Ας κάνουμε και μεις το ελάχιστο για τους κεκοιμημένους μας, να προσευχηθούμε για την ανάπαυση των ψυχών τους. Να αξιωθούμε να τους ανταμώσουμε στις ουράνιες σκηνές, εκεί που μάτι ανθρώπου δεν είδε και αυτί ανθρώπου δεν άκουσε, όσα ετοίμασε ο Θεός, για εκείνους που Τον αγαπούν.
Τελικά, αληθινά πλούσιος είναι εκείνος που δεν έχει ανάγκη από τίποτα, παρά μόνο από το να αισθάνεται την αγάπη του Θεού Πατέρα.
Στην εποχή της αθεΐας, όπου όλα επιτρέπονται και καρατομούνται πατροπαράδοτες ανεκτίμητες αξίες όπως η οικογένεια, η σωφροσύνη, η αμοιβαιότητα και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, αποδεικνύεται περίτρανα για μια ακόμα φορά «ότι εκεί που πλεόνασε η αμαρτία, υπερπερίσευσε η Χάρις του Θεού».
Δεν πρέπει για κανέναν λόγο να απελπιζόμαστε, αφού υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις ότι η γενιά μας είναι ευλογημένη και μια τέτοια τρανή απόδειξη, είναι οι μαυροφορούσες γιαγιάδες μας, που κράτησαν αναμμένο το καντήλι της Ορθοδοξίας, μας κράτησαν στην αγκαλιά τους με περίσσεια αγάπη και συνεχίζουν να φωτίζουν τις καρδιές μας.
Ξημερώνει Ψυχοσάββατο. Αφιερωμένο σε εκείνες τις προγονικές μας ψυχές που έχουν ανάγκη τη δική μας βοήθεια. Όταν ο άνθρωπος φύγει από τούτο τον μάταιο κόσμο, δεν μπορεί πλέον να κάνει τίποτα για τη σωτηρία της ψυχής του. Όμως οι απόγονοί του, μπορούν και έχουν χρέος να βοηθήσουν.
Ο Άγιος Παΐσιος μας λέγει πως «οι κεκοιμημένοι μας ζητοῦν νὰ βοηθηθοῦν καὶ βοηθιοῦνται θετικὰ μὲ τὶς προσευχὲς τῶν πιστῶν. Τοὺς δίνει δηλαδὴ ὁ Θεὸς μία εὐκαιρία,τώρα ποὺ εἶναι ὑπόδικοι, νὰ βοηθηθοῦν μέχρι νὰ γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία. Καὶ ὅπως σὲ αὐτὴ τὴ ζωή, ἂν κάποιος εἶναι φίλος μὲ τὸν βασιλιά, μπορεῖ νὰ μεσολαβήσει καὶ νὰ βοηθήσει ἕναν ὑπόδικο, ἔτσι κι ἂν εἶναι κανεὶς φίλος μὲ τὸν Θεό, μπορεῖ νὰ μεσολαβήσει στὸ Θεὸ μὲ τὴν προσευχή του καὶ νὰ μεταφέρει τοὺς ὑπόδικους ἀπὸ τὴν μία φυλακὴ σὲ ἄλλη καλύτερη, ἀπὸ….τὸ ἕνα κρατητήριο σὲ ἕνα ἄλλο καλύτερο. Ἢ ἀκόμα μπορεῖ νὰ τοὺς μεταφέρει καὶ σὲ ἕνα δωμάτιο ἢ σὲ διαμέρισμα.
Ὅπως ἀνακουφίζουμε τοὺς φυλακισμένους μὲ ἀναψυκτικὰ κλπ. ποὺ τοὺς πηγαίνουμε, ἔτσι καὶ τοὺς νεκρούς τους ἀνακουφίζουμε μὲ τὶς ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ ποὺ κάνουμε γιὰ τὴν ψυχή τους. Οἱ προσευχὲς τῶν ζώντων νὰ βοηθηθοῦν, μέχρι νὰ γίνει ἡ τελικὴ Κρίση. Μετὰ τὴν δίκη δὲν θὰ ὑπάρχει δυνατότητα νὰ βοηθηθοῦν… Περισσότερο μάλιστα συγκινεῖται ὁ Θεὸς ὅταν προσευχόμαστε γιὰ τοὺς κεκοιμημένους παρὰ γιὰ τοὺς ζῶντες».
Όμως τα μνημόσυνα ωφελούν και εμάς τους ίδιους. Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: “Ο Θεός βούλεται ίνα υπ’ άλλων οι πάντες ευεργετώμεθα και ζώντες και μετά θάνατον”. Εκείνος δε ο οποίος “υπέρ της του πλησίον σωτηρίας αγωνιζόμενος (και τελών μνημόσυνα), πρώτον εαυτόν ονίνησιν είτα τον πέλας”, πρώτα τον εαυτό του βοηθεί και σώζει και έπειτα τον πλησίον του, για τον οποίο κάνει το μνημόσυνο.
Αυτό όμως που θα βοηθήσει περισσότερο τους προγόνους μας, είναι η δική μας καθαρή ζωή, ο δικός μας αγώνας, γιατί τότε συγκινούνται και οι ίδιοι και ευφραίνονται.
Σε παρακαλούμε εσένα Ύψιστε Θεέ μας, ρίξε τώρα μια ματιά στους κοιμηθέντες δούλους Σου και συγχώρεσε όσα αμαρτήματα διέπραξαν ακουσίως ή εκουσίως και στείλε κοντά τους αγγέλους αγαθούς.
Κατάταξε τους εκεί που δεν υπάρχει λύπη και πόνος και στεναγμός, αλλά κατοικία ετοιμασμένη για τους ευσεβείς, για εκείνους που έχουν καθαρή καρδιά και για εκείνους που λαχταρούν να γευτούν τη δόξα του Χριστού Σου.
Στον Υιό σου, στο Άγιο Πνεύμα και σ’ Εσένα ανήκει δόξα, τιμή, λατρεία, ευχαριστία και προσκύνηση εις τους αιώνας”. Αμήν.
Δ. Γκ.
