(Χρόνος ανάγνωσης άνω του 1 λεπτού, απουσία οπτικοακουστικού υλικού, οπότε αφήστε το!)
Στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης, ο Άλφρεντ Σπέερ, απολογούμενος δήλωσε ότι η εθνικοσοσιαλιστική προπαγάνδα μετέτρεψε ένα λαό ποιητών και διανοουμένων σε λαό κριτών και δημίων. Δεν ήταν τυχαία η μετατροπή!
Έλεγε ο Ιππόλυτος Ταιν ότι: «η παιδαγωγική είναι μια από τις μεγαλύτερες ανοησίες της εποχής μας, αλλ᾽ ας μην το λέμε πολύ δυνατά, γιατί υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που ζουν από αυτή».
Δεν είναι τυχαίο ότι από το 1964, από την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, οι Γενικές Εξετάσεις διοργανώνονται κεντρικά από το Υπουργείο Παιδείας, ενώ έως τότε, από το 1922, διοργανώνονταν από κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα ξεχωριστά. Και παραμένει έτσι, δήθεν τάχα διότι είναι το μόνο αδιάβλητο σύστημα στην Ελλάδα.
- Ντροπή να υπάρχει ένα μόνο «αδιάβλητο» σύστημα. Δείτε τα ποσοστά αναβαθμολόγησης στην Έκθεση… Αδιάβλητο!
- Το ότι είναι «αδιάβλητο» δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό.
Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε μέχρι τώρα έχουν γίνει 10 περίπου μεταρρυθμίσεις – απορρυθμίσεις που όλες αφορούν σχεδόν αποκλειστικά στον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
Ούτε είναι τυχαίο ότι γέμισε η χώρα σχολές και τμήματα, ότι καλλιεργήθηκε η πτυχιομανία και η υπαλληλομανία. Δεν είναι τυχαίο ότι καλλιεργήθηκε η απάτη από τα πανεπιστήμια και τους πολιτικούς ότι με το μηχανογραφικό το παιδί κάπου θα μπει, θα πάρει κάποιο χαρτί και με το χαρτί το παιδί θα βολευτεί.
Δεν είναι τυχαίο ότι πρώτοι που αντέδρασαν στην ελάχιστη βάση εισαγωγής ήταν οι πρυτάνεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι η μόνη «δημοκρατική» χώρα με άσυλο «ιδεών» είναι η Ελλάδα. Στις όντως δημοκρατίες το άσυλο είναι περιττό. Άμα γίνει δικτατορία είναι άχρηστο.
Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι η Κεραμέως δεν είναι πια υπουργός παιδείας.
Το ότι μεταπολιτευτικά ενοχικοί δεξιοί, επί Γ. Ράλλη, κατήργησαν τις εξετάσεις από δημοτικό σε γυμνάσιο και τα Αρχαία από το πρωτότυπο δεν είναι τυχαίο!
Το ότι τη σκυτάλη πήρε η «Αλλαγή» και, επί Ελευθ. Βερυβάκη, συνέχισε το «προοδευτικό» ξερίζωμα με την κατάργηση του πολυτονικού δεν είναι τυχαίο! Είναι «η αμετάβλητη συνολική αλλαγή» για την οποία γράφει ο Κ. Ντίκενς.
Δεν είναι τυχαίο ότι στα μαθήματα πρωτοστατούν σήμερα μαθητές τις Ασίας, όπου κυριαρχεί η πειθαρχία και εμμένουν στα δύσκολα γλωσσικά τους συστήματα και μάλιστα επιμένουν να γράφουν καλλιγραφικά με χέρι και πινέλο.
Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ έχουμε «μαθητικά συμβούλια» για… δημοκρατικοποίηση (ποια τα πεπραγμένα τους πλην καταλήψεων και χορών σε ξενυχτάδικα;) αλλά δεν έχουμε απόδοση ευθυνών στα συμβούλια για πράξεις ή παραλείψεις τους. Ελευθερία χωρίς υπευθυνότητα είναι τυχαίο;
Ούτε είναι τυχαίο ότι πρακτικά ένα σχολείο δεν μπορεί να αποβάλει μαθητή πλέον των 2 ημερών.
Ούτε είναι τυχαίο ότι οι απουσίες, η επίδοση και η συμπεριφορά πρακτικά δεν μετράνε ως έχει η λαϊκιστική νομοθεσία της ισοπέδωσης του «όλοι περνάνε»!
Ούτε είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα μόνο, αφού «όλοι περνάνε» και αφού η τεχνική εκπαίδευση είναι ελεεινότερη από τη γενική, από τους 10 μαθητές οι 8 ωθούνται στην πανεπιστημιακή και οι 2 μόνο στρέφονται -σαν μαύρα πρόβατα- στην επαγγελματική εκπαίδευση.
Ούτε είναι τυχαία η μόδα των μαθησιακών δυσκολιών και η παροχή πιστοποιητικών που, ενώ θα έπρεπε να κυμαίνεται στο 2-4%, έχει φτάσει στο 30%, παγκόσμιο ρεκόρ! Ο εθισμός στα ηλεκτρονικά, η αδιαφορία λόγω ευκολίας προαγωγής και απόλυσης, η ασυδοσία, η ολιγωρία γονέων και εκπαιδευτικών βαφτίζονται μαθησιακή δυσκολία. Αλλά από τη νόσο κερδίζουν περισσότεροι απ’ ό,τι με τη θεραπεία της.
Ούτε είναι τυχαίο ότι ομότιμοι και «Αθάνατοι», άμα μιλήσουν, μιλάνε για οικογένεια, κοινωνία, σύστημα και άλλες γενικότητες, χωρίς όμως να τολμούν να κατονομάσουν τον φταίχτη, όπως έκανε ένας Ζολά, ένας Τρικούπης.
Ούτε είναι τυχαίο ότι από το υπουργείο ως αιτία όλων των κακών προβάλλεται η «παραπαιδεία» κι όχι του υπουργείου η ημιπληγία. Του υπουργείου που παράγει τόσους υπεράριθμους πτυχιούχους και πολυπτυχιούχους ανίκανους και απρόθυμους για παραγωγική εργασία που μόνο στα φροντιστήρια μπορούν να βρουν απασχόληση. Της κυβέρνησης που έτσι κρατά χαμηλό το ποσοστό ανεργίας. Που χωρίς τα φροντιστήρια όχι μόνο θα εκτινασσόταν η ανεργία αλλά και η απαιδεία.
Το ότι, πλην μαθήματος έκθεσης, δεν αξιολογούνται βαρβαρισμοί, σολοικισμοί, ανορθογραφία και κακογραφία δεν είναι τυχαίο, είναι βολικό και μοναδικά ελληνικό!
Ούτε είναι τυχαίο ότι το ΙΕΠ, πρώην Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, αντί να λύσει τα χέρια των εκπαιδευτικών, δένοντας στο θρανίο τις οσφύες των μαθητών, πνίγει τους πρώτους με δυσερμήνευτα, πυθικά, επιστημονικοφανή και ρηξικεύλευθα προγράμματα σπουδών και τους μαθητές επίσης πνίγει σε πελάγη ασυναρτησίας, ακατανοησίας, δοκησισοφίας. Γνώσεις πολλές, γνώση καμία. Μαθαίνουν ένα τίποτα για τα πάντα. Το να «μάθουν γράμματα» ακούγεται αναχρονιστικά οπισθοδρομικό. Και πού είναι το προχώρημα, 40 χρόνια τώρα; Ούτε γενική παιδεία έχουμε, ούτε εξειδικευμένοι είμαστε φτάνοντας στο πανεπιστήμιο. Ρωτήστε όσους διδάσκουν σε πρωτοετείς!
Ούτε είναι τυχαίο ότι το υπουργείο σιωπά για τα λυπηρά αποτελέσματα του PISA, αλλά εξετάζει το ενδεχόμενο να υποχρεώσει τους καθηγητές να συνοδεύουν τους «μαθητές» σε «εκπαιδευτικές» εκδρομές κραιπάλης και ασυδοσίας από τις οποίες αποκομίζουν οικονομικά οφέλη πολλοί, παιδευτικά οφέλη ελάχιστοι. Ρωτήστε τι θυμούνται μετά από μια τέτοια εκδρομή. Τον 18χρονο και την παρέα του που επιτέθηκαν στον αστυνομικό, τα 13χρονα συμμοριτάκια που συλλαμβάνονται για «μπούλινγκ» να τα πάμε υποχρεωτικά εκδρομή. Αυτά γιατί να παραμένουν «υποχρεωτικά» στο σχολείο; Και αυτά, από τις διαλυμένες τους οικογένειες και τη διαλυμένη κοινωνία, γιατί να μη βρίσκουν στο σχολείο, όχι όαση, αλλά τουλάχιστον όχι χειρότερη έρημο; Διότι από τα προγράμματα σπουδών όλα λείπει η λέξη που δίνει πάντα λύση στα μεγάλα προβλήματα της ζωής, η λέξη με την οποία, σαν τον Οιδίποδα, μπορούμε να σκοτώσουμε κάθε Σφίγγα που μας κεντά: ο άνθρωπος.
https://www.facebook.com/100007297928862/posts/pfbid025aDRVrePAmLd5ih45GeCPFD8jQDMsLiuG8ScomDRMMXARBzGLPbwhLTHft6Pm6Eal/
