Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Αχαρτογράφητη η περιοχή της σκέψης. Ανεξέλεγκτη πολλές φορές η δύναμη του μυαλού. Άλλοτε σε απογειώνει σε κόσμους εξωπραγματικούς ενώ άλλοτε σε προσγειώνει, συχνά οδυνηρά σε δύσβατα εδάφη. Ποια άραγε είναι η ισχύς του;
Το μυαλό του ανθρώπου μπορεί να λειτουργήσει ως το μεγαλύτερο παράθυρο στον κόσμο αυτό. Είναι αυτό που σου χαρίζει ταξίδια μακρινά, χωρίς εισιτήριο επιστροφής, παρ’ όλο που μπορεί να είσαι κλεισμένος μέσα σε τέσσερις τοίχους. Οι ίδιες οι σκέψεις μπορούν να σε ανακουφίζουν, να σε αναζωογονούν, να σε κατακλύζουν με ψυχική και πνευματική ευφορία. Είναι αυτές που σε κάνουν να ελπίζεις, να ονειρεύεσαι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι Μεσολογγίτες, οι οποίοι ήταν πολιορκημένοι από παντού κι όμως οι ίδιοι όρισαν την τύχη τους. Ο λόγος που το κατόρθωσαν οφείλεται στο ότι ήταν πνευματικά ελεύθεροι. Τα φτερά που μας χαρίζουν την πολυπόθητη ελευθερία βρίσκονται στο μυαλό μας και είναι δική μας υπόθεση να τα εκμεταλλευτούμε. Η δύναμη της σκέψης είναι αποκλειστικά και μόνο προσωπική υπόθεση.
Εξάλλου ”όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά”.
Από την άλλη πλευρά το μυαλό μπορεί να γίνει η πιο στενή και αδυσώπητη φυλακή σε όλο τον πλανήτη, διότι μπορεί να σε καταδικάσει σε ισόβια δεσμά. Η πνευματική δέσμευση είναι χειρότερη από την σωματική. Σε σκοτώνει αργά και βασανιστικά, σου τριβελίζει το μυαλό σαν μέλισσα και δεν σου δίνει την δυνατότητα να φτάσεις στην κάθαρση. Οι σκέψεις του ανθρώπου μπορούν να γίνουν τα καλύτερα χρυσά κελιά ακόμα και αν αντικρίζει καταγάλανο ουρανό και απέραντο βαθύ πέλαγος της ζωής. Η ψυχική λύτρωση δύσκολα επιτυγχάνεται, γιατί είναι εξίσου ακανθώδες να τιθασεύσεις τις σκέψεις σου. Ένα μπερδεμένο μυαλό φαντάζει σαν ένας ατέρμονος και σκοτεινός λαβύρινθος, του οποίου το κλειδί κατέχει και ο πιο δύσκολος αντίπαλός σου. Ο εαυτός σου.
Οι σκέψεις μας λοιπόν μπορούν να λειτουργήσουν ως καράβια για μακρινά ταξίδια σε αχαρτογράφητα νερά αλλά και ως σφιχτά δεσμά που φυλακίζουν τον εαυτό μας. Γι’ αυτό θα πρέπει το ίδιο το άτομο να χαλιναγωγήσει τα πάθη του και να κατευθύνει τις σκέψεις του σε απάνεμα λιμάνια. Ο μόνος δεσπότης του μυαλού σου πρέπει να είσαι εσύ. Είναι άσχημο να μην μπορείς να ελέγξεις το μυαλό σου, αλλά ακόμα πιο άσχημο να φυλακίζεσαι σε αυτό. Τα ηνία του μυαλού σου τα κατέχεις εσύ. Μόνο αυτό μπορεί να σε οδηγήσει στην ελευθερία του πνεύματος, το πολυτιμότερο αγαθό στην εποχή μας.
*Μαθήτρια Β΄ Λυκείου, Νάξος(τότε, 2017)
