Ὁ ἔρως και ὁ Ἔρωτας τοῦ Χριστοῦ / Τοῦ ἁγίου Νεκταρίου Μητροπολίτου Πενταπόλεως

Προλογικῶς

Εἴμαστε ἰδιαιτέρως εὐτυχεῖς διότι πρό ὀλίγου καιροῦ ἔχουμε  ἐπιμελημμένα καί σε ἀπόδοση στήν Νέα Ἑλληνική γλῶσσα τά κείμενα ἑνός μεγάλου καί ἰδιαιτέρως ἀγαπητοῦ ἁγίου, τοῦ ἁγίου Νεκταρίου μητροπολίτου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ. Ὑπό τον τίτλο «ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ» καί ὡς ὑπότιτλο τό «κείμενα αὐτογνωσίας» ἔχουμε στά χέρια μας τά σημαντικά, γιά τήν πνευματική μας ζωή, κείμενα τοῦ ἠγαπημένου ἐξ ὅλων ἱεροῦ Πατρός. Ἀπό τά κείμενα αὐτά θελήσαμε να σταθοῦμε σέ δύο ὑποκεφάλαια πού ὀνομάζονται «περί ἔρωτος» καί «θείου ἔρωτος». Σ᾽αὐτά, μέσα σέ λίγες γραμμές, ὁ ἅγιος ὁμιλεῖ γιά τίς ἔννοιες ἔρωτας καί θεῖος ἔρωτας δίνοντάς μας τήν σχέση πού ἔχουν μεταξύ τους. Θά προσπαθήσουμε νά μεταφέρουμε τήν σχέση αὐτή μεταξύ τῶν δύο ἐννοιῶν μέ συντομία καί ἁπλότητα. Πάντως, νά ποῦμε ἐκ τῶν προτέρων ὅτι ἡ ἀγάπη, ὁ ἔρωτας τοῦ ἁγίου πρός τόν Θεό καί τήν «Κυρία» μητέρα Του εἶναι κάτι τό συγκλονιστικό καί μόνο νά το διαβάζεις! Τί ἀνέκφραστη χαρά θά εἶναι να τήν γευθεῖς! Ἡ ἀγάπη αὐτή εἶναι πράγματι μιά θεία τρέλλα, εἶναι τό κάτι ἄλλο! Τά λόγια, τά συναισθήματα, τά βιώματα, ὅπως τά περιγράφει εἶναι κάτι τό συγκλονιστικό και τουλάχιστον προκαλοῦν τήν «ζήλεια» ἀπό μέρους μας! Ἀξίζει νά ἀναφέρουμε σχετικά μέ τήν ἀγάπη τοῦ ἁγίου μας πρός τήν Θεοτόκο τά σημάδια, τά βαθουλώματα στό εἰκόνισμα τῆς Παναγίας στό κελλί του. Ἡ εἰκόνα, λένε, ἀλλοιώθηκε ἀπό τούς ἀσπασμούς του πρός ἐκείνην κατά τίς ἀτελείωτες ὥρες τῆς προσευχῆς του ἐνώπιόν Της.

Ἄς ἔχουμε καί ἐμεῖς ἔστω καί μερικά μικρά ψήγματα ἀπό τήν ἀγάπη του αὐτή προς τήν Κεχαριτωμένη μητέρα μας!

Ἀνάμεσα σέ πολλά ἄλλα ἐνδιαφέροντα για τά ὁποῖα μᾶς μιλᾶ ὁ ἅγιος στά συγγραφικά του ἔργα ἀναφέρεται καί στό θέμα τοῦ ἔρωτα, ἄς τόν ὀνομάσουμε τόν κοινό ἔρωτα, τον ὁποῖο διαχωρίζει στήν συνέχεια ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα. Πραγματικά, στά κείμενά του, κάνει μιά πραγματική καί ἐπιστημονική καταγραφή τῶν ἀποτελεσμάτων ἑνός ψυχογραφήματος τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Πρόκειται για ἕνα πολύ σοβαρό καί σημαντικό θέμα πού ἀπασχολεῖ ἰδιαιτέρως τούς νέους ἀνθρώπους. Πράγματι, ξεδιαλύνει τίς ἔννοιες και μᾶς βοηθᾶ νά δοῦμε τά πράγματα πιό καθαρά μέσω τῶν ἐμπνευσμένων λόγων του.

Ἄς δοῦμε τί ἀναφέρει γιά τόν πρῶτο και τί γιά τόν δεύτερο, δηλαδή γιά τόν ἔρωτα καί τόν θεῖο ἔρωτα.

 

«Ὁ ἔρωτας», λέγει, «εἶναι πάθος ἀργόσχολης ψυχῆς, πού γεννιέται ἀπό τήν περιέργεια τῆς ὅρασης. Ὁ ἔρωτας ἐκδηλώνεται ὡς ὑπερβολή κάποιας παράλογης ἐπιθυμίας, ἡ ὁποία πολύ γρήγορα γεννιέται στήν ψυχή καί πολύ ἀργά σβήνει. Ὁ ἔρωτας ἀνάβει σάν φλόγα μιά φορά καί καταφλέγει τήν καρδιά, ἀλλά δέν σβήνει εὔκολα καθότι ἐξάπτεται ἀπό την φαντασία. Μέσῳ αὐτῆς, ἀναπαριστᾶ διαρκῶς τήν εἰκόνα τοῦ ἀγαπημένου προσώπου». Στήν συνέχεια συνεχίζει λέγοντας ὅτι «ὅταν ὁ ἔρωτας καταλάβει τήν ψυχή, ὁ ἄνθρωπος δεν νοιάζεται οὔτε γιά τήν τροφή. Ὅταν ὁ ἕρωτας βρεῖ ἀφρούρητη τήν ψυχή καί τήν κατακτήσει, τήν ὑποδουλώνει· καί ἐνῶ τήν πείθει να περιφρονήσει ὅλα τά ἄλλα, μεταστρέφει ὅλα τά ἐνδιαφέροντα τῆς ψυχῆς νά ἀφοροῦν πλέον ἐκεῖνον. Ὁ ἔρωτας παρακινεῖ τίς ψυχές πού δέν βαδίζουν μέ τήν λογική, σέ πάθος καί παραφροσύνη· γιατί ἡ δίχως χαλινάρι φαντασία τους, διατηρεῖ τήν φλόγα πού διαφθείρει τον νοῦ. Ὁ ἔρωτας ὅταν ἀγγίζει μυαλωμένη ψυχή, σβήνει πρίν διαφθείρει τόν νοῦ, γιατί ἡ ψυχή εἶναι κύρια τοῦ ἑαυτοῦ της καί δέν ἀφήνεται νά σύρεται ἀπό τήν φαντασία. Ὁ ἔρωτας καταλαμβάνει τίς ψυχές πού εἶναι ἄδειες ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα καί πλήττουν μέσα στήν μοναξιά τους. Ἡ καρδιά, ἀφοῦ ἔχει πλασθεῖ γιά να ἐρωτεύεται, δέν μπορεῖ νά μείνει ἀπαθής προς τόν κοσμικό ἔρωτα, ἄν πρῶτα δέν ἔχει πληγωθεῖ καί κατακυριευθεῖ ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα. Ὁ ἀνθρώπινος ἔρωτας δέν μπορεῖ νά κυριεύσει τίς καρδιές πού ἔχουν τρωθεῖ ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα, γιατί ὁ θεῖος ἔρωτας ἔχει γεμίσει κάθε πόθο καί τίποτα δέν ἄφησε κενό».

Στήν συνέχεια ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἐπικαλεῖται τόν λόγο τοῦ Πλούταρχου, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει τά ἑξῆς σχετικά μέ τόν ἔρωτα: «Θηρίο πού κατασπαράσσει τήν καρδιά, καθόσον ἔχει νύχια καί δόντια, δηλαδή τήν καχυποψία καί τήν ζήλια. Τά πάθη τῶν ἐρωτευμένων εἶναι τά ἑξῆς: ἐνῶ ἀγαποῦν, παράλληλα μπορεῖ να μισοῦν. Τόν ἴδιο πού ποθοῦν ὅταν εἶναι ἀπών, τρέμουν παρόντα· κολακεύουν, εἰρωνεύονται, πεθαίνουν πρίν τήν ὥρα τους, μποροῦν να σκοτώσουν, εὔχονται νά μήν εἶχαν ἀγαπήσει, ἀλλά δέν θέλουν νά πάψουν καί νά ἀγαποῦν. Ἐνῶ θέλουν νά κυριαρχοῦν πάνω του, ὑπομένουν τά πάντα ἀπ᾽αὐτόν. Αὐτό γίνεται αἰτία, τό πάθος νά τό διαδέχεται ἡ μανία».

Πράγματι, πόσο ἀληθινά καί καθημερινά εἶναι ὅλα αὐτά. Κάθε μέρα γίνονται γνωστές τέτοιες περιπτώσεις μέσα ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐπικοινωνίας καί τόν τύπο. Μέσα στα ὅσα προαναφέραμε γίνεται κατανοητό πῶς ὁ ἔρωτας δέν εἶναι μιά ἁπλή ὑπόθεση ἀλλά κάτι πολύ δυνατό πού χρειάζεται προϋποθέσεις γιά νά τό ἀντιμετωπίσεις. Ἐπίσης, ἡ

διαχείρισή του δέν εἶναι μιά εὔκολη ὑπόθεση ἀλλά χρειάζεται νά ὑπάρχει μέσα σου ὁ θεῖος ἔρωτας γιά νά ὁδηγηθεῖς σωστά στην ζωή σου.

Περί τοῦ Θείου Ἔρωτος

Ἄς δοῦμε τώρα τί λέγει ὁ ἅγιος γιά τον θεῖο ἔρωτα. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τά ὅσα μᾶς κατέγραψε εἶναι τό ἀπόσταγμα τῶν ὅσων ἐκείνων βίωνε στό καθημερινό του ἡμερολόγιο. Δέν πρόκειται γιά ἐγκεφαλική γνώση ἀλλά γιά βίωμα δυνατό. Ἄς ἀπολαύσουμε τά ὅσα ὁ ἅγιος ἀναφέρει γιά τό προαναφερθέν θέμα.

«Ὁ θεῖος ἔρωτας εἶναι τέλεια ἀγάπη πρός τό θεῖο, πού ἐκδηλώνεται σάν ἀκατάπαυστος πόθος πρός τόν Θεό. Ὁ θεῖος ἔρωτας γεννιέται στήν καρδιά πού ἔχει καθαρθεῖ ἀπό τά πάθη, διότι μέσα σ᾽αὐτήν εἰσέρχεται ἡ θεία χάρις. Ὁ ἔρωτας πρός τόν Θεό εἶναι θεῖο δῶρο καί προσφέρεται στήν ψυχή πού ἀγωνίζεται νά παραμείνει ἁγνή, δῶρο τῆς θείας χάριτος πού ἐπεφοίτησε καί ἀποκαλύφθηκε στήν ψυχή. Ὁ θεῖος ἔρωτας δεν ἐνεργεῖ σέ καμία ψυχή, χωρίς προηγουμένως αὐτή νά ἔχει δεχτεῖ τήν θεία ἀποκάλυψη. Αὐτό, διότι ἡ ψυχή πού δέν ἔχει δεχτεῖ ἀκόμα τήν θεία ἀποκάλυψη, δέν ἔχει ἐπάνω της τήν ἐπίδραση τῆς χάριτος καί μένει ἀπαθής στόν θεῖο ἔρωτα. Εἶναι ἀδύνατον νά γεννηθεῖ θεῖος ἔρωτας χωρίς τήν ἐνέργεια τῆς θείας δύναμης μέσα στήν καρδιά. Διότι ὁ θεῖος ἔρωτας εἶναι ἐνέργεια τῆς θείας χάριτος πού κατοικεῖ στήν καρδιά. Οἱ ἐραστές τοῦ θείου ἑλκύσθηκαν στόν θεῖο ἔρωτα ἀπό τήν θεία χάρη πού ἐνήργησε στήν καθαρή καρδιά τους, ἀποκαλύφθηκε στήν ψυχή καί ἑλκύσθηκε ἀπό τόν Θεό. Νά λοιπόν ποιά εἶναι ἡ βασική προϋπόθεση γιά νά λάβεις αὐτόν τον ἔρωτα. Ποιά; Ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς! Καί συνεχίζει ὁ ἅγιος: «Ὁ ἐραστής τοῦ θείου δέχθηκε πρῶτος ἀπό τόν Θεό τόν ἔρωτα καί κατόπιν αἰσθάνθηκε ἔρωτα γι᾽Αὐτόν. Ὁ ἐραστής τοῦ θείου προηγουμένως ἔγινε υἱός ἀγάπης καί ἔπειτα αὐτός ἀγάπησε τόν Πατέρα. Ἡ καρδιά πού ἐρωτεύθηκε τόν Κύριο, οὐδέποτέ ὑπνώττει, ἀλλά πάντοτε βρίσκεται σέ ἐγρήγορση, διότι ὁ ἔρωτας πρός τόν Κύριο τήν ἔχει κατακλύσει. Ὁ ἄνθρωπος παραδίνεται στόν ὕπνο ἀπό τήν ἀνάγκη τῆς φύσης ἀλλά ἡ καρδιά ὅμως γρηγορεῖ ὑμνῶντας τόν Θεό. Ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέει γιά τον πνευματικό ἔρωτα: «Εἶναι τόσο ἐπιτακτικός ὁ πνευματικός ἔρωτας, ὥστε νά ἐκμεταλλεύεται τόν καιρό, καί πάντοτε ἡ ψυχή νά θέλει νά βρίσκεται μ᾽Αὐτόν πού τήν ἀγαπάει, ὥστε καμία θλίψη ἤ ὀδύνη νά μήν πλησιάζει και εἰσχωρεῖ μέσα της».

Ἡ ψυχή πού ἑλκυσθεῖ ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα προσκολλᾶται στέρεα στόν Θεό. Ἔχει ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί σ᾽Αὐτόν ἀφήνει ὅλη της τήν ἐλπίδα. Ὁ θεῖος αὐτός ἔρωτας την ὁδηγεῖ πρός τόν Θεό καί μ᾽Αὐτόν διαλέγεται μέρα καί νύχτα. Ἡ ψυχή πού ἔχει πληγωθεῖ ἀπό τόν θεῖο ἔρωτα, τίποτε ἄλλο δέν ἐπιθυμεῖ πέρα ἀπό τό ὑπέρτατο ἀγαθό. Ἀμελεῖ γιά ὅλα καί αἰσθανεται πώς ὅλα τά τοῦ κόσμου εἶναι ἀνούσια. Πράγματι, ἐδῶ συμβαίνει αὐτό πού στήν καθημερινή γλῶσσα λέμε «Εἶναι στόν κόσμο του», στόν ὑπέροχο ὅμως κόσμο πού μακάρι νά βρισκόμασταν ὅλοι μας.

Στήν συνέχεια ὁ ἅγιος μᾶς λέει ὅτι ἡ ψυχή πού εἶναι ἐρωτευμένη μέ τόν Θεό ἔχει ὡς κύριο μέλημά της τήν μελέτη τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ καί ἐπίσης τήν συνάντησή του μ᾽Αὐτόν. Ἐπίσης, ὅταν μιά τέτοια ψυχή μιλᾶ τότε ὅταν θά μιλήσει θά πεῖ γιά τόν Θεό, θα τόν ὑμνήσει, θά τόν δοξολογήσει, θά διηγηθεῖ τά θαυμάσια Αὐτοῦ. Ἡ συζητήσεις τοῦ ἀνθρώπου πού ἀγάπησε ἔτσι τόν Θεό δεν μπορεῖ παρά νά εἶναι ἀπό τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι φανερό ὅτι ὁλόκληρη ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἔχει μεταμορφωθεῖ καί ἐξεικοιωθεῖ μέ τόν Θεό. Ἀναφέρει καί κάτι ἄλλο. Ὅτι ἡ ψυχή πού ἔχει ἐρωτευθεῖ τόν Θεό γνωρίζει τόν Θεό καί αὐτή ἡ γνωριμία ἀναζωπυρώνει τόν θεῖο ἔρωτα. Ἔτσι, ἡ ψυχή αὐτή ἑλκύστηκε καί γλυκάθηκε ἀπό τόν Θεό και συνεπῶς κάθε ἐπιτυχία κάθε λαχτάρα, κάθε ροπή πού εἶναι ξένη στήν θεία ἀγάπη, ἀπομακρύνεται ἀπ᾽αὐτήν ὡς ταπεινή καί ἀνάξιά της. Ἐπίσης, καί κάτι ἄλλο λέγει ὁ ἅγιος χαρακτηριστικά: « Ἡ θεία ἀγάπη ἀνυψώνει τήν ψυχή σάν ἐλαφρά νεφέλη καί τήν ὁδηγεῖ πρός τήν ἀέναη πηγή τῆς ἀγάπης, προς τήν παντοτινή ἀγάπη καί τήν γεμίζει μέ φῶς αἰώνιο. Ἡ ψυχή πού ἔχει πληγωθεῖ ἀπό τον θεῖο ἔρωτα, εἶναι πάντα χαρούμενη, ἀγάλλεται, σκιρτᾶ καί χορεύει γιατί ἀναπαύεται στήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου, ὅπως ἀναπαύεται κανείς στά ἤρεμα νερά». Αὐτή εἶναι πράγματι μιά μεγάλη, τεράστια καί σημαντική διαφορά ἀπό τόν κοσμικό ἔρωτα, ὁ ὁποῖος μεταβάλλεται τόσο γρήγορα, τόσο ἔντονα καί τόσο συχνά καί μάλιστα πολλές φορές ἀπογοητεύει καί ὁδηγεῖ στήν ἐκδίκηση και στό μίσος. Ὁ ἅγιος ἀναφέρει ὅτι « κανένα θλιβερό γεγονός τοῦ κόσμου δέν μπορεῖ νά  διαταράξει τήν γαλήνη καί τήν εἰρήνη της. Οὔτε κάτι λυπηρό νά τῆς ἀφαιρέσει την χαρά καί τήν εὐφροσύνη. Ἡ ἐρωτευμένη με τόν Θεό ψυχή, ἐνθουσιασμένη ἀπό τήν ἀγάπη, ὑπερίπταται, κατά κάποιον τρόπο, τῶν σωματικῶν αἰσθήσεων, ἀκόμη καί αὐτοῦ τοῦ σώματος. Ἀποχωρεῖ, λησμονεῖ τόν ἑαυτό της, ἐξαιτίας τῆς τέλειας ἀφοσίωσής της στον Θεό». Καί ἐδῶ μποροῦμε νά σημειώσουμε μιά σημαντική διαφορά τοῦ ἔρωτος καί τοῦ θείου Ἔρωτος. Στόν πρῶτο τίς περισσότερες φορές ὁ καθένας ἐπιθυμεῖ ὁ ἄλλος νά νοιάζεται ἀποκλειστικά σ᾽αὐτόν ἐνῶ στόν δεύτερο δέν σκέφτεσαι κἄν τόν ἐαυτό σου, μέλημά σου εἶναι ὁ Θεός καί ὁ διπλανός σου. Ἀποτελεῖ ἀπόδειξη γνωσιότητας τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὅταν ἡ καρδιά ξεχειλίζει ἀπό τήν θεϊκή ἀγάπη καί τότε νοιώθει ἀγάπη ἀκόμα και γιά τούς ἐχθρούς. Ἤ ἐπίσης θέλεις νά βοηθήσεις τόν ἀνήμπορο καί τόν φτωχό ἤ ἀκόμα ὅταν γενικά θέλεις νά «κλαῖς μετά κλαιόντων καί νά χαίρεσαι μετά χαιρόντων».  Ἡ ψυχή ὄντως δέν σκέπτεταιτίποτα ἄλλο, οὔτε ποθεῖ, ἀλλά συνεχῶς στενάζοντας λέει: Κύριε πότε θά ἀντικρίσω τό Πρόσωπό σου; Ποθεῖ ἡ ψυχή μου νά ἔλθει σέ ἐσένα, στον Θεό μου ὅπως ποθεῖ τό ἐλάφι τίς πηγές τῶν ὑδάτων. Ποθεῖ τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, τῆς θείας Κοινωνίας!

Καί δύο ἀκόμα σημεία μᾶς ἀναφέρει ὁ ἅγιος: α) «Ἡ ἀνερμήνευτη γλυκύτητα τῆς θείας ἀγάπης, τή μέν καρδία γοητεύει και κατακυριεύει, τόν δέ νοῦ ἕλκει πρός τό θεῖο, γιά νά ἀπολαύσει μέ ἀγαλλίαση τόν Θεό». β) «Ὁ θεῖος ἔρωτας προξενεῖ τήν οἰκειότητα πρός τόν Θεό, ἡ δέ ἐξοικείωση τό θάρρος. Με τό θάρρος ἐπέρχεται ἡ ἐπιθυμία γιά τήν γεύση τοῦ θείου ἔρωτα καί αὐτή μέ τήν σειρά της προξενεῖ τήν πεῖνα γι᾽αὐτόν». Εἶναι σημαντικά θέματα πού ἀναφέρει ὁ ἅγιος πού δέν μποροῦν νά κατανοηθοῦν ἐγκεφαλικά ἀλλά νά βιωθοῦν μοναδικά ἀπό τόν καθένα μας καί μακάρι νά ἀξιωθοῦμε μιᾶς τέτοιας δωρεᾶς. Γιά μᾶς οἱ θεῖες αὐτές ἐμπειρίες ἀποτελοῦν ὄνειρο ζωῆς ἐνῶ για τόν ἅγιο Νεκτάριο καί τούς ἄλλους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας ἦταν καθημερινή πραγματικότητα. Πρίν νά ἀναφέρουμε καί μερικά στοιχεῖα ἀπό τά γραφόμενα τοῦ ἁγίου σχετικά μέ τό θέμα πού μελετοῦμε, θά καταγράψουμε «σάν διάλειμμα» τά ὅσα σαν ξέσπασμα πραγματικά ἀγάπης ἔχει ὁ ἵδιος σημειώσει.

«Ὕμνος στήν ἀγάπη»

Ὁ ἅγιος καταγράφει ὅ,τι αἰσθάνεται για τήν ἀγάπη πραγματικά σέ ἕνα ξεχείλισμα τῆς καρδιᾶς του καί λέγει: «Ὦ ἀγάπη, τῆς καρδιᾶς μου πλημμύρισμα! Ὦ ἀγάπη, γλυκύτατο τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ ὁμοίωμα! Ὦ ἀγάπη, τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου ἱερότατο ἔμβλημα! Ὦ ἀγάπη, τοῦ πραότατου Ἰησοῦ σύμβολο! Ἐσύ μέ τόν πόθο σου πλήγωσέ μου τήν καρδιά καί γέμισέ την χρηστότητα καί ἀγαθοσύνη. Πλημμύρισέ την μέ ἀγαλλίαση. Ἀνέδειξέ την κατοικητήριο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Ἐσύ πύρωσέ την με τήν θεία φλόγα σου γιά νά καταπαύσει τά

ταπεινά της πάθη, νά τήν ἁγιάσει, ὥστε να στέλνει στόν οὐρανό ἀκατάπαυστη ψαλμωδία. Ἐσύ πλήρωσε τήν καρδιά μου μέ τον γλυκασμό τῆς θείας ἀγάπης, ἔτσι ὥστε να ἀγαπῶ τόν μόνο γλυκύτατο Ἰησοῦ Χριστό

καί Κύριό μου καί σ᾽Αὐτόν νά ἀναπέμπω ἀκατάπαυστη ὑμνωδία μ᾽ὅλη τήν ψυχή μου, τήν καρδιά μου, τήν δύναμή μου, καί τήν διάνοιά μου. Ἀμήν».

Εἰκόνες γιά τήν θεϊκή ἀγάπη

Ἀφοῦ ὡς «διάλειμμα» παραθέσαμε τον «Ὕμνο τῆς ἀγάπης τοῦ ἁγίου Νεκταρίου», καί πρίν μιλήσουμε γιά τίς εἰκόνες αὐτές πού παρομοιάζει τήν ἀγάπη, νά ποῦμε εἰσαγωγικά ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι κάτι θεϊκό! Εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Θεός! Κατά τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη, ὅποιος μένει μέσα στήν ἀγάπη, στόν Θεό μένει καί ὁ Θεός μένει μέσα σ᾽αὐτόν. Ἐάν ἀγαπᾶς τόν Θεό προσπαθεῖς τά τηρεῖς τις ἅγιες ἐντολές Του καί αὐτές πάλι ὁδηγοῦν στήν γνώση τοῦ Θεοῦ.

«Κάτι ἀκόμα σημαντικό εἶναι ὅτι ὅποιος ἔχει γνήσια θεική ἀγάπη τότε νικᾶ τίς ἡδονές τοῦ κόσμου. Βλέπει πάνω ἀπό τό πλούτη, τις δόξες καί τίς τιμές τῶν ἀνθρώπων καί ἔτσι θεωρεῖ ὅτι τό ὑφαντό τῆς ἀράχνης δέν διαφέρει σέ τίποτα οὔτε ὑστερεῖ ἀπό τό βασιλικό πορφυρό ἔνδυμα. Ἐπίσης, δέν διακρίνει τους πολυτελεῖς λίθους ἀπό τά βότσαλα πού στολίζουν τίς ὄχθες τῶν ποταμῶν». Παρακάτω λέγει: «Δέν θεωρεῖ πρώτη εὐτυχία τήν ὑγεία τοῦ σώματος καί δέν ἀποκαλεῖ συμφορά την ἀσθένεια. Οὔτε τήν φτώχεια ὀνομάζει κατάσταση δυσβάστακτη. Οὔτε τόν πλοῦτο καί την εὐχαρίστηση τά ἀντιλαμβάνεται ὡς ἀληθινή εὐδαιμονία· ἀλλά ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ μέ τήν θεϊκή ἀγάπη μοιάζει μέ τό ρεῦμα τοῦ ποταμοῦ πού τρέχει στά φυτεμένα πλάι στις ὄχθες δένδρα καί κανένα ἀπ᾽αὐτά δέν τοῦ ἀνακόπτει τήν πορεία.

Ὁ ἅγιος μᾶς δίνει δύο εἰκόνες γιά την πνευματική ἀγάπη. Ἡ μία εἶναι τῆς ὀχυρωμένης πόλης καί ἡ ἄλλη εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς φωτιᾶς.

Ὡς πρός τήν πρώτη, λέγει ὅτι ἡ πνευματική ἀγάπη εἶναι σάν πόλη ὀχυρωμένη, ἡ ὁποία δέν εἶναι δυνατόν νά καταληφθεῖ ἀπό ἐπιθέσεις καί πολιορκίες τοῦ Διαβόλου, οὔτε κρυφά, οὔτε φανερά, διότι δέν μπορεῖ νά καταλήξει ποτέ μιά κατεστραμμένη πόλη τοῦ Σατανᾶ, καθότι φυλάσεται ἀπό τόν Δεσπότη Χριστό.

Ὡς πρός τήν δεύτερη, ἀναφέρει: «Ἡ ἀγάπη εἶναι σάν τήν φλόγα τήν ὁποία δέν μπορεῖ νά ἀντέξει οὔτε καί ὁ Διάβολος. Περισσότερο μπορεῖ τό χορτάρι νά ὑπομείνει τό πῦρ τῆς φλόγας, παρά ὁ Διάβολος τήν φλόγα τῆς ἀγάπης.

Ἐπίσης, χαρακτηρίζει τήν ἀγάπη αὐτή ὀχυρό καλύτερο ἀπό τεῖχος καί στερεότερη ἀπό διαμάντι.

Ἄλλες σημαντικές ἐπισημάνσεις τοῦ ἁγίου

Ἡ πνευματική ἀγάπη ὀμορφαίνει την ζωή καί εἶναι αὐτή που ἀλλάζει καί γλυκαίνει τούς ἀνθρώπους. Εἶναι ὅμως καί ἡ μόνη πού θά παραμείνει καί μετά τόν θάνατό μας ἀκόμα. Ἡ ἀγάπη σκεπάζει πολλές ἁμαρτίες καί μακάρι νά σκεπάσει καί τίς δικές μας. Ἡ ἀγάπη αὐτή εἶναι ἡ ἴδια πού θά μᾶς ὁπλίσει μέ παρρησία τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ δέν θά μπορέσουμε νά ψελλίσουμε τό ὁ,τιδήποτε ἀλλά θά δείξουμε τά χείλη μας, πού θά εἶναι νωπά ἀκόμα ἀπό το Αἷμα τοῦ Κυρίου μας. Ὁ ἀγῶνας μας εἶναι ἡ θεϊκή ἀγάπη νά ποτίσει ὅλες τίς ἀγάπες πού ἔχουμε στήν ζωή μας.

Ἐπίλογος

Ὡς ἐπίλογο τοῦ μικροῦ αὐτοῦ φυλλαδίου νά ἀναφέρουμε ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι κάτι ἱερό, θεϊκό καί εἶναι βλασφημία νά χρησιμοποιεῖ κάποιος αὐτήν τήν λέξη ἀσυνείδητα καί εὔκολα. Εἶναι ἴσως ἡ λέξη πού ἔχει δεχθεῖ τήν μεγαλύτερη παρερμηνεία ἀπό παλιά μέχρι καί σήμερα. Ἄς κατανοήσουμε ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ Θεός καί θέλει ἀγῶνα νά την νοιώσεις καί νά τήν ζήσεις. Ἐσύ πού θέλειςνά ἀγαπᾶς, καί εἶναι φυσική πορεία αὐτή, φρόντισε νά γευθεῖς πρῶτα, ἔστω καί λίγο, τόν θεῖο ἔρωτα καί μετά νά προχωρήσεις στις ἄλλες διαπροσωπικές σχέσεις. Ἄν θέλεις να ἀγαπήσεις καί νά ἀγαπηθεῖς ἡ ἀγάπη για τόν ἄλλον πρέπει νά εἶναι ποτισμένη ἀπό την ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀγάπη σου νά εἶναι Χριστοκεντρική καί Χριστόδετη διαφορετικά εἶναι σάν νά χτίζεις πάνω στήν ἄμμο, χωρίς θεμέλια. Ἡ ἀγάπη καί τό μίσος στόν κοσμικό ἔρωτα εἶναι πολύ κοντά καί αὐτό δηλώνει ὅτι λείπει ὁ Θεός. Ὁ Θεός ἑνώνει δυνατά καί οὐσιαστικά τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Ἄν θέλεις μέ κάποιον νά ἔρθεις ψυχικά κοντά κάνε μαζί του προσευχή καί μελέτα μαζί του τίς ἱερές γραφές. Ἔτσι, ἕνας εἶσαι νέος και ἐπιθυμεῖς τόν γάμο μέ αὐτήν τήν προοπτική νά φθάσεις στό μυστήριο αὐτό. Εἶναι δῶρο Θεοῦ ὁ γάμος πού ἁγιάζει ὅσους ἀγωνίζονται μέσα σ᾽αὐτόν. Ἀγάπησε τόν Χριστό και μέσα ἀπ᾽Αὐτόν νά ἀγαπᾶς τόν ἄνθρωπο πού θά ἑνώσεις τήν ζωή σου μαζί του ἀλλά και ὅλους τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἔτσι, θά βάζεις τόν Χριστό στήν ζωή σου καί μέ τόν τρόπο αὐτό θά τήν νοηματοδοτεῖς, θά τήν θωρακίζεις καί θά τήν ἀφθαρτοποιεῖς. Θά την κάνεις οὐράνια, αἰώνια! Μπορεῖ ἡ παροῦσα ζωή νά εἶναι μιά πρόγευση τοῦ Παραδείσου! Μακάρι νά τόν ἀξιωθοῦμε ὅλοι καί νά μην λείψει κανείς ἀπό τό τρανό αὐτό πνευματικό πανηγύρι!

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου