Βόειο κρέας / Δημήτρης Λιάος*

Η θρεπτική αξία του βοείου κρέατος είναι γνωστή από των αρχαιοτάτων χρόνων.  Η παραγωγή του, ενσταυλισμένη ή ελεύθερης βοσκής, συνεχίζεται και σήμερα, βέβαια με εκσυγχρονισμένο τρόπο, σ’ όλη την Ελλάδα, σε επιχειρηματική βάση ή λόγω παράδοσης οικογενειακής ή από μεράκι.

Οι ανάγκες της χώρας, δυστυχώς καλύπτονται κατά ογδόντα πέντε (85%) τα εκατό, από εισαγωγές εξωτερικού, είτε σε καθαρό σφάγιο ή σε ζωντανά μοσχάρια τα οποία στην συνέχεια παχύνονται, σε συστηματικούς στάβλους. Η εισαγωγή ζωντανών έχει περιοριστεί πολύ. Η μεγάλη έλλειψη βοείου κρέατος οφείλεται στους εξής λόγους: 1) Λόγω κακής κτηνοτροφικής πολιτικής.  2) Λόγω κακής οργάνωσης και αξιοποίησης των βοσκοτόπων ημιορεινής και ορεινής ζώνης. 3) Λόγω της αστυφιλίας και της εγκατάλειψης των χωριών, της ημιορεινής και ορεινής ζώνης. 4) Λόγω έλλειψης κτηνοτροφικών συνεταιρισμών.  5) Λόγω έλλειψης ζωοτροφών μικρού κόστους όπως ψυχανθών (τριφυλλιού-βίκου, μπιζελιών-λαθουριού). Επίσης, σιτηρών-σταριού, κριθαριού-καλαμποκιού-βρώμης-σίκαλης. Μπορούμε να αυξήσουμε την παραγωγή βοείου κρέατος και να βοηθήσουμε την βιομηχανία του τουρισμού να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του;  Μπορούμε και επιβάλλεται, να αυξήσουμε την παραγωγή του, ΑΝ ΓΙΝΕΙ:

Α) Εθνικός σχεδιασμός  1) Καταγραφή βοσκοτόπων  2) Κίνητρα παραγωγής ζωοτροφών.  3) Οργάνωση επιχειρήσεων ή μονάδες οικογενειακής μορφής.  4) Επιστημονική έρευνα, στήριξη μονάδων.

Β) Υλοποίηση σχεδιασμού, νομοθεσία που να προστατεύει την κτηνοτροφία και τους κτηνοτρόφους και παραγωγούς ζωοτροφών.

Τα βουνά της πατρίδας μας έχουν ερημώσει, όχι μόνο από ανθρώπους, αλλά και από μεγάλα ζώα, όπως βοοειδή-άλογα-όνοι, μουλάρια, οι λόγοι είναι πολλοί και γνωστοί.  Από την υπερβόσκηση στις δεκαετίες 1930, 1940,1950 των ημιορεινών και ορεινών βοσκοτόπων φθάσαμε σήμερα στην ερήμωση.  Δεν υπήρξε πρόβλεψη και προγραμματισμός ώστε να μη φθάσουμε στην σημερινή απαράδεκτη κατάσταση.

Έλλειψε η πολιτική βούληση κυρίως, αλλά και η επιστημονική έρευνα και γνώση σχετικά με την οργάνωση του κτηνοτροφικού τομέα.

Ευτυχώς η επιστημονική δουλειά, όσο αφορά την βελτίωση του ζωικού πληθυσμού, ήταν επιτυχημένη με αποτέλεσμα παρά τη μείωση του ζωικού κεφαλαίου κατά 60%-70% η παραγωγικότητα και η παραγωγή γάλακτος προβάτων και κρέατος γιδοπροβάτων να αυξηθούν θεαματικά.

Η σημερινή κατάσταση στην ημιορεινή και ορεινή ζώνη προσφέρεται για την δημιουργία μικρών και μεγάλων οικογενειακών επιχειρήσεων εφόσον ληφθούν τα εξής μέτρα:

  • Η παραχώρηση εκτάσεων του Δημοσίου, με συμβολικό μίσθωμα (ΟΧΙ χαράτσι) και περίοδο χάριτος τεσσάρων (4) χρόνων, με μακροχρόνια μίσθωση έως και εκατό (100) χρόνια, με δικαίωμα την ανανέωση, αυτόματα, όταν υπάρχει διαδοχή στο επάγγελμα.
  • Στην μισθωμένη έκταση ο ενοικιαστής, θα έχει τα δικαιώματα ιδιοκτήτη, ώστε να μπορεί να εκμεταλλευθεί το χώρο, πολλαπλά, με την συνεργασία βέβαια του Κράτους.
  • Η δημιουργία μεγάλων κτημάτων και η παραγωγή ζωοτροφών, με χαμηλό κόστος. Τούτο είναι δυνατό διότι στα χωριά έχουν μείνει λίγοι νέοι, που αντιστοιχεί στον καθένα έκταση ανάλογα με την ζώνη.  Στην ορεινή ζώνη δύο έως τρεις χιλιάδες στρέμματα, στην ημιορεινή χίλια έως δύο χιλιάδες στρέμματα.  Πώς θα γίνει όμως η συγκέντρωση των χωραφιών ή βοσκοτόπων, που σήμερα η ιδιοκτησία είναι διάσπαρτη;  Μπορούμε με δύο τρόπους;

α) Με τον αναδασμό σε ομάδες, δηλαδή αν σε ένα χωριό έχουμε π.χ 13 νέους και έκταση τριάντα (30) χιλιάδες στρέμματα, δηλώνουν οι κάτοχοι χωραφιών ή βοσκοτόπων ή δάσους σε ποια από τις δεκατρείς ομάδες επιθυμούν να ενταχθούν.  Έτσι θα δημιουργηθούν κτήματα των χιλίων έως τριών χιλιάδων στρεμμάτων, στη συνέχεια γίνεται κλήρωση ανά δύο νέων κατόχων (ομάδων) και έτσι θα προκύψουν κτήματα, από 2-6 χιλιάδες στρέμματα.

Οι ομαδάρχες στη συνέχεια θα νοικιάσουν την μη ιδιόκτητη έκταση με μίσθωση τουλάχιστον δέκα (10) χρόνων ώστε να μπορούν οι νέοι αγρότες να κάνουν βελτιώσεις μικρής ή μεγάλης απόσβεσης, όπως ισοπεδώσεις, δημιουργία βαθμίδων, βαθέων αρόσεων και λίπανσης που να διαρκεί 3-4 χρόνια (σύνθετα λιπάσματα).

Το μίσθωμα θα αναπροσαρμόζεται ανάλογα με την παραγωγή και την παραγωγικότητα των νέων κτημάτων.

Οι νέοι αγρότες θα μπορούν να αξιοποιήσουν, μόνοι τους ή σε μικρές ομάδες, σύγχρονα μηχανήματα και να αξιοποιήσουν τον υπάρχοντα μηχανολογικό εξοπλισμό με τον καλύτερο και φθηνότερο τρόπο.

Όλα τα παραπάνω πρέπει να γίνουν με σύγχρονη νομοθεσία, η οποία θα προβλέπει και θα εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία των ομάδων, αφού είναι γνωστό ότι οι Έλληνες ΔΕΝ έχουμε καλές σχέσεις με την συνεργασία και τους συνεταιρισμούς, σήμερα φαίνεται-επιβεβαιώνεται αυτή η κακή συνήθειά μας.

Γιατί, αν σήμερα είχαμε σωστούς, ζωντανούς αγροτικούς και κτηνοτροφικούς συνεταιρισμούς, η χώρα μας ΔΕΝ θα έκανε 85% εισαγωγή βοείου κρέατος και 50% χοιρινού!  Που πριν από την κρίση ήταν μόλις τριάντα (30%) τα εκατό!

Η οργάνωση του αγροτικού τομέα είναι εθνική ανάγκη και το κράτος, η κυβέρνηση πρέπει να επενδύσει σ’ αυτόν, για να αυξήσει την παραγωγή και το Α.Ε.Π, αλλά κύρια την απασχόληση νέων, γαιοτεχνικών που σήμερα, ασκούν άλλα επαγγέλματα, εκτός του τομέα σπουδών, όπως γεωπόνοι-δασολόγοι-κτηνίατροι γεωργοοικονομολόγοι.  Το μόνο εμπόδιο είναι ότι οι επενδύσεις στον πρωτογενή τομέα χρειάζονται ΧΡΟΝΟ τον οποίο σπαταλήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν.

Πρέπει όλοι οι ασχολούμενοι με τον αγροτικό τομέα να απαιτήσουν από το Κράτος α) Να συζητήσει το πρόβλημα δημόσια, για να γίνει κατανοητό και β) Να ΔΡΑΣΕΙ γρήγορα, συντονισμένα ΚΑΙ να βρει χρήματα για τον άγιο αυτό σκοπό.

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.

*Συν/χος Γεωπόνος

 

Θα χαρούμε να ακούσουμε τις σκέψεις σας

Αφήστε ένα σχόλιο

Το Ρωμαίικο
Logo

Ραδιόφωνο του Ρωμαίικου