Συνεχές σφυροκόπημα υφίσταται η Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια, που εκτοξεύεται από τον εσμό των δημοσιευμάτων, του πλήθους των περιοδικών εντύπων καθώς και από τον τύπο και την τηλεόραση, που αποσκοπούν στην αλλοίωση, υποτίμηση και καταστροφή όλων των γνωρισμάτων της Ελληνικότητας, ώστε να πάψουν να αποτελούν ειδοποιά χαρακτηριστικά της τα οποία υπενθυμίζουν διαχρονικά ότι διακρίνεται ο Ελληνισμός από όλα τα Έθνη της γης και ότι είναι ανάδελφος.
Είναι γεγονός ότι ποτέ δεν έμεινε αλώβητος στη διαχρονική του ιστορία ο Ελληνισμός, αντίθετα, τροφοδοτούσε, άθελά του, πάντοτε, την αδηφάγο πολεμική όλων αυτών, που εκσφενδόνιζαν καταιγισμό επικρίσεων και λοιδοριών και έφθαναν μέχρι της ισοπέδωσης όλων των Ελληνορθόδοξων χαρακτηριστικών. Ένα συνονθύλευμα αποτελούμενο από χαλκευμένα ανόμοια πράγματα, πηγές και θεωρίες, ήταν πάντοτε το οπλοστάσιο των λογοκόπων επικριτών παντός ελληνικού από πρόσωπα μέχρι ιστορικά γεγονότα και αξίες πολιτιστικές και θρησκευτικές. Η βαθμιαία συσσώρευση των έργων αυτών των νοσηρών σοφιστών, που επί χρόνια επιχειρούν να κατεδαφίσουν ο,τι Ελληνικό και Ορθόδοξο, εκτοξεύοντας τα δηλητηριώδη βέλη τους, μας προκαλούν να αναζητήσουμε την ταυτότητά τους, ώστε να αποκρυπτογραφήσουμε τα κίνητρα και τα βαθύτερα αίτια αυτής της δολερής και ασύστολης συμπεριφοράς.
Αναζητώντας λοιπόν πρώτα τα αίτια αυτής της συνεχούς πολεμικής κατά της Ελλάδας εντοπίσαμε και τους παράγοντες που προκαλούν αυτές τις συμπεριφορές. Οι κυριότεροι παράγοντες αυτού του λυσσαλέου μένους, που κωδικοποιούνται σε άρνηση η εκμηδένιση της ελληνικότητας, της ταυτότητας, της καταγωγής, και της Ορθοδοξίας, είναι η ακατάβλητη αντοχή του Ελληνισμού και η δύναμή του να μεταρσιώνεται πάνω απ αὐτὸ τον κόσμο, όπως του έμαθαν οι νηπτικοί Πατέρες της νοεράς προσευχής. Σ αὐτὴ την εξύψωση δεν μπορούν να τον παρακολουθήσουν οι πανούργοι επικριτές του. Αυτοί είναι «διαφωτιστές» δεν είναι φωτισμένοι, είναι εμετικοί εγκωμιαστές και ανιαρά φερέφωνα της λεγόμενης «Γαλλικής Επανάστασης», δηλαδή του γαλλικού εμφύλιου των απειράριθμων σφαγών και εγκλημάτων, με το επινοημένο και ουδέποτε εφαρμοσμένο θεωρητικό τους τρίπτυχο της ελευθερίας, ισότητας, αδελφότητας. Ενοχλεί τους δόλιους «νεωτεριστές» και «προοδευτικούς», όπως αυτοπροσδιορίζονται και αυτοανακηρύσσονται σε «πνευματικούς ηγέτες», που περιφρονούν κατάφωρα τούς «οπισθοδρομικούς», «παραδοσιακούς», «συντηρητικούς» Έλληνες, που δεν προσαρμόζονται στις ιδεοληψίες τους. Γιατί για ιδεοληπτικούς πρόκειται. Αυτοί είναι οι σκοταδιστές του «διαφωτισμού», που φυσικά δεν έχουν ούτε υποψία τι σημαίνει να είσαι κληρονόμος της Φιλοκαλίας, του Ευεργετινού, του ησυχασμού, των Νεομαρτύρων και των Εθνομαρτύρων ηρώων της Παλιγγενεσίας. Το σινάφι αυτών που καταφέρονται κατά του Ελληνικού Έθνους είναι ένας ανευλαβής χορός, μία συντεχνία, που τα γεμάτα ιδεολογήματα συγγράμματά τους προκαλούν απέχθεια και αποστροφή πρώτα στους φοιτητές και ακολούθως στους αναγνώστες και ερευνητές, που δεν τους έχει κατακυριεύσει ο πνευματικός ζόφος, όπως συμβαίνει με τα έργα αυτών των σκοταδιστών, αφού το μόνο μέλημά τους είναι να αποκρύπτουν την ιστορική αλήθεια, όταν δεν εξυπηρετή τα καταχθόνια σχέδια τα δικά τους και των χορηγών εντολέων τους, γιατί οι περισσότεροι απ αὐτοὺς είναι δυστυχείς εντολοδόχοι.
Ας αναζητήσουμε τώρα την προέλευση και τις πράξεις των κατ ἐξακολούθηση δολοπλόκων που ροκανίζουν τον Ελληνισμό. Είναι ελάχιστοι και αυτοαποκαλούνται πανεπιστημιακοί και πνευματική ηγεσία και επίσης λίγοι, αλλά καταστροφικοί εξίσου της λεγόμενης πολιτικής ηγεσίας και από τους τελευταίους κυρίως οι του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού και Εξωτερικών. Όλοι αυτοί συμπεριφέρονται, προκειμένου να αποκρύψουν τα σχέδιά τους, όπως ο Ασσύριος στρατηγός της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ραψάκης που δεν μιλούσε στη γλώσσα του, τα ασσυριακά, κατά την εισβολή του στην Ιουδαία, στους πολιορκημένους Ιεροσολυμίτες, αλλά χρησιμοποιούσε την Ιουδαϊκή γλώσσα, για να τους παρασύρη εύκολα στα σχέδιά του και να τους υποδουλώση. Έτσι και οι λίγοι εντολοδόχοι ιστορικοί, οι πολιτικοί επιστήμονες, οι φιλόσοφοι σε αγαστή συνεργασία με όμοιούς τους πολιτικούς, αποτελούν τούς Νέους Ραψάκηδες, γιατί παριστάνουν τους ομόγλωσσους, ως δήθεν αδελφοί ζηλωτές και έμπειροι της Ιστορίας και ωστόσο είναι εχθροί του γένους των Ελλήνων και της Θρησκείας τους.
Καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι Έλληνες, αλλά θνητόψυχοι, φθορείς και συκοφάντες του Ελληνικού Έθνους, της ιστορίας του και των παραδόσεών του, και φανερά ψεύδονται και εξαπατούν ως ασεβείς και άθεοι και γράφουν και λαλούν ελληνιστί, ως Έλληνες Ορθόδοξοι, οι φρενόπληκτοι, μισάδελφοι και οι επιθετικές επιχειρήσεις τους έχουν ως στόχους τα οχυρά που συνθέτουν ως συστατικά στοιχεία τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία: Ιστορία, Ιδεολογία, Γλώσσα, Πίστη, Πατριωτισμό, Εθνική συνείδηση, Εθνική ταυτότητα, Γεωγραφικό χώρο, Παραδόσεις, συμπεριφορές, ιστορικές μνήμες, ήθος, πάνθεο ηρώων, ψυχικά χαρακτηριστικά. Η επιδιωκόμενη άλωση από τους νέους Ραψάκηδες πρέπει να συμπεριλάβη όλα τα κάστρα των πολιορκούμενων. Σήμερα αποσκοπούν και στην εξ εφόδου άλωση η στον εξαναγκασμό σε παράδοση και την αποστέρηση των μέσων εφοδιασμού. Προδίδουν αυτοί που τους πιστεύαμε για φύλακες και αυτοί αντί για φύλακες βεβήλωσαν το χώρο και τα Ιερά και τα Όσια και πολεμούν από μέσα. Είναι οι εσωτερικοί πολέμιοι. Όταν το 1979 υπογράφτηκε η συμφωνία ένταξής μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το Υπουργείο Παιδείας εόρτασε το γεγονός, ως έτος της Ελληνικής Παράδοσης!!
Αδιαφόρησε για την παρακαταθήκη: Ο θεμελιώδης ρυθμός ας στυλωθεί στο κέντρο της εθνικότητας και ας υψώνεται κάθετα.
Αλλά στα νομοθετικά διατάγματα και στα εκπαιδευτικά προγράμματα μιλούν σαν ξένοι «φιλέλληνες», όπως εύστοχα παρατήρησε ο καθηγητής Θεόδωρος Παπακωνσταντίνου.
Η πνευματική ηγεσία δίνει, ως πρότυπα στους εκπαιδευόμενους όλων των βαθμίδων, τους άθεους δολοφόνους του Γαλλικού Εμφύλιου, όχι τους αγωνιστές του 21, και η πολιτική ηγεσία το 2000 αλλοιώνει την Εθνική ταυτότητα στο κυριότερο συστατικό της, την Ορθοδοξία και επιβάλλει την «πολυπολιτισμικότητα» καταργώντας με Υπουργική εγκύκλιο την αναγραφή του Θρησκεύματος (και της υποκοότητας) στις ταυτότητες. Οι «εκσυγχρονιστές» πολιτικοί το έπραξαν, αλλά όχι χωρίς αντιδράσεις από άλλους σώφρονες πολιτικούς, που υπογράμμισαν ότι «ενισχύονται οι υποψίες για ύ π ο π τ ε ς ε ξ α ρ τ ή σ ε ι ς» και ότι «αφήνουν τούς μασσόνους να υπογράφουν ελεύθερα με τα διακριτικά τους».
Ο πρώην Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου σε δημόσια ομιλία του, ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, είχε πει ότι πρέπει να επινοήσουμε ένα «νέο πατριωτισμό» και οι πανεπιστημιακοί συνεργάτες των πολιτικών και απ αὐτοὺς επιχορηγούμενοι –και όχι μόνο απ αὐτοὺς– στο Πανεπιστήμιο Αθηνών καλούν έναν Βρεττανό του διαβόητου (για τους Έλληνες αποφοίτους του και τα απίστευτα ανθελληνικά ιδεολογήματά τους) London School of Economics, για να μας διδάξη, ουσιαστικά να επιχειρήση να σβήση τις εθνικές ταυτότητες από την εκπαιδευτική πρακτική, κάνοντας λόγο για άχρηστες αναδρομικές ταυτότητες, που είναι όπως τις προσδιόρισε: εθνικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές με μεγαλοπρεπείς αφηγήσεις του παρελθόντος. Και επειδή αυτές, κατά τη θεωρία του, σταθεροποιούν το παρελθόν μέσα στο μέλλον υπάρχει μία παθολογία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σήμερα, γράφει, ότι ο παιδαγωγικός λόγος καθοδηγείται από την αγορά. Την απόδοση στα Ελληνικά έκανε ο Ιωσήφ Σ ο λ ο μ ώ ν. (Επίσημοι λόγοι, τ. 31, μέρος Γ , Αθήνα 2002, σ.σ. 2143-2195). Οι κυρίες του τμήματος Νηπιαγωγών που κάλεσαν τον Βρεττανό και τον εγκωμίασαν είναι οι ίδιες που αναρωτιούνται «Τι είναι η πατρίδα μας» και είναι αυτές που καυτηριάζουν τον «εθνοκεντρισμό», κ.λ.π.
Από τους ισχυρούς πολέμιους του Ελληνισμού είναι οι επιδιδόμενοι σε ανίερες συγκρίσεις μεταξύ Γαλλικής και Ελληνικής Επανάστασης. Αυτοί θέλουν να αγνοούν ότι τα Γαλλικά ιστορικά φαινόμενα που αναφέρουν δεν έχουν καμμία σχέση με την ιστορία της Ελληνικής παράδοσης και μάλιστα της Ι ε ρ ή ς Π α ρ ά δ ο σ η ς. Καταβάλλεται εδώ και χρόνια επίμονη προσπάθεια με σωρεία συγγραμμάτων, από τους δικολάβους της Γαλλικής Επανάστασης, για να μας πείσουν ότι το θαύμα που λέγεται 21 και έχει παγκόσμιες διαστάσεις είναι ένα ασήμαντο συμφεροντολογικό γεγονός ανθρώπων που αντιγράφανε την «μεγαλειώδη» Επανάσταση των Γάλλων. Όλα αυτά βέβαια ατεκμηρίωτα με φετφάδες που εκδίδουν οι ίδιοι οι συγγραφείς αυθαίρετα και ανεξέλεγκτα. Ωστόσο υπάρχουν απαντήσεις τις οποίες επιμελώς αποκρύπτουν επί χρόνια και προέρχονται όχι από Έλληνες, αλλά από ομόφρονες και ομογάλακτους. Παράδειγμα ακόμη και ο γνωστός από πολλές «ευεργεσίες» του για τον Ελληνισμό, ο πολύς Χένρυ Κίσσιγκερ τους διαψεύδει, γράφοντας για την Ελληνική Επανάσταση ότι:
«Η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν Επανάσταση της μεσαίας τάξης με σκοπό την απόκτηση πολιτικής ελευθερίας, αλλά κίνημα εθνικό σε βάση θρησκευτική ενάντια σε δύναμη με την οποία ο τότε πρέσβης της Ρωσσίας στην Κωνσταντινούπολη είχε συζητήσεις και διαπραγματεύσεις για συνεχείς κυνικές παραβιάσεις των Οθωμανών σε βάρος των Ελλήνων», ενώ στη συνέχεια παρέχει μία αποκαλυπτική αξιολόγηση της Ελληνικής Επανάστασης γράφοντας ότι: «Η νίκη των Ελλήνων στο Μοριά έκανε το Ανατολικό Ζήτημα κεντρικό της Ευρωπαϊκής διπλωματίας, δηλαδή έδωσε όπως και ήταν την παγκόσμια σημασία του 1821» (Βλ. Χ. Κίσσιγκερ, Ένας αποκατεστημένος κόσμος, ο Μεττερνιχ, ο Κάσλρη και τα προβλήματα της Ειρήνης, 1812-1822, Πρόλογος – μετάφραση – σχόλια – επιμέλεια Δημήτρης Μιχαλόπουλος, εκδ. Παπαζήσης, Αθήνα 2003, σελ. 504 & 507-508.
Και ο ίδιος για τη Γαλλική Επανάσταση γράφει το πραγματικό γεγονός, ότι αυτή είχε ξεπεραστεί [πολύ σύντομα] από την Αυτοκρατορία του Ναπολέοντα με τον οποίο, άλλωστε, είχε ταυτιστεί (441). Ακόμη δίνει και δείγματα «ηθικής» και «ακλόνητης ιδεολογίας!» των ανθρώπων της Γαλλικής Επανάστασης: π.χ. ο Ταλλεϋράνδος πρώτα έγινε επίσκοπος μόνο και μόνο για να απαρνηθή την Εκκλησία κατά την Επανάσταση, μετά έγινε Υπουργός Εξωτερικών του Ναπολέοντα και μετά έστηνε συνωμοσία για την παλινόρθωση των Βουρβώνων (250, 253, 254). Για τον Μέττερνιχ: Αυτό που λέγεται «βρεττανική σχολή» στάθηκε η αιτία της Γαλλικής Επανάστασης (362).
Άλλοι, διαπρεπείς ιστορικοί, επίσης ομογάλακτοι και ομόδοξοι του δόλιου συγκροτήματος των Ελλήνων πλαστογράφων του 21, αντιθέτως όμως προς αυτούς, τονίζουν καθαρά ποιός ήταν ο χαρακτήρας της Γαλλικής Επανάστασης και δίνουν έτσι και σε μας τα αδιάσειστα τεκμήρια να τους αποδείξουμε χαλκευτές της αλήθειας, αφού ούτε αυτούς υπολογίζουν η τους αναφέρουν απαξιωτικά ως «συντηρητικούς». Ωστόσο αυτοί οι «συντηρητικοί» αποκαλύπτουν στα ίδια χρόνια που συντελείται η Γαλλική Επανάσταση όσα απέκρυπταν οι λεγόμενοι «επαναστάτες» και όσα απέκρυπταν από τότε όλοι οι ιστορικοί της Ευρώπης και κυρίως οι εθελόδουλοι Έλληνες, προσπαθώντας να υποτιμήσουν η και να γελοιοποιήσουν το 21. Ας πάρουμε μία γεύση απ ὅσα καταγγέλλει ο Ζοζέφ ντε Μέστρ, («Κατά της Γαλλικής Επαναστάσεως», μετφρ. Τ. Αθανασόπουλος, εκδ. Καστανιώτης, Αθ. 1999).
«Η ελευθερία και η ισότητα σας παρουσιάστηκαν μεταμφιεσμένες σε θεές, αλλά, πολύ σύντομα, πετώντας τα πλανερά τους ρούχα και ξεδιπλώνοντας τα πένθιμα φτερά τους, πέταξαν πάνω από τη δόλια γη μας, δείχνοντας τα ματωμένα κουρέλια και τα φίδια των μαινάδων» (σελ. 11).
«Ένα πλήθος σκοτεινών ανθρώπων που μόνο η οικογένεια τους ήξερε πως τους λένε. Καθάρματα πρώτης τάξεως βαθιά ανήθικοι και μεγαλόσχημοι προδότες. Ιδού οι εκπρόσωποι, οι νομοθέτες, αναγεννητές της Γαλλίας. Ο λαός ξεγελάστηκε πλήρως» (σ. 139).
«Είδαμε τη Γαλλία να ατιμάζεται από χιλιάδες εγκλήματα, ολόκληρο το έδαφος αυτού του όμορφου βασιλείου γεμάτο ικριώματα και αυτή τη δυστυχισμένη γη ποτισμένη από το αίμα των παιδιών τους που σφάχτηκαν με τον νόμο. Ποτέ ακόμα και ο πιο αιμοσταγής τύραννος, δεν έπαιξε με τόση θρασύτητα, με ζωές ανθρώπων και ποτέ κάποιος παθητικός λαός δεν οδηγήθηκε στο σφαγείο τόσο αδιαμαρτύρητα» (σ. 180).
«Δεν υπάρχει πουθενά η θεϊκή σφραγίδα στο Γαλλικό Σύνταγμα» (σ. 270).
«Αυτός που κερδίζει τις μάχες είναι πάντα ο Ροβεσπιέρος και ο σιδερένιος δεσποτισμός του, που οδηγεί τους Γάλλους στη σφαγή και τη νίκη σκορπώντας χρυσάφι και αίμα» (σ. 285).
«Όλες οι φατρίες της Γαλλικής Επανάστασης θέλησαν τον εξευτελισμό και την καταστροφή μάλιστα του οικουμενικού Χριστιανισμού […] εξ ου και έπεται ότι όλες οι προσπάθειές τους θα καταλήξουν μόνο στην εξύψωση του Χριστιανισμού» (σ. 336).
«Διαχώρισαν τους Γάλλους από το Θεό, την αστήρευτη πηγή κάθε ύπαρξης» (σ. 347).
«Ατίμασαν τον αιώνα μας και κατέστρεψαν τη Γαλλία (σ. 346). Για να πραγματοποιηθεί η Γαλλική Επανάσταση, χρειάστηκε να ανατραπεί η θρησκεία, να προσβληθεί η ηθική, να διαπραχθούν όλα τα εγκλήματα. Γι αὐτὸ το σατανικό έργο χρειάστηκε να χρησιμοποιηθούν τόσοι διεφθαρμένοι, όσοι ποτέ πριν» (σ. 343).
«Ο γάμος είναι πια νόμιμη εκπόρνευση» (σ. 349).
Και μία σημαντικότατη παρατήρηση για τις αιρέσεις από τον ίδιο. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα σήμερα πρωταγωνιστούν αιρέσεις και Στοές με σκοπό να την καταπνίξουν. Ας σημειώσω εδώ ότι δεν είναι οι Εβραίοι γενικά, όπως υπάρχει κοινή αντίληψη, αυτοί που μας πολεμούν, γιατί, οι απόψεις που παρέθεσα από Εβραίους προέρχονται. Θα πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα σε Εβραίους, κυρίως Έλληνες και Σιωνιστές. Υπάρχει τεράστια διαφορά, όπως έχουν αποκαλύψει επίσης Εβραίοι διακεκριμένοι παγκοσμίως επιστήμονες, όπως ο φιλόσοφος Ροζέ Γκαροντί, ο οποίος είπε ότι: «Ο σιωνισμός είναι ειδωλολατρία» (Βήμα, 24.11.1996) και ο Ακαδημαϊκός της Οργανικής Χημείας Ισραήλ Σαχάκ (Εβραϊκή Ιστορία, Εβραϊκή θρησκεία, β. εκδ., «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθ. 2009) για τον οποίο έγραψαν ομόφυλοί του ότι είναι ο τελευταίος των μεγάλων προφητών, και ο οποίος αναφέρεται με παρρησία σε όρο που χρησιμοποίησε από τους πρώτους, το «Ιουδαιο-ναζισμός» και καταγγέλλει τις βιαιότητες του σιωνισμού και του Ταλμουδικού εβραϊκού σωβινισμού, όπου μας αποκαλύπτει ότι και η Κύπρος περιλαμβανόταν στους χάρτες της «εβραϊκής πολιτείας» από τον καιρό του Ιωσήφ Νάζη (σ. 160). Προσθέτει επίσης την τυραννία που ασκούσαν οι ραβίνοι ενάντια στους άλλους εβραίους (σ. 162) και την πιο αδιάντροπη εκμετάλλευση των φτωχών Εβραίων από τους πλούσιους Εβραίους, που είχαν συμμαχήσει με τους ραβίνους (σ. 171).
Για να επανέλθω, λοιπόν, μετά απ αὐτὴ την αναγκαία, κατά τη γνώμη μου, παρένθεση, έγραψε ο Ζοζέφ ντε Μεστρ για τις αιρέσεις:
«Όταν μία αίρεση θέλει να εισδύσει σε μία χώρα, δεν σταματά ταπεινά στα σύνορα και δεν ρωτάει από εκεί αν θέλουν να τη δεχθούν. Γλιστρά σιωπηλά σα φίδι, σπέρνει τα δόγματά της στη σκια κρυφά και αίφνης ανασηκώνεται απότομα» (σ. 449).
Έκανα εκτενή αναφορά στη Γαλλική Επανάσταση για να δείξω πόσο ασύστολοι πλαστογράφοι είναι αυτοί που συσσωρεύουν συστηματικά τα προπαγανδιστικά βιβλία τους, για να τη συγκρίνουν με την ανεπανάληπτη Ελληνική που το όνομα του Χριστού και της Πίστης ήταν, ακόμη και πριν από την εθνική Ελευθερία, ως αίτημα αρχηγών και λαού. Στερούνται ντροπής οι συγκρίνοντες την Ελληνική Επανάσταση με τη Γαλλική Ανταρσία των Ιακωβίνων και των Μασσόνων ιλλουμινάτων. Άλλωστε ο λόγος που δολοφόνησαν τον πραγματικό Έλληνα Καποδίστρια είναι και η πολεμική εναντίον τους σε τελευταία εγκύκλιό του.
Πότε ασύστολοι κόλακες της Γαλλικής ανταρσίας οι Έλληνες Επαναστάτες καρατόμησαν χιλιάδες «εχθρούς του λαού!!;». Πότε, ανθέλληνες φιλόσοφοι και πολιτικοί επιστήμονες, οι Έλληνες επαναστάτες καρατόμησαν συντρόφους τους, όπως ο Δαντών για απόκλιση προς τα δεξιά; Πότε έγιναν οι Αρχιστράτηγοι του Αγώνα «μεγάλοι ιερείς» προσωπικής θρησκείας, όπως ο Ροβεσπιέρος; Υπάρχει στους Έλληνες αμφισβήτηση εθνικής συνείδησης και ανυπαρξία πατρίδας; Γι αὐτὸ μας βομβαρδίζετε συνεχώς με τα ύποπτα και δόλια «διεθνή σας Συνέδρια» εδώ και αλλού (όπως στην Ακαδημία Επιστημών του Βερολίνου, που η γράφουσα μετείχε) για τη «Διασπορά», προσπαθώντας να καρφώσετε στην ψυχή των Ελλήνων ότι οι Έλληνες ήταν πάντα σε διασπορά και ότι, όπως οι Εβραίοι, δεν είχαν ποτέ Πατρίδα!! Οι Έλληνες ζούσαν πάντα στην πατρίδα τους κάτω από οποιαδήποτε κατοχή και ο πατριωτισμός των Ελλήνων είναι παροιμιώδης. Οι Έλληνες, δεν είναι «πολίτες του κόσμου», όπως θέλετε να τους καταντήσετε με τα σχέδιά σας για την Παγκόσμια Νέα Τάξη. Με τις δήθεν ιστορικές σας προσεγγίσεις, αφελληνίζεται τον Ελληνισμό χλευάζοντες διαρκώς την Ελληνικότητά του. Γιατί δεν καταπιάνεστε με άλλες εθνικές ταυτότητες, όπως της Εβραϊκότητας, Γαλλότητας κ.α.; Γιατί τέτοια αποκλειστικότητα για την «πλαστή» όπως ισχυρίζεστε Ελληνική ταυτότητα; Εσείς ποιά ταυτότητα έχετε, νέοι Ραψάκηδες;
Δεν θέλετε να ακούσετε ούτε τον διαπρεπή Βρεττανό πολιτικό φιλόσοφο Έντμουντ Μπερκ (Στοχασμοί για την επανάσταση στη Γαλλία ο μτφρ. Χ. Γρηγορίου, εκδ. Σαββάλας 2010) που κάνει λόγο για ψεύτικα φώτα, για προδοσία ηγετών, σκοτεινές φιλύποπτες αρχές και υπογραμμίζει τις διαφορές της Γαλλίας, που «ατίμασε την αρετή της» σε ένα συνδυασμό δόλιων και άπιστων ανθρώπων της εξουσίας, με τα άλλα έθνη γράφοντας: όλοι οι άλλοι λαοί έχουν θεμελιώσει την πολιτική ελευθερία στα πιο άκαμπτα ήθη, και σε ένα σύστημα περισσότερο αυστηρής και ανδροπρεπούς ηθικής (σελ. 79).
Σταματώ εδώ για να υπογραμμίσω ότι, όταν οι φύλακες προδίδουν, όταν οι ποιμένες γίνονται λύκοι, απ’ ὅπου και αν προέρχονται και υπονομεύουν την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων, πρέπει να αντιμετωπίζωνται ως λύκοι από το ποίμνιο του Χριστού, ώστε, παραφράζοντας τον Καποδίστρια, «να κυματίζει πάλι επί των τειχών της Ελλάδος η σημαία του Σταυρού».
*Αν. Καθ. Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών