10. ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΚΟΙΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ. Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ/ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ.
Ἡ συνεργασία καί τῶν δύο γονέων εἶναι ἀπαραίτητη. Θά πρέπει νά ὑπάρχει κοινή γραμμή, ἡ γραμμή τοῦ Χριστοῦ. Θά πρέπει νά ὑπάρχει σύμπνοια, ἐκκοπή τοῦ θελήματος καί ἀλληλοϋπακοή(τοῦ πατέρα στή μητέρα καί τῆς μητέρας στόν πατέρα).
Ἐδῶ τώρα βεβαίως ἐξυπακούεται ὅτι πρίν παντρευτεῖς θά πρέπει νά διαλέξεις ἕναν ἄνθρωπο, πού νά ἔχει λίγο φόβο Θεοῦ. Ἀλλιῶς τί ἀγωγή θά δώσεις στά παιδιά, ἄν ἐσύ λές ἄλφα καί ὁ ἄντρας λέει ὠμέγα, ἤ τό ἀνάποδο. Ἐσύ λές ἄσπρο καί ὁ ἄλλος λέει μαῦρο… δυστυχῶς συμβαίνει αὐτό.
Καταλαβαίνετε μετά, ὅτι τό παιδί εἶναι σέ μία σύγκρουση. Σκέπτεται: ὁ μπαμπάς εἶπε αὐτό… ἡ μαμά λέει τό ἀντίθετο…, τώρα ποιό εἶναι τό σωστό;
Τό παιδάκι ἐπειδή ἀκόμα δέν ἔχει ἀναπτυγμένη πλήρως τήν κριτική ἱκανότητα- τήν διάκριση, οὔτε καί ἔχει ὅλες τίς γνώσεις τίς σχετικές μέ τόν Θεό καί τήν Ὀρθοδοξία, μπορεῖ νά παρασυρθεῖ ἀπ΄τά πάθη του καί νά πεῖ: ἐγώ θά πάω μέ τό πιό εὔκολο.
-Τό πιό εὔκολο ποιό εἶναι;
-Αὐτό πού μᾶς ψιθυρίζουν τά πάθη μας, ἡ σάρκα.
Ἑπομένως θά πάει μέ τό μέρος ἐκείνου τοῦ γονιοῦ, πού ἔχει τό σαρκικό φρόνημα. Θά ἀκολουθήσει ἐκεῖνον ἀπό τούς γονεῖς, πού ἔχει τό ὑλιστικό φρόνημα, αὐτό τό φρόνημα, πού κολλάει τόν ἄνθρωπο στήν γῆ καί ὄχι αὐτό πού τόν ἀνεβάζει στόν Θεό.
Γι΄ αὐτό καθένας πρέπει νά προσέξει πολύ πρίν παντρευτεῖ… μέ ποιόν θά παντρευτεῖ . Μέ ποιόν θά κάνει οἰκογένεια, ὥστε νά γίνει κατορθωτό τό νά δοθεῖ σωστή ἀγωγή στά παιδιά, ἔτσι ὥστε νά μήν κινδυνέψει καί ἡ δική του σωτηρία. Ἄν συνδεθοῦμε μέ ἕναν ἄνθρωπο πού δέν ἔχει φόβο Θεοῦ, κινδυνεύει καί δική μας ἡ σωτηρία. Κι αὐτό διότι δέν θά δοθεῖ σωστή ἀγωγή στά παιδιά, ἀφοῦ δέν θά ὑπάρχει σύμπνοια…Ἀντίθετα θά ὑπάρχει αὐτή ἡ συνήθης στά ἀποτυχημένα ζευγάρια, συνεχής σύγκρουση καί τριβή.
- Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.
Ἡ μητέρα, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, εἶναι τό καταλληλότερο πρόσωπο, τό ὁποῖο μπορεῖ νά πραγματώσει τό ἔργο τῆς ἀγωγῆς μέ τόν φυσιολογικότερο τρόπο…
-Γιατί;
-Διότι αὐτή παραμένει περισσότερο χρόνο στό σπίτι… ἤ τουλάχιστον παρέμενε… Τώρα, στίς μέρες μας, μέ τίς φεμινιστικές διακηρύξεις, πού πηγάζουν ἀπό τόν ἀποκρυφισμό καί ἀπό τήν μαγεία, δέν μένει πολύ στό σπίτι ἡ μητέρα. Τά παιδιά τά παραλαμβάνει καποιά Φιλιππινέζα, κάποια Πακιστανή, κάποια γιαγιά ἤ μένουν ἀκόμη καί μόνα τους. Τότε εἶναι, πού τά παραλαμβάνει ἀποκλειστικά ἡ τηλεόραση, ἡ χειρότερη ἀπό ὅλες τίς νταντάδες ἡ ὁποία τά κατηχεῖ στήν ἀνηθικότητα, τή βία, τή Νέα Ἐποχή.
Λοιπόν… ἐδῶ τά λέμε ἀστεῖα, ἀλλά εἶναι τραγικά. Ἀπό ὅλα αὐτά καταλαβαίνετε πόσο ἀπίθανη εἶναι μετά ἡ σωτηρία τῶν γονέων. Διότι ἐφόσον δέν κάνουν αὐτά, πού πρέπει γιά τήν σωτηρία τῶν παιδιῶν τους, πῶς θά ἀπολογηθοῦν στόν Θεό;
Θά πεῖ ὁ Θεός:«Τί κάνατε; ἐγκληματίες ἐφτιάξατε ὁπότε εἶστε καί ἐσεῖς ἐγκληματίες. Ἐγκληματίσατε ἀπέναντι τῶν παιδιῶν σας ἀλλά καί ἀπέναντι στήν κοινωνία μ’αὐτό πού ἐκάματε».
Βλέπετε ὅλοι σᾶς λένε: «παντρέψου, παντρέψου»…
Δέν εἴμαστε κατά τοῦ Γάμου. Ὁ Γάμος εἶναι εὐλογημένος δρόμος ἀπό τόν Θεό. Ἀλλ’ ὅμως δέν εἶναι ἁπλό τό πράγμα. Ἄν δέν τό κάνεις σωστά κινδυνεύεις…Ὁ Γάμος θέλει σωστή προετοιμασία καί γνώση τοῦ τί πᾶς νά κάνεις. Οὐσιαστικά πᾶς γιά νά μαρτυρήσεις καί νά σταυρωθεῖς. Νά βγεῖς ἀπό τόν ἑαυτό σου, νά πατάξεις τήν φιλαυτία σου καί νά φτάσεις στήν ἀνιδιοτελή ἀγάπη…
Ἡ μητέρα λοιπόν, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀσκεῖ μεγάλη ἐπίδραση στό παιδί, ἐπειδή παραμένει περισσότερο χρόνο στό σπίτι.
Εἴπαμε ὅτι δυστυχῶς αὐτό στίς μέρες μας δέν τηρεῖται, ἄν καί αὐτό εἶναι τό νορμάλ. Ἡ ψυχοσύνθεσή τῆς γυναίκας καί ἡ ὅλη της κατασκευή της ταιριάζει στό νά εἶναι ἡ βασίλισσα τοῦ σπιτιοῡ. Καί αὐτο δέν εἶναι καθόλου ὑποτιμητικό.
Παρομοιάζω τίς γυναῖκες καί τίς μητέρες, μέ τούς ἡσυχαστές . Οἱ ἀληθινοί ἡσυχαστές μποροῦν νά προοδεύσουν πολύ περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους μοναχούς οἱ ὁποῖοι τρέχουν ἔξω στά διακονήματα.
Οἱ ἡσυχαστές εἶναι οἱ πιό ἀκίνητοι. Κάθονται στό κελί, προσεύχονται περισσότερο, ἡσυχάζουν, ἡρεμοῦνε, προσέχουν τούς λογισμούς καί τό νοῦ τους… Ἔτσι προοδεύουνε πολύ, πᾶνε πολύ ψηλά πνευματικά.
- Η «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ.
Ἡ μητέρα ὅταν ἀξιοποιήσει πνευματικά τήν παραμονή της μέσα στό σπίτι, ἀνεβαίνει πολύ ὑψηλότερα πνευματικά ἀπό τόν ἄντρα, ὁ ὁποῖος εἶναι ὅλη τήν ἡμέρα στήν ἀγορά. Ὁ ἄνδρας ἔχει προσβολές ἀπό ἕνα σωρό εἰκόνες καί ἀκούσματα, τά ὁποῖα εἶναι μεῖον, εἶναι ἀρνητικά, εἶναι ἀντίθετα μέ τήν πνευματική του πρόοδο. Θά πρέπει μετά νά κάνει ἀγώνα γιά νά τά ξεχάσει ὅλα αὐτά. Πρό πάντων θά πρέπει νά ἀγωνιστεῖ γιά νά ἐξαλείψει ὅλες τίς εἰκόνες, πού ἔπεσαν στήν ἀντίληψή του.
Τώρα ὅμως βλέπετε πῶς ὁ διάβολος τά κατάφερε καί ἔβαλε καί τήν γυναῖκα στήν «ἀγορά». Γεμίζει ἔτσι καί ἡ γυναῖκα μέ ἕνα σωρό εἰκόνες καί μέ πάρα πολλή κούραση.
-Ποιό εἶναι τό ἀποτέλεσμα;
-Τά παιδιά ἔχουν νά συναναστραφοῦν-ἀντιμετωπίσουν δυό κουρασμένους γονεῖς οἱ ὁποῖοι μαλώνουν συνεχῶς μεταξύ τους. Συνεχής ἀναταραχή ἀφ’ ἑνός καί ἀφ’ ἑτέρου ἔλλειψη σωστῆς φροντίδας γιά τά παιδιά. Ποῦ νά βρεθεῖ ὄρεξη καί ψυχική δύναμη στούς κουρασμένους-ἀγχωμένους γονεῖς ὥστε νά ἀσχοληθοῦν ὅπως πρέπει μέ τά νεαρά τους βλαστάρια. Ποῦ νά βρεθεῖ ἡ ψυχική κατάσταση καί ἡ ἡρεμία ὥστε νά ποῦν δύο λόγια ἀγωγῆς στά μικρά τους, δυό λόγια γιά τόν Χριστο.
Ἡ παραμονή τῆς μητέρας στό σπίτι ἀποτελεῖ τό κύριο ἐπιχείρημα τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὥστε νά ἀποδώσει σ’ αὐτήν τήν κύρια εὐθύνη γιά τήν χριστιανική ἀνατροφή τῶν παιδιῶν. «Τούς ἄνδρες», λέγει ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης, «τούς περισποῦν πολλές φορές τά ταξίδια, οἱ κοινωνικές μέριμνες καί οἱ πολιτικές ὑποθέσεις. Οἱ γυναῖκες ὅμως καθώς εἶναι ἀπαλλαγμένες ἀπό τέτοιες φροντίδες, μποροῦν εὐκολότερα νά ἐπιμελοῦνται τά παιδιά τους μιά καί ἀπολαμβάνουν στό σπίτι πολλή σχόλη».
«Σχόλη» ξέρετε τί θά πεῖ- ἐξ οὗ καί σχολεῖο…Σχολάζω σημαίνει ἡρεμῶ, ἡσυχάζω. Αὐτή ἡ «σχόλη» εἶναι ὅ,τι καλύτερο γιά νά βρεῖ κάποιος τόν Θεό. «Σχολάσατε καί γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός», λέει ἡ Ἁγία Γραφή. «Γιά νά γνωρίσετε ὅτι ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός πρέπει νά σχολάσετε, πρέπει νά ἡμρεμήσετε, νά ἡσυχάσετε, νά βρεῖτε τόν ἑαυτό σας».
Ἐρώτηση: Ἐννοεῖ δηλαδή τό ἡσυχαστήριο;
-Μπράβο, τό ἡσυχαστήριο…
Σχολεῖο, γιατί τό λέμε σχολεῖο;
-Γιατί;
-Δέν τό ξέρετε; Διότι γιά νά μάθεις, γιά νά διαβάσεις κατ’ ἀρχήν, γιά νά συγκεντρωθεῖς, πρέπει νά σχολάσεις ἀπό ὅλα τά ἄλλα.
– Μπορεῖς νά διαβάζεις στό κέντρο τῆς Ἐγνατίας;
-Δέν μπορεῖς νά συγκεντρωθεῖς ἐκεῖ πέρα…Πρέπει νά πᾶς σέ ἕνα ἥσυχο τόπο, νά ξεχάσεις ὅλα τ΄ ἄλλα νά καθίσεις ἐκεῖ, νά συγκεντρωθεῖς καί νά κάνεις μελέτη. Θά πρέπει νά κατανοεῖς ὅ,τι θά διαβάζεις, νά τό ἀπομνημονεύσεις ἄν χρειάζεται …Ὅλα αὐτά θέλουν ἀμεριμνία, ἡσυχία, ἀπομάκρυνση ἀπό κάθε ἄλλο ἔργο, σχόλη ἀπό κάθε τί ἄλλο…Γι’ αὐτό τό λέμε σχολεῖο, τό μέρος ὅπου κανείς μαθαίνει…
- Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Η «ΣΧΟ΄ΛΗ». Η ΖΗΜΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΘΡΗΣΚΟ ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Ἡ σύγχρονη μητέρα ἔχασε αὐτό τό χρόνο τῆς «σχόλης», πού χρειάζεται γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Ἔτσι ὀφείλει σήμερα νά «χάσει» χρόνο… τό «χάσει» ἐντός εἰσαγωγικῶν τώρα… καί νά τόν κερδίσει γιά τά παιδιά της. Θά πρέπει νά ἀλλάξει τίς προτεραιότητες στή ζωή της. Νά βάλει ὡς πρώτη προτεραιότητα τά παιδιά, νά διαθέσει χρόνο πολύ καί ψυχική-σωματική δύναμη γιά τήν χριστιανική ἀγωγή τους. Ἔτσι θά μπορέσει νά κερδίσει οὐσιαστικά τήν ζωή της καί τήν σωτηρία της.
Σήμερα ἔχουμε ἕνα βεβιασμένο παιδί γιατί ἔχουμε πολυάσχολες καί βιαστικές μητέρες. Μέ πολλές ἀσχολίες καί μέ πολύ ἄγχος ἡ μητέρα. Μεταδίδει δέ αὐτό τό ἄγχος της καί στό παιδί.
-Ἀποτέλεσμα;
-Ἀγχωμένα, ἄρρωστα ψυχικά παιδιά.
Ὁπότε λένε:
-Τί θά κάνουμε;
-Στόν ψυχολόγο.
Τά πᾶνε λοιπόν στούς παιδοψυχολόγους καί τά καταστρέφουνε ἀκόμα περισσότερο.
-Γιατί;
-Διότι ὅλοι αὐτοί κατά κανόνα βασίζονται στους ἄθεους: στόν Φρόυντ καί σέ ὅλους αὐτούς. Τί ἔχουν αὐτοί νά ποῦν στά παιδιά; Ὁπωσδήποτε θά ποῦν λάθος πράγματα. Τώρα μάλιστα τούς βάλανε καί στά σχολεῖα ἀφοῦ προηγουμένως διώξανε τούς Πνευματικούς…
Πρόσφατα διάβαζα ὅτι πλέον τά παιδιά δέν ἔχουν ποῦ νά ἀκουμπήσουν. Ἰδιαίτερα τά παιδιά πού ἔχουν τάσεις αὐτοκτονίας- ὑπάρχουν καί τέτοια παιδιά-, ἔχασαν καί τήν τελευταία ἀνθρωπίνως ἐλπίδα. Τά βλέπουν οἱ καθηγητές καί δέν ξέρουν πῶς νά τά βοηθήσουν. Ὅταν ὑπῆρχε ὁ Πνευματικός τά στέλνανε σ’ αὐτόν καί ἔβρισκαν τήν ἀληθινή χαρά τοῦ Χριστοῦ. Πρέπει νά γνωρίζετε ὅτι στήν ἐφηβεία εἶναι αὐξημένες οἱ αὐτοκοτονίες, γιά πολλούς λόγους…Σ’ αὐτήν τήν ἡλικία τά παιδιά δέν ἔχουνε ἀκόμη στερεωθεῖ καλά στήν πίστη, καί στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Δέν ἔχουν βρεῖ ἀκόμη τόν Θεό καί τον ἑαυτό τους σωστά. Κινδυνεύουν πολύ ἀπ΄τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νά τούς βάλει αὐτή τήν σκέψη γιά νά τούς ὁδηγήσει στήν αἰώνια κόλαση.
Παρ’ ὅλα αὐτά δέν θέλουμε Πνευματικούς στά σχολεῖα…Ἔτσι μᾶς λένε τώρα οἱ νεοεποχίτες… Μᾶς διδάσκουν ὅτι πρέπει νά γίνουμε «μεταχριστιανική κοινωνία», νά διώξουμε τόν Χριστό…Διότι ὁ Χριστός εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τήν ζωή μας…
Μετά βέβαια ἐμεῖς θά πληρώσουμε γιά ὅλα αὐτά…
- Η ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τόν Ἱερό Χρυσόστομο ὀφείλει νά ἐπιδείξει ἡ μητέρα γιά τήν μελλοντική σωφροσύνη τῶν παιδιῶν της καί τῶν δύο φύλων. Μερικές φορές φοβοῦνται οἱ μητέρες νά μιλήσουν στά παιδιά τους γιά αὐτό τό θέμα καί τ΄ ἀφήνουν τά παιδιά νά κάνουν, ὅπως νομίζουν αὐτά. Τά ἐπιτρέπουν νά κάνουν φιλίες μέ τό ἄλλο φύλο, νά ἔχουν αὐτήν τήν ἐλευθεριότητα στή σχέσεις, ὑπακούοντας σ’αὐτά, πού δείχνει τό κουτί τοῦ διαβόλου ὡς πρότυπο ζωῆς.
Ἀνάλογες ἀντιλήψεις τίς περνᾶνε ἐπίσης οἱ ἰνστρούχτορες τῆς Νέας Ἐποχῆς, στή νέα γενιά μέσα καί ἀπό τά μαθητικά ἐγχειρίδια, μέσα ἀπό τόν κινηματογράφο καί τό διαδίκτυο.
Ἡ μητέρα θά πρέπει νά ὀμιλήσει καί νά πεῖ τά σωστά στά παιδιά: Καί στά ἀγόρια καί στά κορίτσια. Θά πρέπει νά τά συμβουλεύσει πῶς νά φυλάξουν τήν ἁγνότητά τους, τήν σωφροσύνη τους, τήν καθαροτητά τους … νά τούς ὑποδείξει τούς τρόπους.
Ἐδῶ θά ἔλεγα θρηνώντας, ὅτι πολλές φορές συμβαίνει τό ἀντίθετο. Τά παιδιά ἐνθαρρύνονται ἀπό τίς μητέρες στό νά γνωριστοῦνε καί νά συνάψουν ἐλεύθερες σχέσεις μέ πρόσωπα τοῦ ἄλλου φύλου, προτάσσοντας τό σλόγκαν: «πῶς ἀλλιῶς θά παντρευτοῦνε;».
Λές καί ἡ ἐπιτυχία εἶναι τό νά παντρευτεῖ κανείς. Ἀντίθετα ἡ ἐπιτυχία δέν εἶναι τό νά παντρευτεῖς, ἡ ἐπιτυχία εἶναι τό νά σωθεῖς, τό νά πᾶς στόν Παράδεισο. Ἕνας γάμος μπορεῖ νά γίνει ἡ αἰτία νά πᾶς στήν κόλαση. Ἀπ΄ αὐτά πού εἴπαμε νομίζω ὅτι τό καταλαβαίνει κανείς.
- Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΤΡΥΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΣΗΣ.
«Γιά νά πετύχει ἡ μητέρα τήν διαφύλαξη τῆς ἁγνότητας τῶν παιδιῶν της θά πρέπει νά δώσει μεγάλη σημασία στήν ἀποφυγή τῆς τρυφῆς καί τῆς ἄνεσης». Προσέξτε τί ὡραῖα πράγματα λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος καί πόσο ἐπικαιρα εἶναι στήν ἐποχή μας.
-Πῶς θά φυλάξεις, ἐσύ μητέρα, τό παιδί σου στήν ἁγνότητα καί στήν σωφροσύνη; Πῶς θά μπορέσει νά μήν ἐξωκείλει στό σέξ καί στά σαρκικά πάθη;
-Χωρίς ἐκκοπή τῆς τρυφῆς καί τῆς ἄνεσης εἶναι ἀδύνατο. Πρέπει νά τό βοηθήσεις ὥστε νά μάθει, νά συνηθήσει καί νά ἀγαπήσει τήν ἐγκράτεια. Θά πρέπει νά ἐμπνευσθεῖ ἀπό ἐσένα, ὥστε νά ἀγαπήσει τήν σκληραγωγία καί ὄχι τήν τρυφή – τήν κακοπάθεια καί ὄχι τήν καλοπέραση- ὅπως ἄλλωστε μᾶς ἔχουν διδάξει οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ἀπό τήν μητέρα ξεκινάει αὐτό…
Ἐάν ἡ μητέρα γιά παράδειγμα πηγαίνει τό νερό στό ξαπλωμένο κορίτσι της, πού τῆς λέγει «μαμά φέρε μου νερό» ε! τότε τό καταστρέφει… Ἀπαράδεκτα πράγματα…
-Τί μαθαίνει ἔτσι στό παιδί; Μαθαίνει αὐτή τήν ἀγάπη γιά τήν τρυφή (καλοπέραση). Τό κάνει ράθυμο, τεμπέλικο, φιλήδονο, φίλαυτο. Ἀπό τήν ἀγάπη γιά τήν τρυφή καί τήν καλοπέραση, μετά φτάνουμε στά σαρκικά πάθη. Ἡ σαρκική ἡδονή ποτέ δέν εἶναι ἱκανή νά γεμίσει τόν ἄνθρωπο. Ἔχει κόρο.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Συνεχίζεται…
