“Φοβάμαι όμως μην με ρωτήσει μετά από κάποια χρόνια ο γιος μου, τι έκανα το καλοκαίρι του 2022”.
Οι Έλληνες αγαπούμε την ειρήνη, και την ηρεμία. Ίσως για αυτό τον λόγο αγαπούμε το καλοκαίρι, καθώς στη συλλογική μας μνήμη συνδέεται με ανέμελες στιγμές σε γωνιές της υπέροχης Πατρίδας μας.
Σαν λαός δεν διεκδικούμε από κανέναν τίποτα, πραγματικά πιστεύω πως κάθε Έλληνας θα ένιωθε τριπλά ευτυχισμένος αν όλοι οι λαοί του Κόσμου ζούσαν μονιασμένοι.
Η Ειρήνη ωστόσο πρέπει να είναι κοινή απόφαση, σε αντίθεση με τον πόλεμο και η Ελλάδα πλέον βρίσκεται σε πόλεμο, αρκεί βέβαια κανείς να «ενώσει τις τελείες» για να το καταλάβει.
Απέναντί μας έχουμε ένα κράτος και έναν μηχανισμό, με εκπεφρασμένη διάθεση να μας «τιμωρήσουν».
Έχουμε το κίνητρο. Το μόνο που μένει να δούμε είναι ποιο όπλο ή όπλα θα χρησιμοποιηθούν για να τελεστεί άλλο ένα έγκλημα σε βάρος μας, με Τουρκική υπογραφή.
- Θα είναι μαζικοί εμπρησμοί;
- Θα είναι η εσωτερική αποσταθεροποίηση;
- Ο αποκλεισμός ενός νησιού;
- Η απόπειρα μαζικής παραβίασης των συνόρων, μετά από εργαλειοποίηση μεταναστών;
- Θα είναι στρατιωτική εισβολή;
- Θα είναι όλα αυτά μαζί;
- Υβριδικός ή συμβατικός θα είναι ο πόλεμος, ο οποίος έχει ήδη ξεκινήσει;
Καθώς η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, ένας ακόμη ανατολίτης δυνάστης μας ζητά, όπως στους Περσικούς Πολέμους, κυριολεκτικά γη και ύδωρ! Να ενδώσουμε στις απαιτήσεις του για τα ύδατα και στις απαιτήσεις του για τα νησιά, τη γη μας.
Χρέος της γενιάς μας είναι, όπως τότε, να αρνηθούμε.
Θεωρώ δεδομένο, ότι δεν θα ανταποκριθούν όλοι στο κάλεσμα της Ιστορίας, όπως και τότε, έτσι και τώρα, πολλοί θα «μηδίσουν»: άλλοι από φόβο, άλλοι από άγνοια, άλλοι από συμφέρον.
Δεν έχει σημασία, όλοι θυμούνται τα ονόματα λίγων γενναίων και κανείς δε θυμάται τους απλώς «λίγους».
Όσοι πιστεύουμε σε αυτόν τον τόπο, πιστεύουμε στην Ελλάδα, πιστεύουμε στην Ελευθερία, στο Δίκαιο και οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι.
Να ενωθούμε γύρω από τους θεσμούς, να αφήσουμε στην άκρη τις διαφορές μας και να δηλώσουμε βροντερά παρόντες στη διάθεση της Πολιτείας.
Εμείς οι Οπλίτες/Πολίτες είμαστε η Ελλάδα, εμείς είμαστε ο Στρατός της, εμείς η Ασπίδα της, εμείς θα δώσουμε τις μάχες μας, κανείς άλλος.
Η Πολιτεία οφείλει χθες, όχι αύριο, όχι όταν ενσκύψει η κρίση, να προετοιμάσει τους απλούς Πολίτες της.
Να εντάξει, επιτέλους, τους προθύμους και ικανούς, όσοι είναι συνειδητοποιημένοι και προτίθενται εθελοντικά να το πράξουν, στις τάξεις της.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες για να ληφθούν υπ’ όψιν οι όποιες ιδεοληπτικές ενστάσεις, οι οποίες, μετά από σαράντα χρόνια Δημοκρατίας ακόμη βλέπουν «φαντάσματα».
Δεν μπορεί η Άμυνα της χώρας να στηρίζεται σε αλγορίθμους άλλων εποχών, ούτε μπορεί το φετινό δύσκολο καλοκαίρι να το αντιμετωπίσει μόνο του το ήδη υφιστάμενο προσωπικό.
Δεν φτάνει, απαιτείται η βοήθεια όλων μας και εάν όχι όλων, τουλάχιστον όσων είναι πρόθυμοι.
Διότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι πρόθυμοι, των οποίων η καρδιά κάτω από την πολιτική τους ενδυμασία χτυπά ακόμη δυνατά, και ίσως τις τελευταίες ημέρες πιο δυνατά από ποτέ.
Ας διδαχθούμε από τόσους και τόσους οι οποίοι κατανοούν ότι η Άμυνα είναι αυτοσκοπός των Πολιτών.
Άνθρωπος σημαίνει να σηκώνεσαι, Έλληνας σημαίνει να ΦΩΤΊΖΕΙΣ, να ΜΑΧΕΣΑΙ να ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ!
Δεν θα πάρουν ούτε ένα ΧΑΛΙΚΙ, όσο αναπνέει έστω και ένας από εμάς!!! Δεν θα χάσουμε ούτε ΣΤΑΓΟΝΑ από τη θάλασσά μας!!
Είναι ευπρόσδεκτοι να έρθουν στην Ελλάδα ως ΦΙΛΟΙ, ως ΓΕΊΤΟΝΕΣ. Εάν όμως έρθουν ως ΚΑΤΑΚΤΗΤΈΣ, θα είναι το ΤΕΛΟΣ τους.
Όσοι απεργάζονται την καταστροφή της Ελλάδας πρέπει να γνωρίζουν ότι θα βρουν κάθε Έλληνα μπροστά τους.
Σε κάθε ΔΑΣΟΣ, σε κάθε ΒΟΥΝΌ, σε κάθε ΝΗΣΙ, κάθε ΠΟΛΗ και σε κάθε ΚΥΜΑ.
Ο πόλεμος είναι φρικτό πράγμα, αλλά δεν είναι πάντοτε δική σου επιλογή αν θα τον αποφύγεις και οι άνθρωποι, όπως οι Έλληνες, θα πεθάνουν.
Ας γίνει συνείδησή μας και τουλάχιστον ας δώσουμε νόημα στην κάθε θυσία, με τις πράξεις μας.
Ας μπούμε σε αυτή τη δοκιμασία για την ΑΡΕΤΗ και για να κερδίσουμε τον ΣΕΒΑΣΜΟ όσων έρχονται μετά από εμάς.
Κάτι ΜΑΓΙΚΟ πλανάται πάνω από την Ελλάδα, είναι ο άνεμος της Ιστορίας.
ΦΥΣΑΕΙ και ΦΟΥΝΤΩΝΕΙ τις καρδιές των Ελλήνων, ΦΥΣΑΕΙ και κάνει τα πόδια των λίγων να ΤΡΕΜΟΥΝ.
Προσωπικά, δεν φοβάμαι εάν θα πεθάνω για την πατρίδα μου, Φοβάμαι όμως μη με ρωτήσει μετά από κάποια χρόνια Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2022, στο μεγαλύτερο καλοκαίρι της γενιάς μου και του απαντήσω, «τίποτα».
*Από έναν φίλο μου, έναν Οπλίτη/Πολίτη ..….ΑΝΤΩΝΗ ΜΑΜΜΗ
Υπεροχοδεν εχω λογια αυτο που πρέπει να εκπροσωπεί καθε ελληνα και ελληνιδα