, ὁ Ἀλέξανδρος Παπάγος, ἀρχηγὸς τότε τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Στρατοῦ τῆς Ἑλλάδος, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ, στὸ πλαίσιο ἐπίσκεψης τῆς Ἑλληνικῆς ἀποστολῆς στὴν Τουρκία, συναντοῦν τὸν τούρκο πρόεδρο στὴν Ἄγκυρα.

Λέει λοιπὸν ὁ Κεμὰλ στὸν Στρατάρχη Παπάγο:

“Τουρκία καὶ Ἑλλὰς εἶναι ἕνα παντρεμένο ζευγάρι. ”

Ὅπου, μὲ βάση τὴν τουρκικὴ κοσμοθεωρία, τὸν ρόλο τῆς γυναικὸς ὑποδύεται ἡ Ἑλλάδα.

Ἔρχονται σήμερα καὶ τὰ ὄνειρα τοῦ τούρκου γιὰ τὸ Ἑλληνικό Ἀρχιπέλαγος καὶ ἐγείρουν ἕνα πολὺ συγκεκριμένο ἐρώτημα. Διαθέτουμε Ἦθος Ἑλληνικό ἢ ὄχι; Καὶ ἂν διαθέτουμε, ποιὸ εἶναι τὸ Ἦθος ποὺ ὑπαγορεύει ἡ Ἐθνικὴ μας Συνείδηση; Τὸ Ἦθος τοῦ Θουκυδίδη ἢ τοῦ Ἀμπντούλ Χαμίτ; Ἐπιλέγουμε τὸν Τρόπο τοῦ Καποδίστρια ἢ τοῦ Μέττερνιχ;

Φίλτατε Ἀναγνώστη.

Τὸ ὄνομά μας ταυτίζεται μὲ τὴν Ἐλευθερία καὶ τὴν Δημοκρατία. Καὶ συνεχίζουμε νὰ διαπραγματευόμεθα μὲ τὴν αὐθαιρεσία καὶ τὸ ἔγκλημα;

Τὰ συντελούμενα δὲν ἀτιμάζουν μονάχα ἐκείνους πού τὰ παρασκεύασαν, ἀλλὰ ντροπιάζουν κάθε τὶ πού λέγεται Ἑλλάδα.

Μὲ ἀναίδεια ἐγκληματικὴ, περιορίζεται ἡ Ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων. Περιορίζονται ἡ Ἐθνική Κυριαρχία καὶ Ἀνεξαρτησία. Στὴν προκλητικὴ αὐτὴν ἀναίδεια οἱ Ἕλληνες ἀρνοῦνται νὰ ὑποκύψουν.

Αὐτὴ τὴν φορὰ δὲν ἔχουμε οὔτε τὴν πολυτέλεια οὔτε καὶ τὴν ἀφέλεια νὰ ἐπιτρέψουμε στὸ αἴσθημα τῆς αὐτοσυντήρησής μας καπέλωμα ἀπὸ φατρίες καὶ μπαξίσια. Ἡ πολιτικὴ ὡς συμβιβασμός, ὡς ἀγελαῖα ἐκδήλωση δὲν συνάδει μὲ τὸ πολιτικὸ καὶ κοινωνικὸ Ἦθος ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ καιροί. Ὁ συμβιβασμὸς εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς Ἁλώσεως καὶ ὡς συμβιβασμός, τὸ πνεῦμα τῆς Ἁλώσεως, ἐμφανίζεται ὡς ρυθμιστικὴ προσέγγιση, ὑποχωρητικότητα καὶ ἐν τέλει ὑποτέλεια.

Ἡ Ἐθνική Ἄμυνα δὲν εἶναι ἕνα τυφλό, πρωτόγονο ἔνστικτο. Εἶναι ὁ καρπὸς τῆς ἀρχέγονης καλλιέργειάς μας. Εἶναι ἀποτέλεσμα συνειδητῆς ἐπιλογῆς, ἀποδεδειγμένα ἀσύμβατη μὲ ὑπολογισμοὺς καὶ συμφέροντα.

Ἡ Ἐλευθερία εἶναι ἡ ἀδιαπραγμάτευτη Ἑλληνικὴ Ἀλήθεια. Τὸ Αἰγαῖο Ἀρχιπέλαγος παραμένει ὁ βωμὸς καὶ ἡ ἔπαλξη τῆς Ἐθνικῆς μας Κυριαρχίας καὶ Ἀνεξαρτησίας.

[Δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα ΕΣΤΙΑ , ΑΡ.ΦΥΛ. 42396

Ἀπόψεις, 1η Νοεμβρίου 2022, σ.1-8]

 

https://www.facebook.com/570304444/posts/pfbid033Y35e7VjL66ByrdhD4fkCawH3rjHJxSqBdp8BTmkHzGoxvBoJPoVGAD9zSSyYnTNl/

 

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου