Η απόδοση σε κάθε πολίτη ενός “Προσωπικού Αριθμού”, ενός μοναδικού ψηφιακού αναγνωριστικού, παρουσιάζεται ως τεχνοκρατική λύση για τη βελτίωση των κρατικών υπηρεσιών και την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας.
Ωστόσο, η βαθύτερη διερεύνηση αυτού του φαινομένου αποκαλύπτει μια σειρά από σοβαρές αντιφάσεις σε σχέση με την έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της αυτονομίας.
Ο προσωπικός αριθμός *δεν είναι μια απλή διευκόλυνση*: είναι ένα εργαλείο με υπαρξιακές, ηθικές και πολιτικές προεκτάσεις.
*Πρώτον*, η αριθμοποίηση της ανθρώπινης ύπαρξης αντιστρατεύεται τη θεμελιώδη ιδέα ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ανεκτίμητος ως πρόσωπο. *Ο αριθμός αντικαθιστά* το όνομα, την ιστορία, την ταυτότητα, με ένα τεχνητό, αφηρημένο και απρόσωπο σχήμα. Η αντικατάσταση του προσώπου με αριθμό ενέχει μια μορφή απανθρωποποίησης.
*Ο πολίτης* μετατρέπεται σε “περίπτωση”, σε “καταχώρηση”, και παύει να είναι υποκείμενο σχέσεων. *Γίνεται αντικείμενο διαχείρισης*.
*Δεύτερον*, η δημιουργία μιας κεντρικής βάσης δεδομένων με αριθμοποιημένους πολίτες θέτει *σε κρίση* την έννοια της *ατομικής ελευθερίας.*
Ο Προσωπικός Αριθμός λειτουργεί ως σύνδεσμος ανάμεσα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του πολίτη:
- *Τραπεζικές συναλλαγές,*
- *Ιατρικά δεδομένα*,
- *Εργασιακή πορεία*,
- *Εκπαιδευτικό υπόβαθρο,*
- *Ψηφιακή παρουσία*.
Η υποσχόμενη “ευκολία” έρχεται με το τίμημα της *διαρκούς ιχνηλασιμότητας.*
Ό,τι ήταν άλλοτε κατακερματισμένο και ιδιωτικό, *τώρα συγκεντρώνεται σε ένα ενιαίο προφίλ.*
Το άτομο δεν ανήκει πια μόνο στον εαυτό του, ανήκει στα δεδομένα του, και τα *δεδομένα του ανήκουν σε άλλους.*
*Τρίτον,* η εισαγωγή του Προσωπικού Αριθμού προωθεί μια ψευδή αντίληψη περί ουδετερότητας της τεχνολογίας. Υποτίθεται ότι το μέσο είναι αθώο και ότι η χρήση του είναι αυτή που το κρίνει.
*Αυτή η θέση είναι αφελής.*
Η τεχνολογία φέρει μέσα της μια εγγενή κατεύθυνση: προδιαγράφει μορφές εξουσίας, πλαισιώνει συμπεριφορές, διαμορφώνει συνειδήσεις. *Ο αριθμός δεν είναι απλώς ένα σύμβολο. Είναι ένα μέσο ελέγχου*, μία λογική.
Και η λογική του είναι η τυποποίηση, *η παρακολούθηση*, η καθολική μηχανοποίηση του βίου.
*Τέλος*, η καθολική *επιβολή* του προσωπικού αριθμού *αγνοεί την αρχή της συναίνεσης*.
Η ελευθερία δεν είναι μόνο να επιλέγεις, αλλά και να *αρνείσαι*.
Όταν η μη έκδοση του αριθμού καθιστά κάποιον πρακτικά *αόρατο για το κράτος και αποκλεισμένο* από κοινωνικές υπηρεσίες, τότε η *ελευθερία επιλογής καταλύεται.* Η συμμόρφωση γίνεται αναγκαστική, και η άρνηση τιμωρείται με *κοινωνικό αποκλεισμό.*
Η ανθρώπινη ύπαρξη δεν μπορεί να αποτυπωθεί με ψηφία.
Ο άνθρωπος δεν είναι ένας κόμβος δεδομένων, αλλά φορέας νοήματος, σχέσης, μυστηρίου.
*Η αντίσταση στον Προσωπικό Αριθμό* δεν είναι τεχνοφοβική υστερία, *αλλά πράξη αυτοπροστασίας και αξιοπρέπειας.* Είναι υπεράσπιση της ελευθερίας απέναντι στην κανονικοποίηση, της μοναδικότητας απέναντι στην ισοπεδωτική ομογενοποίηση, του προσώπου απέναντι στον αριθμό.
Το κείμενο είναι “δανεισμένο” (από Π. Μ), και *εκφράζει τις ανησυχίες μας* και ως επαγγελματίες αλλά κι ως ανθρώπους.
Με πολύ εκτίμηση
