Σοφιστείες – ΄΄προφάσεις εν αμαρτίαις΄΄ προς παραλαβήν της ΄΄κάρτας του πολίτη΄΄ / Ιερομόναχος Αρσένιος και Μοναχός Ησαΐας*

Εισαγωγικά.

Από τριακονταετίας και πλέον είχαν ξεκινήσει στην ελλάδα οι προσπάθειες και οι σχεδιασμοί δια να νομοθετηθή η έκδοσις ταυτότητος περιεχούσης τον αριθμόν του Αντιχρίστου (666), με στόχον στο αμεσώτατον μέλλον να αντικατασταθή αύτη από το προφητευόμενον στην Αποκάλυψη του Ευαγγελιστού Ιωάννου Χάραγμα στο σώμα μας (Αποκ., ιγ΄, 16-18). [Την δολίαν μεθόδευσιν της μεταλλαγής της ταυτότητος στο σωματικόν Χάραγμα την είχε προϊδεί και προείπει ο Άγιος Παΐσιος από τότε (προ τριακονταετίας), ήδη δε την βλέπομε πραγματοποιουμένην σε χώρες του εξωτερικού]. Με την Χάριν και την βοήθειαν του Θεού και ύστερα από τις έντονες και συνεχείς αντιδράσεις της Ι. Συνόδου, του Αγίου Όρους, πολλών Ι. Μητροπόλεων, Ι. Μονών και του ευσεβούς λαού, οι προσπάθειες του Πονηρού και των οργάνων του προς επιβολήν της τοιαύτης ταυτότητος, και παρά τις επανειλημμένες νομοθετήσεις, τροποποιήσεις, προαγγελίες κ.τ.τ., παραμένουν μέχρι στιγμής ατελεσφόρητες, αν και τελευταίως έχουν ενταθή στο κατακόρυφο.

Ευθύς εξ αρχής, ολίγοι, ευτυχώς –αλλά και εκ των κόλπων της Εκκλησίας, δυστυχώς-, ισχυρίσθηκαν ότι η αποδοχή μιας τέτοιας ταυτότητος δεν θίγει την πίστιν μας, και, κατά συνέπειαν, μπορούμε άφοβα να την παραλάβωμε. Διά να επιτύχουν το βόλεμά τους (να τα πάνα καλά και με τον Θεό και με τον Διάβολο) και διά να δικαιολογήσουν την δειλίαν και την πλάνη τους, είχαν χρησιμοποιήσει διάφορα σοφιστικά επιχειρήματα:

  1. Η (δήθεν) απουσία του 666.

Όσοι χρησιμοποιούν τον ανωτέρω ισχυρισμό είναι –ή προσποιούνται ότι είναι- τελείως άσχετοι και με τα παγκοσμίως (αλλά και στην Πατρίδα μας) εξαγγελόμενα, νομοθετούμενα και διαδραματιζόμενα, και με τις σχετικές εφαρμοζόμενες τεχνολογίες, αλλά και με τα εν τη Αποκαλύψει αναφερόμενα. Όποιος έχει στοιχειωδώς ασχοληθεί με τα ανωτέρω, θεωρεί υπερβεβαίαν την χρήσιν του 666 στις ηλεκτρονικές τευτότητες. Ασφαλώς, δεν είναι λογικόν να ομιλούμε για αποδείξεις, την στιγμήν που δεν έχει εκδοθή η συγκεκριμένη κάρτα. Υπάρχουν, όμως, εντονώτατες ενδείξεις, που, εν συναρτήσει με τα προλεχθέντα, εγγίζουν τα όρια της αποδείξεως.

   α΄ Η επιμελής μυστικότης, όσον αφορά τα ακριβή χαρακτηριστικά και τις τεχνικές προδιαγραφές της κάρτας, παρότι, σύμφωνα με τις εξαγγελίες των υπευθύνων, βρισκόμαστε στο παρά 5΄, δημιουργεί την πεποίθησιν, σ’ όποιον δεν είναι παθολογικά αφελής, ότι κάτι βρώμικο αποκρύπτεται. Την πεποίθησιν αυτήν ενισχύει έτι –πέραν της γενικής αναξιοπιστίας των πολιτικών, καθόσον το ασυστόλως ψεύδεσθαι έχει καταστή πανδημία- το ότι, και ειδικώς με το εν λόγω θέμα, και οι ελάχιστες σχετικές ανακοινώσεις των αρμοδίων χαρακτηρίζονται από την ασάφειαν, την αοριστίαν και τις αντιφάσεις.

β΄ Αλλά σε ανύποπτον χρόνον (1997, ότε συνεζητείτο η Συνθήκη Σέγκεν και η σχετιζομένη με αυτήν νομοθέτησις των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων), υπήρξε και απερίφραστος ομολογία περί υπάρξεως του 666. Ευρίσκεται αύτη σε επανειλημμένες δηλώσεις –μερικές μάλιστα ελέχθησαν με ιταμότητα και με περιφρονητικήν  απαξίωσιν προς τον αντιδρώντα λαόν- υπουργών, λοιπών πολιτικών και εγκύρων δημοσιογράφων (έχουν λεπτομερώς καταγραφή, εκτός των άλλων, και σε επιστολήν του σεβαστού π. Σαράντη Σαράντου προς τον Αρχιεπίσκοπον). Στις ανωτέρω δηλώσεις κυρίως στηρίχθηκαν και σοβαροί εκκλησιαστικοί άνδρες (ως ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου π. Γ. Μεταλληνός κ. ά.), όταν κατά τις σχετικές αντιδράσεις τους θεωρούσαν δεδομένη την εν προκειμένω χρήσιν του 666.

γ΄ Η τυχούσα μελλοντική διαβεβαίωσις αρμοδίων (προς καθησυχασμόν) περί δήθεν μη υπάρξεως του 666 –πάντως ουδεμία τοιαύτη έχει δοθή μέχρι στιγμής, παρά τις πλείστες και έντονες προς τούτο προκλήσεις- θα είναι τελείως ανίσχυρος να μας καθησυχάση, καθόσον, δεδομένης και της προαναφερθείσης αναξιοπιστίας των, η μυστική κρυπτογράφησις του ΄΄κλειδιού΄΄ αναγνώσεως του τσιπ. Θα καθιστά αδύνατον την έρευναν διά το κατά πόσον η ανωτέρω διαβεβαίωσις είναι ειλικρινής.

δ΄ Τέλος, ακόμη και στην υποτιθετικήν πε΄ριπτωσιν, κατά την οποίαν θα μπορούσαμε να διαπιστώσωμε ότι η κάρτα-ταυτότης είναι αρχικώς ΄΄καθαρή΄΄ από 666, επ’ ουδενί δεν θα επιτρεπόταν να ξεθαρρέψωμε στην παραλαβήν της, διότι, λόγω της δυνατότητος επαναπρογραμματισμού του τσιπ, ανά πάσαν στιγμήν και εν αγνοία μας θα καθίσταται δυνατή η προσθήκη του δαιμονικού συμβόλου.

  1. Ο ΄΄εξαγιασμός΄΄ και η εξουδετέρωσις του 666.

Υποστηρίζουν αφελώς –ή πονηρώς- μερικοί ότι, σημειώνοντας το σημείο του Τιμίου Σταυρού επάνω στην ταυτότητα, θα ΄΄εξαγιάσουν΄΄ και θα εξουδετερώσουν την διαμονικήν ενέργειαν του δαιμονικού συμβόλου. Άλλοι πάλι χρησιμοποιούν προς τον αυτόν σκοπόν τους λόγους του Αποστόλου Παύλου: «παν κτίσμα Θεού καλόν, και ουδέν απόβλητον μετά ευχαριστίας λαμβανόμενον· αγιάζεται γαρ διά λόγου Θεού και εντεύξεως» (Α΄ Τιμ. δ΄, 4-5). Είναι γνωστή επί όλων των ανωτέρω –και γι’ αυτό δεν θα πλατειάσωμε- η φωτισμένη διδασκαλία του Αγίου Παϊσίου, που χαρακτηρίζει τα ανωτέρω ως πλάνες και διευκρινίζει ότι ο διάβολος, ο αντίχριστος και το σύμβολό του δεν επιδέχονται αγιασμόν με το να επιθέσωμε Τίμιον Σταυρόν.

Με αυτά τα σοφίσματα οι εν λόγω ΄΄γνωστικοί΄΄ θεωρούν και παρουσιάζουν ως βλάκες και στενοκεφάλους τα εκατομμύρια των Αγίων Μαρτύρων. Τι κρίμα να μην ζούσαν τότε! Θα τους συμβούλευαν να σταυρώνουν τους βωμούς των ειδώλων, να τους…΄΄εξαγιάζουν΄΄ και μετά να θυσιάζουν. Να απευθύνουν «λόγον Θεού και έντευξιν» στα ειδωλόθυτα, να τα ΄΄εξαγιάζουν΄΄ και με αναπαυμένην την συνείδησιν να τα τρώγουν. Πόσους μάρτυρες θα είχαν … γλιτώσει! Αλλά και την Αποστολικήν Σύνοδον θα είχαν προφυλάξει από το …σφάλμα που έκανε να απαγορεύση τα ειδολόθυτα (Πράξ. ιε΄, 29). Οι Άγιοι Μάρτυρες, όμως, προτιμούσαν να μαρτυρήσουν, αρνούμενοι όχι μόνον να μιαροφαγήσουν, αλλ’ ακόμη και το να δεχθούν να φάγουν και το προσφερόμενον σ’ αυτούς καθαρόν κρέας, μόνο και μόνο διά να μην δώσουν την εντύπωσιν στους θεατές ότι μιαροφάγησαν! Και αυτά, όχι μόνο στους χρόνους της Καινής διαθήκης (βλ. λ.χ. μαρτύριον Αγίων Ακεψιμά, Αειθαλά και Ιωσήφ, κατά την 3ην Νοεμβρίου), αλλ’ ακόμη και στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης (βλ. μαρτύριον Αγίου Ελεαζάρου, Β΄ Μακ. στ΄, 18-31)! Ω πόση η αγία ευαισθησία των Αγίων Μαρτύρων καιπόση η ΄΄γνωστική΄΄ αγνωσία και αναισθησία των σημερινών αρνητών!

Παρομοίας πλάνης, αλλά διαμετρικώς αντιθέτου, είναι και το εξής σόφισμα προς δήθεν εξουδετέρωσιν του 666, το οποίο, δυστυχώς, ελέχθη από ρασοφόρον: «Εγώ θα πάρω την ταυτότητα με το 666, θα την φτύσω και μετά άφοβα θα την βάλω στην τσέπη μου». Για να πάρη την απάντησιν από τον Άγιον Παΐσιον: «Θα φτύσης, δηλαδή, μαζί και το βαφτιστικόν σου όνομα, και την υπογραφήν σου, και την φωτογραφίαν σου και την πίστιν σου (σ. γρ.: εννοώντας το ΄΄Χριστιανός Ορθόδοξος΄΄, που τότε υπήρχε ακόμη). Χώρια που η δαιμονική ενέργεια δεν διώχνεται με τέτοιες υποκρισίες».

  1. «Τα Καίσαρος Καίσαρι…».

Χρησιμοποιούντες την ανωτέρω ρήσιν του Κυρίου μας οι σύγχρονοι ΄΄γνωστικοί΄΄ διδάσκουν ότι η ταυτότητά μας ως δήθεν ανήκουσα στον Καίσαρα, μπορεί να περιέχη ο,τιδήποτε επιθυμεί ο Καίσαρ, χωρίς αυτό να μας επηρεάζη πνευματικά. Όμως:

α΄  Ο Κύριος δεν εχρησιμοποίησε τους λόγους Του αυτούς διά την ταυτότητά μας, αλλά διά το δηνάριον και την φορολογίαν που επληρώνετο δι’ αυτού. Κατ’ αυτήν την έννοιαν εχρησιμοποίησε τους λόγους του Κυρίου και ο Άγιος Παΐσιος, διακρίνοντας σαφώς εν προκειμένω την ταυτότητά μας από τα νομίσματα. Όταν, δηλαδή, κάποτε τον ρώτησαν: «Γιατί πειράζει να πάρωμε την ταυτότητα με το 666, αφού και το πεντοχίλιαρο έχη επάνω του το 666, και όμως το χρησιμοποιούμε;», απάντησε: «Το πεντοχίλιαρο είναι νόμισμα –και η λίρα της Αγγλίας έχει επάνω την Βικτώρια-· αυτό δεν με πειράζει. ΄΄Τα Καίσαρος Καίσαρι΄΄. Εδώ, όμως, είναι η ταυτότητά μου, είναι κάτι προσωπικό· δεν είναι νόμισμα. Ταυτότητα σημαίνει ό,τι και η λέξη· ταυτίζεται, δηλαδή, κανείς μ’ αυτά που δηλώνει. Βάζουν τον Διάβολο και υπογράφω ότι τον αποδέχομαι». Και σε άλλη ευκαιρία είχε επισημάνει ότι η παραλαβή τέτοιας ταυτότητος είναι πτώσις και άρνησις Χριστού. Η ταυτότητά μας, λοιπόν, δεν ανήκει στον Καίσαρα. Μπορεί μεν να είναι κρατικό έγγραφο, αλλ’ είναι ταυτοχρόνως και κυρίως και «έγγραφο απολύτως προσωπικό», όπως είχε εύστοχα τονίσει και ο μακαριστός π. Γ. Καψάνης.

Φοβούμεθα ότι αυτοί που τώρα ισχυρίζονται ότι η ταυτότητά μας ανήκει στον Καίσαρα, διά να δικαιολογήσουν την παραλαβήν ταυτότητας με 666 –ενώ οι ίδιοι προ ετών χαρακτήριζαν την τοιαύτην παραλαβήν ως άρνησιν Χριστού!-, όταν προχωρήσουν τα πράγματα και πλησιάσωμε στην επιβολήν του Χαράγματος επί του σώματος, οι ίδιοι θα ισχυρισθούν ότι και το σώμα μας είναι υπό την εξουσίαν του Καίσαρος και ότι μόνον η ψυχή μας ανήκει ΄΄στα του Θεού΄΄ (εφευρίσκοντας και ανάλογα Αγιογραφικά ρητά!), για να δικαιολογήσουν και την αποδοχήν του Χαράγματος!!!

β΄   Το 666, εξ άλλου, δεν είναι απλώς σύμβολο Καίσαρος, αλλά και ΄΄Θεού΄΄. Είναι σύμβολον του Αντιχρίστου, ο οποίος δεν θα είναι μόνο Καίσαρ, αλλά θα διεκδική δι’ εαυτόν την ιδιότητα του Θεού. Και όχι απλώς κάποιου ΄΄Θεού΄΄ -διότι και πολλοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες διεκδικούσαν θεϊκήν ιδιότητα- αλλά του μοναδικού Θεού. Θα είναι ο ΄΄αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεό΄΄ (Β΄ Θεσ, β΄, 4). Δεν θα δεσμεύη μόνο την πολιτικήν μας ελευθερίαν, αλλά θα δεσμεύη κυρίως και κυριευτικώς την θρησκευτικήν μας ελευθερίαν, απαιτώντας μοναδικήν λατρευτιήν προσκύνησιν.

Συμπερασματικώς, ούτε η ταυτότητά μας ανήκει ΄΄στα Καίσαρος΄΄, ούτε το σύμβολον (666) που θα έχη είναι μόνο πολιτικό σύμβολο, αλλά κυρίως θρησκευτικό –βγάλανε το ΄΄Χριστιανός Ορθόδοξος΄΄ και βάζουνε το 666- και φανερώνει (στην περίπτωσιν που την αποδεχθούμε) ότι ανήκομε στον ΄΄Θεόν΄΄ που το 666 συμβολίζει!

  1. Η (δήθεν) ανυπαρξία θεολογικών επιχειρημάτων για την ΄΄φοβίαν΄΄ παραλαβής της ΄΄Κ.τ.Π.΄΄

   Όσοι ομιλούν για έλλειψιν θεολογικών επιχειρημάτων εν προκειμένω, είτε ανήκουν σ’ αυτούς που ορθολογιστικώς απορρίπτουν την θεοπνευστίαν του ιερού βιβλίου της Αποκαλύψεως, είτε σ’ αυτούς που την αποδέχονται μεν, αλλά –προτεσταντικώ τω τρόπω- «δίνουν τις ερμηνείες του μυαλού τους», κατά τον Άγιον Παΐσιον, είτε, φυσικά, σ’ αυτούς που δεν έχουν κάνει καν τον κόπο να την ανοίξουν. Υπάρχουν, τέλος, μερικοί, που, καλυπτόμενοι Ιουδαϊκώς πίσω από το γράμμα του ιερού κειμένου, υποστηρίζουν ότι η Αποκάλυψις ομιλεί μόνον για «δεξιά χείρα» και «μέτωπον» και όχι για ταυτότητα. Θεωρούμεν υπεραρκετά, ως απάντησιν προς αυτούς τους τελευταίους, τα όσα προελέχθησαν, σχετικώς με τον προσωπικόν χαρακτήρα της ταυτότητος (βλ. ενότητα 3 α΄) και με την αγίαν ευαισθησίαν των Αγίων Μαρτύρων (βλ. ενότητα 2). Προσθέτουμε μόνο εδώ ότι η τοιαύτη ΄΄θεολογική εμβρίθειά΄΄ τους θα τους καθοδηγήση και στην άφοβον αποδοχήν του Χαράγματος στο αριστερό χέρι ή στα πόδια!

  1. Ο Άγιος Παΐσιος δεν ήταν αλάθητος.

Και το χρησιμοποιούν αυτό άνθρωποι που, διά να στηρίξουν τις διάφορες (ορθές) απόψεις τους έχουν ΄΄κάνει σημαία΄΄ τον Άγιον. Αναμφισβήτητα, ουδείς άνθρωπος –και ασφαλώς, και ο Άγιος Παΐσιος- δεν είναι αλάθητος. Αλλά, οι ευλογημένοι, δεν καταλαβαίνουν, ότι, άλλοτε αποδεχόμενοι και άλλοτε απορρίπτοντες αυθαίρετα τις διδασκαλίες των Αγίων, στην ουσία προβάλλουν και διακηρύσσουν το ιδικόν τους αλάθητο;

Επί πλέον, οι ανωτέρω πάσχουν προφανώς από βαρείας μορφής λήθην –ή υπόκρισιν, εάν προσποιούνται ότι ελησμόνησαν-. Καθόσον η εν προκειμένω διδασκαλία του Αγίου Παϊσίου επεσφραγίσθη πανηγυρικώς υπό της Εκκλησίας. Και διά των θεσμικών οργάνων της (βλ. εγκύκλιον 2641/1998 Ιεράς Συνόδου, ως και ανακοίνωσιν Ι. Συνόδου διά την ΄΄Κ.τ.Π΄΄  της 17ης/11/2010) αλλά και υπό του πληρώματός της (πρβ. Πλείστας όσας επιστολές, ψηφίσματα και ανακοινώσεις Ιεραρχών, Ι. Μονών, Καθηγητών Πανεπιστημίου κλπ.).

*Ιερόν Κελλίον «Παναγούδας», Άγιον Όρος

 

 

 

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου