«Ρῦσαι ἡμᾶς πειρασμοῦ»

Στά τροπάρια τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου πολλές φορές ὁ Ἰωσήφ ὁ ὑμνογράφος παρακαλεῖ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο νά τόν ἀπαλλάξει ἀπό διάφορους κινδύνους ἤ θλίψεις, ἤ πειρασμούς. Π.χ. «Λιμήν ἡμῖν γενοῦ θαλαττεύοντι ἐν τῷ πελάγει τῶν θλίψεων», ἤ «Χαρίτωσον ἡμῶν τόν λογισμόν», ἤ «Ρῦσαι ἡμᾶς πειρασμοῦ» δηλαδή ἀπάλλαξέ μας ἀπό τόν πειρασμό. Γιά νά δοῦμε,  λοιπόν, ὅταν λέμε πειρασμό τί ἐννοοῦμε;

«Πειρασμός εἶναι κάθε ἀγῶνας, πού ἔρχεται σέ μᾶς μέ τήν ἐπίδραση τοῦ διαβόλου καί μέ τόν ὁποῖο δοκιμάζεται ἡ ἀνδρεία τῆς ψυχῆς μας», παρατηρεῖ ὁ Εὐθύμιος Ζιγαβηνός. Πειρασμός εἶναι ἡ κατάσταση ἐκείνη, πού βγαίνει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τά φυσιολογικά ὅρια, πού τοῦ ἔβαλε ὁ Θεός, καί πέφτει στά διάφορα ἁμαρτήματα, πού δέν εἶναι φυσιολογικά. «Ἐπί τά ἔξω τῆς φύσεως» ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης.

«Πειρασμός εἶναι ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας, πού δέν τόν εἴχε ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, πού δημιουργήθηκε ἀπό τό Θεό, γράφει ὁ ἅγιος Μάξιμος.

Γιά νά δοῦμε πώς ἐνεργεῖ μέσα μας.

Ὑπάρχουν δύο εἰδῶν πειρασμοί. Τό πρῶτο εἶδος τῶν πειρασμῶν ἀναφέρεται στόν Θεό καί τήν πίστη. Βλασφημίες ἐναντίων τοῦ Θεοῦ, λογισμοί ἀπιστίας, τό ἁμάρτημα τῆς διψυχίας, δηλαδή νά εἶναι κανείς μοιρασμένος καί στόν Θεό καί στόν διάβολο, ἡ ἀμφισβήτηση. Αὐτοί οἱ πειρασμοί εἶναι οἱ φοβερώτεροι. Ὁ διάβολος γνωρίζει πώς ἅμα χωρίσει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν δημιουργό του εὔκολα μετά μπορεῖ νά τό ρίξει σέ χίλιες δυό ἁμαρτίες. Ἡ αἵρεση εἶναι ὁ μεγαλύτερος πειρασμός, πού μπορεῖ κανείς νά πέσει. Γι᾿ αὐτό τό εἶδος τῶν πειρασμῶν εὐχόμαστε στό Θεό νά ἀπαλλαγοῦμε λέγοντας «Μή εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν».

Τό δεύτερο εἶδος τῶν πειρασμῶν εἶναι ὅλα τά λυπηρά γεγονότα, κατακρίσεις, διαβολές, θάνατοι προσφιλῶν προσώπων κ.τ.λ. Αὐτοί οἱ πειρασμοί ὅσο κι᾿ ἄν μᾶς φαίνονται ὀδυνηροί ἐν τούτοις εἶναι εὐεργετικοί. Στό τέλος ἀποδεικνύονται οἱ μεγαλύτεροι εὐεργέτες τοῦ ἀνθρώπου.  Ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος νά τί λέγει γιά αὐτό τό εἶδος τῶν πειρασμῶν. ᾿ Ὅπως καθαρίζουν τά φάρμακα τούς πονηρούς χυμούς τοῦ σώματος, ἔτσι ἡ σφοδρότητα τῶν θλίψεων καθαρίζει τά πονηρά τῆς ἁμαρτίας ἀπό τήν καρδιά», ἤ ὅπως ἔλεγε πάλι ὁ ἴδιος  «Φιλάρετος δηλαδή ἄνθρωπος τῆς ἀρετῆς δέν εἶναι ἐκεῖνος πού κάνει τά καλά ἀγωνιζόμενος, ἀλλά ἐκεῖνος πού  ὑποδέχεται τά κακά πού ἔρχονται μέ χαρά». Οἱ πειρασμοί αὐτοί μᾶς πλησιάζουν πιό κοντά στό Θεό, γίνονται γυμναστήρια γιά τήν ἀρετή, στερεώνουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα μας.  Μᾶς ταπεινώνουν καί μᾶς κάνουν πιό ἐπιεικεῖς.

Πῶς ἀντιμετωπίζονται οἱ πειρασμοί;

Πρῶτα πρῶτα νά συνειδητοποιήσουμε πώς στή ζωή μας θά συναντήσουμε ὁπωσδήποτε δυσκολίες. Κανείς ποτέ δέν πῆγε στόν Παράδεισο χωρίς πειρασμούς καί θλίψεις.

Μετά νά μνημονεύουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ συνεχῶς γιά νά μᾶς μνημονεύει κι᾿ αὐτός ἐν καιρῷ πειρασμοῦ.

Νά θυμώμαστε τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ ἄγιοι ἦταν «ἐν παντί θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στεναχωρούμενοι».

Στόν καιρό τοῦ πειρασμοῦ νά ἔχουμε τό βλέμμα μας στόν Θεό.

Νά συγκρίνουμε τά παρόντα πρός τά μέλλοντα. Τά παρόντα εἶναι ἕνα τίποτε μπροστά στά μέλλοντα.

Νά διαβάζουμε τή Γραφή γιά νά παίρνουμε παραδείγματα ἀπ᾿ αὐτή καί νά δυναμωνόμαστε στή ζωή μας.

Ἀγαπητοί μου.

Πράγματι στούς πειρασμούς φαίνεται ἡ καλλιέργειά μας. Ἐάν δέν μποροῦμε νά ὑπομείνουμε τούς πειρασμούς, τότε εἶναι πάρα πολύ δύσκολο νά προοδεύσουμε πνευματικά. Ὁ Ἀββάς ποιμήν ἔλεγε· «Τό σημεῖο τοῦ μοναχοῦ ἐν τοῖς πειρασμοῖς φαίνεται» δηλαδή ἡ σημαία τοῦ μοναχοῦ φαίνεται στούς πειρασμούς. Τό ἴδιο καί γιά κάθε χριστιανό. Ὁ χριστιανός δείχνει τόν πλοῦτο τῆς χάριτος πού ἔχει μέσα του στίς διάφορες δυσκολίες πού συναντᾶ.

Νά ποῦμε μερικά παραδείγματα. Θαυμάζουμε τούς μάρτυρες πού πέρασαν τόσες δυσκολίες. Μάρτυρες ὅμως δέν εἶναι μόνο αὐτοί  πού ἔχυσαν τό αἷμα τους, ἀλλά καί αὐτοί πού ἀγωνίζονται νά ἐφαρμόσουν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ξέρετε τί δύσκολο πράγμα εἶναι νά τηρεῖς τόν νόμο τοῦ Θεοῦ; Ἀρχίστε στή ζωή σας νά ἐφαρμόζετε τό θέλημα  τοῦ Θεοῦ, τότε θά δεῖτε νά σᾶς πολεμοῦν χίλιοι δυό. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ σας, οἱ φίλοι σας, ὁ διάβολος, ὁ κόσμος. Ἐνθυμοῦμαι ἕναν Ἁγιορείτη, πού ἔλεγε τά ἐξῆς: Μιά γυναίκα τοῦ ἔκανε τό ἑξῆς παράπονο

· «Πάτερ, ἀπό τότε πού ἄρχισα νά πηγαίνω στήν Ἐκκλησία, νά κοινωνῶ, νά ἐξομολογοῦμαι, ὅλο πειρασμούς  ἔχω. Καλά ὁ Θεός δέν προστατεύει τούς δικούς του; Νόμιζε ἡ καημένη πώς ἀφ᾿ ἧς στιγμῆς ἀγωνίζεται νά ζήσει τόν Θεό, δέν θά ἔχει δοκιμασίες. Οἱ πατέρες ὅμως τό ἀντίθετο μᾶς λένε. Εἶναι ἀδύνατο νά σωθεῖ κανείς χωρίς ἀγώνα. ᾿ Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διά τῆς στενῆς πύλης» ἤ «ἔπαρον τούς πειρασμούς καί οὐδείς ὁ σωζόμενος». Ἕνας διάσημος ἀσκητής ὅταν μετακινήθηκε ἕνας σπόνδυλός του καί πονοῦσε φοβερά ξέρετε τί ἔλεγε; «Τώρα ἀρχίζουν τά γλέντια μας». Ἀναψυχή θεωροῦσε τίς δοκιμασίες.΄

Στό Γεροντικό ἀναφέρεται πώς στήν ἔρημο τῆς Αἰγύπτου τά παλαιά τά χρόνια ἕνας μοναχός  ἀποφάσισε να φύγει ἀπό τό κελί του καί νά πάει  σέ ἄλλο μέρος γιά περισσότερη ἡσυχία. Τήν ὥρα πού ἐτοιμαζόταν νά φύγει εἶδε τόν διάβολο πού εἶχε πάρει τή μορφή τή δική του νά δένει τά παπούτσια του. Ποῦ πηγαίνεις, τόν ρωτᾶ. Πηγαίνω νά σοῦ ἐτοιμάσω τόπο γιά νά κατοικήσεις. Αὐτό σημαίνει πώς δέν θά ἀπαλλασσόταν ποτέ ἀπό τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις.

Ἀς παρακαλέσουμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μέ τίς πρεσβεῖες της νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τούς πειρασμούς καί νά μᾶς χαρίζει ὑπομονή νά τούς ἀντιμετωπίσουμε. Ἀμήν.

Ὁ Ἐδέσσης ΙΩΗΛ

 

 

 

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου