
Διήγηση Γρηγορίου Α…, Θεσσαλονίκη: «Εἶχα πάρει εὐλογία ἀπ᾿ τόν π. Γρηγόριο, τόν Πνευματικό μου, τότε τό 1992 ἤ 1993, νά παρακαλέσω τόν γέροντα ἅγιό μας Παΐσιο, νά κάνη καλά τήν κόρη μου, τήν ὁποία γνώριζε, τήν εἶχε δεῖ ἐκεῖ τό 1987 περίπου. Φοβήθηκα μήπως δέν μέ δεχθεῖ ἤ μήπως λείπει. Ὁ π. Ἰσαάκ ὅμως μέ εἶπε, ὅτι “ὁ Γέροντας ἔχει ἐντολή ἀπ᾿ τήν Παναγία μας νά δέχεται ὅποιον τόν ἐπισκέπτεται”».
«Πήγαμε λοιπόν μέ τόν π. Ἰσαάκ νά ἐπισκεφτοῦμε τόν ἅγιο γέροντα Παΐσιο. Ὅταν φθάσαμε, ἀπ᾿ τό ἐπάνω μέρος εἴδαμε τόν Ἅγιο Γέροντα ἐπάνω στή στέγη ἀνεβασμένο.
»Μᾶς εἶδε, καί ὁ μακαριστός π. Ἰσαάκ φώναξε:
― Γέροντα, ὁ Γρηγόρης γιά σένα ἦρθε. Καί ὁ ἅγιος φωνάζει:
― Γιά μένα ἦρθες, παιδί μου, ἄδικα κουράστηκες χαριτωμένα ὅπως πάντα. Κατέβηκε ἀπ᾿ τή σκάλα καί πλησίασε ξυπόλητος στήν πορτούλα νά μᾶς ἀνοίξη. Τά πόδια του βγῆκαν λίγο ἔξω ἀπ᾿ τήν πορτούλα, θυμᾶμαι κίτρινα, καί ὁ π. Ἰσαάκ σκύβει καί τά πιάνει, γιά νά πάρη ὑποθέτω χάρη, ὁ δέ Γέροντας τά τράβηξε μέσα. Μᾶς ἀνοίγει τήν πορτούλα καί ὁ π. Ἰσαάκ ἀμέσως τόν ἀγκαλιάζει καί μοῦ λέει: “Κοίτα, Γρηγόρη, τί Γέροντα ἔχω”. Καί ὁ ἅγιος Γέροντας, σέ μένα χαριτωμένα: “Μήν τόν ἀκοῦς, παιδί μου, οὔτε ἕνα ὑποτακτικό δέν μοῦ δίνει”. Καί ὁ π. Ἰσαάκ σέ μένα: “Δέν θέλει, Γρηγόρη”. Ἦταν μία τρυφερή καί χαριτωμένη σκηνή ἁγίου πατρός, μέ τό πνευματικό του τέκνο.
»Μᾶς ἄφησε μόνους καί ὅπως πάντα, δέν χρειάστηκε νά πῶ τό λόγο πού πῆγα, μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας: “Δέν τίθεται θέμα θαύματος. Συμφέρει νά ἔχη τό πρόβλημα κ.τ.λ.”. Ἔφυγα χαρούμενος μέ αὐτά πού μοῦ εἶπε. “Δόξα τῷ Θεῷ” ἦταν γιά μένα λύτρωση».
Περιοδικό Ἐρῶ